Chrześcijaństwo po prostu Dla tych, którzy chcieliby wierzyć, ale intelekt im nie pozwala - C.S. Lewis

Najważniejszym cudem uznanym przez chrześcijaństwo jest Wcielenie. Wszystkie pozostałe cuda albo nas na to przygotowują, albo na nie wskazują, albo z niego wynikają. To kluczowa teza Cudów, książki będącej pełną wewnętrznego żaru polemiką z poglądami współczesnych pisarzowi myślicieli, którzy kwestionowali prawdziwość cudów w ogóle.
C.S. Lewis w sposób barwny, korzystając z metafor i paradoksów, analizuje rolę cudów w świecie.
Ze znawstwem pisze o ich cechach, dostarczając materiału do przemyśleń współczesnemu, często zagubionemu w codzienności człowiekowi.

W kolejnym tomie esejów Clive Staples Lewis (1893-1963), pisarz, filozof, wykładowca uniwersytecki, autor słynnych Opowieści z Narnii, wyróżnia cztery rodzaje miłości: przywiązanie, przyjaźń, miłość erotyczną i Caritas, która jako miłość Boga i bliźniego jest z nich najważniejsza.
Lewis pokazuje, jak płynne są granice między poszczególnymi rodzajami miłości - jedna może przechodzić w drugą tak, abyśmy w rezultacie lepiej mogli zrozumieć, kim i po co jesteśmy.
Prowokująca, oryginalna opowieść o tym, czym jest prawdziwa Miłość.

W ramach cyklu sesji poświęconych chrześcijańskiemu „Credo” podejmujemy refleksję nad prawdą „Wierzę w Boga Ojca Stworzyciela”. Rozważania wychodzą od spotkania z prawdą przy źródle Słowa Bożego zgłębianego w rytmie lectio divina.  Integralną częścią proponowanej drogi formacyjno-modlitewnej jest kontemplacja życiodajnych prawd wiary w historii świętych i w sztuce sakralnej. Sesję prowadzą ekipy Centrum Badawczego Ezio Aletti w Rzymie i Centrum Formacji Duchowej w Krakowie.

Kultowy cykl stworzony przez profesora z Oksfordu od lat niesie nieprzemijalne wartości i uczy rozwijać wyobraźnię kolejnych pokoleń młodych czytelników.

Często miarą sukcesu czytelniczego książki jest filmowa ekranizacja dzieł literackiego, której w przypadku Lwa, Czarownicy i starej szafy podjęła się wytwórnia Walta Disneya przenosząca już nie raz na ekran dziecięce marzenia.

Wydanie pierwszej książki cyklu narnijskich opowieści ilustrowanych filmowymi scenami oraz w filmowej okładce powinno przypaść do gustu nowym zastępom czytelników Lewisa.

[ Wiek +6 ]

,,Wierzyć po chrześcijańsku to znaczy być wprowadzonym przez Ducha Świętego we wszelką prawdę Bożego Objawienia, to znaczy być wspólnotą wierzących otwartych dla słowa Chrystusowej Ewangelii. Jedno i drugie jest możliwe w każdym pokoleniu, gdyż żywy przekaz Objawienia Bożego, zawarty w Tradycji i Piśmie Świętym, trwa nienaruszony w Kościele dzięki szczególnej posłudze Magisterium, czyli Urzędu Nauczycielskiego Kościoła, zharmonizowanego z nadprzyrodzonym zmysłem wiary Ludu Bożego." Jan Paweł II

Idea osiągnięcia "uczciwego życia" bez Chrystusa opiera się na podwójnym błędzie. Po pierwsze, jest niewykonalna, a po drugie, wyznaczając sobie "uczciwe życie" jako ostateczny cel, gubi się samą istotą egzystencji.

Moralność jest górą, której nie da się zdobyć tylko za pomocą samodzielnych wysiłków, a gdyby nawet udało się tego dokonać to tylko po to, by stracić życie wśród lodów szczytu i w nienadającym się do oddychania powietrzu z powodu braku skrzydeł, których wymaga dalszy ciąg podróży.

Dopiero stamtąd bowiem rozpoczyna się prawdziwa wspinaczka. Na nic tu już liny i czekany, reszta jest sprawą skrzydeł.

Zapewne wielu czytelników książek J.R.R. Tolkiena wie, że był on katolikiem i że jego wiara była dla niego ogromnie ważna. Na pewno jednak nie wszyscy zdają sobie sprawę, że chrześcijańskimi ideami i symbolami przeniknięte są jego dzieła literackie. Joseph Pearce, autor biografii Tolkiena, przeprowadził czytelnicze śledztwo, dzięki któremu udało mu się odkryć ukryte za bajkową fabułą i postaciami na wskroś chrześcijańskie przesłanie Hobbita.

Bóg nie wprowadza cudów do natury w sposób przypadkowy, jak gdyby z pieprzniczki. Pojawiają się one przy wielkich okazjach: znajdują się w wielkich zwojach historii – nie historii politycznej czy społecznej, ale tej duchowej, która nie może być w pełni poznana przez ludzi.

Jeśli twoje życie nie znajduje się w pobliżu jednego z tych wielkich zwojów, to jak możesz się spodziewać, że zobaczysz jeden z cudów?

Gdybyśmy byli bohaterskimi misjonarzami, apostołami lub męczennikami, byłaby to inna sprawa. Ale dlaczego ty lub ja? Jeśli nie mieszkasz w pobliżu linii kolejowej, to nie zobaczysz, jak pociągi przejeżdżają obok twoich okien. Na ile prawdopodobne jest, że ty lub ja będziemy obecni przy podpisaniu traktatu pokojowego, przy wielkim odkryciu naukowym, czy przy samobójstwie dyktatora? To, że ujrzymy cud, jest jeszcze mniej prawdopodobne. Ani też, jeśli to zrozumiemy, nie będziemy tego pragnęli. „Nikt prawie nie widzi cudów, tylko w nieszczęśliwym położeniu”.

Cuda i męczeństwo mają tendencję do gromadzenia się w tych samych obszarach historii – obszarach, do których z natury nie mamy ochoty się zapuszczać.