Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec

Benedyktyńska mądrość dla życia poza murami klasztoru

O. Włodzimierz Zatorski, były przeor tynieckiego opactwa i wieloletni dyrektor wydawnictwa Tyniec, dzieli się doświadczeniem, które może pomóc w odnalezieniu równowagi między pracą, modlitwą i życiem wspólnotowym. Jego refleksje, zebrane po jego śmierci w 2020 roku, stanowią cenne źródło wiedzy o tym, jak żyć według Reguły św. Benedykta poza murami klasztoru.

Duchowe dziedzictwo dla współczesnego człowieka

Przeglądając zachowane materiały po o. Włodzimierzu, odnaleziono zbiór tekstów zgłębiających temat duchowości benedyktyńskiej. Treść tych tekstów, nawiązująca do innych publikacji autora, takich jak "Komentarz do Reguły św. Benedykta" czy "Dziesięciokrąg", otwiera nowe perspektywy refleksji nad życiem wspólnotowym, modlitwą i pracą w duchu benedyktyńskim.

Mądrość zrodzona z ciszy pustyni

"Abba Arseniusz modlił się kiedyś i usłyszał głos, który mu mówił: 'Arseniuszu, uciekaj, milcz, trwaj w wyciszeniu – to są korzenie bezgrzeszności'." Te słowa, przekazywane przez wieki, zachowały swoją moc, by i dziś przemówić do człowieka zagubionego w hałasie współczesności. Gerontikon – pierwsza część legendarnych Apoftegmatów – to nie tylko zbiór anegdot, ale kompas duchowy dla każdego poszukującego.

Skarby pierwszych pustelników

Apoftegmaty to krótkie, często zaledwie kilkuzdaniowe opowieści o życiu i naukach pierwszych mnichów chrześcijańskich, którzy w IV i V wieku opuścili zgiełk miast, by na pustyni egipskiej, syryjskiej i palestyńskiej szukać Boga w ciszy i ascezie.

Mądrość pustyni uporządkowana tematycznie

"Pewien starzec, posiadający dar widzenia tego, co działo się, mówił: 'Widziałem kiedyś w klasztorze mnicha odprawiającego w celi rozmyślanie. A oto przyszedł demon i zatrzymał się u wejścia do celi. Dopóki ów brat rozmyślał, demon nie mógł wejść do środka. Kiedy jednak przerywał medytację, wtedy ów demon wkraczał'." Ta prosta opowieść z pustyni odsłania głęboką prawdę – modlitwa jest tarczą przeciw złu. 

Drugi tom Apoftegmatów to skarbnica podobnych prawd, uporządkowanych według tematów duchowej walki.

Systematyczny przewodnik po duchowości pustelniczej

Czy czujesz, że Twoje życie duchowe potrzebuje uporządkowania? Kolekcja Systematyczna to nie tylko książka – to duchowa mapa, która wskaże Ci drogę przez labirynt codziennych pokus i wyzwań. 

W przeciwieństwie do pierwszego tomu, gdzie mądrość była rozproszona według imion Ojców, tutaj otrzymujesz precyzyjnie uporządkowany arsenał duchowy – każda broń na właściwym miejscu, gotowa do użycia w Twojej osobistej walce. 

Pierwszy polski przekład kompletu pism monastycznych świętego Augustyna.

Oddajemy w Państwa ręce pierwsze polskie tłumaczenie wszystkich pism monastycznych św. Augustyna - jednego z najwybitniejszych Ojców Kościoła, którego myśl ukształtowała zachodnią duchowość zakonną.

Tom zawiera kompletny zbiór tekstów dotyczących życia monastycznego, w tym słynną Regułę św. Augustyna, która przez wieki inspirowała kolejne pokolenia zakonników i zakonnic.

To fundamentalne dzieło dla zrozumienia duchowości augustiańskiej i początków zachodniego monastycyzmu.

Czy wiesz, że możesz żyć jak mnich, nie wychodząc z domu? Odkryj, jak monastyczna mądrość może odmienić Twoje codzienne doświadczenia i zbliżyć Cię do Boga.

Czy kiedyś zastanawiałeś się, jak to jest być mnichem? Albo co by było, gdybyś mógł przenieść trochę klasztornego spokoju do swojego zabieganego życia? No właśnie, okazuje się, że to możliwe!

"Komentarz do Reguły św. Benedykta" Dom Paula Delatte'a OSB to prawdziwa skarbnica duchowej mądrości. To książka, która pokazuje, jak żyć pełnią chrześcijaństwa w codzienności. Dom Delatte, mnich i opat, dzieli się z nami wielowiekową tradycją benedyktyńską w sposób, który przemówi do każdego z nas.

