Życie duchowe

Fascynująca historia przyjaźni ojca Pio i ks. Dolindo, mistyków z Włoch, którzy poświęcili życie heroicznej służbie cierpiącym i byli wierni swojemu powołaniu i Kościołowi.

Łączyło ich wiele. Pochodzili z tego samego regionu Włoch, byli niemal rówieśnikami. Jako mistycy, w różnym stopniu mieli stygmaty, dar prorokowania i wypraszania uzdrowień. Obu bliska była heroiczna służba cierpiącym i bezgraniczna wierność swojemu powołaniu i Kościołowi. Obaj zmagali się ze Świętym Oficjum. I choć ks. Dolindo i o. Pio widzieli się tylko raz, to znali się bardzo dobrze, a ich przyjaźń trwała aż do śmierci.

Kanwą książki jest słynne spotkanie obu kapłanów w San Giovanni Rotondo w 1953 roku. Więź, jaka ich wówczas połączyła – podtrzymywana za sprawą bilokacji – stała się dla autora punktem wyjścia do refleksji na temat wspólnoty doświadczeń tych dwóch wielkich postaci, ale także różnych misji, jakie wypełniali w Kościele.

W swoją opowieść o duchowej, jak i czysto ludzkiej przyjaźni o. Pio i ks. Dolindo autor wplata liczne zeznania świadków oraz zapiski samych mistyków.

Jakie są cztery filary życia duchowego?

Wśród wielu różnych wskazówek i podpowiedzi można się pogubić. Ksiądz Dolindo Ruotolo w zwięzły sposób wyjaśnia, jakie powinny być podstawy naszego życia duchowego. Pierwszą jest miłość Boga. Ale co ona oznacza?

Czego od nas wymaga? Jakie wyzwania przed nami stawia? Drugą – miłość bliźniego, która rodzi jeszcze więcej pytań i wątpliwości.

Jak kochać kogoś, kto wyrządza zło?

Jak kochać Boga, gdy miłość bliźniego rodzi w nas opór?

Trzecim filarem jest modlitwa. Najczęściej modlimy się, bo chcemy być przez Boga wysłuchani.

Ksiądz Dolindo tłumaczy, na czym polega skuteczność modlitwy.

Ksiądz Ludwik Pelletier swoim przepowiadaniem i życiem pociągnął tysiące osób na drogę bliskości z Chrystusem, która jest nieustannym wzrastaniem przez upadki i dojrzewaniem przez porażki.

Jak osiągnąć dojrzałość duchową, podążając za Mądrością wcieloną?

W czasach, kiedy liczy się natychmiastowość, pytanie to staje się najważniejszą sprawą w życiu chrześcijanina. Dojrzałość jest celem, jest pełnią istnienia, którą zostaliśmy obdarowani w Chrystusie, a początkiem każdej autentycznej drogi zjednoczenia z Bogiem jest uświadomienie sobie, że nie żyjemy na ziemi po to, by realizować własne plany, lecz aby wypełnić zamysł Boży. Jest to książka o wolności, wyrzeczeniu się siebie i słuchaniu Boga.

Ewangelia św. Łukasza została podzielona na fragmenty i uzupełniona komentarzami biblijnymi, teologicznymi i historycznymi.

Kardynał Grzegorz Ryś wprowadza nas w fascynujący świat Ewangelii łącząc wiedzę egzegetów z własnymi spostrzeżeniami, które pomagają lepiej zrozumieć nauczanie i życie Jezusa.

*** 

Jakby to odmieniło Twoje życie, Twoją wiarę, Twoje relacje, gdybyś mógł się znaleźć choć przez chwilę w gronie tych, którzy podążali za Jezusem po drogach Palestyny, słuchali Jego słów i patrzyli na cuda?

Nierealne? Może nie do końca. Kardynał Grzegorz Ryś ma niezwykłą umiejętność budowania mostów między światami. Jego komentarze do Ewangelii tworzą mosty między współczesnością a realiami czasów ewangelicznych, między wiedzą egzegetów a tym, w jaki sposób Słowo Boże działa w każdym człowieku, między życiem duchowym a naszą przyziemną codziennością.

