Studio Katolik

Zainteresowanie ikoną przeżywa w duchowości chrześcijańskiej prawdziwy renesans. Iko­na jest dziełem sztuki o wielkich walorach artystycznych, lecz jeszcze większe jest jej bo­­­gactwo duchowe. Przemawia głębokimi treściami biblijnymi i teologicznymi. W swo­jej istocie jest przede wszystkim dziełem modlitewnym. Nie można oddzielić jej od kon­tem­placji i liturgii. Rodzi się z modlitwy i dla modlitwy.

Sesja "Między psychiczną równowagą a duchową dojrzałością" podejmuje refleksje nad regułami o rozeznawaniu duchów drugiego tygodnia Ćwiczeń Duchownych. Reguły te służą pomocą w rozeznawaniu działania duchów, gdy osoba jest ku­szona nie w sposób jawny, ale ukryty, „pod pozorem dobra”. Posiadanie odpowiedniej dojrza­łości osobowej jest warunkiem właściwego rozeznawania duchowego.

Kryzys jest czymś normalnym w życiu, zwłaszcza dla kogoś, kto chce odpowiedzieć na Boży plan, który przerasta ludzkie siły. Kryzys jest momentem, w którym Bóg pozwala usłyszeć w sposób wyraźny i mocny Swój głos wzywający człowieka do zrobienia kolejnego kroku.

Kto ma odwagę usłyszeć ten głos, zobaczy otwierającą się przed nim nową przestrzeń. Jeśli w nią wejdzie, doświadczy godziny Boga!

Życie Maryi przekonuje, że Słowo Boga potrafi zapewnić kruchej istocie ludzkiej wieczną młodość. To ono obdarzyło Ją płodnością po ludzku niewytłumaczalną. Uczyniło wierną Małżonką Boga i odporną na każde doświadczenie.

Pierwsze wspólnoty chrześcijańskie, chociaż nie były pozbawione sła­bości i prób w wierze, emanowały życiem. Pozostawiły prze­sła­nie nadziei: niezależnie od wszelkich pozorów zwycięstwa zła nad dobrem zwy­cię­stwo Chrystusa już się dokonało i jest definitywne. Zmartwychwstały jest obecny i działa w naszej historii.

Przesłanie pierwszego Kościoła jest nam potrzebne zwłaszcza dzisiaj, gdy „tylu ludzi sprawia wrażenie, że są zdezorientowani, niepewni, pozbawieni nadziei” (św. Jan Paweł II).

Sesja o nadziei w Kościele z propozycją konferencji, konwersacji i lectio divina do wybranych stronic Dziejów Apostolskich.

Cóż, takie jest życie! – kwitujemy krótko trudne sprawy, których wyjaśnić nie jesteśmy w stanie.

A co jeśli życie wcale nie jest takie, jakie jest? Może rację mają ci, którzy twierdzą, że życie jest takie, jak się je interpretuje, a prościej, jest takie, jak się je opowiada.

Dlatego warto się wsłuchać w to „nasze życie”, bo być może nie jest jedyną i nie tą najlepszą wersją, którą warto opowiadać.

Prawdziwe życie przecież jest gdzie indziej – mawia filozof. „Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus” (Ga 2, 20) – tajemniczo dodaje św. Paweł.

W trakcie sesji wsłuchamy się w samych siebie, w naszą osobistą historię, by od­kryć w niej Życie. Kto wie, może zaczniemy inaczej opowiadać o życiu?

Pierwsze go­dziny i dni tego szczególnego okresu, przeżyte na pustyni, w pełnej ciszy, na medytacji słowa Bożego z liturgii wielkopostnej, mogą stać się duchową inspiracją do hojnego wejścia w czterdziesto­dnio­we przy­gotowanie do Wielkiej Nocy.

Tematy konferencji:

1. „Nawróćcie się do Mnie całym swym sercem” (Jl 2, 12-18) 45 min. 
2. „A gdy (Jezus) się modlił, otworzyło się niebo” (Łk 3, 21-22) 46 min. 
3. „Panie, naucz nas modlić się” (Łk 11, 1-10) 57 min...

Nosimy w sobie doświadczenia relacji zarówno pięknych i trudnych. Niektóre z nich dają nam wsparcie i poczucie bezpieczeństwa. Inne pozo­sta­wi­ły ślady głębokich ran i wywołują ból, lęk i agresję.

Relacje po­zy­tywne i negatywne potrafią wpływać na kształtowanie naszej oso­bo­wości, na nastawienie do siebie, do innych, do Boga.

Konfe­rencje adre­so­wane do osób pomagających i szukających pomocy w uzdra­wianiu i rozwoju życiowych relacji.

Czas całości: 4 godz. 29 min. płyta w formacie CD MP3

Biblijna historia powołania, w której radość z niezasłu­żo­ne­go wybraństwa przeplata się z poczuciem kruchości i zawiścią blis­kich, godność królewska ze zdradą powołania, drama­tycz­na ucieczka z powrotem do pierwotnej wierności.

Kościół Dziejów Apostolskich, to wspólnota ludzi zjednoczonych na modlitwie, wsłuchana w Słowo i wyczekująca wypełnienia się obietnicy Ojca.

Miłość, która jest hojnym darem Ducha Świętego, wymaga z na­szej strony postawy czystości serca.

Tę zdobywamy poprzez samo­za­parcie i trud, przez dążenie do wewnętrznej wolności oraz dzięki dyscyplinie myśli i uczuć.

