Studio Katolik

Miłość, która jest hojnym darem Ducha Świętego, wymaga z na­szej strony postawy czystości serca.

Tę zdobywamy poprzez samo­za­parcie i trud, przez dążenie do wewnętrznej wolności oraz dzięki dyscyplinie myśli i uczuć.

Tematem prowadzonej przez kard. Ravasiego sesji są Księgi Hioba i Koheleta, które budzą wiele pytań w sercach wierzących. Księgi: Hioba i Koheleta to najbardziej niepokojące księgi Starego Testamentu.

Obie ukazują postaci wyjątkowe, których życie lub nauka prowokują do przemyśleń.

Uczą zbliżania się do Boga z sercem, i czystym, i obciążonym. Są modlitwą, która oczyszcza i przemienia.

Kościół Dziejów Apostolskich, to wspólnota ludzi zjednoczonych na modlitwie, wsłuchana w Słowo i wyczekująca wypełnienia się obietnicy Ojca.

Biblijna historia powołania, w której radość z niezasłu­żo­ne­go wybraństwa przeplata się z poczuciem kruchości i zawiścią blis­kich, godność królewska ze zdradą powołania, drama­tycz­na ucieczka z powrotem do pierwotnej wierności.

Historia zaczyna się dramatycznie. Clancy, główną bohaterkę, wychowuje samotnie matka, która nie radzi sobie z rzeczy­wistością. Różne uzależnienia doprowadzają do realnej groźny interwencji opieki społecznej. Samotnej kobiecie grozi utrata praw rodzicielskich.

Tradycja przekazała wspaniałe przykłady zażyłej więzi ze Słowem Bożym.

Uczy zażyłości z Pismem, która „stwarza doskonałą harmonię, kształtuje najgłębsze zakamarki duszy, wchodzi doń by stać się częścią naszego świata wewnętrznego” (M. Magrassi).

W czasie VII Dni Duchowości Biblijnej krakowskie Centrum Formacji Duchowej zwróciło uwagę na Ojców Kościoła, aby uczyć się od nich, świeżości, duchowej pasji i głębi w spotkaniu z Biblią.

Nosimy w sobie doświadczenia relacji zarówno pięknych i trudnych. Niektóre z nich dają nam wsparcie i poczucie bezpieczeństwa. Inne pozo­sta­wi­ły ślady głębokich ran i wywołują ból, lęk i agresję.

Relacje po­zy­tywne i negatywne potrafią wpływać na kształtowanie naszej oso­bo­wości, na nastawienie do siebie, do innych, do Boga.

Konfe­rencje adre­so­wane do osób pomagających i szukających pomocy w uzdra­wianiu i rozwoju życiowych relacji.

Czas całości: 4 godz. 29 min. płyta w formacie CD MP3

Czy Bóg dotrzyma swoich obietnic? Dlaczego każe mi wyjść z „ziemi moich gwarancji” (Rdz 12)? Dlaczego zwleka z wypełnieniem tego, co obiecał (Rdz 15)?

Dlaczego mam Mu ofiarować „Izaaka mojego serca” (Rdz 22)?

Pójdzie­my drogą pytań Abrahama, by razem z nim przeżyć próbę wiary, gdy nad­chodzi noc zwątpienia, aby przekonać się, że Bóg zawsze spełnia swoje obiet­nice, choć nie zawsze według naszych ocze­ki­wań.

Lectio divina z Abraha­mem pomoże nam przeczytać osobistą historię w świetle Słowa i uczyć się powierzania się Bogu – Miłośnikowi życia. 

Odwołując się do osobistego doświadczenia ducho­we­go i dusz­pa­ster­­skiego Józef Augustyn SJ daje szcze­re świadectwo kapłańskiej służby.

W cen­trum życia i po­sługi księży stawia Eucha­rystię i Sakrament Po­jed­­na­nia; podkreśla z mo­cą, że kapłan może stawać się wiernym sługą Eucha­rystii i pojednania tylko wów­czas, gdy najpierw sam, pośród codzienności życia, będzie we wszyst­kim szu­kał Boga, wyrzekając się te­go, co się Jemu nie podoba.