Dzięki wyjaśnieniom i refleksjom kard. Rysia możemy nie tylko lepiej zrozumieć tekst Ewangelii św. Łukasza, ale zanurzyć się w jego świecie, by wydobyć z niego konkretne wskazówki dotyczące naszego życia „tu i teraz”, naszych codziennych dylematów, zmagań i wątpliwości.

Ksiądz Dolindo Ruotolo dzieli się z czytelnikami tajemnicami Nieba. Łącząc naukę Kościoła z mistycznym doświadczeniem, opisuje drogę duszy z czyśćca do Raju.

Kogo wtedy spotyka? Kto jej towarzyszy? Czego doświadcza na poszczególnych etapach wędrówki oraz jak wygląda jej spotkanie z Bogiem?

Ludzkość od wieków zastanawia się nad tym, czy po śmierci istnieje coś jeszcze. Ksiądz Dolindo Ruotolo w oparciu o naukę Kościoła przybliża czytelnikowi drogę oczyszczonej duszy, która przechodzi z czyśćca do nieba.

Eschatologiczne teksty znanego mistyka są doskonałymi komentarzami do znanej nam wszystkim pieśni „Anielski orszak” śpiewanej na pogrzebach co najmniej od XVII wieku. Autor opisuje, jak Maryja jako litościwa Matka przychodzi po duszę do czyśćca i prowadzi ją do nieba przed oblicze Boga Najwyższego.

Dowiemy się jakie są chóry anielskie, kim są cherubini i serafini. Teksty świętego kapłana z Neapolu są przepełnione motywami światła i śpiewaną przez wszystkie duchy wspólnie z Maryją pieśnią uwielbiającą Boga „Magnificat”.

W książce tej, którą Autor przyrównuje do „instrukcji obsługi”, stawiania „pierwszych kroków na drodze mistyki codzienności”, możemy w dziesięciu rozdziałach podjąć refleksję i przyjąć Boga w naszej codzienności.

On w każdej sytuacji oferuje nam „niezliczone możliwości podążania za Nim”: w naszym teraz, tu i tam, kiedy idziemy lub siedzimy, patrzymy lub modlimy się, odpoczywamy, śpimy lub wychwalamy – we wszystkim, co składa się na życie człowieka.

Bóg jest wszędzie: dniem i nocą, kiedy przebywamy w domu czy jesteśmy w podróży, w szkole, w pracy albo razem z rodziną – jest zawsze gotowy spotkać się z nami w naszym „teraz”. Każdy rozdział książki kończy się ćwiczeniem praktycznym i modlitwą.

Książka przeznaczona jest dla tych, którzy rozpoznali Karmel jako swą drogę i poszukują pogłębienia drogi medytacji.

Czasami powstają pytania: co w modlitwie karmelitańskiej jest takiego szczególnego, typowego, odróżniającego ją od innych szkół i nurtów duchowości? W spojrzeniu na Chrystusa, Maryję, Kościół, człowieka…

Dziedzina modlitwy jest niezwykła. Przyjaciele Boga winni prowadzić braci do Niego i potwierdzać swą stanowczą nadzieję; wierzący – wskazywać pewność znalezienia Go; miłujący – ukazywać bramę do ogrodów Umiłowanego.

W sferze modlitwy Karmel odkrył swą perłę w postaci miłosnej uwagi, którą św. Jan od Krzyża nazywa w oryginale atención amorosa. Stanowi to realizację ogólniejszego wskazania św. Teresy od Jezusa, że modlitwa wewnętrzna nie polega na tym, by tylko rozmyślać, bo postęp duszy nie na tym polega, aby dużo rozmyślała, tylko na tym, by dużo miłowała (F 5, 2).

Tym prześwietnym początkiem modlitewnego miłowania jest właśnie kierowanie uwagi, a następnie wiązanie jej z Bogiem. Rodzi się ona w zbieraniu siebie z różnych oktaw życia, w cierpliwym skupianiu na jednym, a właściwie na Jedynym – unum necessarium – jak w przypadku Marii z Betanii (por. Łk 10, 42).

