Wydawnictwo Flos Carmeli

Książka należy do kanonu literatury chrześcijańskiej. Dzieło, które uczyniło dwudziestokilkuletnią karmelitankę, św. Teresę od Dzieciątka Jezus, Doktorem Kościoła.

W nim opisuje swoją "małą drogę" prowadzącą do zbawienia. Słuchając Teresy, czytelnik odczuwa pokrewieństwo, uznając swoje własne ubóstwo i bogactwo nadziei pokładanej w Jezusie. "Dzieje duszy" są książką, która rozpala miłość i pozwala mieć nadzieję.

Poręczne wydanie najważniejszych dzieł św. Teresy od Jezusa w najnowszym tłumaczeniu.

W skład zestawu dzieł św. Teresy z Avila wchodzą: Księga mojego życia, Droga doskonałości, Zamek wewnętrzny, Księga fundacji.

Siostra Elżbieta od Trójcy Świętej była na wskroś karmelitanką, karmelitanką „od wewnątrz".

Odkrycie Karmelu było dla niej odkryciem samej siebie!!! Tak bardzo i tak długo marzyła o Karmelu… i kiedy już tam się znalazła, mogła w końcu zanurzyć się w tym, co jest „jedynie konieczne”.

W swoim byciu karmelitanką za wzór wybrała postawę Marii z Betanii; tej, która trwała nieporuszona u stóp Pana. Kieruje swój wzrok w nieprzeniknioną światłość „wielkiej tajemnicy” błogosławionej Trójcy.

Bł. Maria od Jezusa Ukrzyżowanego, karmelitanka bosa z Betlejem, wielka czcicielka Ducha Świętego, w swym posłaniu skierowanym do Ojca Świętego napisała, że zapomina się „o prawdziwym nabożeństwie do Ducha Świętego.

Dlatego tyle jest błędu, rozbicia, nie ma pokoju i światła na świecie. Nie wzywa się Światła tak jak należy, a to Światło pozwala nam poznać prawdę”. Wobec tych wyzwań droga Ducha Świętego, Ducha Miłości, wydaje się najbardziej właściwa w czasie, gdy odczuwa się brak miłości. Jednym ze skutecznych rozwiązań jest usilne przyzywanie Ducha Świętego.

Dziś zatem w sposób szczególny jesteśmy wezwani do usilnego przyzywania Ducha Świętego. Pomocą w podjęciu praktyki nabożeństwa do Trzeciej Osoby Trójcy Przenajświętszej może być ten modlitewnik, w którym znajdziemy różne modlitw do Ducha Świętego (litanie, nowenny oraz modlitwy Świętych).

Kompozycje powstały z okazji 500-lecia narodzin św. Teresy od Jezusa (2015), a wydane w roku 400-lecia jej kanonizacji (2022). 

Przesłanie św. Teresy od Jezusa, doktora Kościoła, jest bardzo aktualne na te czasy, bowiem "w Chrystusie ufność moja" oraz "Solo Dios basta". Słowa zaczerpnięte z jej dzieł, a włożone w muzykę, ukazują relację Mistyczki z Jej Oblubieńcem, Jezusem Chrystusem i pokazują głębię życia duchowego.

Wszystko ma się koncentrować na Bogu, z tą świadomością, że: "W Bogu me szczęście", "Jestem cała dla Niego" i "Twoją na zawsze jestem, Panie". A to wszystko jest przepełnione wielką radością z tego, co Bóg uczynił i nadal czyni dla człowieka: "W świętej radości Boga wychwalajmy; za miłość Jego, życie Mu oddajmy". 

Na płycie znalazł się także bonus: "GPS św. Józefa", bowiem św. Teresa od Jezusa była wielką czcicielką tego Chwalebnego Świętego. Zachęca nas: "Miejcie nabożeństwo do św. Józefa, bo On wiele może".

Pomimo upływu ponad 120 lat od pierwszego wydania "Koniec świata doczesnego i tajemnica życia doczesnego - Charles Arminjon", książka nie traci nic ze swej duchowej aktualności. Teraz także w wersji audio do słuchania.

