Studio Katolik

O. Timothy Radcliffe pomaga spojrzeć na wiarę i powołanie jako na za­pro­­szenie do pełni życia. „Przyszedłem, aby miały życie i miały je w obfi­tości” (J 10,10).

Aby poznawać serce Boga w słowach Boga, czytane słowo Pisma musi w nas wybrzmieć głosem, który dotyka samej naszej istoty, naszej naj­głębszej tożsamości. Dla Maryi momentem takiego spot­kania ze Sło­wem było z pewnością Zwiastowanie.

Mojego Zbawiciela rozpoznaję po moich ranach, które wziął na siebie. Krwawiący bok Jezusa mówi mi, że najbardziej rani Go moja niewiara w Jego miłość. Mówi do mnie jak do Tomasza: „Włóż rękę do mojego boku i nie bądź niedowiarkiem”.

Pójdziemy drogą (nie)wierzącego Tomasza, który w zranionym Jezusie rozpoznaje zranionego Boga. Razem z nim będziemy uczyli się wyznawać Mu z tęskniącą miłością: „Pan mój i Bóg mój”.

Autor sesji prowadzi nas do refleksji oraz osobistego wglądu we włas­ne emocje i myśli, które przeżywamy w trudnym czasie pandemii.

Za­prasza, aby nie pozostawać ze swoim doświadczeniem w osa­mot­nie­niu, ale szczerze dzielić się nim z Bogiem, który jest większy od nasze­go serca. Przed Nim i w Nim możemy uspokoić własne serce i odzyskać prawdziwą twarz.

Psalmy przechodzą przez sam środek naszego życia. Z natchnienia Ducha opowiadają Bogu o stanie naszej duszy, o radościach i łzach. Opowiadają także o Bogu w naszym życiu. Uczą zbliżania się do Niego z sercem zarówno czystym, jak i obciążonym. Są modlitwą, która oczyszcza, przemienia, wynosi do nieba.

Proponowane konferencje pomagają "smakować" na nowo świeżość, głębię i piękno wersetów Księgi Psalmów, którymi codziennie "oddycha" Kościół.

Psalmy są niezwykłą księgą, w której każdy może od­na­­­­leźć osobistą modlitwę życia. „Są odbiciem bo­gac­twa Boga i różnych stanów człowieka (...). Czasem od­­dają re­­akcję radosną, innym razem przepełnioną bó­lem, oso­­bi­­stą i zbiorową, wyrażającą ufność lub bła­ga­nie (...) wpro­wadzającą pokój w wewnętrzne wzbu­­rze­nie i za­­męt” (G. Ravasi).

Psalmy uczą nas jak modlić się całym życiem.

Tematem prowadzonej przez kard. Ravasiego sesji są Księgi Hioba i Koheleta, które budzą wiele pytań w sercach wierzących. Księgi: Hioba i Koheleta to najbardziej niepokojące księgi Starego Testamentu.

Obie ukazują postaci wyjątkowe, których życie lub nauka prowokują do przemyśleń.

Uczą zbliżania się do Boga z sercem, i czystym, i obciążonym. Są modlitwą, która oczyszcza i przemienia.

Podczas sesji pójdziemy z Siostrą Faustyną drogą prowadzącą do sa­me­go źródła: do Bożego słowa, w którym usłyszała i kontemplowała Miło­sier­dzie Wcielone (por. Dz. 1745).

Podejmiemy lectio divina do tekstów bi­blijnych, które Jezusa osobiście wskazał Faustynie, aby nad nimi roz­my­ślała.

Będzie uczyła nas czytania Słowa tak, jak uczył ją tego Miło­sier­ny: „Czytaj nie tylko ustami, ale sercem...” (Dz. 1765).

Będziemy kołysali w sercu obietnicę, którą Jezus zostawił Faustynie: „Przez Słowo Wcielone daję po­znać przepaść miłosierdzia mojego” (Dz. 88). To obietnica także dla nas. 

„A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa” (J 17,3) – w tych sło­wach Jezus przybliża niekończącą się radość życia wiecznego.

Znać Boga to nie wiedza, lecz relacja i otwartość na szaleństwo Ojcow­skie­go mi­ło­sierdzia, umiejętność przebaczenia.