Czy nie jest tak, że fascynacja wykorzystaniem czasu stała się naszą obsesją, naszym bożkiem? Wypełniamy każdą chwilę po brzegi, jakbyśmy się bali pustki.

Zestresowani i przepracowani, czujemy się jak królik z Alicji w Krainie Czarów, który ciągle się spieszy, nerwowo patrząc na zegarek.

Wielu z nas podziela te same odczucia: na nic nie mamy czasu, zaniedbujemy relacje z innymi, ciągle za czymś biegniemy, aby w końcu stwierdzić, że kręcimy się w kółko, omijając to, co w życiu najistotniejsze. 

Tymczasem Bóg ma swoje tempo: w Notre-Dame du Laus objawienia trwały 54 lata – najdłużej na świecie. Wychodząc od tego doświadczenia, autor proponuje nowe podejście do kwestii czasu.

Sięgając do Biblii i życia codziennego, snuje refleksje o tym, czy czas jest naszym wrogiem czy sprzymierzeńcem, dlaczego tak trudno nam czekać, co jest pilne, a co ważne, jaką postawę wobec czasu miał Jezus i dlaczego carpe diem to za mało. 

Mały poradnik życia duchowego ks. Dolindo Ruotolo, w którym znajdziemy cenne wskazówki na temat modlitwy, jako drogi do świętości i budowania swojej relacji z Bogiem.

Mistyk z Neapolu obala mity na temat świętości i na przykładzie własnego życia podpowiada, co zrobić aby osiągnąć życie wieczne.

Poszukujesz drogi, by stać się świętym? Módl się! — pisał ks. Dolindo do swoich duchowych córek. —

„Módl się pomimo nudy; módl się ze spokojem mimo poruszonych nerwów; módl się spokojnie pomimo pośpiechu, który odczuwasz ”.

Osoby, które go znały były przekonane o jego świętości. Dlatego często dostawał od nich pytania jak ten stan osiągnąć.

Mistyk z Neapolu za każdym razem cierpliwie tłumaczył, że świętość nie jest bezgrzeszna i doskonała, ale jest nieustanną walką ze swoimi słabościami. Przed swoimi słuchaczami roztaczał wizję relacji z Bogiem opartej na głębokim zaufaniu.

Cel tej książki nie jest teoretyczny. To próba udzielenia pomocy każdemu, kto pragnie poznać miłość Boga, a jednocześnie przypomnieć sobie swoją wartość. Jedynie Jego spojrzenie jest lustrem, w którym można rozpoznać prawdę o swojej kruchości oraz nieocenionym pięknie, którym Bóg obdarzył każde swoje dziecko.

Serce człowieka jest niczym harfa o dziesięciu strunach, z której Bóg wydobywa najszlachetniejsze melodie (por. Ps 33). Dziesięć strun to dziesięć Boskich tchnień, które nadają strukturę ludzkiemu wnętrzu. Niezrozumiały staje się człowiek bez miłości Boga, rozsypuje się i supła niczym zerwane struny, a jeśli próbuje nadać sobie tożsamość, staje się karykaturą samego siebie. Jedynie miłość Boga pozwala mu odkryć nieocenioną wartość, którą ma, i odnaleźć pokój nawet pośród cierpienia.

Niniejsza książka zbudowana jest na wzór Dawidowej liry. Każda struna to jeden z przejawów miłości Boga do człowieka. Miłości, która nadaje tożsamość Jego dzieciom. Dziesięć strun tworzy wielką lirę serca, duchową lirę kinnor. Wśród tych dziesięciu strun można wyróżnić cztery; stanowią one małą lirę duchową. O niej opowiadają ostatnie cztery rozdziały książki. W jej melodie będziemy się wsłuchiwać, patrząc na życie Świętej Teresy z Lisieux. Natomiast pierwsze sześć rozdziałów, czyli sześć strun duszy, wyjaśnią nam Teresa od Jezusa i Jan od Krzyża. Zatem trzech karmelitańskich Doktorów Kościoła odsłoni przed nami pełne brzmienie serca obdarzonego miłością Boga.

