Kocham, więc... Jak komunikować miłość w małżeństwie i rodzinie - Marek Dziewiecki

Trwałość małżeństwa okazuje się dzisiaj wartością, o którą należy specjalnie zabiegać. Na jakich filarach mają opierać się małżonkowie, by ich małżeństwo było nie tylko trwałe, ale również szczęśliwe?

Czy zdarzyło Ci się pomyśleć ze złością „On zupełnie nic z tego nie rozumie!” albo „Czy ona w ogóle słucha, co ja do niej mówię?”. Często nawet szczęśliwe, kochające się pary skarżą się na trudności z porozumieniem się. „Mam wrażenie, że mówimy dwoma różnymi językami!”. A co jeśli tak jest naprawdę? Czy przeszło Wam kiedyś przez myśl, że rzeczywiście mówicie różnymi językami i że komunikacja będzie możliwa dopiero wówczas, gdy nauczycie się je nawzajem rozumieć?

Język miłości i szacunku to kontynuacja poradnika Emersona Eggerichsa Miłość i szacunek, który wyznaczył prawdziwy przełom w mówieniu o komunikacji w związku. Współczesna psychologia kładzie wielki nacisk na komunikację. Rozmowa to nie tylko wymiana informacji, ale także najlepsza okazja do zrozumienia motywacji i wyborów drugiego człowieka. Aby dotrzeć do prawdziwego znaczenia słów, które słyszymy, trzeba sięgnąć głębiej. Dla osiągnięcia pełnego porozumienia w związku potrzebne są przede wszystkim dobra wola, empatia oraz odpowiednie narzędzia komunikacyjne. 

Małżeństwo jest sakramentem – prawda oczywista, choć ostatnio często pomijana. Wizja małżeństwa kreowana przez otaczający nas świat jest albo „lukrowaną” bajką z happy endem – „żyli długo i szczęśliwie”, albo jeśli nią nie jest, to lepiej się rozstać. Pod wpływem wtłaczanych nam informacji, możemy czuć się zagubieni i trudno nam się ustosunkować do takich czy innych pomysłów na życie.

Czy zastanawiałeś się nad tym, jakie są Twoje „ustawienia fabryczne”? Bóg zaprojektował Cię jako istotę doskonałą. Czy nie masz wrażenia, że świat ciągle stara się udowodnić Ci, że jest inaczej? Istniejemy w świecie w sposób widzialny za pomocą ciała. Ale czy zastanawiamy się, jaki jest jego sens? Dzieci są niewolnikami potrzeb ciała. Z czasem, w procesie dojrzewania, człowiek odkrywa, że ciało przynależy do niego, ale że on sam nie mieści się we własnej cielesności. Jest czymś więcej.

Książka opisuje najczęściej występujące obecnie błędy w rozumieniu miłości. Polegają one na myleniu miłości ze współżyciem seksualnym, z zakochaniem i uczuciami, z tolerancją, akceptacją, “wolnymi związkami” lub z naiwnością. Autor przywaca słowu "miłość" pierwotne znaczenie.

„Dobra nowina o dialogu” pokazuje w jaki sposób zasady dialogu opracowane przez Irenę i Jerzego Grzybowskich mogą być drogą, która pomaga w budowaniu relacji międzyludzkich zgodnie z przykazaniem miłości Boga i bliźniego. Zasady te mają uniwersalne możliwości budowania tych relacji przede wszystkim w małżeństwie, w czasie przygotowania do małżeństwa, w miejscu pracy, w życiu kapłanów, a także między osobami różnych wyznań. Dobra nowina o dialogu jest niejako wpisana w Dobrą Nowinę o Królestwie Bożym. Potwierdzają to liczne świadectwa przytoczone przez autora w tej książce. Zasady dialogu są filarami duchowości Spotkań Małżeńskich – założonego w Polsce międzynarodowego stowarzyszenia uznanego przez Stolicę Apostolską. Stowarzyszenie prowadzi rekolekcje, które pomagają nabrać umiejętności w takim dialogu.

Książka jest zapisem doświadczeń i wniosków,

będących rezultatem towarzyszenia dziesiątkom małżeństw i rodzin w ich zmaganiach z dramatycznymi nieraz trudnościami oraz w ich poszukiwaniu dojrzałości i szczęścia. Jej lektura da szansę na to, aby kolejne małżeństwa w swych trudnościach mogły skorzystać z doświadczeń i sukcesów innych ludzi.

„Dobrze przeżyty okres dojrzewania to bez wątpienia pewien niepozbawiony dostrzegalnych rezultatów kryzys, który przeorganizuje komunikację między dzieckiem a rodzicami. Przestrzeń dotychczasowych spotkań i komunikacji ulega zmniejszeniu. W większości przypadków między rodzicami a nastolatkiem dochodzi do swego rodzaju osłabienia więzi, przy jednoczesnym silnym zapotrzebowaniu na nowe relacje... Coś się psuje i z tego powodu każdy czuje się osamotniony. By wyjść z tego wyobcowania, staramy się przekroczyć oddzielającą nas sekretną linię, drażnimy drugą stronę. Musimy stworzyć nową przestrzeń swobodnej komunikacji...”