Życie duchowe

Dzielenie się Ewangelią jest bardzo na czasie. I ten tomik (...) nie chce być jeszcze jednym owocem naukowej egzegezy, ale owocem refleksji mnicha, który od pół z górą wieku nie rozstaje się z Pismem Świętym. Autor będzie szczęśliwy, jeśli kogokolwiek wesprze w jego dążeniu do Światła w oparciu o karty Objawienia. (Ze wstępu)

Johnnie mówi nam, że łaska pochodzi od Jezusa. Ale przypomina też, że Jezus, którego poznajemy na kartach Pisma Świętego, nie jest tym świeżo wykąpanym, wypielęgnowanym Jezusem, jakiego sobie na co dzień wyobrażamy. Jezus „nie sfrunął na ziemię jak przekłuty balon. On spadł jak bomba atomowa i już sama Jego obecność była prowokacją”.

Notker Wolf pisze o tym, co daje mu w życiu siłę i stanowi jego fundament. Niniejsza książka to suma przemyśleń oraz bilans bogatego życia autora, który z wielką pasją wciąż na nowo stara się odpowiedzieć na pytanie: „Dlaczego warto wierzyć?”.

Czy nadmiar dźwięków, obrazów, informacji, wydarzeń, wszelki zgiełk wokół nas i w nas samych nie przyprawia nas o ból duszy? Żyjemy w świecie rozbieganym, w przyspieszonym tempie pędzącym nie wiadomo dokąd. A nawet jeśli sami nie daliśmy się do końca wciągnąć w ten wir, widzimy, jak ulegają mu nasi bliscy: rodzina, przyjaciele, podopieczni… Czasem chciałoby się, by ktoś wreszcie powiedział temu wszystkiemu: STOP!

Takim znakiem STOP jest nowa książka kardynała Roberta Saraha: "Moc milczenia. Przeciw dyktaturze hałasu".

Największy hałas jest w nas samych. Ten hałas, który niszczy, jest w nas. Dlatego potrzebujemy doświadczenia ciszy, oderwania od tego, co nas zajmuje, od naszych problemów i różnych sytuacji w życiu. Uczymy się tej ciszy, będąc z Bogiem (kardynał Robert Sarah)

Interesujący i piękny temat: kryzys jako godzina Boga. Już sam tytuł pomaga nam poprawnie interpretować to pojęcie. Gdy mówimy o kryzysie, myślimy często o trudnych sytuacjach. Oczywiście, kryzysy to także te szczególne sytuacje. Najpierw jednak warto uwzględnić etymologiczne znaczenie tego słowa.

Kryzys oznacza zasadniczo zdolność człowieka do decyzji, dokonywanie przez niego wyboru. Człowiek żyje, dokonując wyborów – to jest jego stała postawa. Nie czeka, aż zdarzą się szczególne sytuacje, ale uczy się, jak najlepiej przeżywać każdy moment swojego życia, stale zadając sobie pytanie: jaka jest w tej chwili najlepsza rzecz, jaką mógłbym zrobić?

Oddajemy do rąk Czytelników teksty autorstwa Pseudo-Antoniego Wielkiego i Izajasza Anachorety. Niniejszy tom to owoc rozpoczętego procesu całościowego, pierwszego w Polsce tłumaczenia Filokalii, antologiipism duchowych (IV – XV wiek) zredagowanej w XVIII w. przez św. Makarego z Koryntu i św. Nikodema Hagiorytę.

Tekst Pseudo-Antoniego to zbiór zasad przydatny dla człowieka, który ćwiczy się w cnocie i w filozofii. Całość ma formę zachęty, można ją ująć w takim zawołaniu: Nie zniechęcaj się niepowodzeniami, cel jest możliwy do osiągnięcia, walcz o cnotę, walcz o poznanie prawdziwej mądrości, wszystko jest w zasięgu twojej ręki. Możesz być pobożny i szczęśliwy.

Z kolei Izajasz Anachoreta skupia się głównie na zagadnieniu czujności. Na pierwszym miejscu staje tutaj praktyka straży umysłu, kontroli myśli.

„Mistrz rzeczy niemożliwych” – tak mówi o Duchu Świętym Jean-Marc Bot. A któż z nas nie nosi w sercu projektów czy marzeń niemożliwych? Któż nie boryka się z niemożliwymi do rozwiązania problemami?

Niniejsza książka może być dla Ciebie formą osobistych rekolekcji o Bożym Duchu – „mistrzu rzeczy niemożliwych”. Nauczysz się modlitwy objętej gwarancją”, zasmakujesz ciszy słuchania Boga, doświadczysz radości i czułości naszego Pana.

Wspaniały zbiór opowiadań, opartych na prawdziwych zdarzeniach i rzeczywistych doświadczeniach. Dwanaście historii, toczących się w bardzo różnych czasach i miejscach, pokazuje pełną skalę ludzkich stanów – od głębokiej rozpaczy po żywą nadzieję. Otwiera nam oczy na to, co pomiędzy czarnym i białym, pomiędzy wrogością i pojednaniem. I pokazuje, że życie między niebem a ziemia ma znacznie więcej odcieni, niż się nam wydaje.

„W każdym pokoleniu nie brakuje fałszywych proroków, którzy przekręcają znaczenie słów i pod pozorem dobra wprowadzają zamieszanie i czynią zło. (…) W XXI wieku wielu przeciwników Kościoła nie walczy z nim wprost (…), lecz próbuje go rozmiękczyć hasłami tolerancji, swoiście rozumianych praw człowieka, poprawności politycznej itp.” (fragm. wstępu).

