Rady ewangeliczne przeżywane w Duchu - o. Raniero Cantalamessa - Zeszyty Formacji Duchowej nr 85

Druga część Drogi do świętości poświęcona została dążeniu do doskonałości przez praktykowanie cnót i rad ewangelicznych.

Św. Alfons Liguori udziela cennych wskazówek na takie tematy jak pokora ducha, pokora serca, posłuszeństwo, ewangeliczne ubóstwo, skarb dziewictwa, umartwienie zmysłów, wstrzemięźliwość w mowie, cierpliwość i wiele innych.

Zeszyty Formacji Duchowej nr 68. Biskup Grzegorz Ryś: "Błogosławiona między niewiastami. Księga Judyty".

Wiara to nie teoria, czy  abstrakcja. To rzeczywistość, która jest głęboko zakorzeniona w naszym życiu codziennym, tu i teraz.

To książka ukazująca walkę z podszeptami złego, z którymi każda z nas codziennie się mierzy. Prawdziwa, szczera do bólu i zachęcająca do działania. Dająca nadzieję, podnosząca na duchu, wskazująca konkretne narzędzia.

Autorka na przykładzie swojego życia radzi, jak mierzyć się z lękami. Wskazuje, że wiele bitew jeszcze przed nami, ale nigdy nie jesteśmy w nich same.

To nie jest zwykły poradnik. Twoje życie nie zmieni się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki w miłe dla oka scenki rodzajowe. Dzięki tej książce zyskasz o wiele więcej. Będzie dokładnie tak, jak ma być.

Bo Bóg ma idealny plan na twoje życie, które wcale nie musi być perfekcyjne, by było najlepsze z możliwych.

Radość jest narzędziem do walki duchowej. Ona może stać się bronią tam, gdzie nie mamy siły podejmować małych i dużych wyzwań lub walczyć ze złem.

Olejek Radości to propozycja, która może wiele zmienić w życiu każdego z nas.

Autorka odpowiada na pytania:
- Czemu radość bywa kłopotliwa dla osób wierzących?
- Czy Boga łatwiej odnaleźć na drodze pokuty czy radości?
- Jak sięgnąć po radość, kiedy okoliczności życia są nam przeciwne?

Temat ważny, z którym powinien zmierzyć się każdy wierzący. Chodzi o przekaz wiary; przekazywanie wiary staje się dzisiaj bowiem wezwaniem coraz pilniejszym.

Abp Grzegorz Ryś zaprasza do wspólnego czytania Drugiego Listu św. Pawła Apostoła do Tymoteusza. Słyszy w nim i dostrzega, jak Paweł pomaga pogłębić wiarę swojemu duchowemu dziecku, biskupowi Tymoteuszowi.

Autor z pasterską pasją zgłębia Pawłowy list i jak refren dobitnie powtarza, że wiara może być przekazywana jedynie od osoby do osoby. Przypomina słowa Apostoła Narodów, który ze świętym szacunkiem przywołuje rodzinny dom Tymoteusza.

Jednym z silnych doświadczeń w naszym życiu jest gniew. Uczestniczy w życiu psychicznym, moralnym i duchowym. Kryje w sobie niezwykły potencjał energii. Może wspierać, wzmacniać, ale może także niszczyć. Może mieć pozytywny i negatywny wpływ na całego człowieka: jego życie ludzkie, moralne i duchowe.

W niniejszym Zeszycie autor spotyka się z nami wokół pytania, które pewnie każdy z nas co najmniej kilkakrotnie w życiu zadał: Jak radzić sobie z gniewem?

Refleksja nad bardzo prostym, ale przez to właśnie niezwykłym zjawiskiem, jakim jest życie wyrażone w słowach. Czym jest nasze życie, jeśli nie opowiadaniem?

Często przy podejmowaniu decyzji kierujemy się czysto ludzkimi kalkulacjami, które po pewnym czasie okazują się „złym doradcą”.

Jak podjąć decyzję, której nie będzie się żałowało? Jest Ktoś, kto zna nas lepiej niż my sami; kto widzi całe nasze życie od początku aż po jego kres, a nawet dalej – aż po wieczność; kto wie, co jest dla nas naprawdę dobre; kto widzi naszą decyzję w perspektywie całego naszego życia – doczesnego i wiecznego.

Dlatego każdą, nawet najmniejszą, życiową decyzję warto „przekonsultować” najpierw z Nim, „wsłuchać się” w Jego podpowiedzi, otworzyć się na Jego natchnienia, „zawiesić się” na Nim z ufnością – jak dziecko.

Według jakiego „Zakonu” przeżywamy własne śluby: według prawa Ducha czy prawa litery? Wypełniamy je z powinności, z przyzwyczajenia czy z wewnętrznego prze­konania? Co znaczy przeżywać śluby według Ducha? Sesja dla przełożonych zakonów męskich i żeńskich oraz dla odpowiedzialnych za formację zakonną.

Chrystus odkrywany na nowo przez jednego z największych współczesnych teologów

Raniero Cantalamessa odpowiada na pytanie o to, w kogo tak naprawdę wierzymy, gdy w Credo wyznajemy, że „w Jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego (…), który stał się Człowiekiem”. 

Papieski kaznodzieja przygląda się Jezusowi z bliska, nie po to, by kogoś do Niego przekonać, nawrócić, ale po to, by zachęcić do osobistego spotkania z Panem. To spotkanie jest możliwe tylko za sprawą Ducha Świętego, który pozwala poznać Chrystusa w personalny, intymny sposób, który zmienia bieg życia.

Cantalamessa nieszablonowo i przenikliwie pisze o relacji z takim właśnie Jezusem – żywym, autentycznym i obecnym, który jest z jednej strony znany i nieznany, ten sam, a jednocześnie stale nowy.