Śmierć? Każdemu polecam! - O. Joachim Badeni w rozmowie z Aliną Petrową-Wasilewicz

Według OJCA JOACHIMA BADENIEGO kontemplacja jest "widzeniem Boga". Czy można zobaczyć Boga?
Nie tylko można - trzeba zobaczyć, jeśli chcemy z Nim żyć!
Poza tym kontemplacja, jak mówi ojciec Joachim, jest zupełnie prosta. Do tego nie potrzeba matury, tylko wiary. Każdy człowiek jest zdolny do kontemplacji, do widzenia obecności Bożej…

Książka jest opracowaniem konferencji Ojca Joachima Badeniego OP - wygłoszonych podczas sesji o Uzdrowieniu wewnętrznym w Centrum Kultury Chrześcijańskiej w Krakowie (marzec 1998 r.) oraz rekolekcji wygłoszonych w Bielsku-Białej w 1994 roku.

Widzę to światło. Jestem w tym świetle zanurzony. Obmywa mnie, rozjaśnia. Widzę jeszcze tajemnicze cechy tego światła. To nie jest tylko światło wszechrzeczy, światło stworzenia, mego powołania z nicości – to jest światło odbite od Kogoś. / Joachim Badeni OP

W świetle Ducha to wyjątkowa książka, złożona z tekstów napisanych przez o. Badeniego w latach, kiedy pełnił posługę duszpasterza akademickiego. To słowa, które pomogą nam „przebudzić się do Światła”.

Rozmowa Łukasza Wojtusika z ojcem Leonem "Dusza z ciała wyleciała" to spacer po bardzo trudnych sprawach, z zachowaniem lekkiego i zrozumiałego języka. Mamy tutaj osobę świecką, która pyta doświadczonego, ponad 86-letniego mnicha. Czy trzeba coś więcej?

Ojca Leona zna prawie każdy, przemawia za nim niezwykła otwartość i obiektywizm opinii. Czasami powie lub napisze coś ostro, ale niech ktoś mi pokaże osobę publiczną, która nie wyraża swojego zdania w sposób zdecydowany. Zwyczajnie tak trzeba…

Im dłużej żyjemy, tym bardziej zbliżamy się do śmierci. Bez jakiejkolwiek formy nadziei ta świadomość byłaby trudna do zniesienia. Wilfrid Stinissen w swojej książce "Ja nie umieram, wstępuję w życie" pragnie pokazać, że nasze istnienie stanie się o wiele bogatsze, kiedy pośrodku naszego życia tutaj na ziemi nauczymy się żyć w przyjaźni ze śmiercią.

Nadzieja, której szukamy jest czymś więcej niż powszechnym optymizmem – tak często zamykającym oczy na rzeczywistość. Stinissen pokazuje, że w tradycji chrześcijańskiej znajdujemy doświadczenia prawdziwej nadziei, która ogarnia również rozczarowanie i ból.

Memento mori nie jest chwilowym trendem, lecz starożytną praktyką, do której zachęca Pismo Święte, Jezus, Ojcowie Kościoła i wielu świętych. Pamiętanie o nieprzewidywalności i nieuchronności śmierci paradoksalnie ma nam pomóc docenić życie, zmienić nawyki i doprowadzić ostatecznie do świętości.

Gdy myślimy o śmierci, rozważamy kluczową tajemnicę naszej wiary, bo to właśnie śmierć została przemieniona przez Chrystusa.

Pamiętaj, że umrzesz – zmień swoje życie – zachęca autorka. Nie warto więc dłużej czekać, tylko zacząć żyć: świadomie, mądrze, uważnie, dobrze… pełnią. Bo przecież nigdy nie jest na to za późno na docenienie i wykorzystanie dosłownie każdej minuty swojego życia. Do takiego podejścia już od wieków zachęcali najwięksi filozofowie oraz przewodnicy duchowi.

Umrzesz. W chwili, w której się rodzisz, zaczynasz umierać. Możesz umrzeć za 50 lat, za 10, może jutro lub nawet dziś. Lecz bez względu na to, kiedy to nastąpi, śmierć czeka każdego człowieka, bogatego czy biednego, starego czy młodego, wierzącego czy niewierzącego.

Nouwen stara się połączyć życie świeckie z duchowym. Przeniknięcie się tych dwóch światów następuje w sposób gwałtowny: Nouwen, spiesząc się do swoich zajęć, zostaje potrącony przez lusterko przejeżdżającej furgonetki i doznaje poważnych obrażeń. Stojąc w obliczu śmierci, przygotowuje się duchowo na odejście ze świata. To jednak nie następuje.

W jednej ze swoich najbardziej refleksyjnych książek chrześcijański filozof Peter Kreeft, snuje rozważania na temat znaczenia śmiertelnej choroby na jaką wszyscy chorujemy. Tą chorobą jest śmierć. To jak podchodzimy do śmierci, co czujemy, jak sobie z nią radzimy i jak umieramy, zależy od naszej odpowiedzi na pytanie, czym jest śmierć. Jak mówi Kreeft, „życie albo ma znacznie, albo jest bez znaczenia, a to zależy od tego, czym jest śmierć”.