Wyobraź sobie, że idziesz do pracy, a w głowie masz słowa św. Benedykta o tym, jak ważna jest równowaga między modlitwą a pracą. Albo gdy kłócisz się z bliskimi, nagle przypominasz sobie o benedyktyńskiej cnocie pokory. Brzmi ciekawie, prawda?

Świadectwo, czyli o drodze do Emaus to inspirująca książka autorstwa s. Małgorzaty Borkowskiej OSB, która przenosi czytelnika w świat biblijnych opowieści i duchowych refleksji.

Autorka, czerpiąc z głębokiej wiedzy teologicznej, odkrywa przed nami tajemnice drogi do Emaus, ukazując, jak ważne jest zrozumienie Pisma Świętego w kontekście współczesnego życia. Ta książka to doskonała lektura dla wszystkich poszukujących duchowego wzrostu i głębszego zrozumienia wiary.

Świadectwo, czyli o drodze do Emaus to nie tylko analiza biblijna, ale także podróż przez historię i duchowość. Autorka zabiera nas w podróż, w której odkrywamy, jak uczniowie Jezusa, mimo początkowej ślepoty duchowej, zostali oświeceni i zrozumieli Pisma. To opowieść o nadziei, wierze i miłości, które są kluczowe w życiu każdego chrześcijanina.

Komentarz ten nie jest „naukową rozprawą” o Regule św. Benedykta. Został on stworzony i napisany w bardzo ściśle określonych i kon­kretnych ramach wykładów dla nowicjuszy.

Dlatego może zainteresować jedynie tych, którzy na co dzień zmagają się z proble­ma­mi życia monastycznego w jak najbardziej realnie istniejącym zgromadzeniu albo się do tego przygotowują.

Reguła jest stworzona po to, by nią żyć. Tę treść zawiera jej nazwa „Reguła życia”, jako sposób regulowania i kierowania życiem. Życie jest więc na pierwszym miejscu.

Apoftegmat jest króciutkim tekstem, najczęściej zbudowanym na zasadzie: ktoś zapytał – ktoś inny odpowiedział.

Uczeń zapytał mistrza – mistrz rzekł to i to. To najstarsza konstrukcja w tym gatunku literackim. Nie jest on właściwy tylko dla chrześcijaństwa, pojawia się też często w tradycji pogańskiej, nią nie będziemy się jednak tu zajmować.

Nazwa tych opowieści pochodzi od greckiego słowa apophtegma, które tłumaczy się jako „wypowiedź, sentencja”.

Apoftegmatów są tysiące i jest to typ literatury duchowej, po Biblii, najbardziej popularny w świecie chrześcijańskim. Były spisywane po grecku, łacinie, syryjsku, koptyjsku, gruzińsku, w języku gyyz, którym posługuje się chrześcijańska Etiopia. Są też ormiańskie i arabskie.

Bezczynność jest wrogiem duszy. Dlatego też bracia muszą się zajmować w określonych godzinach pracą fizyczną i również w określonych godzinach czytaniem duchownym (RB 48,1).

Jednym ze zwyczajów, które praktykuje się w każdym klasztorze benedyktyńskim, jest czytanie wybranej lektury podczas obiadu. Co tydzień wyznaczany jest lektor, który w okresie pełnienia swojej posługi czyta dla wspólnoty konkretną publikację. Po zakończonym obiedzie odczytywany jest fragment z Reguły św. Benedykta na dany dzień.

Wiedzą o tym goście opactwa oraz oblaci benedyktyńscy, którzy w swoim środowisku również praktykują codzienną lekturę Reguły podzielonej na fragmenty na każdy dzień roku.

Zbiór tekstów ojca Włodzimierza Zatorskiego skupionych wokół tematu lectio divina, praktyce czytania Pisma Świętego, która zajmuje szczególne miejsce w tradycji monastycznej i życiu każdego benedyktyna.

Patrząc na ilość tekstów i nagrań ojca Zatorskiego, które dotyczyły tej praktyki, można śmiało powiedzieć, że obok Reguły św. Benedykta, był to temat w czołówce zainteresowań Autora.

Teksty, które znajdziesz na kolejnych stronach, to owoc głębokiej refleksji biblijnej o. Włodzimierza Zatorskiego OSB. Podzieliliśmy je na dwie części. Pierwsza to wprowadzenie teoretyczne, a druga — przykłady odczytania wybranych fragmentów z Pisma Świętego. 

