Widziałam. Pasja Chrystusa oczami kobiet - Kelly M. Wahlquist

Zwolnij, aby zajrzeć w siebie - 15 fragmentów Pisma Świętego i proste podpowiedzi, jak odnieść je do swojego życia.

Podaruj sobie czas na spotkanie z Bogiem, bo w relację z Nim warto inwestować. Zwolnij, by zajrzeć w siebie. Posłuchaj, co mówi Bóg. Rozważ to i odnieś do swojego życia, a następnie działaj!

Z determinacją i odwagą, tak jak bohaterki tej książki – kobiety szalone z miłości do Jezusa.

Tak odważnie o relacjach Jezusa z kobietami nie pisał jeszcze nikt. Autor wydobywa na światło dzienne to, co wielu z nas, czytając Pismo Święte, uznaje za mało ważne lub czego nawet nie dostrzega: gesty i słowa Jezusa adresowane wyłącznie do kobiet, przede wszystkim zaś gesty kobiet – ich dotyk, czułość i ukrytą w nich miłość. W męskim świecie kobiety były zwykle postaciami drugiego planu. Nawet jeśli udawało im się przedrzeć do centrum wydarzeń, to i tak najczęściej pozostawały nieme. Zyskiwały znaczenie godność jako towarzyszki Jezusa.

Enzo Bianchi zachęca, aby Kościół, wzorując się na postawie Jezusa, zmienił swoje podejście do kobiet i ich roli we wspólnocie chrześcijańskiej.

Chrześcijanie od wieków podejmowali wysiłek towarzyszenia Jezusowi w strasznych godzinach Jego męki, bo przecież, jak pisze Maria Szamot, „gdy się kogoś kocha, to się go nie porzuca, gdy cierpi”.

A może Chrystus nie życzy sobie naszego współczucia? On, Niewinny, który tytanicznym wysiłkiem woli idzie drogą krzyżową, tocząc wewnętrzną walkę.

Święte dni Triduum Paschalnego to czas, który stanowi centrum i fundament całego roku liturgicznego. Podczas liturgicznych obchodów tych świętych dni, zgodnie z wielowiekową tradycją Kościoła, rankiem w Wielki Piątek i w Wielką Sobotę sprawowane są w wielu wspólnotach kościelnych czy parafialnych tzw. Ciemne jutrznie, złożone z Godziny czytań i Jutrzni.

Ze względu na uroczysty charakter i wspólnotowy sposób celebracji ta liturgiczna modlitwa domaga się śpiewu. Wypływa on wprost z rozmodlonej duszy, której pragnieniem jest oddanie chwały Bogu. Jednocześnie wspólne muzyczne wykonanie tekstów liturgicznych wyraża naturę chrześcijańskiego kultu.

Właśnie z tej potrzeby, a jednocześnie z troski o to, aby pomóc wszystkim odpowiedzialnym za muzykę we wspólnotach kleryckich, zakonnych czy parafialnych, zrodziła się inicjatywa wydania niewielkiej pozycji pt.: Poranna liturgia godzin na Wielki Piątek i Wielką Sobotę.

Zawarto w niej muzyczne opracowanie tekstów Godziny czytań i Jutrzni dwóch dni Triduum Paschalnego.

Książka Cień Krzyża to propozycja siedmiu nabożeństw Drogi Krzyżowej na wszystkie piątki Wielkiego Postu.

W tekstach uwzględniono aktualną tematykę duszpasterską, dlatego znajdziemy tu m.in. rozważania zredagowane w oparciu o nauczanie Kardynała Stefana Wyszyńskiego, a także refleksje osnute wokół fragmentów papieskiego dokumentu Patris Corde z uwagi na ogłoszony przez Papieża Franciszka Rok Świętego Józefa.

Znajdziemy tu także drogę krzyżową z rozważaniami na Wielki Piątek oraz taką, która może być pomocna w osobistym rachunku sumienia.

Jest to więc gotowa propozycja do lepszego przeżycia tego wyjątkowego czasu łaski, jakim jest niewątpliwie Wielki Post z towarzyszącymi mu nabożeństwami pasyjnymi.

„Drogi Miłości ukrzyżowanej” Adama Szustaka OP to zapis czterech rozważań do nabożeństwa drogi krzyżowej. 

Dominikanin proponuje 4 rozważania: Uważną, Trzcinową, Współczującą, Miłosną. Każda z dróg oferuje inną perspektywę. 

Uważna, najbardziej osobista, jest zaproszeniem nie tylko do rozważania męki Chrystusa, ale także do przyjrzenia się sobie samemu, swoim słabościom. Trzcinowa, najsubtelniejsza i najoszczędniejsza w wyrazie, bazuje na Psalmie o trzcinie Romana Brandstaettera, pozwala skupić się na męce Pańskiej. Współczująca, nazywana przez autora nieegocentryczną, ma być rachunkiem sumienia z miłości wobec innych ludzi. Ostatnia, Miłosna, to Hymn o miłości św. Pawła, w którym apostoł opisał 15 cech miłości, a tyle etapów pokonała Miłość ukrzyżowana – od modlitwy w Ogrójcu do zmartwychwstania.

Mękę i śmierć Jezusa Chrystusa można rozważać zarówno w per­spek­­tywie historyczno-topograficzno-geograficznej, jak i teologicznej. Obydwie dotyczą Jerozolimy i konkretnych miejsc, o których pamięć zachowała się i trwa do dzisiaj.

Obraz ze Świętą Raną Ramienia Pana Jezusa.

Wszyscy, którzy tę ranę pozdrawiać będą, dostąpią odpuszczenia grzechów powszednich, a z śmiertelnych nawrócenie. (Z aktów z Clairvaux).

Ikona Jezusa Chrystusa z Najświętszą Raną Ramienia, według wizjii św. Bernarda, opata z Clairvaux. Oryginał obrazu został namalowany w Ukrainie. W ikonie tej zwraca uwagę piękne, jednocześnie męskie i delikatne, oblicze Jezusa. Lewą ręką Jezus odkrywa szatę, pokazując swoją Najświętszą Ranę Ramienia - na trzy palce głęboką, z której widoczne są trzy kości - według opisu wizjii św. Bernarda.

W prawej ręce Jezus trzyma zwój Pisma. Na dłoniach widoczne rany po gwoździach.  Tło w kolorze srebrno-złotym, niejednolite.

Św. Jan od Krzyża w kobiecie dostrzegał osobę idącą na spotkanie z Bogiem. Osobę, która szuka swego spełnienia. On zaś, z całym swym radykalizmem i zrozumieniem natury ludzkiej, pomagał doprowadzić do tego spełnienia, które jest tylko jedno – zjednoczenie w Bogu ... Nie przestaje też swojej drogi proponować i dziś, w dużej mierze, jak się okazuje, poprzez kobiety. By wspomnieć dwie: Edith Stein i Simone Weil...