Jedyne, czego nam trzeba - Henri J. M. Nouwen

W czasie rocznego urlopu Henri przeżywa wewnętrzne zmagania pomiędzy wzrastającą potrzebą samotności, modlitwy, pisania i głębszej przyjaźni a pragnieniem wygłaszania kazań i wykładów. Ilekroć wraca do pisania, jest z tego zadowolony i często mówi o tym, że chciałby pisać więcej. Jednak jego zmagania o zlikwidowanie różnicy między ideałem a rzeczywistością są bardzo prawdziwe, bardzo bolesne i bardzo ludzkie. Książka pozwala na poznanie Henriego Nouwena w taki sposób, jakby to on sam mówił do czytelnika o swoich osobistych i najważniejszych sprawach, traktując go jak swego najlepszego przyjaciela.

Ta wspaniała książka jest śmiałym, szczerym i podnoszącym na duchu przesłaniem Henriego Nouwena na temat chrześcijańskiego przywództwa, a także źródłem prowokujących do myślenia i inspirujących wniosków, które dotyczą tego ważnego tematu.

Według Nouwena, chrześcijanie muszą porzucić swoje pragnienie posiadania władzy i przyjąć autorytet oparty na modlitwie i przebaczeniu. Akcent na życie w zdecydowany sposób skupione na Jezusie może służyć pomocą w formacji kapłanów i tych wszystkich, którzy pragną, by ich życiem kierowały Chrystusowe prawość i współczucie.

Jak otwierać się na cierpienia innych? Aby wyjść naprzeciw zagubionemu człowiekowi, Nouwen głosi potrzebę współczucia i szeroko pojętej gościnności. Książka skierowana jest do wszystkich, którzy pragną być świadkami Chrystusa wobec osób dotkniętych cierpieniem.

Zbiór myśli i wypowiedzi Henriego Nouwena. W formie dialogu zawarte są w niej odpowiedzi na nurtujące nas pytania o sens cierpienia, istotę modlitwy i rolę kapłana w życiu jednostki i wspólnoty.

Z samotności to medytacje o życiu chrześcijańskim w oparciu o Ewangelię, zwłaszcza zaś o opis miejsc pustynnych, w których Jezus chętnie przebywał. Pustynia była miejscem, w którym Chrystus mógł się spotkać ze swoim Ojcem, mógł modlić się, pościć i w ten sposób, na przekór logice, wzmacniać się duchowo. Z samotności to książka o potrzebie „pustyni życia”, o wyciszeniu, wniknięciu w głąb siebie, refleksji i zadumie nad sobą, swoim życiem, bowiem głośniej niż w rozmowach Bóg przemawia w ciszy.

"Powrót syna marnotrawnego" od lat znajduje się na liście katolickich bestsellerów. Autorem jest kapłan, który zrezygnował z cieplej posady na Harvardzie, aby opiekować się chorymi i upośledzonymi umysłowo.

"Przyglądam się ludziom, z którymi żyję, niepełnosprawnym mężczyznom i kobietom oraz ich opiekunom, dostrzegam w nich ogromne pragnienie posiadania ojca, w którym ojcostwo i macierzyństwo są jednym. Wszyscy oni wiele wycierpieli z powodu doświadczenia odrzucenia lub opuszczenia; wszyscy zostali zranieni w trakcie dorastania; wszyscy zastanawiają się, czy są godni bezwarunkowej miłości Boga, i wszyscy szukają miejsca, gdzie mogą bezpiecznie powrócić i poczuć dotyk rąk, które ich błogosławią" - pisał.

Ale potrzeba przebaczania, kochania i bycia kochanym, nie dotyczy jedynie ludzi chorych. Jest potrzebą każdego z nas. Potrzebą fundamentalną, dla której żyjemy. Żyjemy, aby kochać i być kochanymi. Jeśli mamy z tym problem, przyczyna może być tylko jedna: brak przebaczenia. Czasami przebaczenie jest trudne. Boimy się dotykać naszych ran, aby nie stracić komfortu dobrego samopoczucia. Czasami przebaczenie wydaje się wręcz niemożliwe. Jednak możemy być pewni, że gdy tych bolesnych ran dotknie Chrystus, będziemy uleczeni. Przebaczenie uzdrowi nasze życie.

Przypowieść o synu marnotrawnym jest bardzo głęboka i stanowi obraz relacji między Bogiem a człowiekiem. Autor zabiera czytelnika w podróż do samego serca. Serca ojca, syna, brata. Uczuć, emocji, decyzji. Bo czym innym są emocje, często niezależne od nas, moralnie neutralne, a czym innym przebaczenie, które jest świadomą decyzją woli, do której musimy dojrzeć.

Bóg codziennie do nas mówi! Jego Słowo jest zawsze Słowem „na teraz”, na obecną sytuację naszego życia. Jeśli uwierzymy, że Bóg codziennie kieruje do nas Słowo, życie nasze nabierze głębszego wymiaru. Zauważymy wtedy, że im więcej się modlimy Słowem Bożym, tym „więcej” Bóg jest obecny w naszym życiu. Im głębsze i hojniejsze jest nasze rozważanie Słowa, tym „bliższy” staje się nam Bóg „wyraźniej” objawiający się w wydarzeniach dnia.

Jaki sens ma „cień” w naszym życiu? Dlaczego doświadczamy bólu, trudności, cierpienia i porażki? Jak sobie z nimi radzić? Ojciec Richard Rohr pokazuje drogę, jaką przejść musi każdy z nas – drogę akceptowania nieuchronnych składników życia, drogę trudną, lecz prowadzącą do zbudowania pogłębionej duchowości, bez której niemożliwe jest prawdziwe szczęście.

Nouwen, opisując własne przeżycie związane ze śmiercią matki, wskazuje jak radzić sobie z odejściem najbliższej osoby. Z dużą szczerością pisze o swoich uczuciach, o tym, czego doświadczał w trudnych dla siebie chwilach. Paradoksalnie cierpienie matki uczyniło go silniejszym, dało nadzieję, pozwoliło mocniej doświadczyć obecności Boga. „Dużo się stało w tych tygodniach, ale w następnych miesiącach i latach stanie się znacznie więcej, niż teraz mogę to zrozumieć. Śmierć matki jest Bożym sposobem nawrócenia mnie, umożliwienia, aby wyzwolił mnie Jego Duch”.