Pisząc o gniewie, jednej z ośmiu logismoi  dręczących rodzaj ludzki, Ewagriusz posługuje się metaforą szczególną, porównując działanie pod wpływem gniewu do wyczynów człowieka odurzonego winem. Dla znających Pismo Święte ta metafora ma szczególne konotacje: w Dziejach Apostolskich Apostołowie przemawiający pod wpływem Ducha Świętego przez niektórych byli podejrzewani o upicie się młodym winem (por. Dz 2,13–14).

W naszym przypadku jednak człowiek nie działa pod wpływem Ducha Świętego, ale ducha złego i w związku z tym jego dzieła nie są duchowe, ale szatańskie. Żadna bowiem inna wada nie czyni z człowieka [umysłu] demona tak, jak gniew.

Publikacja jest przewodnikiem dla wszystkich poszukujących Boga: wierzących i niewierzących. Jedni i drudzy mają swoje wątpliwości, rozterki i pytania. A kto pyta, nie błądzi. Każde więc pytanie o wiarę może prowadzić do jej ożywienia lub odkrycia.

Do książki dołączona jest płyta CD zawierająca nagrane przez autora treści prezentowane w książce.

Człowiek bez miłości nie może być szczęśliwy – to prawda, z którą zgodziłaby się zapewne większość ludzi. Jednak miłością nazywa się często uczucia czy postawy, które tak naprawdę nie mają z nią wiele wspólnego. Konsumpcyjne trendy cywilizacyjne z upodobaniem podsuwają nam podróbki, które wielu cierpiących z powodu braku miłości myli niestety z oryginałem i tylko pogłębia swój ból.

Dlatego konieczne jest ciągłe uczenie się prawdziwej miłości, która wiąże się z wysiłkiem i trudem, ale też pozwala doświadczyć rzeczywistego, niezafałszowanego szczęścia.

W książce W miłości nie ma lęku o. Augustyn z właściwą sobie wnikliwością daje wskazówki, jak praktykować taką właśnie miłość: mądrą, dojrzałą, bezinteresowną, wolną i odważną.

Książka dla mężczyzn, którzy nie lubią chodzić do kościoła, unikają niedzielnej Mszy, źle się czują na liturgii. Ta nieduża i nowatorska publikacja może im pomóc.

Warto zaktualizować swój "system” wiary, żeby odczuć radość z niedzielnej Mszy, przeżyć przy stole w doborowym towarzystwie coś prostego, rodzinnego, a zarazem wzniosłego, niebiańskiego wręcz.

Mam nadzieję, że opowiedziana przeze mnie historia pomoże komuś odzyskać zaufanie do życia. Do tego. I do innego,które – teraz jestem już tego pewna – nadejdzie. Milly Gualteroni

Bohaterka przez swoje świadectwo pragnie pokazać ludziom cierpiącym na ciele, umyśle i duszy, że Bóg czeka na każdego, kto zechce pochwycić Jego rękę, którą On nieustannie wyciąga do człowieka.

Wykłady o. Dominika Hermanta wygłoszone dla ludzi zainteresowanych Ruchem Odnowy w Duchu Świętym, koncentrują się wokół zawsze i wszędzie ważnego zagadnienia odnawiania się w Duchu Świętym, znakomicie ukazują wspólną problematykę zarówno dla „tradycyjnie” wierzących, jak i dla charyzmatyków, dla osób konsekrowanych i świeckich.

"Skupiłem się na ukazaniu tego, co w moich oczach stanowi warunek wszelkiej odnowy chrześcijańskiej, zbiorowej i indywidualnej, „charyzmatycznej” lub nie. Dlatego pomyślałem, że te rozważania mogłyby być przydatne nawet dla tych, których dary charyzmatyczne specjalnie nie pociągają"(od Autora)

Wszelkiego rodzaju uzależnienia to śmiercionośna plaga naszych czasów. Alkohol, narkotyki, hazard czy pornografia to tylko niektóre z nich.

Powierzenie się Bogu oraz ufność we wstawiennictwo Maryi i świętych może być dla ciebie milowym krokiem na drodze do wolności.

Święta Teresa od Jezusa wciąż pozostaje dla nas mistrzynią. To zadziwiające, że kobieta żyjąca w XVI wieku posiada tak solidne słowo dla człowieka naszych czasów. Wydaje się, że żywotność oraz trwałość nauczania Świętej z Ávila znajdują swe uzasadnienie w jej dwóch cechach: mówi o tym, co najbardziej istotne w człowieku (odpowiada na pytania, które zawsze on sobie stawia – bez względu na epokę czy kulturę, w której się znajduje – i zmierza wprost do sedna człowieczeństwa) oraz czyni to z perspektywy kompetentnego doświadczenia. 

Dwie kobiety – jedna nadzieja to autentyczna historia. Główną postacią jest tu Prudencja, moja polska przyjaciółka. Opowieść traktuje o naznaczonych chorobą ostatnich trzech latach jej życia: 2002-2004.

Prudencja dzieli się swoim człowieczeństwem w niepowtarzalny sposób. A w szczególności swą wewnętrzną postawą, która pozwala jej żyć i umierać w nadziei, MIMO IŻ NIC nie dzieje się tak, jak Prudencja tego oczekuje (jakże często tracimy grunt pod nogami, gdy nasze plany zawodzą…).