Życie duchowe

Jezus zdołał odmienić ludzkie opinie na temat losu – przez nas uznawanego za nieszczęśliwy – tych, którzy nie posiadają bogactwa, władzy ani zaszczytów, nie korzystają z ziemskich dóbr ani przyjemności. Jednym słowem: tych, którzy nic nie mają, niczego nie mogą i nic nie znaczą.

Jego niepozostawiające wątpliwości słowa mogą wydać się nie na miejscu, a nasze kryteria są tak różne, że prowokować mogą jednocześnie pytanie o to, czy to my mylimy się w oglądzie i ocenie funkcjonowania świata, czy też myli się On.

Błogosławieństwa proponują drogę wolności, która wymaga od nas zmiany.

W istocie, pragnąc żyć ubóstwem Błogosławieństw, nie wystarczy zrezygnować z bogactwa, zaszczytów, przyjemności. Trzeba również odrzucić egoizm egzystencji i własnej woli. […] Sens ubóstwa tkwi w głoszeniu Boga jako prawdziwego bogactwa serca.

Nienasycenie dobrami materialnymi nie jest niczym innym, jak skrywaną potrzebą Nieskończoności.

Pomimo upływu ponad 120 lat od pierwszego wydania, książka nie traci nic ze swej duchowej aktualności. Wyjaśnia prawdy wiary w sposób pewny, opierając się na autorytecie Biblii i Ojców Kościoła.

Na gruncie tej nauki wyrosła też św. Teresa od Dzieciątka Jezus. Doktor Kościoła gorąco polecała tę lekturę wszystkim poszukującym prawdy. Wierzymy, że i dziś przez o. Arminjon, Bóg może nas - tak samo jak Teresę - oświecić, rozpalić pragnienia serca i pociągnąć do miłowania życia przyszłego.

Dlaczego wydajemy książkę „Koniec świata doczesnego...”? Odpowiedź jest krótka: między innymi dlatego, gdyż św.Teresa z Lisiuex czytała ją w młodości! Na tym właśnie gruncie tak pięknie wyrosła!

Każdy chrześcijanin powinien przynajmniej raz w życiu przeczytać całą Biblię. Jeśli dotąd tego nie zrobiłeś, to dokonasz tego teraz. 

Wejdź odważnie w ten gąszcz słów Boga Żywego. Słowo Boże jest jak las, każde zdanie jest jak drzewo. Jak las pozostanie dla ciebie nieznane i tajemnicze, jeśli się nie odważysz i nie zanurzysz w nim. Kup własny egzemplarz Biblii, to ważne! Biblia ma być TWOJA.

Czytaj, zaznaczaj wersety, którymi się zajmiesz dokładnie, przemodlisz i przemedytujesz w innym czasie. Chociaż Słowo Boże jest zawsze takie samo, to jednak Bóg każdego dnia inaczej będzie do ciebie mówił, zależnie od twojego stanu duchowego, moralnego, życiowego…

Ten schemat czytań jest tylko pomocą dla wszystkich czytających, rozważających i pragnących żyć Słowem Bożym. 

Powstał z myślą o tych, którzy odczuwają głód czytania Pisma Świętego i przeznaczony jest dla wszystkich, którzy chcą Biblię poznać osobiście, zamierzają przeczytać ją całą, a następnie chcą Słowo Boże medytować, kontemplować, modlić się nim i wprowadzać je w życie.

Siedem tygodni Wielkiego Postu, siedem nabożeństw drogi krzyżowej i siedem cnót…

Siódemka symbolizuje „pełnię” i „doskonałość”, ponieważ odnosi się do tego, co Boskie, co wykracza poza doczesność. Księża Marcin Cholewa i Marek Gilski zapraszają nas do wyruszenia w siedmiotygodniową drogę, podczas której, współpracując z łaską Bożą, przybliżymy się do doskonałości w jej ewangelicznym rozumieniu.