Opierając się na ewangelicznej relacji uciszenia burzy na jeziorze (por. Mt 8,23–27; Mk 4,35–41; Łk 8,22–25), ten święty kapłan zostawia wskazówki, jak przetrwać trudniejsze chwile w życiu, kiedy zmagamy się z cierpieniem, niepewnością, niepowodzeniami w relacjach, a także własną słabością i grzechem.

Jest to zarazem świadectwo radykalnego zawierzenia się Jezusowi oraz Jego Matce, którą ksiądz Dolindo czcił jako Gwiazdę Morza – światło wskazujące nam drogę do Boga podczas żeglugi po wzburzonych falach naszego życia.

Gorzkie żale to tradycyjne wielkopostne nabożeństwo śpiewane w polskich kościołach od połowy XVII w.

Autorka pomaga zrozumieć, co skrywają słowa kolejnych pieśni. Wskazuje biblijne źródła, wyjaśnia wątpliwości i kontrowersje wokół poszczególnych zwrotów.

Nade wszystko jednak ukazuje mistyczny wymiar tej modlitwy, który staje się dla dostępny dla każdego, kto w ślad za autorką zaczerpnie z bogactwa odmawiania i rozważania Gorzkich żali.

W poszukiwaniu śladów duchowości w konkretnym życiu autor zabiera nas w fascynującą podróż.

Mając za przewodników chrześcijańskich myślicieli, filozofów, żydowskich kaznodziei i mnichów z Dalekiego Wschodu, wyrusza… do kuchni, supermarketu, biura i na dworzec. Pokazuje, że duchowość to umiłowanie codzienności, prozaiczne czynności, jak mycie naczyń czy pisanie, które wykonywane na sposób mistyczny – zmieniają wszystko.

Marti nie daje gotowych odpowiedzi, nie przekonuje ani nie moralizuje, nie poleca żadnych ćwiczeń – pyta, obserwuje, nienachalnie dzieli się swoimi spostrzeżeniami, ponieważ refleksja nad poważnymi życiowymi pytaniami pojawia się zawsze w momencie, w którym się aktualnie znajdujemy. Nawet podczas niecierpliwego sznurowania butów.

Czy zastanawiałeś się kiedyś, skąd się bierze niecierpliwość? Czy wiesz, że nie zawsze wynika ona ze zmęczenia?

Chcąc się wyleczyć z braku cierpliwości lub poczynić choćby niewielki krok w tym kierunku, trzeba najpierw poznać jego przyczynę.

Autor w swobodny, lekki, ale nie banalny sposób przeprowadza nas przez psychologiczne i duchowe mechanizmy powodujące niecierpliwość, wśród nich wymieniając np. potrzebę panowania. Następnie razem z nami powoli odkrywa i kontempluje świętą cierpliwość Boga w Piśmie Świętym.

Na końcu proponuje siedem kluczy pomocnych w praktykowaniu tej cnoty. Nie są to jednak „sztuczki” z zakresu rozwoju osobistego, pozwalające jedynie walczyć z ludzką słabością, ale środki, które mogą otworzyć nas na nowe życie w Chrystusie.

Wszystkie dzieła św. Jana od Krzyża zebrane w jednym tomie.

Wygodny, poręczny format książki.

W skład tomu wchodzi:

• Droga na Górę Karmel
• Noc ciemna
• Pieśń Duchowa ...

Nowa pozycja z serii Karmelki – czyli duchowe cukierki o smaku karmelowym. Mała kolorowa książeczka, która może być doskonałym prezentem na różne okazje (w środku przygotowano specjalne miejsce na dedykację). Dzięki niej poznasz myśli i duchowość św. Jana od Krzyża. Razem z nim możesz podążać Bożymi ścieżkami i nauczysz się odkrywać Boga w życiu codziennym. W książeczce umieszczono krótki życiorys i modlitwę za wstawiennictwem Świętego.

Kilkaset stron anegdot i świadectw o Księdzu Dolindo Ruotolo, przeplatanych jego poezją, fragmentami listów i pouczeniami tworzy ten niezwykły zbiór.

