Życie duchowe

Listy św. Karola de Foucauld do kuzynki, Marii de Bondy, lepiej niż najlepsza biografia dają nam możliwość śledzenia jego kroków dzień po dniu od chwili wstąpienia do trapistów aż po Tamanrasset.

Pierwszy jego list został wysłany już dwadzieścia cztery godziny po wyjeździe z Paryża, ostatni zaś w dniu śmierci, 1 grudnia 1916 roku.

Adresatka tych listów, starsza o osiem lat pani de Bondy, bardzo szybko wzbudziła w sercu Karola podziw, co wyrażało się w jego coraz większym do niej przywiązaniu. O roli, jaką ta świecka kobieta odegrała w życiu brata Karola od Jezusa, wymownie świadczy fakt, że właśnie dzięki Marii poznał on księdza Huvelina.

Niniejszy długo oczekiwany zbiór listów, opatrzony wprowadzeniem Georges’a Gorrée, stanowi jedno z głównych źródeł, z których czerpali biografowie brata Karola od Jezusa.

„Z nielicznymi wyjątkami – napisał Roger Quesnel – listy te można uznać za duchowe wyznania, gdyż brat Karol opisywał w nich stany swej duszy, reakcje na poruszenia łaski, pragnienie wierności ideałowi Nazaretu oraz fundamenty, na których opierał życie wewnętrzne”.

Kim jest Duch Święty? Jaka jest Jego natura? Co to znaczy, że jest równy Ojcu i Synowi i jaka jest Jego specyficzna misja?

Te pytania były żywo dyskutowane w IV wieku, gdy pojawiało się wiele herezji i błędów w odniesieniu do Trzeciej Osoby Trójcy Świętej.

Dydym z Aleksandrii uporządkował wówczas te zagadnienia w dziele, które oddajemy do rąk współczesnym czytelnikom spragnionym rzetelnej i jednocześnie prostej nauki opartej na lekturze Pisma Świętego.

Święty Paweł. Tajemnica Damaszku to książka zawierająca dwie serie konferencji przeznaczonych na ośmiodniowe rekolekcje lectio divina.

Pierwsza część doprowadza nas ze św. Pawłem na próg Europy (Dz 9-16), w drugiej towarzyszymy apostołowi aż do jego męczeńskiej śmierci w Rzymie (Dz 16-28).

We wprowadzeniach do modlitwy cenne okazują się odniesienia do listów, które Paweł kierował do wspólnot zakładanych przez siebie i w których – szerzej niż w Dziejach Apostolskich – obecna jest wczesna teologia wcielenia, krzyża i zmartwychwstania.

Ogromnie cenne, głębokie treści odnajdziemy też w katechezach wygłaszanych przez Ojca Świętego Benedykta XVI w trakcie Roku Świętego Pawła.

Książka Twoje Słowo daje mi życie zawiera zapis konferencji wygłoszonych podczas jubileuszowej sesji z okazji 25-lecia Centrum Formacji Duchowej w Krakowie, która odbyła się w dniach 9-13 listopada 2022 roku.

Autorami konferencji są osoby należące do znakomitego, szerokiego grona formatorów, mistrzów duchowych, teologów, biblistów, pedagogów i psychologów, które przez minione ćwierćwiecze kształtowały umysły i serca uczestników spotkań w CFD – Domu Słowa.

Poszczególne rozdziały publikacji odsłaniają w pewnej mierze główne rozdziały życia i formacji CFD w ciągu minionego 25-lecia.

Wieńczy je rozmowa z o. -Innocenzo Gargano pod znamiennym tytułem Moja historia miłości do Słowa.

Czy ktoś słyszał o misjach katechizmowych? W niektórych parafiach są głoszone kazania katechizmowe. Ale misje…?

Ksiądz Artur Seweryn zachęca, aby takie misje urządzić samemu sobie i potraktować tę książkę jako pomoc. Nie są to wykłady na temat katechizmu! Tak jak w czasie każdych misji, konferencje są głęboko związane z życiem, zawierają sporo przykładów i porównań. 

Wszystko po to, aby pokazać, jak bardzo konkretne zastosowanie mają prawdy zawarte w Katechizmie Kościoła katolickiego.

Książka może być także pomocą dla kapłanów głoszących misje, również dla katechetów przygotowujących lekcje religii.

