Nowości

Niniejsza książka to owoc kilkudziesięcioletniego obcowania z tekstami św. Jana od Krzyża oraz sesji u braci dominikanów w ramach Letniej Szkoły Duchowości Chrześcijańskiej pt. „Droga do Boga według św. Jana od Krzyża” w sierpniu 2023 roku w Ustroniu-Hermanicach.

Autor pisze we wstępie:

Zazwyczaj we wstępach kurtuazyjnie życzy się dobrej lektury. A ja chciałbym raczej Cię ostrzec: lepiej tej książki nie czytaj! Dlatego że gdybyś poznał rzeczy święte, najświętsze tajemnice, a potem zmęczony lub – co gorsza – znudzony odłożył ją na półkę, nie byłbyś bez winy. Bo mistyka to zobowiązanie, wieczyste zobowiązanie, które przebija się w teraźniejszość jak gwałtowne zwiastowanie i ogłasza świętość czasu przeznaczeń.

A Bóg przeznaczył „duszę do chwały i określił tę chwałę […] od wieków, zanim ją jeszcze stworzył. To przeznaczenie jest tak właściwe duszy, że żadne zdarzenia przychylne czy przeciwne, wzniosłe czy niskie nie potrafią jej nigdy tego czegoś odebrać, lecz to, co jej Bóg przeznaczył od wieków, będzie posiadała na wieczność” (PD 38, 6).

Huragan takich słów rozbija wszelkie stosowane miary i strąca w otchłanie bez dna. Tu nie można ani siebie ocalić, ani czegoś wygrać, bo człowiek musi być pokonany. A tym, co pokonuje, co zwycięża – jest Miłość. U św. Jana od Krzyża doprowadzona jest ona do szaleństwa. Tym szaleńcem jest przede wszystkim Bóg, który kocha człowieka bardziej niż siebie. A tego nie mógł wytrzymać pewien świetlany gentleman na początku czasów.

Lektura Jana to – jak sam zechciał to nazwać – wydobywanie diamentu duszy z błota, sadzy czy nawarstwień smoły (por. DGK I, 9, 1). Jego słowa to strofy o nieprawdopodobnym pięknie duszy ludzkiej, to kreślenie i wykreślanie słów – słów niesłychanych o Bogu rozmiłowanym: „Bo i któż może opisać to, co On pozwala zrozumieć duszom rozmiłowanym, w których mieszka?

I kto ośmieli się wyrazić słowami to, co On im daje odczuć? Kto wreszcie może wyrazić pragnienia, które w nich wznieca?” (PD prolog, 1).

siążka niespotykana. Zawiera mnóstwo ważnych praktycznych wskazówek „Twojego programu na szczęście”.

Czy mogę być szczęśliwy tu i teraz, mimo że życie naraża mnie na niejedno bolesne doświadczenie? Czy mogę czerpać zadowolenie ze spraw i rzeczy, które często sprawiają tyle zawodu i przykrości? Czy mogę cieszyć się nie tylko czymś, lecz także kimś – a nawet swoją własną osobą, historią i egzystencją?

Tak, bowiem nasze życie jest wyjątkowe. Szczęście natomiast nie oznacza beztroskiej egzystencji w świecie wolnym od trudności i rozczarowań, lecz siłę przebaczania, odwagi i miłości. Być szczęśliwym na co dzień to cieszyć się razem z innymi – ale też cieszyć się sobą; to wyrażać swoje opinie – ale też przyznać się do błędu; to dawać z siebie jak najwięcej – ale też rozpoczynać za każdym razem od nowa, jeśli trzeba; to bronić własnej przestrzeni – ale też wycofać się z niej w imię uprzejmości i współczucia.

Szczęście jest na wyciągniecie ręki – twojej ręki! Od dzisiaj możesz kształtować w sobie postawę „świadomego szczęścia”.

Francesco Micci dzieli się z czytelnikiem cennymi refleksjami, a rozważania teoretyczne przeplata praktycznymi sugestiami dotyczącymi odkrywania szczęścia na co dzień. Rady ujmuje w formie konkretnych propozycji, zbierając je na końcu każdego rozdziału pod nagłówkiem „Twój program na szczęście...” i wskazując, jak realnie można kształcić w sobie właściwą dyspozycję – gotowość do bycia szczęśliwym.

Wkrocz na drogę ku szczęściu… już dziś!

W lipcowym numerze miesięcznika „Oremus”:

- czytania i modlitwy mszalne na każdy dzień;

- wprowadzenia liturgiczne i rozważania, 

- modlitwy wiernych 

- tekst z działu „Pytania i odpowiedzi”. Ks. Wojciech Janyga, odpowiada na pytanie: „Czy do lepszego przyjęcia daru Mszy świętej potrzebna jest codzienna adoracja Najświętszego Sakramentu? Czy lepiej adorować Najświętszy Sakrament w ciszy, indywidualnie, osobno, czy we wspólnocie, z czytaniami i ze śpiewem?”;

- propozycje śpiewów na niedziele, uroczystości i święta,

Rozwiąż krzyżówkę, a dowiesz się, jakimi słowami modlimy się do Boga, pokonaj labirynt, by odnaleźć Pana Jezusa, który zgubił się w drodze z Jerozolimy, przestaw litery w rozsypankach wyrazowych, aby poznać imiona tych, którzy szli za Jezusem.