Druga grupa kazań Cezarego wydawanych przez G. Morina po Admonitiones jest największa. Stanowi prawie połowę pracy oratorskiej biskupa z Arles. Różnorodność źródeł używanych przez niego w kazaniach o Piśmie Świętym pokazuje, jak bardzo karmił się kulturą patrystyczną, zwłaszcza Orygenesem i Augustynem. Podobnie jak jego poprzednicy komentując, nieustannie odwołuje się do tekstu biblijnego.

Wprawdzie nie nazywał tych kazań homiliami, jednakże określenie to byłoby bardziej odpowiednie dla wszystkich jego Sermones de Scriptura, gdyż homilia to „egzegetyczny i praktyczny komentarz do tekstu Pisma Świętego” 

Cezary z Arles urodził się w 470 r. w Cabillonensis (obecnie Chalon-sur-Saône) prawdopodobnie w rodzinie o rzymskim rodowodzie i już chrześcijańskiej. Młodość spędził w klasztorze na jednej z wysp Leryńskich, następnie, z powodu słabego zdrowia, udał się do Arles, gdzie otrzymał święcenia kapłańskie...

Siostra Małgorzata Borkowska nie traci czasu na frazesy. Wodolejstwo nie wchodzi w grę. Zamiłowanie do słowa to dla niej coś więcej niż hobby filologa; to jedna z form adoracji Niewidzialnego. Czym są Podpowiedzi? Sentencjami? Życiowymi radami? Wszystkim po trochu. To może współczesnymi apoftegmatami?

Kiedyś robił to abba Antoni, abba Pojmen, abba Jakiśtam, a dziś kilkaset lat po nich wypowiada je amma Małgorzata.

Autorka raczej nigdy by siebie tak nie nazwała, ale my owszem. Sędziwa mniszka z Żarnowca daje nam krótkie światła dla życia. Myśli, które wprowadzają w głąb siebie po to, by wyprowadzić ku Osobowemu Partnerowi Do Dialogu. 

Biblijne medytacje siostry Małgorzaty Borkowskiej - benedyktynki.

Szczenięta pod stołem jadają z okruszyn dzieci… – mówiła do Chrystusa Syrofenicjanka (Mk 7,28). Co ja się kiedyś naprosiłam czcigodnej redakcji Biblii Tynieckiej! Co się natłumaczyłam, że po polsku szczenięta pod stołem mogą jeść z podłogi, ale nie z okruszyn; i mogą jeść okruszyny chleba (upuszczone przez dzieci), ale nie okruszyny dzieci… Nic nie pomogło, składnia grecka czy może wpojona w młodości łacińska okazała się silniejsza od rodzimej, i po dziś dzień w Ewangelii Marka szczenięta jadają okruszyny dzieci. Przynajmniej w okolicach Tyru i Sydonu; na szczęście, nie u nas.

A ten tomik to właśnie takie okruchy, sypiące się ze stołu bez ładu i składu ani (na ogół) wzajemnego powiązania.

Niniejsza książka jest studium z zakresu teologii biblijnej. Zostały tu systematycznie poklasyfikowane i skomentowane teksty przede wszystkim z Nowego Testamentu.

Celem tej syntezy jest pozwolić czytelnikowi usłyszeć zawarty w nich apel o prawowierność, apel skierowany do wyznawców Chrystusa, do członków Jego Kościoła, na czele z tymi, którzy są odpowiedzialni za przekaz wiary.

Książka ta jest przeznaczona przede wszystkim dla wierzących. Niemniej może ona przydać się także niewierzącym o tyle, że pozwoli im zrozumieć, na czym się opiera nieustępliwość Magisterium Kościoła, to jego non possumus, w wielu żywotnych sprawach, które sami inaczej oceniają.

„Nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa” – przypomina słowa św. Hieronima Konstytucja o Objawieniu Bożym Drugiego Soboru Watykańskiego (zob. KO 25).

Czytanie Biblii obok liturgii stało się fundamentem odnowy posoborowej. Jest to właściwie powrót do najstarszej tradycji i praktyki duchowej. Na stałym kontakcie z Pismem Świętym opierała się duchowość Izraela – narodu wybranego Starego Testamentu.

Lectio divina – Boże czytanie – jest praktyką stałego czytania Pisma Świętego, niezmiernie ważną dla właściwego wzrostu wiary i poznania Boga. Nie chodzi jednak o jakiekolwiek czytanie Pisma Świętego, lecz o kontakt z żywym Bogiem przez spotkanie z Jego Słowem. 