Wyłania się z nich nie tylko wielki mistyk i cudotwórca, ale również człowiek obdarzony ogromnym poczuciem humoru i dystansem do siebie. Człowiek wielki, a jednocześnie tak pokorny, prosty, dobrotliwy i łagodny. Wszystkie opisane w tym tomiku historie zostały udokumentowane, a ich autentyczność potwierdzona.

Kolejne opowieści roztaczają przed nami urok skromnego kapłana z Neapolu, który przyciągał tak wielu za jego życia. Poznając go w jego codzienności, odkrywamy, że w tym świecie jest możliwe życie Ewangelią - codzienne stawanie przed Panem Bogiem u współdziałanie z Jego łaską.

Modlitwa, którą nazywamy „Modlitwą oddania”, została ułożona przez brata Karola de Foucauld. Jest ona głębokim i prawdziwym wyrazem tego, czym żył, dlatego wszyscy jego naśladowcy – mali bracia i małe siostry Jezusa, żyjący na całym świecie i mówiący różnymi językami – kończą jej słowami każdy dzień. Książka bp. Jean – Claude’a Boulangera to doskonała okazja, aby nie tylko poznać tę modlitwę, ale także starać się nią żyć. Serdecznie polecam!

BRAT MORIS

Dla ks. Dolindo błogosławieństwa wypowiedziane przez Jezusa podczas Kazania na Górze są nierozerwalnie związane z darami i owocami Ducha Świętego – są zwieńczeniem tego, co dokonuje się w człowieku, który poddaje się prowadzeniu Ducha Świętego.

Staje się on wówczas „błogosławiony”, czyli „szczęśliwy”, ponieważ już za życia pomieszkuje w Niebie.

Jeśli się dobrze zastanowić, to asceza, mistycyzm i wszystkie traktaty na temat doskonałości zawierają się w tym genialnym nauczaniu o darach, owocach i błogosławieństwach Ducha Świętego. Ten, kto zgłębia i medytuje to nauczanie, wznosi się stopniowo od praktykowania zwykłych cnót, następnie wyższych oraz heroicznych, aż do osiągnięcia doskonałego zjednoczenia z Bogiem na ziemi, a w Raju nieśmiertelnej chwały.

Życie ks. Dolindo Ruotolo wypełnione było cierpieniem.

W dzieciństwie doświadczał przemocy fizycznej, nędzy, głodu, niezrozumienia. W szkole był pośmiewiskiem ze względu na problemy z nauką. Gdy wreszcie spełniło się jego największe marzenie i został kapłanem, spadły na niego oszczerstwa i został odsunięty od posługi. W kolejnych latach życia zmagał się z odrzuceniem, fałszywymi oskarżeniami, poniżeniem.

Po ludzku, miał wszelkie powody, by zwątpić w Bożą Opatrzność, w Bożą dobroć, miłość i troskę. Po ludzku powinien zatonąć w beznadziei. 

A tymczasem orędziem jego życia była ufność. W jego zawołaniu „JEZU, TY SIĘ TYM ZAJMIJ” pobrzmiewa echo wezwania św. Siostry Faustyny „Jezu, ufam Tobie”.

Odpowiedzią ks. Dolindo na wszelkie przytrafiające mu się nieszczęścia i krzywdy było głębokie zaufanie Bogu.

Pismo Święte i Kościół podają dwanaście głównych owoców Ducha Świętego (Ga 5, 19–23). Pierwsze trzy z nich – miłość, radość i pokój, dotyczą relacji naszej duszy z Bogiem. Pozostałe dziewięć dotyczy przede wszystkim  naszych relacji z bliźnimi.

Ks. Dolindo Ruotolo krok po kroku wyjaśnia czym różnią się owoce od charyzmatów. 

Tłumaczy dlaczego nie jesteśmy w stanie „zapracować” na swoje zbawienie naszymi staraniami i przekonuje, że tylko  pozostając otwartym na łaskę i działanie Ducha Świętego i współpracując z Nim jesteśmy w stanie wydać owoce godne naszego nawrócenia, które będą owocami życia wiecznego.