Wśród kolorowych ilustracji znajdziesz mnóstwo ciekawych zagadek, rebusów i innych łamigłówek, które rozwijają spostrzegawczość, uczą logicznego myślenia i poszerzają wiedzę, a wszystkie dotyczą życia i nauczania Pana Jezusa!

Teraz na pewno zapamiętasz, co zdarzyło się w Kanie Galilejskiej i kto objawia się pod postacią gołębicy. Na każdej stronie umieszczono informację, gdzie o opisanym wydarzeniu przeczytasz w Biblii.

Udanej zabawy!

Czym jest wolność? W dzisiejszych czasach mówienie o wolności jest jak wkraczanie na grząski grunt. Tak bardzo zatraciliśmy sens życia, że już go nawet nie poszukujemy, wypaczyliśmy pojęcie wolności, o czym świadczą historie zamieszczone w książce.

Wolność nie prowadzi nas ku wzniosłym ideałom, wręcz przeciwnie, często przyczynia się do naszego upadku.

Kardynał Comastri zachęca nas do spojrzenia na Matkę Bożą, kobietę wolną, która miała odwagę powiedzieć Bogu „tak” i pozwoliła Mu rozpalić w swoim sercu ogień miłości.

Maryja, w chwili, gdy ogłasza się służebnicą Pana, dotyka najwyższego szczytu ludzkiej wolności.

Wolność jest nam zatem dana jako możliwość otwarcia się na Boga, którego wrodzoną potrzebę nosimy w sobie.

Karmel słynie z wielkiej ilości świętych i błogosławionych. Nie powinien więc dziwić fakt, że nawet tak wybitne postaci jak Edyta Stein mogą pozostawać mało znane nawet we własnej rodzinie zakonnej.

Tytuł tej pozycji Umiłowanie mądrości nawiązuje najpierw do znaczenia samej filozofii, a następnie odnosi się do życia osobistego Stein. Biblijna mądrość zawsze związana jest z drogą Bożą i z miłością.

Na gruncie duchowości mądrość jest owocem dojrzałego doświadczenia duchowego. Święty Jan od Krzyża kontemplację mistyczną, która jest najdoskonalszą drogą do zjednoczenia z Bogiem, nazywa „mądrością miłości”, którą wierzący stopniowo otrzymuje od Niego na drodze przemiany duchowej.

Mądrość jest jednocześnie pierwszym darem Ducha Świętego, otrzymanym w celu udoskonalania miłości. Dary jako sprawności bierne pozwalają wierzącemu przyjmować światło i miłość potrzebne do prowadzenia życia duchowego „na sposób boski”, przekraczający naturalne możliwości człowieka.

Gdy chodzi o podtytuł Duchowość św. Edyty Stein - podjęte zostają tematy, które dotykają samej istoty duchowości, jak: nawrócenie, droga duchowa, portret duchowy, modlitwa, mistyka, ewangeliczna ciasna brama i wąska droga, męczeństwo. Wątek dotyczący mądrości nie jest przypadkowy. Już w roku 1927 Edyta Stein pisze do kolegi Fritza Kaufmanna, dając mu wskazanie, jaką drogą powinien w życiu kroczyć. Rada dotyczy właśnie ewangelicznej mądrości.

Przejawem troski papieża Benedykta XVI o wiarę było jego bogate w treści nauczanie, a zwłaszcza jego troska o jakość powołań kapłańskich.

Zwołany przez niego Rok Kapłański miał na nowo rozbudzić w prezbiterach tożsamość kapłańską i zdynamizować ich działalność na polu ewangelizacyjnym. Kiedy więc przyglądamy się kolejnym krokom pasterskim podejmowanym przez papieża Benedykta, zauważamy, że nie były one czymś spontanicznym, ale były owocem jasnej wizji duszpasterskiej zmierzającej do odnowy świata, począwszy od odnowy kapłanów i Kościoła.

Nauczanie Ojca Świętego Benedykta XVI ma w sobie niezwykłą głębię duchową i intelektualną. Dzięki swej mądrości i jasności przekazu, papież ten nazwany został „Mozartem teologii” i na ten tytuł w całej pełni zasługuje. Jak mało kto potrafił bowiem mówić w sposób przystępny o największych tajemnicach wiary chrześcijańskiej.

Zażyłość modlitewna z Bogiem i pokorna postawa wobec Niego były fundamentem poznawania prawd objawionych i ich głoszenia. Dokładał usilnych starań, aby ukazywać światu właściwe oblicze Boga, któremu człowiek powinien dać pierwszeństwo we wszystkim. Możnym tego świata nie podobało się takie nauczanie, dlatego często je odrzucali, podobnie jak i samego papieża. Pozostał on jednak wierny do końca zasadom katolickiej nauki, pochylając się nie tylko nad wielkością Boga, ale również godnością człowieka.

Bardzo ważne miejsce w nauczania papieża Ratzingera zajmuje kapłan i jego misja we współczesnym świecie. W czasie pielgrzymki do Polski przypomniał, że ksiądz nie musi być ekspertem w sprawach ekonomii, budownictwa czy polityki. Winien być specjalistą od spotkania człowieka z Bogiem i na takiego oczekują ludzie wierzący.