Jak człowiek powinien się modlić? O modlitwie i medytacji (nowe wyd.) - św. Piotr z Alkantary

Rzetelne i przystępne studium poświęcone zachodniej mistyce chrześcijańskiej.

Autor książki przeprowadza nas przez pokoje wewnętrznej twierdzy czy zamku, jak określa duszę św. Teresa, i zachęca do wejścia na tę drogę, która jest drogą miłości oblubieńczej i zjednoczenia. Odwołuje się, jak Teresa z Ávili, do tęsknoty, która budzi się w sercu zranionym Bożą miłością – jest to rana nie do zagojenia, jej rozpalenie potęguję się z każdym kolejnym zbliżaniem się do Boskiego Oblubieńca, a jedynie On jest godny, aby się do niej zbliżyć.

Pozwólmy Mu działać, dajmy się Mu prowadzić i uleczyć.

Na samym początku drogi duchowej nie można oczekiwać od nikogo doskonałej motywacji. Teresa z Ávili pragnie pokierować leniwymi i ociężałymi spośród nas, a tacy w większości jesteśmy, wskazując przy tym na wielkie rzeczy, które nas czekają. Ona wie, że mamy ambicje, i do nich się odwołuje. Ważne, byśmy zobaczyli, co Bóg chce z nami uczynić i byśmy zaczęli za tym tęsknić. Taka tęsknota daje niezwykłą siłę.

Powstanie tej książki zostało zainspirowane przez osobę francuskiego karmelity bosego o. Marii Eugeniusza od Dzieciątka Jezus (Henryka Grialou), jego pisma, z których obszerne cytaty stanowią osnowę rozważań, a przede wszystkim przez jego dzieło – instytut świecki Notre-Dame de Vie.

O. Maria Eugeniusz zauważył u wielu świeckich głębokie pragnienie życia w obecności Boga i wskazał im modlitwę jako drogę przez świat ku świętości i drogę życia Boga w nas.

Punktem wyjścia jest stwierdzenie faktu, że modlitwa jest darem Boga dla człowieka, a nie tylko owocem ludzkich wysiłków. Wzywają one czytelnika: … mimo, że jesteśmy wolni, aby dawać, doświadczamy pokusy ucieczki przed darem… nie czekajmy, aż staniemy się godni Boga, aby zbliżyć się do Niego lub wzywać go na pomoc; nie czekajmy, aż będziemy umieli się modlić, aby się modlić.

Ostatnia książka w dorobku Thomasa Mertona. Autor zakończył ją słowami, które stały się jego duchowym testamentem...

Modlitwa kontemplacyjna jest upodobaniem sobie pustyni, pustki, ubóstwa. Gdy człowiek zaczął już poznawać sens kontemplacji, intuicyjnie i spontanicznie poszukuje ciemności, nieznanej ścieżki ogołocenia, którą przedkłada ponad każdą inną drogę.

Człowiekiem kontemplującym jest ten, kto wolałby raczej nie wiedzieć niż widzieć.

Nakład wyczerpany.

Druga część Drogi do świętości poświęcona została dążeniu do doskonałości przez praktykowanie cnót i rad ewangelicznych.

Św. Alfons Liguori udziela cennych wskazówek na takie tematy jak pokora ducha, pokora serca, posłuszeństwo, ewangeliczne ubóstwo, skarb dziewictwa, umartwienie zmysłów, wstrzemięźliwość w mowie, cierpliwość i wiele innych.

Działanie i kontemplacja jednoczą się i stapiają ze sobą. Aby pozostać z Bogiem, dusza musi być posłuszna Duchowi Świętemu, który ją prowadzi tu lub tam, aby mogła wykonać swoje zadanie. Gdziekolwiek zostanie w ten sposób zaprowadzona, wszędzie spotka Boga, którego nosi w sobie, i zażywa Jego obecności w łagodnym świetle swego wewnętrznego doświadczenia.

Nigdy nie jest bardziej aktywna i silna niż wtedy, gdy Bóg trzyma ją w odosobnieniu kontemplacji; nigdy nie jest mocniej zjednoczona z Bogiem i pogrążona w kontemplacji niż wtedy, gdy oddaje się pracom zgodnie z wolą Bożą, opanowana przez Ducha Świętego.

Św. Alfons Liguori, założyciel Zgromadzenia Redemptorystów, poświęconego opiece duchowej nad ubogimi i opuszczonymi, był przekonany o niezwykłym znaczeniu modlitwy jako koniecznego środka zbawczego. Rozumiał ją bardzo nowocześnie, jako pełną zaufania i miłości rozmowę z Bogiem w każdych okolicznościach życiowych, dlatego jego przemyślenia i rady w tej kwestii nie tracą na aktualności.

Napisał o niej wiele książek i bardzo pragnął, aby dotarły one do wszystkich ludzi. Temu celowi ma też służyć niniejszy zbiór jego wskazówek na ten temat, opracowany tematycznie i wzbogacony słynną metodą modlitwy myślnej oraz codziennymi modlitwami.

Wydawnictwo TYNIEC opublikowało jedną z książek św. Teofana, pt. "Droga do zbawienia", będącą pierwszym polskim przekładem jego dzieł. Zainteresowanie, jakie wzbudziła ta obszerna pozycja, zachęciło do tego, aby - w postaci mniejszej książeczki - opublikować kilka konferencji Teofana poświęconych modlitwie.