MYŚL JOHNA HENRY`EGO NEWMANA - kardynał Jean Honoré

Chrześcijanin według bł. J. H. Newmana to człowiek, który stara się patrzeć na świat i na innych ludzi oczami Boga, przyjmując Jego punkt widzenia i próbując odkryć Jego plan miłości dotyczący całego stworzenia. Książka w twardej oprawie.

Nowe wydanie jednego z najważniejszych tekstów o sumieniu

O sumieniu najwięcej wiedzą ci, którzy go słuchają. Dlatego warto czytać Newmana i po stu latach.
ks. Grzegorz Strzelczyk

„Nie widzieć prawdy jest winą. Człowiek nie widzi prawdy, gdy jej nie chce i ponieważ jej nie chce” − mówi Ratzinger na kanwie Sumienia chrześcijańskiego. Ostre i trafne, bo książka jest najgłębiej o tym: o centralności prawdy oraz jej absolutnej konieczności dla człowieka i jego świata.
ks. Jerzy Szymik

Marta Robin była prostą kobietą, której filozofowie zazdrościli mądrości. Z równą łatwością rozmawiała ze zwykłymi ludźmi, biskupami i mężami stanu. Jej powołaniem była walka z duchową biedą, złem i grzechem. Z jej inicjatywy powstały wspólnoty Ogniska Miłości, istniejące w ponad czterdziestu krajach.

Jean Guitton w fascynujący sposób opisuje jeden z najbardziej niezwykłych życiorysów w historii Kościoła. To opowieść o kobiecie obdarzonej darem bilokacji i proroctwa, która doświadczała licznych objawień. Nie przyjmowała pokarmu, żyła wiecznością – Ciałem i Krwią Chrystusa.

Kościół ma za zadanie nieść ludziom zbawienie, ale sama idea nie zbawia. Idea porusza i zmienia rzeczywistość , gdy przejmie ją konkretne ludzkie życie. W obecnej sytuacji ważne jest, aby Kościół, nie tracąc swej tożsamości i kontynuując swoją tradycję duchową, wspierał dialog między teologią, doświadczeniem życiowym i kształtowaniem ludzkiej egzystencji.

Gdy jego działalność ma odniesienie do życia ludzi, komunikacja zbawienia ma prowadzi do jego uobecnienia. To sam Bóg bowiem nadal przemawia przez posługę Kościoła i nawiązuje dialog z ludźmi. W tak rozumianej posłudze Boża prawda urzeczywistnia się w życiu ludzkim.

Apokalipsa pełna jest tajemniczych opisów, które mogą budzić obawy, a chwilami nawet przerażać. Jednak autorka książki traktuje ostatnią księgę Pisma Świętego bez uprzedzeń i bez paniki.

Z jej łagodnie poetyckiej, ale zarazem konkretnej opowieści bije spokój osoby głęboko zakorzenionej w Bogu. Swobodnie przechodzi od symbolu do symbolu, nie pomijając żadnych szczegółów.

Próbuje je odczytać i zrozumieć z perspektywy człowieka XXI wieku.