Rozważanie kolejnych stacji drogi krzyżowej uświadamia nam, iż w życiu nie sposób przygotować się na każdą sytuację.

Codzienność konfrontuje nas z takimi wyzwaniami, w których nie wiemy, jak postąpić we właściwy sposób. Bycie chrześcijaninem wymaga wykształcenia w sobie szczególnych „zmysłów” – umiejętności rozpoznawania woli Boga w każdym położeniu. To wiara, relacja z Ojcem, prowadzi nas do przyjęcia określonych postaw, których efektem stają się dobre czyny, adekwatne do naszych aktualnych życiowych zadań. Innymi słowy, życie wiarą owocuje rozwojem cnoty, czyli „trwałej dyspozycji do czynienia dobra” (KKK, 1803).

Siostra Elżbieta od Trójcy Świętej była na wskroś karmelitanką, karmelitanką „od wewnątrz".

Odkrycie Karmelu było dla niej odkryciem samej siebie!!! Tak bardzo i tak długo marzyła o Karmelu… i kiedy już tam się znalazła, mogła w końcu zanurzyć się w tym, co jest „jedynie konieczne”.

W swoim byciu karmelitanką za wzór wybrała postawę Marii z Betanii; tej, która trwała nieporuszona u stóp Pana. Kieruje swój wzrok w nieprzeniknioną światłość „wielkiej tajemnicy” błogosławionej Trójcy.

Bł. Maria od Jezusa Ukrzyżowanego, karmelitanka bosa z Betlejem, wielka czcicielka Ducha Świętego, w swym posłaniu skierowanym do Ojca Świętego napisała, że zapomina się „o prawdziwym nabożeństwie do Ducha Świętego.

Dlatego tyle jest błędu, rozbicia, nie ma pokoju i światła na świecie. Nie wzywa się Światła tak jak należy, a to Światło pozwala nam poznać prawdę”. Wobec tych wyzwań droga Ducha Świętego, Ducha Miłości, wydaje się najbardziej właściwa w czasie, gdy odczuwa się brak miłości. Jednym ze skutecznych rozwiązań jest usilne przyzywanie Ducha Świętego.

Dziś zatem w sposób szczególny jesteśmy wezwani do usilnego przyzywania Ducha Świętego. Pomocą w podjęciu praktyki nabożeństwa do Trzeciej Osoby Trójcy Przenajświętszej może być ten modlitewnik, w którym znajdziemy różne modlitw do Ducha Świętego (litanie, nowenny oraz modlitwy Świętych).

Medytację można krótko określić mówiąc, że wyciszamy się i pozwalamy Bogu, aby w nas działał.

Oczywiście nasuwają się pytania: w jaki sposób się wyciszyć i rozluźnić; jak pozwolić Jezusowi, aby pociągnął nas do Swojego Bóstwa; w jaki sposób sprawić, aby nasze życie codzienne rozwijało się pod Jego Boskim wpływem. Bóg daje światło duchowe i miłość.

Po pewnym czasie zauważa się niezwykłe rezultaty. Możemy łatwiej radzić sobie z problemami życiowymi, mniej się niepokoić, lepiej pracować i bardziej lubić swoją pracę. Czasem jest widoczna poprawa zdrowia. Nade wszystko na nowo uświadamiamy sobie prawdy duchowe i Bóg staje się naszym przewodnikiem i przyjacielem.

Odpowiadając na coraz szersze zainteresowanie Czytelników lectio divina przedstawiamy rozszerzoną wersję poprzedniej książki o. Stinissena dostosowując medytacje do chronologii biblijnej i przytaczając pełne fragmenty z Pisma Świętego na samym początku każdego rozważania co znacznie ułatwi lekturę i kontemplację słowa Bożego.

