Nowości

Oryginalny i elegancki ornat biały, zdobiony misternym haftem i wykończony atłasową lamówką, jest doskonałym wyborem dla każdego kapłana pragnącego podkreślić godność liturgii.

Wyjątkowa dbałość o detale oraz wysokiej jakości materiały sprawiają, że ten ornat stanowi wyjątkowy element wyposażenia liturgicznego.

Ornat został wykonany z lekkiej, przewiewnej tkaniny, która jednocześnie jest przyjemna w dotyku, co zapewnia komfort noszenia podczas długich ceremonii. Jego struktura przypominająca len nadaje mu wyjątkowego charakteru, podkreślając zarazem tradycję i uroczystość liturgii.

Co więcej, tkanina użyta do produkcji tego ornatu pochodzi od polskiego producenta, co gwarantuje wysoką jakość i trwałość.

Ornat ten posiada również kołnierz typu golf, co dodaje mu elegancji i sprawia, że noszący prezentuje się wyjątkowo godnie. W komplecie z ornatem znajduje się także stuła wewnętrzna, co zapewnia kompleksowe wyposażenie liturgiczne.

Uniwersalne wymiary tego ornatu sprawiają, że jest on odpowiedni dla większości użytkowników.

Długość wynosząca 130 cm oraz szerokość 156 cm zapewniają komfortowe dopasowanie.

Ornat biały z bogatym haftem IHS, wykończony lamówką. Kołnierz typu golf.

Ornat wykonany z lekkiej, przewiewnej i przyjemnej w dotyku tkaniny polskiej produkcji o strukturze przypominającej len. Stuła wewnętrzna w komplecie.

Długość – 130 cm. Szerokość – 156 cm

Ornat zdobiony haftem, wykończony złotą, brokatową lamówką. Kołnierz typu golf.

Ornat wykonany z lekkiej, przewiewnej i przyjemnej w dotyku tkaniny polskiej produkcji o strukturze przypominającej len.

Stuła wewnętrzna w komplecie.

Długość – 130 cm. Szerokość – 156 cm

Biblijna historii narodu izraelskiego za­pra­sza do odczytania wyzwań, przed którymi stoimy dzisiaj jako wierzący w jednego Boga.

Powrót z wygnania babilońskiego do Jerozolimy i Judy skutkował koniecznością gruntownej odbudowy wszystkich aspektów życia re­ligijnego, moralnego i politycznego wyznawców Boga. Dokonywała się ona z ogromnymi trudnościami, ponieważ repatrianci stanęli wobec trudnych wyzwań związanych z samookreśleniem się w no­wych wa­runkach.

Po kilkudziesięciu latach niemałej stagnacji odpowiedzial­ność za odbudowę w połowie V w. przed Chrystusem podjęli Ezdrasz (reformator religijny) i Nehemiasz (reformator polityczny). Ich działal­ność położyła podwaliny pod nowy kształt religii biblijnego Izraela, określany mianem judaizmu.

Tematy konferencji: 

Życie we wspólnocie jest jednym z najbardziej żywych tematów w Piśmie Świętym i dotyka głęboko naszych ludzkich potrzeb i osobistych doświadczeń.

Najnowsze wydanie (2024) niezwykle popularnej sesji księdza Krzysztofa Wonsa o odkrywaniu prawdziwego obrazu siebie w świetle Słowa Bożego, co jest główną drogą do poznania i przyjęcia własnej wartości.

Zatroskani o formację kapłańską w Polsce, chcemy przez integrację formacji ludzkiej i duchowej, modlitwy, życia we wspólnocie, rozwoju intelektual­ne­go i posług pastoralnych odpowiadać adekwatnie na wyzwania, przed którymi stoi nasz Kościół.  

Tematy konferencji:

Jedna z najkrótszych ksiąg Starego Testamentu, księga Rut, zawiera intrygującą historię ludzkich relacji, życiowych tragedii i poszukiwań.

Czerpiąc z wielkiego korpusu dzieł Giustinianiego, na stronicach niniejszego tomu chcemy przedstawić małą próbkę jego solilokwiów.