Dzięki przyjaźni i zaufaniu, którymi już od dawna obdarza nas tak nam droga kartuzja, wielka i czysta, trafiły do nas te dwa teksty, które mamy w rękach.

Pierwszy, Wprowadzenie do życia wewnętrznego - wydaje się niemożliwe, by mówić jeszcze prostszym językiem o najwznioślejszych sprawach życia chrześcijańskiego. Jest na tych stronicach jakby ewangeliczna przejrzystość.

Drugi, to 10 krótkich „kazań” wygłoszono pomiędzy 1940 a 1943 rokiem, w strasznych latach wojny. Przedstawiamy je w porządku chronologicznym.

Są one niczym rajskie źródła bijące na pustyni tego świata.

Gdy Augustyn przystępował do pisania swego dzieła poświęconego dziewictwu, w kościelnym piśmiennictwie istniała już długa tradycja literackiego opracowywania tego tematu.

Niemal wszyscy wybijający się, tak głębią teologicznej refleksji jak i literackim kunsztem, chrześcijańscy autorzy tamtej doby, poświęcili specjalnie dziewictwu przynajmniej po jednym utworze. W ich szeregu znajdują się tacy greccy autorzy jak św. Atanazy, św. Grzegorz z Nazjanzu, św. Grzegorz z Nyssy, św. Bazyli z Ancyry czy św. Jan Chryzostom, a wśród reprezentantów łacińskiego Zachodu św. Hieronim i św. Ambroży.

Listę tę zamyka św Augustyn, który chociaż napisał swój traktat w 401 roku, czyli już na początku następnego wieku, to jednak motywy, jakimi się kierował podejmując ów temat, wiążą się bardzo ściśle z sytuacją zaistniałą u schyłku czwartego stulecia.

Czy zastanawiałeś się, jak kształtowały się duchowe fundamenty monastycyzmu zachodniego?

Jakie nauki przekazywali pierwsi Ojcowie Pustyni, które do dziś inspirują duchowość chrześcijańską?

Pierwszy tom monumentalnego dzieła Jana Kasjana, „Rozmowy z Ojcami”, to wyjątkowa podróż w głąb duchowości i mądrości monastycznej. Obejmuje on rozmowy od I do X, które zostały opatrzone wstępem i bogatą bibliografią, co czyni tę publikację nie tylko źródłem inspiracji duchowej, ale także cennym opracowaniem naukowym. Wydawnictwo Benedyktynów z Tyńca, które stoi za tym przekładem, zadbało o najwyższą jakość merytoryczną i edytorską.

Dlaczego warto sięgnąć po tę książkę?

Dlaczego warto sięgnąć po drugi tom „Rozmów z Ojcami"?

Jeśli pierwszy tom „Rozmów" wprowadził nas w fundamenty duchowości monastycznej poprzez nauki o wadach głównych i modlitwie, tom drugi prowadzi jeszcze głębiej – w istotę życia duchowego i relacji międzyludzkich. To nie tylko kontynuacja, ale dopełnienie duchowej mozaiki, której elementy do dziś kształtują zachodnią duchowość.

Co znajdziesz w drugim tomie?

• Rozmowy o doskonałości i czystości (XI-XII) – pogłębione spojrzenie na drogę do świętości
• Fundamentalne rozważania o łasce Bożej (XIII) – wyjątkowy tekst podejmujący dialog z myślą św. Augustyna
• Wykład o wiedzy duchowej (XIV) – podstawy późniejszej praktyki lectio divina
• Nauki o charyzmatach (XV) – mądre rozróżnienie między darami duchowymi a świętością życia
• Traktat o przyjaźni (XVI) – klasyczny temat ujęty w kontekście walki z gniewem
• Rozważania o przyrzeczeniach (XVII) – praktyczna mądrość w podejmowaniu zobowiązań

Rozmowy z Ojcami, tom III: Duchowa mądrość pustyni w praktyce. Ostatnia część monumentalnego dzieła Jana Kasjana

Czy zastanawiałeś się...

• Jak pierwsi mnisi radzili sobie z pokusami i wątpliwościami duchowymi?
• W jaki sposób starożytna mądrość monastyczna może pomóc współczesnemu człowiekowi w rozwoju duchowym?

Wyjątkowe dzieło duchowości monastycznej

W trzecim, wieńczącym serię tomie "Rozmów z Ojcami", Jan Kasjan prowadzi nas przez kolejne siedem fascynujących rozmów (XVIII-XXIV), które stanowią kwintesencję duchowej mądrości pierwszych wieków chrześcijaństwa.