Jak człowiek powinien się modlić? O modlitwie i medytacji (nowe wyd.) - św. Piotr z Alkantary

Nie możemy szukać na modlitwie ani dóbr materialnych, ani dóbr duchowych. Winniśmy po kolei zapominać o sobie i stopniowo dochodzić do aktu całkowitego oddania i zawierzenia się Bogu. Do tej dyspozycji ducha, do jakiej Jezus doszedł w Ogrojcu. Modlitwa wewnętrzna przechodzi przez „5 x NIC”. Oto one: Stanięcie w obecności Bożej, Czytanie duchowe, Zamknięcie oczu, Patrzenie na Jezusa, Akt wiary. Takiej modlitwy uczy ta książka.

Jedność z Bogiem nie jest czymś, co osiągamy za pomocą jakiejś techniki, ale podstawową prawdą o naszym życiu, będącą źródłem naszych poszukiwań Boga.
Tymi słowami Ojciec Laird zachęca nas do poznawania Boga na drodze kontemplacji, to znaczy w milczeniu miłości, w ciszy serca. Autor wskazuje proste elementy służące milczeniu, takie jak postawa, czy właściwy oddech, aczkolwiek stroni od traktowania modlitwy jako techniki. Jego zdaniem, nie chodzi o to, abyśmy coś osiągnęli, wystarczy po prostu pozwolić, aby pewne rzeczy się wydarzyły.

Książka zawiera:
Pierwotny ideał Karmelu
Autor odsłania rysy charyzmatu karmelitańskiego, które pozwalają głębiej zrozumieć zarówno podłoże reformy dokonanej przez św. Teresę od Jezusa i św. Jana od Krzyża, jak i kształtowanie współczesnego modelu życia zakonnego w nurcie tej duchowości.

Ognista strzała
Pierwsze polskie tłumaczenie całości listu generała zakonu karmelitańskiego Mikołaja z Narbonne, zwanego Francuzem. Traktat odzwierciedla jego bezkompromisową i żarliwą postawę w obronie pierwotnej tradycji karmelitańskiej.

Reguła karmelitańska
Tekst Reguły napisany przez patriarchę jerozolimskiego św. Alberta na prośbę eremitów gromadzących się  na górze Karmel.

Płyty w formacie AUDIO zawierają 116 apoftegmatów. Czyta Edward Linde-Lubaszenko. Całkowity czas nagrania: 91 min.

Słowo apophthégma – apoftegmat, sentencja, wypowiedź, pochodzi od greckiego czasownika apophthéngomai – „wypowiadać, wygłaszać” i występuje po raz pierwszy w Hellenikach Ksenofonta. Można by podać takie określenie apoftegmatu: jest to zgrabna, dowcipna, cięta wypowiedź, z jakimś przynajmniej ogólnym określeniem okoliczności jej wygłoszenia (kto, kiedy, dlaczego).

Jak lepiej się modlić? To pytanie zadaje sobie wiele osób, które chcą pogłębić swoją relację z Bogiem i wejść na drogę duchowego rozwoju. Pomocą w znalezieniu na nie odpowiedzi mogą stać się uwagi zawarte w Ćwiczeniach duchowych św. Ignacego Loyoli zwane Addycjami. To właśnie ich analizie poświęcone są zamieszczone w książce artykuły.

Niezwykle skuteczne wskazania św. Ignacego dotyczą przede wszystkim modlitwy praktykowanej w czasie rekolekcji ignacjańskich. Nie są one jednak zarezerwowane jedynie dla osób odprawiających ćwiczenia duchowe według metody św. Ignacego, ale stanowią cenną pomoc dla wszystkich szukających kojącej więzi z Jezusem Chrystusem.

Filokalia to najważniejsza wschodniochrześcijańska antologia pism o modlitwie nieustannej. Obejmuje teksty starożytne i średniowieczne z obszaru kultury grecko-bizantyńskiej. Są one od kilku stuleci równie ważne także dla duchowości zachodniego chrześcijaństwa.

Dzieło to przeżywa nową falę zainteresowania. Wydaje się, że jego znajomość jest niemal konieczna do rozumienia ekumenicznej Tradycji Kościoła. Rozświetla ono najtrudniejsze zawiłości życia duchowego.

Formuła zwięzłych i trafnych tekstów powoduje zaś, że szybko można przejść od wiedzy o modlitwie do jej praktyki.

Niniejszy tom zawiera najbardziej uznany wybór Filokalii, dotyczący modlitwy Jezusowej, zwanej też modlitwą serca lub modlitwą nieustanną.