Ograniczymy się tutaj do napisanych w młodości, a zwłaszcza do tych, które zostały datowane przez samego autora. Oto ich wykaz:

– Rozmyślanie o wyrzeczeniu się swych dóbr i samego siebie, Jerozolima 1507 (Pensiero 1507);

– Wyznanie swych grzechów, pomiędzy 4 lipca a 6 sierpnia 1510 (Confessione);

– Rozmyślanie o bojaźni Bożej, koniec grudnia 1510 (Pensiero sul timore);

– Rozmyślanie o dobrodziejstwach i o miłosierdziu Boga, koniec grudnia 1510 (Pensiero sui benefici);

Niemal przez całą starożytność chrześcijańską i przez średniowiecze wierzono, że Maria z Magdali (zob. Mt 27,56.61; Mk 15,40.47; 16,1.9; Łk 8,2; J 19,25; 20,1.11–18), Maria z Betanii, która podejmowała Pana, przysłuchiwała się Mu (zob. Łk 10,38–42) i namaściła Jego stopy olejkiem nardowym (zob. J 11,2; 12,3–7), kobieta, która – również w Betanii – namaściła głowę Pana (zob. Mt 26,6–13; Mk 14,3–9), i grzesznica, która obmyła Jego stopy łzami, aby następnie otrzeć je własnymi włosami (zob. Łk 7,36–50) – to jedna i ta sama osoba.

Chociaż nie brakuje ojców dostrzegających tu więcej kobiet, bł. Paweł Giustiniani bez wątpienia staje po stronie tych, którzy w św. Marii Magdalenie widzą jedną tylko osobę, i jak sam wyznaje, obdarza ją głębokim nabożeństwem – zyskał tę łaskę, że zostało ono umocnione również w eremie w Camaldoli. Jest aż pięć jego niewielkich dzieł poświęconych postaci Magdaleny:

1. Święta Maria Magdalena w Ewangelii. Pierwsza redakcja (SMMV I);

2. Święta Maria Magdalena w Ewangelii. Druga redakcja (SMMV II);

3. Święta Maria Magdalena, model życia kontemplacyjnego. Pierwsza redakcja łacińska (SMMlat I);

4. Święta Maria Magdalena, model życia kontemplacyjnego. Druga redakcja łacińska (SMMlat II);

5. Święta Maria Magdalena, model życia kontemplacyjnego. Redakcja w języku volgare (SMMvolg).

W SMMV II odnajdujemy typowy i wartościowy przykład rozważania nad świętym tekstem, zgodnie z nauczaniami skodyfikowanymi przez np. św. Lorenza (Wawrzyńca) Giustinianiego (1381–1456). Odwołanie się do tego autora wydaje się nam właściwe, zważywszy na jego autorytet w tej dziedzinie, a także przede wszystkim ze względu na bezpośrednią znajomość – udokumentowaną w sposób pewny – jaką utrzymywał z nim jego błogosławiony potomek (który zresztą wykazuje, że w dziedzinie duchowości ma wiele wspólnego ze świętym patriarchą).

Zresztą św. Lorenzo Giustiniani nie ogranicza się do tego, aby przedstawić scholastyczną definicję bądź naszkicować zasady i odczucia, na jakich powinna się opierać właściwa medytacja nad świętym tekstem, ale oferuje różne cenne tego przykłady…

Publikowanie we współczesnej nam epoce, choćby w przystępnej postaci, wyboru pism eremity tak przejrzystego i doskonałego, jakim był bł. Paweł (1476–1528), to świadome wyzwanie rzucone światu z ufnością i w nadziei, która nie zawodzi; w „szaleństwie” człowieka, który wie, że głupstwo u Boga jest mądrzejsze od zwodniczej mądrości ludzi.

Ten, kto wśród współczesnego zamętu szuka drogi, żeby wrócić do swojej izdebki, bez czego nie można spotkać żywej Prawdy, podejmie to wyzwanie. Erem może stanowić konkretną metaforę dla tak wielu spośród nas, którzy na pustkowiu teraźniejszości chcieliby zyskać pomoc, żeby żyć w „wewnętrznym klasztorze” przesyconym pragnieniem Boga.

Dla innych, bez wątpienia mniej licznych, ale „powołanych” w szczególny sposób, teksty zawarte w tej książce mogą służyć jako przewodnik do tego, by w dosłowny sposób znaleźć drogę do eremu: „O beata solitudo, o sola beatitudo!”.