Zrozumieć siebie, odkryć Boga - Jacek Prusak SJ

Apoftegmat jest króciutkim tekstem, najczęściej zbudowanym na zasadzie: ktoś zapytał – ktoś inny odpowiedział.

Uczeń zapytał mistrza – mistrz rzekł to i to. To najstarsza konstrukcja w tym gatunku literackim. Nie jest on właściwy tylko dla chrześcijaństwa, pojawia się też często w tradycji pogańskiej, nią nie będziemy się jednak tu zajmować.

Nazwa tych opowieści pochodzi od greckiego słowa apophtegma, które tłumaczy się jako „wypowiedź, sentencja”.

Apoftegmatów są tysiące i jest to typ literatury duchowej, po Biblii, najbardziej popularny w świecie chrześcijańskim. Były spisywane po grecku, łacinie, syryjsku, koptyjsku, gruzińsku, w języku gyyz, którym posługuje się chrześcijańska Etiopia. Są też ormiańskie i arabskie.

Zaprawdę, wszystko jest hewel, ulotne jak dym. Oprócz Boga i prawdy Bożej - pisze o. Krzysztof Pałys OP, a cała książka podąża za tym zdaniem.

Autor dzieli się z czytelnikami swoimi myślami – nieraz ulotnymi, nieraz docierającymi wprost do serca. Przywołuje teksty mistrzów duchowych, portrety osób, które były dla niego spotkaniem z Wszechmogącym, rozważa reguły życia duchowego i pochyla się nad prawdami życiowymi.

A wszystkie te ścieżki, w stały i namacalny sposób, prowadzą do ludzkiej tęsknoty za Bogiem, poszukiwania Boga i prawdy Bożej, która daje sens i ukojenie.

Żeby odnaleźć własne „ja”, trzeba siebie poznać, przyjąć i pokochać. Żeby prawdziwie żyć, trzeba zdemaskować iluzję świata, nauczyć się być sobą i wreszcie – zaakceptować siebie.

Książka ks. Noela uczy, jak odrzucić poczucie winy, dojść do prawdy o sobie oraz zadbać o swój dobrostan. Szukanie odpowiedzi na pytanie „Kim mogę się stać, a czego jeszcze nie wiem?” okazuje się często pierwszym krokiem do odnalezienia Boga i budowania z Nim dojrzałej relacji.

"Najbardziej uporczywym żalem, jaki może dotknąć naszą świadomość, jest ten, że biegało się tu i tam, robiło, co było do zrobienia, spełniało obowiązki stanu, jak to się często mówi, a ostatecznie w pożałowania godny sposób „zaniedbało się” siebie. W kryzysach przeżywanych ostentacyjnie przez tych, którzy podjęli ryzyko zaangażowania, słychać zawsze ten sam refren: „Nie szanowałem siebie”

By móc skutecznie troszczyć się o innych, najpierw musisz zatroszczyć się o siebie!

Troska o siebie często bywa błędnie rozumiana jako zachęta do zachowań egoistycznych czy przesadnego skupiania się na sobie i swoich potrzebach. W rzeczywistości jednak autentyczna troska o siebie – jak tłumaczy Julia Marie Hogan – to zestaw wypracowanych dobrych nawyków i styl życia, którego podstawą jest przekonanie, że skutecznie troszczyć się o innych możemy tylko wtedy, gdy właśnie najpierw zatroszczymy się o siebie.

W pierwszej części książki autorka tłumaczy, dlaczego troska o siebie nie tylko jest czymś koniecznym i pożądanym w życiu każdego dojrzałego człowieka, ale także świetnie współgra z duchowością chrześcijańską streszczającą się w przykazaniu miłości: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego” (Mk 12, 31).

Część druga ma charakter praktyczny. Krok po kroku przeprowadza nas przez proces tworzenia osobistego planu troski o siebie, który obejmuje najważniejsze sfery ludzkiego życia: ciało i zdrowie fizyczne, emocje i więzi z innymi osobami, modlitwę i relacje z Bogiem.

Istnieje takie źródło poznawania siebie, które wykorzystując ludzkie zdolności, umożliwia nam dotarcie do najgłębszego obrazu siebie. Jest to boska droga poznania. Jest to poznanie siebie "oczami" Boga, przez Słowo Boga.

Bóg zostawił nam Pismo Święte nie tylko po to, aby objawić siebie, ale także, aby objawić nam nas samych - to, kim jesteśmy w Jego oczach. Przez modlitwę Słowem Bożym wracamy do źródeł swojego rzeczywistego piękna, do najczystszego obrazu swojego "ja".

W "twarzy" Boga odkrywamy naszą twarz. Ważne jest, aby na tej drodze nie zabrakło nam towarzysza - kierownika duchowego.