„W wielu katolickich domach znajduje się ostatnie wydanie Katechizmu Kościoła katolickiego w niebieskiej okładce. Grube tomisko zajmuje sporo miejsca na półce. Czy z tej półki jest chociaż od czasu do czasu zdejmowane? Otwierane? Czytane? Rozważane? Wiemy, w co wierzymy? Przyznam, drogi czytelniku, że zawsze sięgam po ten opasły tom z dużym zainteresowaniem. Znajduję w nim odpowiedzi na wiele zadawanych przez wiernych pytań, które nurtują także mnie samego. Odnajduję tam piękne teksty -ojców Kościoła i pisarzy kościelnych wplecione w jasne i zrozumiałe wyjaśnienia poszczególnych prawd wiary i zasad moralności. Słowa Składu Apostolskiego wypowiadane codziennie w pacierzu zyskują dzięki tej lekturze nowy sens, a «wiara poszukująca zrozumienia» staje się bardziej przystępna i pełna”.

Celem Katechizmu Życia Duchowego kardynała Roberta Saraha jest skromne towarzyszenie tym wszystkim, którym leży na sercu to, by na Bożą miłość odpowiedzieć całym życiem, szczęśliwym i owocnym, jakie rozkwitnie w wiecznym szczęściu kontemplowania Boga.

Książka powstała z pragnienia, by nieść im pomoc w wewnętrznej duchowej wspinaczce, prowadzącej do radości spotkania, które przemienia życie.

Te słowa płyną z trwania sercem przy Ewangelii i Osobie Jezusa Chrystusa, z pragnieniem, by czytelnik także odkrył owo trwanie serce przy sercu, pomagając mu wejść we własne wnętrze, w miejsce obecności Boga, i czyniąc konkretnym jego trud nawrócenia przez wskazanie, jaką drogą iść i jakich konkretnych środków użyć, żeby na nowo postawić Boga w samym środku naszych najistotniejszych dążeń.

„Uznałem, że zmierzch Boga w naszych postmodernistycznych społeczeństwach, kryzys podstawowych wartości ludzkich i moralnych oraz jego reperkusje nawet w Kościele, gdzie widać zamęt wokół prawdy objawionej przez Boga, utratę autentycznego zmysłu liturgii i podważenie tożsamości kapłańskiej, domagają się usilnie, by wszystkim wiernym zaproponować prawdziwy katechizm życia duchowego.

Ten Zeszyt jest o tym, o czym świat nie chce rozmawiać, na co się radykalnie nie godzi, co wyśmiewa i odrzuca. Jest o słabości, której cały świat się boi, kontestuje ją i z nią walczy.

Świat postanowił usuwać jednostki słabsze, bo się lęka, że nie udźwignie słabości. Nie wierzy w Boską moc łaski. Tymczasem Bóg się nie boi naszej słabości, ale czyni ją miejscem spotkania z nami i błogosławieństwa, miejscem szczególnie płodnym.

Autor rozważań – ojciec Amedeo Cencini – zachwyca się tym Bożym działaniem: „Bóg jakby czuje się przyciągany przez ludzką słabość i interweniuje z mocą swojej łaski”. Czyni to z wysokości... krzyża, sam stając się słabym, najsłabszym ze wszystkich, aby nikt nie poczuł się pominięty czy odrzucony w swojej słabości.

„W krzyżu Jezusa – kontynuuje Autor – niebo jest razem z ziemią. Bóg jest razem z człowiekiem. Świętość Boga stoi wobec grzeszności człowieka. A szczególnie dla nas w krzyżu zawiera się maksimum słabości i maksimum mocy”.

„Czytamy, żeby wiedzieć, że nie jesteśmy sami” – wobec zasłyszanej u Clive’a Staplesa Lewisa myśli ks. GRZYWOCZ pewnie delikatnie by się uśmiechnął i odróżnił kategorię osamotnienia od samotności.

Zbiór dziesięciu rozmów – spotkań, do uczestnictwa w których, Drogi Czytelniku, bardzo Cię zapraszamy – to forma świadectwa, że pomimo odejścia ks. Krzysztof nadal jest z nami, a my nie pozostajemy sami: czytamy jego teksty i słuchamy niezapomnianych konferencji.

Udziela się nam jego melancholia, ale i śmiejemy się do łez, dzieląc nietuzinkowe poczucie humoru.