Wyjaśnia prawdy wiary w sposób pewny, opierając się na autorytecie Biblii i Ojców Kościoła. Na gruncie tej nauki wyrosła też św. Teresa od Dzieciątka Jezus. Doktor Kościoła gorąco polecała tę lekturę wszystkim poszukującym prawdy.

Wierzymy, że i dziś przez o. Arminjon, Bóg może nas - tak samo jak Teresę - oświecić, rozpalić pragnienia serca i pociągnąć do miłowania życia przyszłego. Dlaczego wydajemy książkę „Koniec świata doczesnego...”? Odpowiedź jest krótka: między innymi dlatego, gdyż św.Teresa z Lisiuex czytała ją w młodości! Na tym właśnie gruncie tak pięknie wyrosła! 

Medytację można krótko określić mówiąc, że wyciszamy się i pozwalamy Bogu, aby w nas działał.

Oczywiście nasuwają się pytania: w jaki sposób się wyciszyć i rozluźnić; jak pozwolić Jezusowi, aby pociągnął nas do Swojego Bóstwa; w jaki sposób sprawić, aby nasze życie codzienne rozwijało się pod Jego Boskim wpływem. Bóg daje światło duchowe i miłość.

Po pewnym czasie zauważa się niezwykłe rezultaty. Możemy łatwiej radzić sobie z problemami życiowymi, mniej się niepokoić, lepiej pracować i bardziej lubić swoją pracę. Czasem jest widoczna poprawa zdrowia. Nade wszystko na nowo uświadamiamy sobie prawdy duchowe i Bóg staje się naszym przewodnikiem i przyjacielem.

Przekonanie św. Jana od Krzyża: „Moje są niebiosa i moja jest ziemia, moje są narody, moi grzesznicy i sprawiedliwi!...” – wybrzmiewa już w wieku dziecięcym Tereski, który biografowie, w tym s. Immakulata, etykietują zwrotem, sytuacyjnie określonym: „biorę wszystko”. Tak jak bierze bez ograniczeń i zastanawiania się małe dziecko i dojrzały mistyk w poczuciu pełni miłości rodziców, bliskich i Boga.

Odpowiadając na coraz szersze zainteresowanie Czytelników lectio divina przedstawiamy rozszerzoną wersję poprzedniej książki o. Stinissena dostosowując medytacje do chronologii biblijnej i przytaczając pełne fragmenty z Pisma Świętego na samym początku każdego rozważania co znacznie ułatwi lekturę i kontemplację słowa Bożego.

Doświadczywszy i nazwawszy modlitwę przyjaźnią, a zatem najdoskonalszym wyrażeniem miłości, święta Teresa w naturalny sposób uznaje ją za istotę chrześcijańskiego bytu: wyznacza ona, na różnych swoich etapach, rozwój życia duchowego, stanowiąc jednocześnie „drogę doskonałości”, czyli drogę prowadzącą ku świętości.

Modlitwa nie jest zatem czymś, co można robić lub nie. Jest ona sposobem bycia, ukierunkowuje nasze życie, dzięki niej jesteśmy chrześcijanami i poważnie traktujemy nasze powołanie, jakim jest komunia z Bogiem.

Twierdzenie, że jesteśmy grzesznikami niegodnymi przyjaźni z Bogiem pozbawione jest sensu, gdyż kocha On nas takimi, jakimi jesteśmy i, zbliżając się do nas, stopniowo nas przemienia. To od nas jednak zależy, czy pozwolimy Mu, aby żył blisko nas. 

Miłość nie jest uczuciem i pełnym wrażliwości oddaniem, lecz, przede wszystkim, konkretnym działaniem mającym na celu wypełnianie obowiązków, jakie nakłada na nas nasz stan, a przejawiających się zwłaszcza w braterskiej miłości i uczynności.

