Duchowość i cielesność - Amedeo Cencini FdCC Zeszyty Formacji Duchowej nr 78

Cielesność i duchowość – dwie wartości, których nie wolno przeciwstawiać. Jak wdech i wydech tworzą jedno. Są dla siebie nawzajem niezbędne. Wzajemnie o sobie informują. To, co cielesne wyjaśnia się przez to, co duchowe i odwrotnie.

Ten numer Zeszytów Formacji Duchowej podejmuje temat lęku, który jest powszechnym i fundamentalnym stanem kondycji ludzkiej. Dotyka on wielkich i małych, duchownych i świeckich. Nikogo nie pomija. Jest uczuciem, z którym współczesny człowiek nie potrafi sobie poradzić. Lęk paraliżuje, onieśmiela, nie pozwala działać, zniechęca do życia. Jak go przezwyciężyć? Czy można z nim żyć? Na te i podobne pytania odpowiada o. Mieczysław Kożuch SJ, kierownik duchowy i psycholog, który podejmuje ten newralgiczny temat nie tylko z pozycji znawcy ludzkiej psychiki, ale przede wszystkim z perspektywy wiary chrześcijańskiej. Nasz lęk, owszem, potrzebuje nieraz ludzkiej terapii, ale ostatecznie przewartościować może go jedynie Słowo Boże.

Nakład wyczerpany.

Wybór własnego powołania oznacza, że została ukończona swoista wewnętrzna pielgrzymka do centrum samego siebie, aby odkryć, w jaki sposób plan Ojca (…) mógłby wypełnić się także w moim życiu.

Oznacza również podjęcie decyzji, aby żyć własną egzystencją, wychodząc od planu Ojca, umieszczając w centrum własnego życia misterium paschalne Syna Bożego.

Najważniejszym celem formacji do kapłaństwa jest, aby prowadziła do wewnętrznego ukształtowania w wychowanku usposobienia i uczuć Do­brego Pasterza.

Książka jest zbiorem tekstów zaprezentowanych podczas dziewiątej już edycji rekolekcji liturgicznych Mysterium fascinans – Duchowość kształtowana przez liturgię.

Ich celem jest budzić w zainteresowanych pragnienie i prowadzić do stawania się coraz bardziej ludźmi całkowicie ukierunkowanymi na Boga. Starają się one pokazać, jak liturgia - mówiąc z przymrużeniem oka - "działa" w kształtowaniu duchowości.

Wśród autorów znajdują się: s. Anna Hyszko CHR, Konrad Małys OSB, Tomasz Grabowski OP, Maria Miduch, ks. Andrzej Muszala, ks. Krzysztof Grzywocz

Celem preewangelizacji jest doprowadzić człowieka do tego, by z jednej strony dostrzegł swoje ograniczenia i niezaspokojone pragnienia, a z drugiej uwierzył w siebie oraz zaakceptował swoją godność wraz ze swoją zdolnością do racjonalnego myślenia i wolnością. Taka preewangelizacja jest bramą wiodącą do nowej ewangelizacji.

Misją Kościoła jest głoszenie zbawienia w Chrystusie. Aby orędzie chrześcijańskie dotarło do ludzi i zostało przez nich przyjęte, ich serca muszą być odpowiednio przygotowane przez preewangelizację. Przed Soborem Watykańskim II termin ten był używany do opisania fazy przygotowawczej do właściwego, czyli bezpośredniego przekazu Ewangelii. Obecnie pojawiają się postulaty powrotu do refleksji nad praeparatio evangelica oraz do działań mających na celu usunięcie przeszkód w komunikowaniu Dobrej Nowiny współczesnemu człowiekowi.