Zgłębiamy jego życiorys, pytając: „Skąd on to miał?”, dokonujemy kwerendy poetów, malarzy, myślicieli określających jego INSPIRACJE, poznajemy teologię, którą nam zostawił – dzięki której on sam nieustannie nas INSPIRUJE, a czego dowodem jest stale rosnące zainteresowanie jego spuścizną.

Depresja jest dużym zagrożeniem, ale jednocześnie szansą. Wiele się można od niej nauczyć, ale tylko w klimacie szacunku, współczucia, modlitwy i zrozumienia.

Osoby depresyjne to często ludzie o niezwykłej wrażliwości, delikatni jak cienkie kartki tajemniczej księgi, z której tak wiele można wyczytać.

Czy wolno mówić o sensie depresji? Czy wolno pytać, co ona chce nam dzisiaj powiedzieć?

Wierzymy, że Bóg jest w każdej chwili obecny, że nie ma takiego momentu w naszym życiu, który by On opuścił. A jeśli Bóg jest obecny, to znaczy, że ta chwila ma sens.

Całe życie walczysz, aby być kochanym. Nie musisz. Ukochał cię ten, który jest ŹRÓDŁEM ...

Przemień swoje serce i odzyskaj Boży pokój.

Pomoże Ci w tym najnowsza książka Arkadiusza Łodziewskiego, autora bestsellerów takich jak Boży poradnik antydepresyjny, Boży poradnik antydepresyjny, Boży poradnik zwycięstwa nad lękiem.

Trzecia część "Maryja Niepokalana. Matka Boga i Matka nasza" - dzieła księdza Dolindo Ruotolo. 

Pisma księdza Dolindo są doskonałą pomocą w odrywaniu tajemnic Maryi Niepokalanej, aby każdy mógł coraz lepiej Ją poznawać i kochać, przekształcając swoje serce do coraz czystszej miłości Jezusa.

Świat potrzebuje zmartwychwstania, świat musi się podnieść w jaśniejącym świetle nadprzyrodzoności, świat potrzebuje pełni Ducha Świętego, którego tak bardzo mu brakuje.

Przyjdź, o Maryjo, otoczona chwałą w niebie w Twym nieskalanym ciele, w blasku Twego dziewictwa; przyjdź, o Królowo nieba i ziemi, i uchroń nas przed grożącym nam upadkiem. Dałaś nam swój różaniec jako ostateczny ratunek, niech więc on nas wybawi. (…)

Czy wiara staje się obecnie kwestią wyłącznie prywatną? W jaki sposób Kościół może podejmować dialog ze światem? Jak rozwój współczesnej psychologii wpływa na naszą duchowość?

Kryzys w Kościele staje się coraz bardziej widoczny. Wielu szuka przyczyn takiego stanu w aferach obyczajowych czy problemach w sprawowaniu władzy przez kościelnych hierarchów. Czy to jednak prawdziwy powód osłabienia Kościoła?

Ojciec Jan Paweł Strumiłowski, teolog i wykładowca, wskazuje na głębsze przyczyny widocznych już zmian. W swojej książce analizuje rzeczywiste okoliczności kryzysu Kościoła, które jednoznacznie świadczą o tym, iż za wszelką cenę staramy się Kościół dostosować do zasad „tego świata”.

Książka jest owocem przyjaźni, która rodziła się z pasji i miłości do Słowa.

Autorami są kierownicy duchowi i  dyrektorzy domów relekcyjnych współpracujący z salwatoriańskim Centrum Formacji Duchowej.

"Dzielimy się owocami spotkań i osobistem modlitwy Słowem. To swoistego rodzaju collatio przyjaciół, którzy postanowili podzielić się własną zdolnością czytania Pism, swoją wrażliwością duchową i osobistą relacją ze Słowem. 

Każdy z nas pozostaje inny, jedyny i niepowtarzalny w budowaniu przyjaźni ze Słowem" (Krzysztof Wons SDS - ze wstępu).

Książka „15 Dni z Pauliną Jaricot” jest zaproszeniem do poznania głównych rysów duchowości Pauliny Jaricot i modlitewnym zamyśleniem nad każdym z nich.

Paulina Jaricot (1799-1862) – urodziła się w rodzinie bogatego przemysłowca z Lyonu. Po nawróceniu w 17. roku życia poświęciła się bez reszty służbie Kościołowi. Jej wielkim pragnieniem było krzewienie wiary w kręgach prostego ludu zarówno we własnym kraju, wyniszczonym religijnie i moralnie przez rewolucję francuską, jak również na terenach misyjnych.