Odwołując się do osobistego doświadczenia ducho­we­go i dusz­pa­ster­­skiego Józef Augustyn SJ daje szcze­re świadectwo kapłańskiej służby.

W cen­trum życia i po­sługi księży stawia Eucha­rystię i Sakrament Po­jed­­na­nia; podkreśla z mo­cą, że kapłan może stawać się wiernym sługą Eucha­rystii i pojednania tylko wów­czas, gdy najpierw sam, pośród codzienności życia, będzie we wszyst­kim szu­kał Boga, wyrzekając się te­go, co się Jemu nie podoba.

Nagranie konferencji na płycie w formacie MP3. Całkowity czas 6 godzin 14 minut.

Jezus wzywa do ewangelizacji wśród swoich: „Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego! Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela”. I dodaje: „Posyłam was jak owce między wilki”. Ma na myśli nie pogan i nie Samarytan. Z bólem myśli o owcach, które zamieniły się w wilki.

Mówi: „posyłam was do nich …na świadectwo!” – nie na dyskusje, doktrynalne spory. Owca, która stała się wilkiem, ma w sobie ciągle znajomość Ewangelii. 

Mękę i śmierć Jezusa Chrystusa można rozważać zarówno w per­spek­­tywie historyczno-topograficzno-geograficznej, jak i teologicznej. Obydwie dotyczą Jerozolimy i konkretnych miejsc, o których pamięć zachowała się i trwa do dzisiaj.

Jezus kocha każdy dom i spotkania przy stole: te codzienne w zaciszu Nazaretu oraz te, które miały miejsce podczas Jego ziemskiej wę­drów­ki do Domu Ojca.

Był otwarty na każde zaproszenie. Spotykamy Go u celnika Lewiego, na weselu w Kanie Galilejskiej, podczas roz­mno­żenia chleba dla kilku tysięcy osób, w domu faryzeusza Szymona, u Marty, Marii i Łazarza w Betanii, podczas Ostatniej Wieczerzy z ucznia­mi w Wieczerniku i w wielu innych miejscach. On też czeka na każdego z ucztą w Domu Ojca.

W Liście do Rzymian słyszymy hymn św. Pawła o Bogu, który zawsze jest po stronie człowieka. Paweł pisze o tym, czego sam doświadczył. Odkąd dał się pokonać przez Światłość – Jezusa i stanął po Jego stro­nie, z człowieka ślepego stał się widzącym; zobaczył i przekonał się, że Bóg jest zawsze po jego stronie.

Boże oblicze w Biblii jest niezmiennie piękne, święte, przeniknięte ojcowską miłością do wszystkich ludzi, choć wobec ludzkiej pychy i bez­­bożności przybiera także wyraz stanowczy i surowy.

Gniew i suro­wość na Bożym obliczu są wyrazem Jego troski i miłości, łaskawości i miłosierdzia. Rekolekcje są zaproszeniem do odkrywania w Biblii pięk­na Bożego oblicza, które na różne sposoby rozbłyska niezmiennym blaskiem. 

Nagrania konferencji w formacie MP3 na płycie CD. Całkowity czas: 9 godz. 53 min.

Rozważania dotyczą ludzkiego doświadczenia obecności, pogłębionej kultury spędzania czasu ze sobą samym i z innymi, bliskości emocjo­nalnej i zmysłu bliskości, przeżywania obecności przed Bogiem. 

Biblijne konferencje siostry Judyty Pudełko "Próba, pokusa, cierpienie i śmierć - doświadczenie Jezusa Chrystusa i nasze" wygłoszone w Centrum Formacji Duchowej Księzy Salwatorianów w Krakowie.

Sesja dla wycho­waw­ców seminariów diecezjalnych i za­konnych: rek­to­rów, prefektów, ojców du­chow­nych, mistrzów postulatu i nowicjatu oraz dla wszystkich zaangażowanych w formację stałą kapłanów.
Sesja kie­ro­wana także do formatorek zakonnych.

W Biblii jest nasz historia. Poszczególne księgi, rozdziały, wersety biblijne to księgi, rozdziały i wersety dotyczące naszego życia.

Cokolwiek wydarzyło się w naszej historii, cała jest historią zbawioną.

Potrzebujemy jednak Bożego czytania naszej historii, aby zobaczyć ją i przeczytać tak, jak czyta ją Bóg, nasz Zbawiciel.

Konferencje kard. Luisa Antonio Tagle pomagają w odkrywaniu własnego życia we wnętrznościach natchnionych wersetów Biblii.

Tematy konferencji:

1. "Wybrani przed założeniem świata" (Ef 1,4) Tajemnica moich początków
2. "Drogi jesteś w moich oczach" (Iz 43,4) Jak widzi mnie Bóg?
3. "Niech będzie przeklęty dzień, w którym się urodziłem" (Jer 20,14) Tajemnica cierpienia duszy
4. "Słaby jestem, ulecz mnie Panie (Ps 6,3) Prawda o mojej słabości
5. "Z ręki grobu wybawię ich, od śmierci wykupie ich..." (Oz 13,14) Ze śmierci do życia
6. "Moje oczy zobaczą GO ..." (Hi 19,27)

W naszym świecie termin „czystość” wydaje się przestarzały. Często jest błędnie rozumiany jako wezwanie do zaprzeczania seksualności lub jej tłumienia. Nadszedł czas, aby ponownie przyjrzeć się czystości i odnaleźć w niej sens powszechnego wezwania do integralnego, wolnego i owocnego życia w Chrystusie.