Problem cierpienia - C.S.Lewis

O modlitwie. Listy do Malkolma to ostatnia ukończona przez Lewisa książka, wydana drukiem już po jego śmierci. Pomyślana jako zbiór osobistej korespondencji z przyjacielem, napisana została z myślą o ludziach pokroju samego autora – nawróconych na chrześcijaństwo w dorosłym życiu i potrzebujących wsparcia w codziennym praktykowaniu wiary.

Zbiór modlitw dla chorych i cierpiących., zawierający m.in. modlitwy poranne, w różnych intencjach, z okazji przyjęcia sakramentów świętych, do patronów spraw beznadziejnych, modlitwy wieczorne i wiele innych.

Jak bardzo pragnę, żeby ta książka trafiła do rąk osób cierpiących, by pocieszyć, ulżyć i rozświetlić ciemności chociażby jednej zbolałej duszy. /o. Daniel-Ange/

Koniec człowieczeństwa, uznawany za jedną z najważniejszych – obok Chrześcijaństwa po prostu – książek C.S. Lewisa na temat etyki, to błyskotliwa i brawurowo napisana apologia uniwersalnego prawa moralnego. Wychodząc od problemu edukacji i odnosząc się do dziedzictwa różnych kultur, Lewis pokazuje, że istnieje jeden, wspólny i niezmienny kodeks moralny, który możemy odnaleźć zarówno w Biblii, jak pięknych wersach Eddy poetyckiej czy w zasadach Tao.

Prawo moralne od zawsze wpisane jest w serce człowieka, a wszelkie próby sztucznego modyfikowania go, stwarzania „nowego człowieka” czy „pokonania ludzkiej natury” oznaczają walkę z samym człowieczeństwem.

C.S. Lewis już w latach 40. obserwował pojawienie się prądów myślowych, które w imię postępu i rozwoju zaprzeczają samej istocie człowieka; odrzucają to, co jest wpisane w ludzką naturę, a relatywizując wszystkie wartości, tworzą karykaturę człowieczeństwa. Czy zjawiska te dziś wygasły, czy przeciwnie, przybrały na sile?

Najważniejszym cudem uznanym przez chrześcijaństwo jest Wcielenie. Wszystkie pozostałe cuda albo nas na to przygotowują, albo na nie wskazują, albo z niego wynikają. To kluczowa teza Cudów, książki będącej pełną wewnętrznego żaru polemiką z poglądami współczesnych pisarzowi myślicieli, którzy kwestionowali prawdziwość cudów w ogóle.
C.S. Lewis w sposób barwny, korzystając z metafor i paradoksów, analizuje rolę cudów w świecie.
Ze znawstwem pisze o ich cechach, dostarczając materiału do przemyśleń współczesnemu, często zagubionemu w codzienności człowiekowi.

Autor, unikając łatwych pocieszeń, stara się w swojej książce zrozumieć źródła i sens cierpienia, uwzględniając perspektywę chrześcijańską. Z wielkim wyczuciem i delikatnością pokazuje, jak mierzyć się z poczuciem bezradności i rozpaczy, by nie ulec największemu zagrożeniu w sytuacji cierpienia - utracie nadziei.

Bóg chce tego, co dla nas najlepsze. A właśnie cierpienie najszybciej może uczynić nas doskonałymi. Nasze cierpienie z Chrystusem jest najkrótszą drogą do zjednoczenia z Nim. Prowadzi ono do ogołocenia życia z tego, czego dobrowolnie Bogu nie chcemy oddać, a co stanowi zasadniczą przeszkodę w zbawieniu. Jeśli cierpimy ze względu na Boga, wówczas On cierpi z nami. Jeśli cierpię w Bogu, wówczas On współcierpi wraz ze mną.