Doświadczywszy i nazwawszy modlitwę przyjaźnią, a zatem najdoskonalszym wyrażeniem miłości, święta Teresa w naturalny sposób uznaje ją za istotę chrześcijańskiego bytu: wyznacza ona, na różnych swoich etapach, rozwój życia duchowego, stanowiąc jednocześnie „drogę doskonałości”, czyli drogę prowadzącą ku świętości.

Modlitwa nie jest zatem czymś, co można robić lub nie. Jest ona sposobem bycia, ukierunkowuje nasze życie, dzięki niej jesteśmy chrześcijanami i poważnie traktujemy nasze powołanie, jakim jest komunia z Bogiem.

Twierdzenie, że jesteśmy grzesznikami niegodnymi przyjaźni z Bogiem pozbawione jest sensu, gdyż kocha On nas takimi, jakimi jesteśmy i, zbliżając się do nas, stopniowo nas przemienia. To od nas jednak zależy, czy pozwolimy Mu, aby żył blisko nas. 

Miłość nie jest uczuciem i pełnym wrażliwości oddaniem, lecz, przede wszystkim, konkretnym działaniem mającym na celu wypełnianie obowiązków, jakie nakłada na nas nasz stan, a przejawiających się zwłaszcza w braterskiej miłości i uczynności.

Jakże piękna i prosta jest bliska relacja Eliasza z Bogiem widoczna w jego modlitwie.

Eliasz jest człowiekiem modlitwy, dla którego życie oznacza służbę Bogu i spotkanie z Nim. Życie i trwanie przed obliczem Boga jest dla Eliasza czymś w rodzaju profetycznej przemiany, powrotem do źródła swojego istnienia, odnowieniem samego siebie po trudnych doświadczeniach życia. 

Chcąc powiedzieć, że ujrzeliśmy oblicze Boga, musimy pozwolić na śmierć choćby cząstki z nas. Na tyle, na ile oglądaliśmy Jego oblicze, na tyle umieramy, na ile zaś umieramy, na tyle możemy oglądać Jego boskie oblicze! Modlitwa stanowi zatem zawsze śmiertelne zagrożenie dla tego, kto chce „zachować własne życie”. Jest to modlitwa, która nie ma nas chronić, lecz składać w ofierze, aby napełniać nasz byt, oddawać nasze istnienie… po tym, jak przyjęliśmy je z wdzięcznością z rąk Tego, który nam je ofiarował!

Tabernakulum to Święta Obecność, a przede wszystkim to Miłująca Obecność. Jezus Eucharystyczny jest wydanym do końca z miłości do mnie, bo umiłować do końca to „umiłować do granic Eucharystii” . 

Trwając przed tabernakulum wchodzimy w ten nurt miłości, tutaj uzyskujemy pełną akceptację i zrozumienie.

Tutaj Miłość nigdy nie będzie tylko wspomnieniem, bo Jezus nie zostawił nam jakiegoś przedmiotu, który miałby nam Go przypominać. Jezus zostawił siebie. Ta Jego obecność jest otwartością, oddaniem i rozdaniem.

NOWENNA do św. Edyty Stein - o łaskę pojednania 

KRÓTKA BIOGRAFIA Edyty Stein - św. Teresy Benedykty od Krzyża

NOWENNA do św. Teresy Benedykty od Krzyża
- Dzień 1: Mądrość
- Dzień 2: Wiara
- Dzień 3: Ufność
- Dzień 4: Prawda
- Dzień 5: Cierpienie
- Dzień 6: Służba ...

Cechą charakterystyczną  u świętej Teresy od Dzieciątka Jezus jest stwierdzenie, że modlitwa jest miłością, wiarą, nadzieją, dziecięcym oddaniem, ufnością małych…

Unika ona zwyczajowych rozróżnień, ukazując całościową wizję modlitwy. Woli mówić o tym, że istota modlitwy wyraża się w konkretnych formach zamiast podkreślać nazbyt usilnie same formy modlitwy. Wynika to z obawy, że zbytnie skupienie uwagi na tych konkretnych formach może odciągnąć od istoty modlitwy i w jakiś sposób oddalić człowieka od modlitwy.