Trójca Święta za­pra­sza do człon­kostwa w Boskiej rodzinie, gdzie dzięki zbawczej mocy Jezusa Chrystusa zapali się w sercu ogień miłości – każdy z nas może stać się „ogniem płonącym i pochodnią świecącą”

Formacja jest fundamentem na drodze powołania. Musi mieć jednak swoje silne podłoże w wychowaniu.

Te dwa momenty: wychowanie i for­macja wzajemnie sie przenikają przez całe życie. Tym najprawdziw­szym formatorem jest oczywiście Bóg – mówiąc dokładniej – jest nim Trójca Przenajświętsza.

Ojciec wychowuje, Syn formuje, a Duch towarzyszy. Tak więc jest to dzia­­łanie trynitarne. Towarzy­szenie człowiekowi wierzącemu oraz for­macja człowieka wierzącego to działania, które mogą być realizowane jedynie przez Trójcę Przenajświętszą. I zawsze, jak w każdym działaniu Boga wśród nas, potrzebne jest pośrednictwo człowieka.

Historia zaczyna się dramatycznie. Clancy, główną bohaterkę, wychowuje samotnie matka, która nie radzi sobie z rzeczy­wistością. Różne uzależnienia doprowadzają do realnej groźny interwencji opieki społecznej. Samotnej kobiecie grozi utrata praw rodzicielskich.

Czy Bóg dotrzyma swoich obietnic? Dlaczego każe mi wyjść z „ziemi moich gwarancji” (Rdz 12)? Dlaczego zwleka z wypełnieniem tego, co obiecał (Rdz 15)?

Dlaczego mam Mu ofiarować „Izaaka mojego serca” (Rdz 22)?

Pójdzie­my drogą pytań Abrahama, by razem z nim przeżyć próbę wiary, gdy nad­chodzi noc zwątpienia, aby przekonać się, że Bóg zawsze spełnia swoje obiet­nice, choć nie zawsze według naszych ocze­ki­wań.

Lectio divina z Abraha­mem pomoże nam przeczytać osobistą historię w świetle Słowa i uczyć się powierzania się Bogu – Miłośnikowi życia. 

Najnowsze konferencje arcybiskupa Grzegorza Rysia poświęcone Księdze Jonasza.

Jonasz, choć posłuchał Boga, idzie do Niniwy, „bo musi”. Nie jest przekonany, czy to, co robi, jest słuszne. Idzie wewnętrznie zbun­to­wany. Dlaczego Bóg przebacza łajdakom? Jonasz jest roz­gnie­wany na Niniwitów... i na Boga.

Bóg uczy go cierpliwie nowego patrzenia na świat, na ludzi i na siebie. Jest łagodny i miłosierny i może zbudo­wać nowe życie nawet „na popiele”. Sprawił, że miasto grzechu za­mieniło się w miasto nawrócenia i przebaczenia.

Bóg marzy, że uda Mu się zmienić także moje serce, jak zmienił Niniwę.

„Przebudzenie Giganta” to film dokumentalny, który od­kry­­­wa przed nami niezwykły świat życia świętej Weroniki Giuliani (1660-1727). Nadprzyrodzone do­świad­czenia towarzyszą Świę­tej od wczesnego dzie­ciństwa i pogłę­biają się w Zako­nie Klarysek Kapucynek, gdzie w krótkim cza­sie zostaje mistrzy­nią nowi­cju­szek, a następnie opat­ką.

Brak relacji z drugim człowiekiem jest często główną przyczyną trudności, a niekiedy i zaburzeń. Nie chodzi o jakiekolwiek relacje. Ludzkie relacje wymagają dojrzałości. Dojrzałe życie rozwija się dzięki dojrzałym relacjom.

Sesja poświęcona jest próbie zdefi­nio­wania dojrzałości tak psychicznej, jak i religijnej człowieka, spojrze­niu na komunikację i na możliwości płynące z ludzkiego charakteru.

Chrześcijaństwo smutne i opresyjne obce jest przesłaniu Ewangelii. Amedeo Cencini zaprasza do odkrycia na nowo autentycz­nego wy­miaru radości, która jest solą życia człowieka wierzącego.

