Jak odzyskać radość życia? (Szkoła Kierownictwa Duchowego) - Bogusław Szpakowski SAC (6 płyt CD Audio)

Czas pandemii, który zaskoczył wszystkich, sprawił, że w wielu rozważaniach nad naszym życiem przestawiliśmy akcenty. Być może nigdy wcześniej tak często i tak natarczywie nie zadawaliśmy Bogu i sobie pytania: Co to za czas w naszym życiu, który obecnie przeżywamy? Często słyszymy, że to czas próby. Ale jak go rozumieć?

Posiadamy w sobie wrodzoną zdolność doznawania radości. Przechowujemy w naszej pamięci doświadczenia radości, które przeżywaliśmy w naszym życiu. Gdy do niej sięgamy, dzieląc się nią z innymi, nawiązujemy bezpośrednio kontakt z tym bezcennym skarbem serca, z uczuciem radości. Na nowo je aktywizujemy i przeżywamy. Ponownie czujemy się ożywieni i witalni. Wzrasta w nas apetyt na życie. Pragniemy żyć intensywnie i twórczo.
Radość życia można jednak zagubić z wielu powodów. Dlatego kluczowe pytanie, jakie zadaje sobie Autor Zeszytów Formacji Duchowej, brzmi: jak odzyskać radość życia? Jak ją pielęgnować i wzmacniać w naszej codzienności?

Zapach samochodowy z biblijnym cytatem.

Każda droga, w którą wyruszasz, napotka na swoje wyzwania, góry, doliny i zakręty. Dobrze podróżować z kimś, komu możemy zaufać. Najlepiej z kimś kto zna drogę, wie dokąd zmierzamy i potrafi poprowadzić.

Jest jedna Osoba, której możemy zaufać całym sercem. W końcu wiemy, że drogą, którą dla nas wybierze, będzie tą najlepszą. Każda podróż samochodem to moment w  którym możesz zastanowić się nad tym, Komu ufasz, Komu powierzyłeś swoje troski, codzienność i wyzwania. Niech ta zawieszka zapachowa będzie codziennym przypomnieniem, że z całego serca możesz zaufać tylko Bogu.

Jeśli urzekają cię piękne bukiety i uwielbiać wdychać zapach kwiatów, to ta zawieszka sprawdzi się w twoim samochodzie.

Mówi się od mniej więcej siedmiuset lat o siedmiu Boleściach Maryi. I słusznie, ale trzeba także pamiętać o Jej radościach.

I nie tylko dlatego, że żaden człowiek, choćby najwyraźniej powołany, i do swego specjalnego powołania od początku, a nawet od pokoleń kształtowany, nie zniósłby życia w samym tylko bólu; po prostu by umarł, kiedy tylko choroba przeważy dobrostan. Także, a nawet przede wszystkim dlatego, że Ona przecież żyła tak blisko swojego Syna, Dawcy i źródła wszelkiej radości.

Zastanówmy się więc nad czternastu znanymi nam radościami Maryi.

Na pewno znalazłoby się ich o wiele więcej, zwłaszcza gdyby policzyć osobno każdy cud Syna, bo przecież musiała cieszyć się tymi cudami co dzień od nowa; każdą Jego naukę, każdą przypowieść, rozjaśniającą tak bardzo naszą drogę do Boga, przyjmować jak radosny dar. Dużo by o tym można myśleć. Ale jako początek i jako podstawę wymieńmy te, które są najbardziej oczywiste i w tekstach biblijnych uzasadnione

Jesteśmy powołani, by żyć i być cudownie radośni. W Radości wbrew przeciwnościom Stasi Eldredge zaprasza nas z odwagą, otwartością i wrażliwością w sferę sięgającą dalej niż smutek i szczęście.

Pokazuje nam, jak przyjąć postawę świętego sprzeciwu, który ani nie wypiera, ani nie uśmierza bólu, lecz ośmiela się żyć z ufną i niezachwianą nadzieją.

Wszyscy poświęcamy mnóstwo energii na szukanie szczęścia, ale przeważnie nie potrafimy go utrzymać. Gdy przychodzi realne życie, okoliczności wywołują w nas emocjonalną karuzelę.

Biblijne wezwanie „zawsze się radujcie” brzmi niemal szaleńczo i niepraktycznie. Nie musi tak jednak być.

Tęsknota za Ojcem przenika każdego. Z nią się poczęliśmy i żyjemy. Drogą do jej spełnienia jest Jezus.

Najważniejszą rzeczą jest postawienie w centrum własnego życia Jezusa Chrystusa, tak by naszą tożsamość określało zasadniczo spotkanie, więź z Chrystusem i z Jego słowem.

Jak znaleźć miejsce we wspólnocie Kościoła?

W obliczu rozmaitych problemów, z którymi zmaga się Kościół, coraz częściej można usłyszeć pytania zadawane przez wielu chrześcijan: jaki jest sens trwania w takiej wspólnocie? Jak świeccy mogą wpłynąć na to, aby rzeczywistość Kościoła była bardziej Chrystusowa? I jak powinna na ich postulaty odpowiedzieć hierarchia?

Papież Benedykt XVI w swoim cyklu katechez wraca do korzeni chrześcijaństwa. Przypatrując się Pawłowi, Szczepanowi, Barnabie, Pryscylli i Akwili oraz innym postaciom, wskazuje, jakie zadania może pełnić we wspólnocie każdy wierzący. Szuka odpowiedzi na najbardziej palące pytania: o niezasłużone cierpienie, wartość rodziny i małżeństwa oraz rolę kobiet w Kościele.