„Dla mnie modlitwa to poryw serca, to proste spojrzenie rzucone ku Niebu, to okrzyk wdzięczności i miłości, tak wśród cierpienia  jak i wśród radości, słowem: to coś wielkiego, nadprzyrodzonego, co rozszerza mi duszę i łączy mnie z Jezusem”

W ramach serii „Modlitwa i życie” oddajemy do rąk czytelników pierwszą z planowanych pięciu książek o. Maurizio Vigani OCD, o modlitwie w ujęciu świętych Karmelu. 

Zaczynamy od św. Teresy od Jezusa, Mistrzyni Karmelu.

Dla św. Teresy od Jezusa cechą, która najbardziej charakteryzuje modlitwę jest jej osobisty charakter. Modlitwa jest przede wszystkim momentem, w którym człowiek spotyka się z Bogiem. Istotne jest, aby było to spotkanie w miłości i przyjaźni, w którym wzajemne poznanie, prowadzi do miłowania i wspólnoty. Przyjaźń w rozumieniu Teresy jest relacją wyrażającą pełnię miłości. Dla Teresy kochać Boga i ludzi oznacza być Jego i ich przyjacielem.

Modlić się oznacza więc być przyjaciółmi i pielęgnować przyjaźń. Jest to wzajemne uobecnianie się. Modlić się to być obecnym w miłosnej relacji przyjaźni. „Cała sprawa nie polega na tym, aby wiele rozmyślać, ale wielce miłować; i dlatego czyńcie właśnie to, co bardziej będzie was przebudzać do miłowania”.

Jak dobrze znasz Ewangelie? 95 testów do czterech Ewangelii Mt, Mk, Łk, Jana. Książka zawierająca pytania testowe do każdego rozdziału z wszystkich czterech Ewangelii (św. Mateusza, św. Marka, św. Łukasza i św. Jana), a jest tych rozdziałów 89.

To wspaniała okazja, aby wchodząc w świat opowiedziany nam przez ewangelistów – a każdy z nich miał swój indywidualny wkład – powtórzyć sobie to, co oni chcieli nam przekazać o Jezusie, Zbawicielu świata.

Na podstawie każdego rozdziału ewangelicznego utworzono 10 pytań sprawdzających. Niektóre dłuższe rozdziały (dotyczące męki Jezusa albo pierwszy rozdział z Ewangelii św. Łukasza) mają nawet podwójne zestawy.

Mogą one być wykorzystane przez katechetów jako sprawdzenie wiedzy uczniów na różnych poziomach edukacyjnych, ale równie dobrze mogą posłużyć jako ciekawa forma podsumowania indywidualnej lektury Ewangelii.

Nieustanna modlitwa jest poszukiwaniem jedności. Nadaje naszemu życiu nadrzędny cel, upraszcza je, integrując nas wewnętrznie. To chyba wydaje się najważniejsze z punktu widzenia czytelnika „ze świata” – kiedy s. Miriam mówi o modlitwie, budzi w nas tęsknotę, wszyscy chcielibyśmy tak żyć, być tak prostym i spoistym…

Ale zdajemy sobie sprawę, że krajobraz pustyni daleki jest od sielanki, a prawdziwy pokój jest owocem walki. Dlatego w książeczce znajdziemy rady, jak trwać, milczeć i uciekać, o modlitwie w pokusach i modlitwie przy pracy. Dowiemy się o różnicy między milczeniem duchowym a „milczeniem obrażonym” oraz dlaczego marzenia są „cudzołożeniem z nieprawdą”.

Ta książka jest przeznaczona dla każdego, kto sądzi, że wierzy Jezusowi, ale czuje, że w gruncie rzeczy tak nie jest, i szuka wiary, która mogłaby go zbawić.

