Jak odzyskać radość życia? (Szkoła Kierownictwa Duchowego) - Bogusław Szpakowski SAC (6 płyt CD Audio)

Czas pandemii, który zaskoczył wszystkich, sprawił, że w wielu rozważaniach nad naszym życiem przestawiliśmy akcenty. Być może nigdy wcześniej tak często i tak natarczywie nie zadawaliśmy Bogu i sobie pytania: Co to za czas w naszym życiu, który obecnie przeżywamy? Często słyszymy, że to czas próby. Ale jak go rozumieć?

Posiadamy w sobie wrodzoną zdolność doznawania radości. Przechowujemy w naszej pamięci doświadczenia radości, które przeżywaliśmy w naszym życiu. Gdy do niej sięgamy, dzieląc się nią z innymi, nawiązujemy bezpośrednio kontakt z tym bezcennym skarbem serca, z uczuciem radości. Na nowo je aktywizujemy i przeżywamy. Ponownie czujemy się ożywieni i witalni. Wzrasta w nas apetyt na życie. Pragniemy żyć intensywnie i twórczo.
Radość życia można jednak zagubić z wielu powodów. Dlatego kluczowe pytanie, jakie zadaje sobie Autor Zeszytów Formacji Duchowej, brzmi: jak odzyskać radość życia? Jak ją pielęgnować i wzmacniać w naszej codzienności?

Zapach samochodowy z biblijnym cytatem.

Każda droga, w którą wyruszasz, napotka na swoje wyzwania, góry, doliny i zakręty. Dobrze podróżować z kimś, komu możemy zaufać. Najlepiej z kimś kto zna drogę, wie dokąd zmierzamy i potrafi poprowadzić.

Jest jedna Osoba, której możemy zaufać całym sercem. W końcu wiemy, że drogą, którą dla nas wybierze, będzie tą najlepszą. Każda podróż samochodem to moment w  którym możesz zastanowić się nad tym, Komu ufasz, Komu powierzyłeś swoje troski, codzienność i wyzwania. Niech ta zawieszka zapachowa będzie codziennym przypomnieniem, że z całego serca możesz zaufać tylko Bogu.

Jeśli urzekają cię piękne bukiety i uwielbiać wdychać zapach kwiatów, to ta zawieszka sprawdzi się w twoim samochodzie.

Mówi się od mniej więcej siedmiuset lat o siedmiu Boleściach Maryi. I słusznie, ale trzeba także pamiętać o Jej radościach.

I nie tylko dlatego, że żaden człowiek, choćby najwyraźniej powołany, i do swego specjalnego powołania od początku, a nawet od pokoleń kształtowany, nie zniósłby życia w samym tylko bólu; po prostu by umarł, kiedy tylko choroba przeważy dobrostan. Także, a nawet przede wszystkim dlatego, że Ona przecież żyła tak blisko swojego Syna, Dawcy i źródła wszelkiej radości.

Zastanówmy się więc nad czternastu znanymi nam radościami Maryi.

Na pewno znalazłoby się ich o wiele więcej, zwłaszcza gdyby policzyć osobno każdy cud Syna, bo przecież musiała cieszyć się tymi cudami co dzień od nowa; każdą Jego naukę, każdą przypowieść, rozjaśniającą tak bardzo naszą drogę do Boga, przyjmować jak radosny dar. Dużo by o tym można myśleć. Ale jako początek i jako podstawę wymieńmy te, które są najbardziej oczywiste i w tekstach biblijnych uzasadnione

Jesteśmy powołani, by żyć i być cudownie radośni. W Radości wbrew przeciwnościom Stasi Eldredge zaprasza nas z odwagą, otwartością i wrażliwością w sferę sięgającą dalej niż smutek i szczęście.

Pokazuje nam, jak przyjąć postawę świętego sprzeciwu, który ani nie wypiera, ani nie uśmierza bólu, lecz ośmiela się żyć z ufną i niezachwianą nadzieją.

Wszyscy poświęcamy mnóstwo energii na szukanie szczęścia, ale przeważnie nie potrafimy go utrzymać. Gdy przychodzi realne życie, okoliczności wywołują w nas emocjonalną karuzelę.

Biblijne wezwanie „zawsze się radujcie” brzmi niemal szaleńczo i niepraktycznie. Nie musi tak jednak być.

Pandemia koronawirusa wywołała pandemię izolacji- pandemie najbardziej niebezpieczną dla ludzkiego życia. Zagrożone zostały same relacje, bez których trudno wyobrazić sobie jakąkolwiek ludzką egzystencję.

Życie bez relacji staje się bezpłodne, nierzeczywiste, staje się wirtualne. 

Tęsknota za Ojcem przenika każdego. Z nią się poczęliśmy i żyjemy. Drogą do jej spełnienia jest Jezus.

Najważniejszą rzeczą jest postawienie w centrum własnego życia Jezusa Chrystusa, tak by naszą tożsamość określało zasadniczo spotkanie, więź z Chrystusem i z Jego słowem.

Jak znaleźć miejsce we wspólnocie Kościoła?

W obliczu rozmaitych problemów, z którymi zmaga się Kościół, coraz częściej można usłyszeć pytania zadawane przez wielu chrześcijan: jaki jest sens trwania w takiej wspólnocie? Jak świeccy mogą wpłynąć na to, aby rzeczywistość Kościoła była bardziej Chrystusowa? I jak powinna na ich postulaty odpowiedzieć hierarchia?

Papież Benedykt XVI w swoim cyklu katechez wraca do korzeni chrześcijaństwa. Przypatrując się Pawłowi, Szczepanowi, Barnabie, Pryscylli i Akwili oraz innym postaciom, wskazuje, jakie zadania może pełnić we wspólnocie każdy wierzący. Szuka odpowiedzi na najbardziej palące pytania: o niezasłużone cierpienie, wartość rodziny i małżeństwa oraz rolę kobiet w Kościele.