św. Ignacy Loyola

Nie, to nie jest ilustrowana hagiografia ani biografia św. Ignacego Loyoli. To raczej próba osobistego spojrzenia na historię duchowego doświadczenia i głębokiej przemiany, jaką przeszedł pewien ambitny, młody szlachcic – Iñigo Lopez de Loyola.

Przeżyj niezwykłą podróż po świecie i zajrzyj w głąb siebie.

+AMDG+

Ćwiczenia duchowe – sposób na owocne życie w przyjaźni z Bogiem.

Autor przybliża nam barwną biografię św. Ignacego Loyoli i wprowadza w metodę modlitwy baskijskiego założyciela Towarzystwa Jezusowego. Zagłębiając się w nią, przekonujemy się, że odprawienie Ćwiczeń duchowych to środek do poznania siebie i stania się lepszym dla bliźnich. Nade wszystko jednak – jest to okazja do spotkania z żywą miłością Boga.

Święty Klaudiusz de la Colombière w swoim „Dzienniku duchowym” często wspominał łaski, jakie otrzymał od Boga, odprawiając rekolekcje metodą św. Ignacego Loyoli. Podobne doświadczenie miało wielu innych świętych, jak św. Franciszek Ksawery, św. Teresa z Lisieux czy św. Faustyna Kowalska. Warto wejść na tę drogę odnowy naszego życia wiary we wspólnocie Kościoła, w którym święci są dla szukających Boga jak gwiazdy prowadzące w nocy pielgrzymów.

Stać się człowiekiem rozeznania…

Celem książki jest pomoc dającym Ćwiczenia duchowe św. Ignacego Loyoli i odprawiającym je w przeżyciu drugiego tygodnia ignacjańskich rekolekcji oraz w procesie rozeznawania woli Bożej.

Autor, opierając się na własnym doświadczeniu bycia prowadzonym w Ćwiczeniach i prowadzenia innych, ukazuje w niej różne etapy i aspekty rozeznawania, uwrażliwiając na potrzebę rozróżnienia między doświadczeniem duchowym a tym, co może być uwarunkowane procesami naturalnymi.

Jedną ze wskazówek św. Ignacego Loyoli, zawartych w Ćwiczeniach duchowych, są tak zwane trzy sposoby modlitwy.

Założyciel Towarzystwa Jezusowego nie skupia się na teoretycznej analizie, ale na praktycznych wskazaniach dotyczących budowania coraz głębszej więzi z Bogiem Ojcem przez Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym, z jednoczesnym uwzględnieniem konkretnej sytuacji modlącego się: jego kondycji duchowej, intelektualnej, fizycznej czy społecznej.

Trzy sposoby modlitwy to zatem przybliżenie praktycznych sposobów codziennej modlitwy, uwzględniające okoliczności życiowe osoby, która pragnie się modlić.

Klasyczny tekst Ćwiczeń św. Ignacego, zatwierdzony przez wszystkich papieży od XVI wieku po dziś jako najlepszy sposób odprawiania rekolekcji. Książeczka służąca zarówno dającym rekolekcje jak i wszystkim, którzy już je odbyli i pragną podtrzymać w sobie ich owoce. 

Staranne pod względem edytorskim wydanie Ćwiczeń jest z pewnością godne jubileuszu dwutysiąclecia chrześcijaństwa. Książka zawiera tekst Ćwiczeń oraz obszerne objaśnienia i przypisy, przemawia zatem sam św. Ignacy Loyola, ale Czytelnik otrzymuje również wiele uwag, które mogą mu pomóc we właściwej lekturze tej książki, a trzeba pamiętać, że właściwą lekturą nie jest samo czytanie, ale ćwiczenie, a więc postępowanie według rad św. Ignacego. 

Autor opisuje Ignacego jako człowieka z krwi i kości, cierpliwego i wyrozumiałego psychologa oraz przewodnika dusz. Jednocześnie obala mity i stereotypy określające go jako manipulatora i despotę. Nazywa go raczej Don Kichotem "w boskim stylu", ponieważ całe swoje życie poświęcił walce o ideały. Ignacy potrafił zamieniać marzenia w czyn.

Niniejsze wydanie ukazuje się w roku 2014, kiedy jezuici na całym świecie obchodzą 200. rocznicę wskrzeszenia swojego zakonu. Oby Maksymy św. Ignacego stały się okazją do pogłębienia wiary i odkrycia duchowej mądrości Założyciela Towarzystwa Jezusowego.

Opowieść Pielgrzyma to nie tylko poruszająca historia życia i nawrócenia św. Ignacego Loyoli. To przede wszystkim świadectwo człowieka, dla którego najważniejszą rzeczą było schronić się i nieustannie trwać w samym Bogu. Zainspiruj się doświadczeniem założyciela zakonu jezuitów i odkryj na nowo bliskość Boga w swoim życiu.

Dzieje Ojca Ignacego spisane po raz pierwszy przez o. Luisa Gonsalvesa da Camara, który je słyszał z ust samego Ojca.

Jednakże w tym [następstwie myśli] była taka różnica: kiedy myślał o rzeczach światowych, doznawał w tym wielkiej przyjemności, a kiedy znużony porzucał te myśli, czuł się oschły i niezadowolony. Kiedy znów myślał o odbyciu boso pielgrzymki do Jerozolimy lub o tym, żeby odżywiać się samymi tylko jarzynami i oddawać się innym surowościom, jakie widział u świętych, nie tylko odczuwał pociechę, kiedy trwał w tych myślach, ale nawet po ich ustąpieniu pozostawał zadowolony i radosny.