Modlitwa kontemplacyjna - Thomas Merton OCSO

Dlaczego Bóg odgrywa tak ważną rolę w życiu człowieka? Jak pojąć Jego istotę i zrozumieć miłość do nas? W jaki sposób pogłębiać swoją duchowość i nawiązać relację z Bogiem? Czy prawdziwe zjednoczenie ze Stwórcą jest możliwe?

Thomas Merton, najsłynniejszy dwudziestowieczny pustelnik i trapista, zainspirowany dziełami świętych Kościoła – św. Benedykta, Jana od Krzyża czy Tomasza a Kempis – uczy nas sztuki kontemplacji, czyli – jak sam pisze – duchowego cudu, zachwytu nad świętością, bezgranicznej wdzięczności za życie.

Napisano już wiele książek o chrześcijańskiej praktyce kontemplacji, ta jednak – podobnie jak jej poprzedniczka "W krainę ciszy. Przewodnik po chrześcijańskiej praktyce kontemplacji" – ma w sobie coś szczególnego. Prostota "Głębi serca" uwypukla jedynie siłę jej przesłania i łączy teorię z praktyką w sposób, który pokazuje, że jej autor to autentyczny nauczyciel modlitwy i „doktor duszy”

Wzrok serca zawsze wpatruje się w Boga, bo to właśnie czyni głębia serca.

Publikacja, którą oddajemy Czytelnikom do rąk, ukazuje Mertona w odsłonie najmniej może znanej spośród tych, z którymi mógł się on spotkać dotychczas na polskim gruncie. Jest to Merton studiujący źródła duchowości, na której wyrósł jako cysters – trapista i która – jak można się przekonać w trakcie lektury – w istotnym stopniu pomogła mu ukształtować jego własną duchowość, tak żywo przemawiającą do współczesnego człowieka.

Trzy rozprawy, opublikowane w latach 1953–1954, poświęcone są teologii św. Bernarda z Clairvaux i Ojców cysterskich.

Nasza codzienność to szukanie Boga na drogach modlitwy, szukanie sposobu na stawanie przed Nim, słuchanie Go. Człowiek głębokiej modlitwy staje się prawdziwie szczęśliwy. I choć na wiele sposobów interpretujemy szczęście, tak naprawdę możemy je osiągnąć tylko w Bogu.

W kontemplacji zasadniczą rolę odgrywa łaska i to nie jako wsparcie naszych naturalnych zdolności, ale jako czysty dar, w którym „widzimy” prawdy, a nawet raczej spotykamy się z Bogiem, który się nam objawia, przez co doświadczamy czegoś, co przerasta nasze naturalne zdolności poznawcze i wyobrażenia.

W innym przypadku trudno mówić o prawdziwej kontemplacji i odróżnić ją od fałszywej. Zbyt silna rola czynnika naturalnego, ludzkiego może powodować uzurpację – mniemanie, że jest to kontemplacja, choć jest to jedynie nasza wizja wzmocniona przeżyciami.

Zapis rekolekcji wygłoszonych przez benedyktyna ojca Włodzimierza Zatorskiego na temat kontemplacji.

Czy nadmiar dźwięków, obrazów, informacji, wydarzeń, wszelki zgiełk wokół nas i w nas samych nie przyprawia nas o ból duszy? Żyjemy w świecie rozbieganym, w przyspieszonym tempie pędzącym nie wiadomo dokąd. A nawet jeśli sami nie daliśmy się do końca wciągnąć w ten wir, widzimy, jak ulegają mu nasi bliscy: rodzina, przyjaciele, podopieczni… Czasem chciałoby się, by ktoś wreszcie powiedział temu wszystkiemu: STOP!

Takim znakiem STOP jest nowa książka kardynała Roberta Saraha: "Moc milczenia. Przeciw dyktaturze hałasu".

Największy hałas jest w nas samych. Ten hałas, który niszczy, jest w nas. Dlatego potrzebujemy doświadczenia ciszy, oderwania od tego, co nas zajmuje, od naszych problemów i różnych sytuacji w życiu. Uczymy się tej ciszy, będąc z Bogiem (kardynał Robert Sarah)