Źródła muzułmańskie o Jezusie. Ewangelia Barnaby, At-Tabari, Żywot Jezusa, Słowa (logia) Jezusa u pisarzy muzułmańskich - oprac. ks. Marek Starowieyski

Księga Sędziów to wspaniałe źródło wiedzy o postawie Boga wobec ludzkiej słabości.

Gdy Izrael okazuje swoją słabość moralną oddalając się od Stwórcy, Bóg pozwala mu najpierw doświadczyć konsekwencji grzechów (najazdy nieprzyjaciół), ale gdy udręczony lud woła o ratunek, Bóg spieszy mu na pomoc.

Do roli wybawców wybiera słabych ludzi, którzy według ludzkich kryteriów bynajmniej nie nadawaliby się do powierzonej im misji. A jednak Bóg nie zważa na ludzkie względy, udziela mocy swoim wybrańcom, a oni ukazują nam, co potrafi uczynić człowiek posłuszny działaniu łaski. 

Ksiądz Federico Tartaglia to urodzony w Rzymie teolog i filozof. W tej niewielkiej publikacji zagłębia się w księgi Nowego Testamentu w poszukiwaniu imion Jezusa, znajdując i objaśniając aż sto przydomków Syna Bożego.

Powtarzając je i zanurzając się w tę swoistą modlitwę, możemy kontemplować tajemnicę Chrystusa, a tym samym historię naszego zbawienia. Wezwania pogrupowano w zestawy po dziesięć. Rozdziela je Modlitwa do Jezusa, która składa się z siedmiu rożnych próśb, które można znaleźć w Ewangeliach.

Wezwaniem imion można się modlić zarówno indywidualnie, jak i w rodzinie lub wspólnocie, od czasu do czasu wprowadzając wyjaśnienia jednego lub kilku przydomków. Objaśnienia do nich mieszczą się w glosariuszu biblijnym. Dodano go, aby ułatwić rozumienie poszczególnych wezwań, ich odniesień biblijnych i kontekstu.

Apoftegmat jest króciutkim tekstem, najczęściej zbudowanym na zasadzie: ktoś zapytał – ktoś inny odpowiedział.

Uczeń zapytał mistrza – mistrz rzekł to i to. To najstarsza konstrukcja w tym gatunku literackim. Nie jest on właściwy tylko dla chrześcijaństwa, pojawia się też często w tradycji pogańskiej, nią nie będziemy się jednak tu zajmować.

Nazwa tych opowieści pochodzi od greckiego słowa apophtegma, które tłumaczy się jako „wypowiedź, sentencja”.

Apoftegmatów są tysiące i jest to typ literatury duchowej, po Biblii, najbardziej popularny w świecie chrześcijańskim. Były spisywane po grecku, łacinie, syryjsku, koptyjsku, gruzińsku, w języku gyyz, którym posługuje się chrześcijańska Etiopia. Są też ormiańskie i arabskie.

Redaktorzy Tory, czyli pierwszych pięciu ksiąg Biblii, nie napisali kroniki historycznej.

Spoglądali za siebie, często setki lat wstecz, i próbowali – korzystając ze zbiorowej pamięci, utrwalonej w przekazach ustnych, przechowywanej w pieśniach i modlitwach, zapisanej w regułach moralnych lub liturgicznych, a także na podstawie swoich wyobrażeń o przeszłości i otaczającym świecie – przekazać czytelnikom odpowiedzi na najbardziej nurtujące ich pytania.

Książka Tora. Rozmowa o pierwszych pięciu księgach Biblii jest zaproszeniem do wspólnego poszukiwania wraz z autorami ukrytych, niekiedy tajemniczych, ale niemal zawsze uniwersalnych i aktualnych przesłań zawartych w biblijnych tekstach.

Seria medytacji, w których Chrystus zwraca się do ludzkiej duszy, uświadamia nam na nowo bezgraniczną łagodność i miłość, jaką darzy nas Zbawiciel. To dzieło przejmujące, a zarazem przepiękne i przystępne, cechujące się literackim kunsztem i głębią pobożności.

Czytelnicy zauważą nawiązania do klasyki literatury duchowej, jak też do wizerunku Chrystusa Miłosiernego, ku któremu kierujemy słowa zawierzenia: „Jezu, ufam Tobie”.

Kluczem do zrozumienia treści jest właśnie ufność będąca konieczną odpowiedzią na miłość, jaką obdarza nas Stwórca. Dzięki niej wchodzimy w osobistą relację z Chrystusem, stając się odbiciem Zbawiciela.