Moc milczenia. Przeciw dyktaturze hałasu - Kardynał Robert Sarah, Nicolas Diat

„Wyobraźcie sobie głębokie przemiany, jakich mogłaby doświadczyć wspólnota chrześcijańska, gdyby przez wiele tygodni wszyscy jej członkowie zdecydowanie zmobilizowali całą energię i poświęcili najlepszą część swego czasu i swojej dyspozycyjności na rozważanie i pogłębione studium Ewangelii, i wsłuchiwanie się w to, co Duch mówi do siedmiu Kościołów (Ap 3, 22)” – pisze Kardynał Sarah w książce W drodze do Niniwy, namawiając nas, byśmy to sami przeżyli.

W niniejszym wydaniu połączono dwie książki, nadając im wspólny tytuł. Bramy milczenia stanowią rodzaj wprowadzenia, Erem zaś rozwija właściwą problematykę pustelni w nawiązaniu do trzech biblijnych symboli: pustyni, góry i świątyni. Napisane prostym językiem zrozumiałym dla dzisiejszego człowieka, a jednocześnie pełnym religijnego żaru, odsłaniają bogactwo

Traktat O życiu kontemplacyjnym jest najbardziej znanym traktatem Pomeriusza.

W pierwszej księdze omówiłem istotę życia kontemplacyjnego, różnicę jaka zachodzi między nim a życiem czynnym oraz sposób w jaki – przy Bożej pomocy – wy moglibyście prowadzić życie kontemplacyjne. W księdze drugiej rozprawiałem o życiu czynnym. Z Bożą pomocą zostało tam pokazane: jaki pożytek przynosi religijne karcenie, na czym polega cnota cierpliwości, jak należy traktować dobra kościelne oraz co należy powiedzieć o duchowej wstrzemięźliwości...

Starożytne reguły mnisze często wspominają milczenie jako jeden z warunków skupienia, otwarcia się na działanie łaski Bożej, a także właściwego podejścia do innych ludzi.

Prezentowana książka przytacza i omawia teksty biblijne o milczeniu i powściągliwości w mowie, naukę o milczeniu Reguły św. Benedykta oraz innych starożytnych tekstów monastycznych. Niech służy współczesnym mnichom i wszystkim pragnącym głęboko przeżywać swoje chrześcijaństwo, owocnie współdziałać z łaską i skutecznie służyć bliźnim.

Trzecia z serii rozmów kardynała Roberta Saraha z Nicolas Diat "Wieczór się zbliża i dzień już się chyli".

Nasz świat stoi nad przepaścią. Kryzys wiary i Kościoła, schyłek Zachodu, zdrada jego elit, relatywizm moralny, niczym nieograniczona globalizacja, nieokiełznany kapitalizm, nowe ideologie, polityczne wypalenie, wypaczenia islamskiego totalitaryzmu...

Nadszedł czas, by postawić bezkompromisową diagnozę.

Benedyktyński klasztor w Fontgombault. Zobacz, jaki jest na co dzień – zdaje się mówić Nicolas Diat.

„Och, nie wydarzy się nic spektakularnego – pisze. – Ale rozgorzeją nasze serca. Odczujemy delikatny powiew tajemniczej łaski. Popatrzymy na światło przenikające kościół opactwa, drzewa w sadach tańczące na wietrze, mnichów idących w oddali, ku wzgórzom. Gregoriańskie nuty wzbiją się na mistyczne wyżyny. Będziemy znów dziećmi zachwyconymi wspaniałymi procesjami. I będziemy milczeć. I ujrzymy piękny, wspaniały, łagodny uśmiech mnichów”.

Tymi słowami Nicolas Diat otwiera Wielkie szczęście. Ta bardzo obrazowa opowieść, chwilami intymna. Jest zaproszeniem do radości doskonałej, do odkrywania życia, jakiego nie znamy.

Cisza, medytacja i adoracja są chrześcijańską drogą duchową, dostępną dla wszystkich. To sesja dla tych, którzy pragną odkryć na nowo i pogłębić w sobie dar modlitwy wewnętrznej. Podczas sesji zostały zaproponowane konkretne formy modlitwy medytacyjnej i adoracyjnej...

Sesję prowadzi o. Marie Jacques de Belsunce przynależny do Wspólnoty św. Jana we Francji, filozof, wieloletni mistrz nowicjatu, kierownik duchowy i rekolekcjonista.

Powstanie tej książki zostało zainspirowane przez osobę francuskiego karmelity bosego o. Marii Eugeniusza od Dzieciątka Jezus (Henryka Grialou), jego pisma, z których obszerne cytaty stanowią osnowę rozważań, a przede wszystkim przez jego dzieło – instytut świecki Notre-Dame de Vie.

O. Maria Eugeniusz zauważył u wielu świeckich głębokie pragnienie życia w obecności Boga i wskazał im modlitwę jako drogę przez świat ku świętości i drogę życia Boga w nas.

Punktem wyjścia jest stwierdzenie faktu, że modlitwa jest darem Boga dla człowieka, a nie tylko owocem ludzkich wysiłków. Wzywają one czytelnika: … mimo, że jesteśmy wolni, aby dawać, doświadczamy pokusy ucieczki przed darem… nie czekajmy, aż staniemy się godni Boga, aby zbliżyć się do Niego lub wzywać go na pomoc; nie czekajmy, aż będziemy umieli się modlić, aby się modlić.