Nagranie konferencji na płycie w formacie MP3. Całkowity czas 6 godzin 14 minut.

Stworzeni i obdarzeni wolnością zostaliśmy zaproszeni do komunii z Bo­giem. Wolność daje nam także dramatyczną możliwość odrzucenia dia­logu z Bogiem.

Biblia uczy, że tym właśnie jest grzech: niesłucha­niem Jego słowa, zamknięciem się na Boga.

Prowadzący XVI Dni Du­cho­wości Biblijnej zapraszają do zgłębiania pierwszych słów Boga w ogrodzie Eden, przymierza zawartego z Noem i Patriarchami i rozwa­żenia na no­wo Dekalogu: dziesięciu słów Boga – Miłośnika życia, które strzegą naszej komunii z Dawcą życia oraz z tymi, których postawił na naszej drodze.

Nagrania konferencji w formacie MP3 na płycie CD.

Cóż, takie jest życie! – kwitujemy krótko trudne sprawy, których wyjaśnić nie jesteśmy w stanie.

A co jeśli życie wcale nie jest takie, jakie jest? Może rację mają ci, którzy twierdzą, że życie jest takie, jak się je interpretuje, a prościej, jest takie, jak się je opowiada.

Dlatego warto się wsłuchać w to „nasze życie”, bo być może nie jest jedyną i nie tą najlepszą wersją, którą warto opowiadać.

Prawdziwe życie przecież jest gdzie indziej – mawia filozof. „Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus” (Ga 2, 20) – tajemniczo dodaje św. Paweł.

W trakcie sesji wsłuchamy się w samych siebie, w naszą osobistą historię, by od­kryć w niej Życie. Kto wie, może zaczniemy inaczej opowiadać o życiu?

Psalmy przechodzą przez sam środek naszego życia. Z natchnienia Ducha opowiadają Bogu o stanie naszej duszy, o radościach i łzach. Opowiadają także o Bogu w naszym życiu. Uczą zbliżania się do Niego z sercem zarówno czystym, jak i obciążonym. Są modlitwą, która oczyszcza, przemienia, wynosi do nieba.

Proponowane konferencje pomagają "smakować" na nowo świeżość, głębię i piękno wersetów Księgi Psalmów, którymi codziennie "oddycha" Kościół.

Uczucia są bogactwem i energią życia psychicznego i duchowego. Przenikają nasze przeżywanie siebie, nasze relacje z innymi, z Bogiem.

Jaką rolę w porządkowaniu i rozeznawaniu własnych uczuć może odgrywać kierownictwo duchowe? Jak rozmawiać z kierownikiem o własnych uczuciach?

Te i podobne pytania zostały podjęte w niniejszych konferencjach.

Psalmy są niezwykłą księgą, w której każdy może od­na­­­­leźć osobistą modlitwę życia. „Są odbiciem bo­gac­twa Boga i różnych stanów człowieka (...). Czasem od­­dają re­­akcję radosną, innym razem przepełnioną bó­lem, oso­­bi­­stą i zbiorową, wyrażającą ufność lub bła­ga­nie (...) wpro­wadzającą pokój w wewnętrzne wzbu­­rze­nie i za­­męt” (G. Ravasi).

Psalmy uczą nas jak modlić się całym życiem.

Formacja jest fundamentem na drodze powołania. Musi mieć jednak swoje silne podłoże w wychowaniu.

Te dwa momenty: wychowanie i for­macja wzajemnie sie przenikają przez całe życie. Tym najprawdziw­szym formatorem jest oczywiście Bóg – mówiąc dokładniej – jest nim Trójca Przenajświętsza.

Ojciec wychowuje, Syn formuje, a Duch towarzyszy. Tak więc jest to dzia­­łanie trynitarne. Towarzy­szenie człowiekowi wierzącemu oraz for­macja człowieka wierzącego to działania, które mogą być realizowane jedynie przez Trójcę Przenajświętszą. I zawsze, jak w każdym działaniu Boga wśród nas, potrzebne jest pośrednictwo człowieka.

Miłość wyrażana jest na wiele sposobów. Mówią o niej gesty, dobre słowa, czułość, prezenty. Jest także szczególny sposób troski, którym po­sługuje się Jezus: upomina z miłością.

