TERESA z Lisieux

Niniejszy numer Teresy z Lisieux ma na celu pokazanie jej prawdziwego oblicza, odtrucie jej postaci, rozbicie funkcjonującej przez dziesięciolecia karykatury Teresy. Potraktujmy Teresę i jej przesłanie poważnie, tak jak na to zasługują! Odłóżmy na bok kolorowe obrazki, nie mówmy już o niej Tereska czy Terenia. Miejmy odwagę spojrzeć jej w oczy, poznać jej wymagania i pójść odważnie za nią drogą pełnego zawierzenia i miłości.

Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy Królestwo Niebieskie (Mt 5, 3) – mówił Jezus do swoich słuchaczy na Górze Tabor. Duchowe ubóstwo całą nadzieję pokłada w Bożym Miłosierdziu, otwiera się na Jego działanie
i pozwala Mu się przemienić. Na tym właśnie polega bogactwo takiej postawy i jej błogosławieństwo.

Teresa jeszcze przed wstąpieniem do Karmelu poznała większość sióstr. Co innego jednak spotkać się z nimi ”przez kratę rozmównicy” a co innego żyć z nimi „na codzień”. Wspólnota wiernie odzwierciedlała przekrój społeczny XIX-wiecznej Francji. Liczyła 26 sióstr, które tworzyły prawdziwą mozaikę różnorodnych charakterów i postaw. Bez wątpienia miały one wpływ na rozwój Teresy. To w końcu dzięki swoim siostrom Teresa mogła pod koniec swego życia poznać czym jest prawdziwa MIŁOŚĆ BRATERSKA: W tym roku kochana Matko, dobry Bóg dał mi tę łaskę, że zrozumiałam, czym jest miłość braterska. (Rk C 11v°)