Wychowanie dzieci

Wybór własnego powołania oznacza, że została ukończona swoista wewnętrzna pielgrzymka do centrum samego siebie, aby odkryć, w jaki sposób plan Ojca (…) mógłby wypełnić się także w moim życiu.

Oznacza również podjęcie decyzji, aby żyć własną egzystencją, wychodząc od planu Ojca, umieszczając w centrum własnego życia misterium paschalne Syna Bożego.

Obecnie obserwujemy wyraźny kryzys wychowawców i wychowania. Rodzice i nauczyciele doświadczają coraz większych niepowodzeń. Trudno chronić nastolatków przed uzależnieniami, demoralizacją i przestępczością.

Niniejsza publikacja podejmuje trudne i wieloaspektowe zagadnienie, jakim jest komunikacja wychowawcza.

Tego typu komunikacja to podstawowe narzędzie formacji dzieci i młodzieży. To rodzaj niezwykłego spotkania, dzięki któremu wychowanek ma szansę odkrywać własną tajemnicę oraz dorastać do życia w miłości i prawdzie.

We współczesnym świecie rodzice nowo narodzonego dziecka coraz częściej zwlekają z decyzją o chrzcie, tłumacząc, że nie mogą za nie decydować i że ono samo - kiedy dorośnie - świadomie wybierze wiarę, w której chce wzrastać. Nic bardziej błędnego. Sakrament chrztu niesie ze sobą nową jakość życia.

Z ojcostwa płynie wiele radości. Jednak dziś istnieje wiele pytań i wątpliwości, jaka jest rola ojca w życiu jego dzieci i rodziny. Co w dzisiejszym świecie oznacza bycie mężczyzną i ojcem, gdy niektórzy nawet kwestionują potrzebę posiadania ojca?

Książka jest zbiorem esejów różnych mężczyzn, którzy podzielili się swoją wiedzą i doświadczeniem i pomogli przyjąć rolę i odpowiedzialność oraz błogosławieństwo powołania do ojcostwa. Autorzy uwzględniają istotne, pilne potrzeby z życia ojców, którzy umacniają i ocalają małżeństwa, dyscyplinują dzieci z miłością, uczą sportowej postawy oraz utrzymują dzieci w wierze katolickiej.

Każdy z nas wcześniej czy później staje przy kimś jako rodzic lub duchowy przewodnik, lider lub mentor albo po prostu towarzysz czyichś fragmentów życia.

Rodzimy się z tym powołaniem, aby być z kimś i dla kogoś.

W jakimś sensie stajemy się wychowawcami, bądź to z racji wybranego zawodu czy powołania, bądź po prostu stając się dla kogoś autorytetem.

Zapraszam cię w tej książce, drogi Czytelniku, do podróży, której bohaterem masz być Ty. To, co zaczerpnięte z myśli sługi Bożego ks. Pawła Smolikowskiego CR, jest jedynie inspiracją, aby wyruszyć w głąb siebie, spotkać się ze sobą, z tym, jak jesteś przy kimś i z kimś, zwłaszcza z osobami, które są Ci powierzone. Książka nie jest podręcznikiem, ale zaproszeniem do osobistej pracy nad sobą.

Książka ukazuje drogę, jaką powinien przebyć każdy formator i wychowawca. Proponuje perspektywę wychowania i formacji, która nie jest „luksusem”, ale koniecznym warunkiem dla właściwego ukierunkowania dojrzewania osoby i uchronienia jej od dojrzewania pozornego.

Autor wskazuje na bardzo ważną kolejność w procesie dojrzewania: od wychowania do formacji. Kiedy formacja nie jest poprzedzana przez wychowanie, ryzykuje, że stanie się nieużyteczna. Wychowywać, znaczy przede wszystkim spowodować wyjście na jaw własnego „ja”, takiego, jakie ono jest, jeżeli chce się potem doprowadzić do tego, jakim ono powinno być.

Szkoła życia i miłości. Dzieci i młodzież pytają, rodzice odpowiadają. Cztery rozmowy o ekologii seksualnej.