Czy umiem odkrywać takie momenty?

Czy potrafię przyjmować upo­mnie­nia od bliskich, od Jezusa?

Najnowsze konferencje arcybiskupa Grzegorza Rysia poświęcone Księdze Jonasza.

Jonasz, choć posłuchał Boga, idzie do Niniwy, „bo musi”. Nie jest przekonany, czy to, co robi, jest słuszne. Idzie wewnętrznie zbun­to­wany. Dlaczego Bóg przebacza łajdakom? Jonasz jest roz­gnie­wany na Niniwitów... i na Boga.

Bóg uczy go cierpliwie nowego patrzenia na świat, na ludzi i na siebie. Jest łagodny i miłosierny i może zbudo­wać nowe życie nawet „na popiele”. Sprawił, że miasto grzechu za­mieniło się w miasto nawrócenia i przebaczenia.

Bóg marzy, że uda Mu się zmienić także moje serce, jak zmienił Niniwę.

Pierwsze wspólnoty chrześcijańskie, chociaż nie były pozbawione sła­bości i prób w wierze, emanowały życiem. Pozostawiły prze­sła­nie nadziei: niezależnie od wszelkich pozorów zwycięstwa zła nad dobrem zwy­cię­stwo Chrystusa już się dokonało i jest definitywne. Zmartwychwstały jest obecny i działa w naszej historii.

Przesłanie pierwszego Kościoła jest nam potrzebne zwłaszcza dzisiaj, gdy „tylu ludzi sprawia wrażenie, że są zdezorientowani, niepewni, pozbawieni nadziei” (św. Jan Paweł II).

Sesja o nadziei w Kościele z propozycją konferencji, konwersacji i lectio divina do wybranych stronic Dziejów Apostolskich.

Brak relacji z drugim człowiekiem jest często główną przyczyną trudności, a niekiedy i zaburzeń. Nie chodzi o jakiekolwiek relacje. Ludzkie relacje wymagają dojrzałości. Dojrzałe życie rozwija się dzięki dojrzałym relacjom.

Sesja poświęcona jest próbie zdefi­nio­wania dojrzałości tak psychicznej, jak i religijnej człowieka, spojrze­niu na komunikację i na możliwości płynące z ludzkiego charakteru.

„Przebudzenie Giganta” to film dokumentalny, który od­kry­­­wa przed nami niezwykły świat życia świętej Weroniki Giuliani (1660-1727). Nadprzyrodzone do­świad­czenia towarzyszą Świę­tej od wczesnego dzie­ciństwa i pogłę­biają się w Zako­nie Klarysek Kapucynek, gdzie w krótkim cza­sie zostaje mistrzy­nią nowi­cju­szek, a następnie opat­ką.

Chrześcijaństwo smutne i opresyjne obce jest przesłaniu Ewangelii. Amedeo Cencini zaprasza do odkrycia na nowo autentycz­nego wy­miaru radości, która jest solą życia człowieka wierzącego.

W świe­tle Słowa Bożego i refleksji psychopedagogicznej ukazana będzie istota radości. Radość nie jest sprawą taniego, chwilowego do­brego samopoczucia, ale sprawą treści, dojrzałości i wewnętrznej solid­ności osoby, sprawą doświadczenia i mądrości życiowej, dzięki której chrze­ścijanie, ludzie radości, uśmiechu i dobrego humoru, stają się apo­stołami optymizmu, który płynie z pewności nadziei.

W ramach Szkoły Biblijnej nowe konferencje abp Grzegorza Rysia.

Kościół potrzebuje dobrych i wymagających pytań o własne życie wierne Ewangelii. Takie pytania stawia pierwszy List do Koryntian.

Każde z nich otwiera przed nami ważne rozdziały z życia Kościoła: odważne pytanie o jedność, gdy pojawiają się rozłamy; nieukrywane pytanie o grzech, który sieje zgorszenie w Kościele i świecie; pytanie o nauczanie Kościoła w sprawach relacji małżeńskich, dziewictwa, praktyk religijnych, a zwłaszcza uczestnictwa w Eucharystii; wreszcie pytanie  o chrześcijańską naukę o zmartwychwstaniu.