Wciąż mam nadzieję na szczęście. 9 dni z bł.Zelią i Ludwikiem Martin. NOWENNA

Czy można osiągnąć świętość, prowadząc zwyczajne życie, wychowując dzieci i zarabiając na ich utrzymanie? Czy można być świętym, prowadząc małe przedsiębiorstwo?

I czy można być świętym pomimo zmagania się z chorobą  psychiczną?

Kanonizacja małżonków Ludwika i Zelii Martin potwierdza, że tak. Świętość może osiągnąć każdy, kto konsekwentnie będzie kochać, wierzyć i mieć nadzieję.

Czym jest szczęście? Co powinien robić człowiek? Szczęśliwy traf czy wypracowane szczęście? Talent do szczęścia? Szczęście a nałogi, szczęście a marzenia, a mądrość, a cierpienie... Różnorodność dróg do szczęścia. Szczęście pełne i ostateczne. Kogo nazwiemy człowiekiem szczęśliwym? Człowiek szczęśliwy to ten, który jest... no właśnie - o tym jest ta książka. To już siódma książka z serii nagrodzonej w 2005 r. nagrodą Stowarzyszenia Wydawców Katolickich. Żywy, prosty język. Krótkie rozdziały, nieprzegadane. Konkret. Kolorowe zdjęcia – wymowne, dopasowane do tekstu. Nowoczesne opracowanie graficzne.

Książka zawiera zbiór listów, które młodzi ludzie pisali do ojców pijarów na przestrzeni kilku lat; stawiali w nich bardzo konkretne pytania dotyczące powołania, zwłaszcza powołania do życia zakonnego. Czytelnik znajdzie w niej wiele osobistych przemyśleń, świadectw i wątpliwości młodych chrześcijan, a także wskazówek i odpowiedzi udzielonych im przez duszpasterzy-zakonników. Korespondencja ta może okazać się pomocna także dla innych osób, które chciałyby wstąpić na drogę życia zakonnego czy kapłańskiego, ale zmagają się z licznymi wątpliwościami. Ponadto świadczy ona o tym, że i dzisiaj Chrystus zaprasza do pójścia za Nim. Możesz być pewien, że głos, który słyszysz w swym sercu, nie jest złudzeniem. Wiele osób skorzystało z propozycji Jezusa — i są szczęśliwi. Warto skorzystać z ich doświadczenia

Napisano już setki poradników o tym, jak budować „szczęśliwe małżeństwo”. Ale czy Bóg rzeczywiście ustanowił małżeństwo przede wszystkim po to, by uczynić nasz szczęśliwymi, czy może raczej… świętymi?

Czy w małżeństwie chodzi wyłącznie o naszą relację ze współmałżonkiem, czy może także ze Stwórcą?

Pytania te są motywem przewodnim rozważań Gary’ego Thomasa w Świętym małżeństwie.

Wspomnienia Celiny Martin o Rodzicach, kanonizowanych 18 października 2015 roku, stanowią pasjonujące świadectwo, jak miłość Boga przemienia najtrudniejsze doświadczenia w niewzruszony fundament życia rodzinnego, stając się źródłem mądrości i nadziei.

Nowenna w intencji małżeństwa i rodziny przez wstawiennictwo bł. Ludwika i Zelii Martin rodziców św. Teresy od Dzieciątka Jezus.

Książka ta powstała z pragnienia podzielenia się z czytelnikami ogromnym skarbem, jaki przekazała mi Zelia wraz z bogactwem i głębią swego człowieczeństwa, ze swoim świętym macierzyństwem. To zwyczajne życie, typowe dla każdej kobiety, każdej żony, matki, przeżyte w prawdziwie przykładny i wyjątkowy, nieporównywalny z niczym, święty sposób.

W dzisiejszym świecie jest wielu „Herodów”, którzy czyhają na życie naszych dzieci i chcą zniszczyć ich dusze. Na nas, dorosłych, spoczywa obowiązek troski o nasze dzieci, chronienia ich przed niebezpieczeństwami i złem, ale jakże często zadanie to przekracza nasze siły. Przychodzimy więc po pomoc do Jezusa. Prosimy o uchronienie naszych dzieci przed niebezpieczeństwami i wszelkim złem, moralnym i fizycznym i udzielenie nam mądrości i łaski właściwego rozeznania tego, co powinniśmy robić, jak je chronić i jak wskazywać im właściwą drogę. Prosimy o wsparcie naszych słabych ludzkich sił, także o to, byśmy sami mogli być dla naszych dzieci przykładem i autorytetem.

Nowenna jako akt wiernego trwania przed Bogiem na codziennej modlitwie skupionej na jakiejś konkretnej sprawie czy trosce pomaga wyciszyć się i otworzyć na działanie Bożej łaski i na Jego natchnienia, aby móc w konkretnej sytuacji życiowej usłyszeć Jego głos w sobie, Jego odpowiedź, jakiej udziela On na zanoszone do Niego modlitwy.

Dziękujemy Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu za świętych. Dziękujemy za św. Teresę z Lisieux. Dziękujemy za to piękno – i głębokie, i proste, i czyste – które objawiło się w niej Kościołowi i światu. To piękno zachwyca. A Teresa z Lisieux ma szczególny dar zachwycania pięknem swojej duszy. Nawet jeśli wiemy, że to piękno było trudne i że wzrastało w cierpieniu, nie przestaje ono radować swym czarem oczu naszej duszy. […]