Założyła Dzieło Rozkrzewiania Wiary, aby duchowo i materialnie wspierać misje, a następnie Stowarzyszenie Żywego Różańca, które już w momencie jej śmierci liczyło około 3 milionów członków. Tajemnicą skuteczności apostolskiej Pauliny było całkowite zanurzenie w Chrystusie, a Jego obecność w Eucharystii była dla niej źródłem siły w licznych życiowych przeciwnościach.

Wszystko, czym jesteś, zawdzięczasz obecności Jezusa w sobie! – Paulina Jaricot, założycielka Żywego Różańca i Dzieła Rozkrzewiania Wiary, żyła świadomością tej niezwykłej łaski.

Myśli jej autorstwa niech będą dla nas życiową inspiracją – by nie zmarnować ani jednego dnia!

„Paulina «przez swoją wiarę, ufność, siłę duszy, delikatność i spokojne przyjęcie wszystkich krzyży» (…) okazała się prawdziwym uczniem Chrystusa. W celu dalszego prowadzenia dzieła – rozpoczętego przez nią dla rozszerzania Ewangelii aż po krańce ziemi – zachęcam katolików Francji, aby lepiej poznali to wyjątkowe powołanie. (…) Ukazanie tej postaci – bardzo wcześnie okazującej niebywałą wolę działania – winno pobudzać miłość Eucharystii, życie modlitwy i działalność misyjną całego Kościoła”

– Święty Jan Paweł II –

Charles J. Chaput OFMCap, emerytowany arcybiskup Filadelfii, w książce „Za co Warto Umierać Myśli o Tym Dla Czego Warto Żyć” zabiera nas w intelektualną podróż pełną wyzwań, przed którymi – podobnie jak przed śmiercią – nie sposób uciec.

Z właściwą sobie mądrością i szczerością, stawia przed Czytelnikiem najważniejsze pytania: po co jesteśmy? dla czego warto żyć? Czy choćby to tytułowe: za co warto umierać?

Nie odpowiada, jak to ma już w zwyczaju, wprost. Niczego nie podaje nam jak kelner na tacy.

Ojciec Amadeo Cencini przede wszystkim jako pedagog i psycholog, podjął wysiłek przetłumaczenia teologii na język psychologii oraz pedagogiki. 

Bóg obdarował Ignacego darem zrozumienia, czym jest chrześcijańskie życie, i dlatego przyszły święty najpierw sam przebył długą drogę wtajemniczenia. Doświadczeniem swym podzielił się w Ćwiczeniach duchowych, które w praktyce okazały się doskonałym przewodnikiem na drogach ku dojrzałemu przeżywaniu wiary. 

Poniższe rozważania mają nam pomóc zobaczyć, w jaki sposób przebiega owo wtajemniczenie, jak poszczególne tygodnie rekolekcji wprowadzają w misterium chrześcijaństwa.

Doświadczenie to, przeżywane etapami w Ćwiczeniach duchowych, jest procesem, podczas którego Bóg prowadzi człowieka – nieraz zagubionego, oddalonego od Boga – do dojrzałej wiary i dawania świadectwa zwycięstwa Chrystusa nad grzechem.

Książka wygrała konkurs na publikację poświęconą duchowości ignacjańskiej.

Benedyktyński klasztor w Fontgombault. Zobacz, jaki jest na co dzień – zdaje się mówić Nicolas Diat.

„Och, nie wydarzy się nic spektakularnego – pisze. – Ale rozgorzeją nasze serca. Odczujemy delikatny powiew tajemniczej łaski. Popatrzymy na światło przenikające kościół opactwa, drzewa w sadach tańczące na wietrze, mnichów idących w oddali, ku wzgórzom. Gregoriańskie nuty wzbiją się na mistyczne wyżyny. Będziemy znów dziećmi zachwyconymi wspaniałymi procesjami. I będziemy milczeć. I ujrzymy piękny, wspaniały, łagodny uśmiech mnichów”.

Tymi słowami Nicolas Diat otwiera Wielkie szczęście. Ta bardzo obrazowa opowieść, chwilami intymna. Jest zaproszeniem do radości doskonałej, do odkrywania życia, jakiego nie znamy.