Myrna Nazzour. Stygmatyczka z Syrii, która spotkała Maryję - Małgorzata Pabis ...

Cudowna normalność wiary to historia kobiety, którą Pan Bóg zaprosił do niezwykłej przygody. Pozwolił jej doświadczyć bliskiej relacji z Maryją. Jej dom w Damaszku stał się miejscem modlitwy, w którym ludzie cudownie odzyskują zdrowie.

Myrna Nazzour jest uznawana za największą mistyczkę naszych czasów. Doświadczyła wielu objawień, z których wybija się przesłanie o wielkiej potrzebie jedności wśród chrześcijan, wartości rodziny i miłości, która jest większa niż zło.

Oddajemy do rąk czytelników czwarty tom „Księgi z Nieba”, mistycznego dziennika Luisy Piccarrety.

To zapis duchowych doświadczeń z lat 1900–1903. Mistyczne przeżycia Luisy oraz kierowane do niej słowa Jezusa i Maryi odkrywają przed nią, a za jej pośrednictwem także przed nami moc posłuszeństwa, tajemnicę ofiarowania się w zadośćuczynieniu za nieprawość ludzi, domagającą się Bożej sprawiedliwości. Luisa w swej mistycznej duchowej walce bierze udział w zmaganiach o zachowanie Bożego prawa w ludzkim świecie i społeczeństwie.

Sięga też mistycznych szczytów, stając przed obliczem Boga Trójjedynego, niemalże w samym Sercu Przenajświętszej Trójcy. Mierzy się również z bezbożnością i niewiernością Bogu – nawet wśród duchownych, obserwując i próbując ratować odstępców. Cały czas jest kształtowana przez Jezusa niczym posłuszna glina w Jego dłoniach, pouczana o sekretnych ścieżkach Bożego życia łaski i tajemnicach, których nie sposób wyrazić ludzkim językiem.

Luisa Piccarreta to urodzona we Włoszech tercjarka dominikańska, jedna z największych mistyczek XX wieku.

Droga do radości (The Joy of God: Collected Writings) to fragmenty konferencji i listów nieprzeciętnie utalentowanej, energicznej i zarażającej optymizmem benedyktynki.  Tworzą one poruszające świadectwo jej życia i kilkuletnich zmagań z nieuleczalnym nowotworem.

Klauzura pozwoliła siostrze Mary David cudownie rozkwitnąć napisał we wstępie znany norweski trapista, biskup Trondheim, Erik Varden OCSO

Historia Mary David Totah daje realne umocnienie w wierze i nadzieję, bo stoi za nią człowiek, który w pełni zaufał Panu, inspirując innych do podążania drogą Prawdy absolutnej. Mimo zdiagnozowania u niej nieuleczalnego nowotworu, pozostała wierna swoim przekonaniom – „Akceptacji - z - Radością”. Do ostatnich chwil czerpała garściami ze źródeł życia zakonnego i odnalazła szczęście w dzieleniu się swymi odkryciami, głównie z nowicjuszkami klasztoru św. Cecylii.

Doświadczywszy i nazwawszy modlitwę przyjaźnią, a zatem najdoskonalszym wyrażeniem miłości, święta Teresa w naturalny sposób uznaje ją za istotę chrześcijańskiego bytu: wyznacza ona, na różnych swoich etapach, rozwój życia duchowego, stanowiąc jednocześnie „drogę doskonałości”, czyli drogę prowadzącą ku świętości.

Modlitwa nie jest zatem czymś, co można robić lub nie. Jest ona sposobem bycia, ukierunkowuje nasze życie, dzięki niej jesteśmy chrześcijanami i poważnie traktujemy nasze powołanie, jakim jest komunia z Bogiem.

Twierdzenie, że jesteśmy grzesznikami niegodnymi przyjaźni z Bogiem pozbawione jest sensu, gdyż kocha On nas takimi, jakimi jesteśmy i, zbliżając się do nas, stopniowo nas przemienia. To od nas jednak zależy, czy pozwolimy Mu, aby żył blisko nas. 

Miłość nie jest uczuciem i pełnym wrażliwości oddaniem, lecz, przede wszystkim, konkretnym działaniem mającym na celu wypełnianie obowiązków, jakie nakłada na nas nasz stan, a przejawiających się zwłaszcza w braterskiej miłości i uczynności.