W świe­tle Słowa Bożego i refleksji psychopedagogicznej ukazana będzie istota radości. Radość nie jest sprawą taniego, chwilowego do­brego samopoczucia, ale sprawą treści, dojrzałości i wewnętrznej solid­ności osoby, sprawą doświadczenia i mądrości życiowej, dzięki której chrze­ścijanie, ludzie radości, uśmiechu i dobrego humoru, stają się apo­stołami optymizmu, który płynie z pewności nadziei.

W ramach Szkoły Biblijnej nowe konferencje abp Grzegorza Rysia.

Kościół potrzebuje dobrych i wymagających pytań o własne życie wierne Ewangelii. Takie pytania stawia pierwszy List do Koryntian.

Każde z nich otwiera przed nami ważne rozdziały z życia Kościoła: odważne pytanie o jedność, gdy pojawiają się rozłamy; nieukrywane pytanie o grzech, który sieje zgorszenie w Kościele i świecie; pytanie o nauczanie Kościoła w sprawach relacji małżeńskich, dziewictwa, praktyk religijnych, a zwłaszcza uczestnictwa w Eucharystii; wreszcie pytanie  o chrześcijańską naukę o zmartwychwstaniu.

Góry w Ewangeliach skrywają wielkie tajemnice Jezusa. Autor rozważań zaprasza, by w świetle słowa Bożego przeżyć spotkanie z Jezusem, Nauczycielem i Panem, na Górze Kuszenia, Górze Wyboru, Górze Nauczania, Górze Przemienienia i Górze Ukrzyżowania. 

W duchu lectio divina proponuje modlitewną refleksję nad wybranymi fragmentami Ewangelii.  

To, co ofiarujemy w czasie Eucharystii: chleb i wino, naszą pracę i świat, staje się w Chrystusie Jego życiem. Wszystko, co dajemy w Eucharystii, zo­sta­je nam oddane jako pokarm służący Jego życiu w nas.

Chrystus stał się pożywieniem, abyśmy mogli żyć życiem niezniszczalnym. Od dnia chrztu św. mamy w sobie życie niezniszczalne, dlatego potrzebujemy niezniszczalnego pokarmu, którym jest On sam. Sesja przebiegać będzie w klimacie pustyni i medytacji.

Słowo Boga karmi i leczy. Powołuje i posyła. Oczyszcza i umacnia do walki o dobro wszystkich i choćby jednego człowieka. Kształtuje apostołów zdolnych obumierać sobie, by żyć i dzielić się życiem z innymi.

W setną rocznicę śmierci sługi Bożego Franciszka Marii od Krzyża Jordana, założyciela salwatorianów i salwatorianek, sięgamy po Ewangelię wg św. Łukasza – przede wszystkim Łk 6, 12-17a – by korzystając z notatek, które o. Jordan zostawił w Dzienniku Ducho­wym (DD), uczyć się modlitwy, która kształtuje życie.

Duch Święty obficie rozdaje charyzmaty i zapewnia harmonię pomiędzy różnymi darami hierarchicznymi, udzielanymi poprzez sakramentalną łaskę święceń, a darami charyzmatycznymi, rozdzielanymi według Jego uznania. Jest nie tylko dawcą darów, ale także sprawcą jedności między charyzmatem a urzędem i źródłem harmonii w osobie, która przyj­muje Jego dary. Jego dary prowadzą do wewnętrznej spójności osoby i wspólnoty.

Sesja rekolekcyjna prowadzona przez arcybiskupa Grzegorza Rysia o relacji między darami hierarchicznymi a charyzmatycznymi.

Ozeasz odsłania prawdę o ciągłym zmaganiu w naszym życiu: miłości i niewierności, dobra i zła, lojalności i zdrady, Boga i szatana. Pozostawia nas jednak z obietnicą pełną nadziei: więzy miłości ostatecznie zwyciężą. Jak refren Bóg powtarza przyrzeczenie: "Poślubię cię...". Jest to sesja biblijno-modlitewna, która przez spotkanie ze Słowem chce pomóc nam wrócić do pierwotnej miłości, do zażyłej więzi z Bogiem.

Płyta proponowana Państwu, to prawie 6 godzin, słuchania rekolekcji w oparciu o Księgę Ozeasza, jedną z najstarszych Ksiąg Starego Testamentu.