W szczególności zaś przeznaczona jest dla młodzieży, która sądzi, że nie wierzy.

Wydaje się, że ten hałaśliwy tłum młodych „niezrzeszonych” jest najdalej od Jezusa, że najmniej ze wszystkich miałby ochotę i czas, by się Nim zainteresować. Tymczasem, jedynie młodzież może zrozumieć Jezusa. Tylko w młodości nie ma się nic do stracenia i dysponuje wolnym sercem tak, by zaryzykować wszystko.

Potem drzwi się zamykają i wiara staje się konserwatywna: to pewna inwestycja, aby ochronić oszczędności. Dlatego Jezus żył młodo, umarł młodo i powołał do siebie ludzi młodych.

Ojcze nasz jest dla każdego.

Kolejna publikacja cenionego Autora to zapis rekolekcji wygłoszonych dla sióstr. Jednak jak sam Autor podkreślił – nie są one tylko dla sióstr. Ksiądz Staniek dzieli się swoimi refleksjami na kanwie modlitwy Ojcze nasz, uwzględniając jej znaczenie w życiu wspólnotowym, społecznym.

Cennym uzupełnieniem każdego rozdziału jest komentarz odnoszący się do bieżącej sytuacji, aktualnych wydarzeń.

Studnia Eliasza to przeznaczony na cały rok, uporządkowany i podzielony tematycznie wybór fragmentów z pism świętych Karmelu. Zebrane tutaj rozważania mogą Ci pomóc żyć w rytmie Kościoła, który w ciągu roku celebruje, rozważa i przeżywa tajemnice wiary. 

Medytacje Świętych Karmelu stanowią bogatą duchową lekturę i mogą stać się niczym kubek ożywczej wody dla Twojej codziennej modlitwy i medytacji. Zaczerpnij każdego dnia z bogactwa ogrodu Bożego, jakim jest Karmel.

„Święci są najwspanialszą gwarancją Kościoła. Są dowodem na obecność działającego w Nim Ducha, który ich przemienia. Stanowią gwarancję tego, czym jest Kościół w swojej tajemnicy. Są prawdziwym proroctwem Kościoła. W każdym świętym tajemnica wiary staje się widoczna, ponieważ poprzez słowo, którym jest jego życie, chrześcijanie mogą wniknąć w głąb tajemnicy Boga i dzięki uczestnictwu w niej sami przeżyć własne zbawienie” (Divo Barsotti, ze Wstępu).

Święta Teresa posiadała niezwykłą umiejętność rozumienia procesów odbywających się w jej wnętrzu. Umiała niewypowiedzianie jasno, plastycznie, a jednocześnie bardzo prawdziwie je przedstawić. Była obdarzona mocą pozwalającą jej dojrzeć poszczególne sprawy w ich wewnętrznym całokształcie i ten całokształt ukazać w swoim dziele (św. Teresa Benedykta od Krzyża - Edyta Stein).

W wewnętrznym przemierzaniu „Zamku” spotykamy się z naszą indywidualnością, z naszą osobowością, z naszą niepowtarzalnością... W „Zamku wewnętrznym” człowiek odnajduje nie tylko Boga, ale odnajduje samego siebie i swoją historię: nie jesteśmy od wewnątrz „tabula rasa” (Saverio Cannistrá OCD, Generał Zakonu Karmelitów Bosych).

Wizja św. Teresy sprzeciwia się radykalnie zarówno wszelkiemu antropologicznemu pesymizmowi, jak i wszelkiemu naturalistycznemu optymizmowi. W jej wizji wszystko budowane jest na pewności, że Bóg z miłości stworzył nas „na swój obraz i podobieństwo”.

przedstawić. Była obdarzona mocą pozwalającą jej dojrzeć poszczególne sprawy w ich wewnętrznym całokształcie i ten całokształt ukazać w swoim dziele (św. Teresa Benedykta od Krzyża - Edyta Stein).