Homilie do Drugiego Listu św. Pawła do Koryntian - św. Jan Chryzostom

Wydanie to jest prawdziwą perełką na rynku, zawierającą 34 fragmenty z homilii papieża wygłaszanych podczas codziennej eucharystii w domu św. Marty. Każda homilia, choć zaledwie kilkuminutowa, niesie za sobą niesamowity ładunek treści.

Jeśli tylko zechcemy otworzyć nasze serca na pełną empatii, a za razem bezkompromisową naukę, czas spędzony na słuchaniu płyty na pewno zaowocuje w naszym codziennym życiu.

Homilie Orygenesa do Pięcioksięgu należą do najważniejszych dzieł egzegetycznych starożytności. Powstały między rokiem 245 a 250 w Cezarei Palestyńskiej, gdzie Orygenes głosił je wiernym, a uczniowie stenografowali. Zachowały się jednak tylko w łacińskim przekładzie Rufina z Akwilei. Orygenes koncentruje się w nich na wybranych zagadnieniach i postaciach, stosując do ich objaśnienia metodę alegorezy, która mu daje nieograniczone możliwości interpretacji tekstu. Zakłada bowiem, że sens Pisma Świętego jest nieskończony i zawsze pod jego jedną warstwą kryje się inna, głębsza. W ten sposób Księga Kapłańska, która zawiera przepisy dotyczące judaizmu i w sensie dosłownym do chrześcijaństwa się nie odnosi, w interpretacji Orygenesa staje się księgą o Jezusie Chrystusie.

Opracowanie ks. prof. dr. hab. Mariusza Rosika oparte jest na najnowszych metodach badawczych oraz bogatej literaturze polskiej i obcojęzycznej. Specjalistyczny, ale jednocześnie komunikatywny język dzieła zadowoli zarówno wymagających znawców w tej dziedzinie, jaki i czytelnika zainteresowanego poszerzeniem wiedzy. Przekład listu z oryginału oraz komentarz ukazują wszechstronną wiedzę autora, w tym również jego orientację we współczesnych kwestiach literackich. Przedstawiona egzegeza tekstu Pierwszego Listu do Koryntian oraz sformułowane przesłanie kerygmatyczne (orędzie) świadczą o doskonałej znajomości warsztatu biblijnego. Komentarz ks. Mariusza Rosika stanowi ważną pozycję wśród opracowań listów św. Pawła, dlatego warto go mieć w swojej bibliotece.

Homilie św. Jana Chryzostoma do Pierwszego Listu św. Pawła do Koryntian to drugi tom serii Biblia Ojców.

Słowa świętego arcybiskupa Antiochii i Konstantynopola, wygłoszone około 1600 lat temu, dla dzisiejszych chrześcijan mogą stanowić doskonałą lekturę ascetyczną. Natomiast dla dzisiejszych głosicieli Ewangelii homilie św. Jana stanowią zachętę, aby biorąc przykład z jego niestrudzonej, owocnej działalności kaznodziejskiej, nauczyli się pełnego zaufania Bożemu słowu w głoszeniu homiletycznym i katechetycznym.

Dla biblistów, egzegetów i teologów homilie św. Jana mogą służyć jako argument za tym, że najlepszymi interpretatorami Biblii są ludzie święci.

Kolejny, 3 tom Biblii Ojców, to komentarz do Psalmów Diodora z Tarsu (IV w.), które opracował nieoceniony ks. prof. dr hab. Antoni Tronina.

Zanim Diodor został biskupem Tarsu w Cylicji, przez długie lata był wykładowcą sławnej szkoły egzegetycznej w rodzinnej Antiochii. Do grona jego uczniów należał m.in. Jan Chryzostom.

W przeciwieństwie do alegorycznej metody wykładu Biblii, którą propagował Orygenes w egipskiej Aleksandrii, Diodor był zwolennikiem interpretacji dosłownej, historycznej i literalnej.

Modlitewnik składa się z modlitw starożytnych teologów i pisarzy chrześcijańskich, między innymi takich jak: św. Polikarp ze Smyrny, Orygenes, św. Grzegorz z Nazjanzu, św. Jan Chryzostom, św. Augustyn z Hippony, św. Benedykt z Nursji czy św. Jan z Damaszku.

Modlitwy tych starożytnych chrześcijan swoją oryginalność i wartość zawdzięczają z pewnością wybitnym autorom, ale zapewne również upływowi wielu wieków. Są zachętą do powracania do tego co pierwotne, do pierwszych wieków istnienia Kościoła.

Choć wielowiekowe, to niewątpliwie wpisują się także w nasze czasy, ponieważ w książeczce odnajdziemy m.in.: Modlitwę za osobę przyjmującą chrzest, Modlitwę przed Mszą Świętą, Modlitwę do Anioła Stróża, Modlitwę dziękczynną za małżonków, Modlitwę o wybaczenie grzechów czy Modlitwę przed przyjęciem Komunii Świętej.

Ta wersja „ewangelii”, która obecnie stała się modna, jest w swej istocie fałszywą nadzieją, gdyż obiecuje ludziom dziedzictwo w odwiecznym i nieskończonym Życiu bez wzywania ich do pokuty i zerwania z nieposłuszeństwem wobec Boga.

Główną jej metodą jest zachęcanie ludzi do uznania Jezusa osobistym Zbawicielem, bez głoszenia konieczności poddania się Mu jako PANU. Nowoczesna „ewangelia” obiecuje zbawienie od piekła, jednak nic nie mówi o porzuceniu grzechu i niesprawiedliwości. Oferuje fałszywe bezpieczeństwo ludziom, którzy ciałem i duszą lgną do światowych wzorców, jednocześnie gardząc uświęceniem życia.