2 List do Koryntian. NT VIII - ks. Antoni Paciorek - Nowy Komentarz Biblijny NKB

Ksiądz prof. Antoni Tronina prezentuje drugą część komentarza naukowego do Ksiąg Kronik. Zaciekawić dziś czytelnika schematycznymi i niekiedy monotonnymi opowiadaniami z dziejów narodu wybranego oraz zachęcić go do twórczej lektury „kroniki świętej historii” (św. Hieronim) jest niezwykle trudno. Autorowi komentarza jednak udało się to uczynić w sposób mistrzowski.

Ukazał motywy przewodnie, cele i punkty kulminacyjne historii tak, by była nie tylko zrozumiała i przekonująca, ale również intrygująca.

Kilka lat temu znani i cenieni naukowcy ze Stanów Zjednoczonych rozpoczęli pracę nad serią przeznaczoną dla wiernych XXI wieku.

I to właśnie dzięki nim, a także determinacji ojców dominikanów i uprzejmości sponsorów Komentarz Katolicki do Pisma Świętego doczekał się wydania w języku polskim.

Autorzy wykorzystali osiągnięcia egzegetów, ale nie przytłaczają czytelnika fachowymi terminami. Przedstawiają pewne i pomocne wnioski do interpretacji tekstu.

Każdy tom powstał w oparciu o wyniki współczesnych badań biblijnych oraz bogaty skarbiec tradycji Kościoła. Dzięki dwukolorowemu składowi tekstu wyszczególnione zostały: tło biblijne oraz kontekst historyczny tekstu i wydarzeń, odesłanie do źródeł pisanych, sekcja egzegetyczna i poświęcona przemyśleniu Słowa

Trzeci tom z serii „ W Drodze do Emaus” – przeznaczony na Triduum Paschalne i okres Wielkanocy – jest skierowany do tych wszystkich, którzy świadomie chcą się przygotować, a potem przeżyć ten okres liturgiczny.

Msze gregoriańskie - folder przydatny w każdej kancelarii parafialnej.

Po śmierci kogoś bliskiego często w codziennym pacierzu modlimy się za duszę zmarłej osoby, prosimy o Mszę św. np. w rocznicę śmierci. Czy wiemy jednak czym jest modlitwa za zmarłą osobę, jaką ona ma moc, dlaczego warto polecać dusze zmarłych Panu Bogu? Jaki jest sens tych praktyk?

Chrześcijaństwo smutne i opresyjne obce jest przesłaniu Ewangelii. Amedeo Cencini zaprasza do odkrycia na nowo autentycz­nego wy­miaru radości, która jest solą życia człowieka wierzącego.

W świe­tle Słowa Bożego i refleksji psychopedagogicznej ukazana będzie istota radości. Radość nie jest sprawą taniego, chwilowego do­brego samopoczucia, ale sprawą treści, dojrzałości i wewnętrznej solid­ności osoby, sprawą doświadczenia i mądrości życiowej, dzięki której chrze­ścijanie, ludzie radości, uśmiechu i dobrego humoru, stają się apo­stołami optymizmu, który płynie z pewności nadziei.