Jakże piękna i prosta jest bliska relacja Eliasza z Bogiem widoczna w jego modlitwie.

Eliasz jest człowiekiem modlitwy, dla którego życie oznacza służbę Bogu i spotkanie z Nim. Życie i trwanie przed obliczem Boga jest dla Eliasza czymś w rodzaju profetycznej przemiany, powrotem do źródła swojego istnienia, odnowieniem samego siebie po trudnych doświadczeniach życia. 

Chcąc powiedzieć, że ujrzeliśmy oblicze Boga, musimy pozwolić na śmierć choćby cząstki z nas. Na tyle, na ile oglądaliśmy Jego oblicze, na tyle umieramy, na ile zaś umieramy, na tyle możemy oglądać Jego boskie oblicze! Modlitwa stanowi zatem zawsze śmiertelne zagrożenie dla tego, kto chce „zachować własne życie”. Jest to modlitwa, która nie ma nas chronić, lecz składać w ofierze, aby napełniać nasz byt, oddawać nasze istnienie… po tym, jak przyjęliśmy je z wdzięcznością z rąk Tego, który nam je ofiarował!

Tabernakulum to Święta Obecność, a przede wszystkim to Miłująca Obecność. Jezus Eucharystyczny jest wydanym do końca z miłości do mnie, bo umiłować do końca to „umiłować do granic Eucharystii” . 

Trwając przed tabernakulum wchodzimy w ten nurt miłości, tutaj uzyskujemy pełną akceptację i zrozumienie.

Tutaj Miłość nigdy nie będzie tylko wspomnieniem, bo Jezus nie zostawił nam jakiegoś przedmiotu, który miałby nam Go przypominać. Jezus zostawił siebie. Ta Jego obecność jest otwartością, oddaniem i rozdaniem.

Św. Teresa od Dzieciątka Jezus widziana oczyma tych, którzy ją znali.

„Siostra Teresa wolała czynić dobro tym, od których nie spodziewała się ani radości, ani pocieszenia, ani czułości. Ja byłam jedną z nich – mówi pewna siostra. Potem szczerze przyznaje – starałam się upewnić, czy nie można by u niej znaleźć jakiegoś uchybienia. Obserwowałam ją więc wszędzie: przy praniu, przy zmywaniu, przy pracach wspólnych, na rekreacji”.

„Jakiś czas po śmierci s. Teresy ktoś zabrał mi niezbędny dla mnie przedmiot – wspomina jej rodzona siostra. – Już chciałam iść gwałtownie się go domagać, kiedy wyraźnie usłyszałam: «Bardzo pokornie!». Rozpoznałam głos Teresy”.

Z lektury tych świadectw wyłania się obraz bardzo spójnej całości tego, o co św. Teresie chodziło w życiu, do czego dążyła, na czym jej tak naprawdę zależało. Często nie da się dobrze zrozumieć jednego elementu tej całości, jeśli patrzeć na niego w oderwaniu od innych. Nie miejsce tutaj, aby próbować opisać tę niezwykłą całość, będącą konkretnym kształtem szalonej miłości.

Niech Czytelnik sam ją odnajduje. Albo niech sama Teresa nam ją odsłoni…

NOWENNA do św. Edyty Stein - o łaskę pojednania 

KRÓTKA BIOGRAFIA Edyty Stein - św. Teresy Benedykty od Krzyża

NOWENNA do św. Teresy Benedykty od Krzyża
- Dzień 1: Mądrość
- Dzień 2: Wiara
- Dzień 3: Ufność
- Dzień 4: Prawda
- Dzień 5: Cierpienie
- Dzień 6: Służba ...

Cechą charakterystyczną  u świętej Teresy od Dzieciątka Jezus jest stwierdzenie, że modlitwa jest miłością, wiarą, nadzieją, dziecięcym oddaniem, ufnością małych…

Unika ona zwyczajowych rozróżnień, ukazując całościową wizję modlitwy. Woli mówić o tym, że istota modlitwy wyraża się w konkretnych formach zamiast podkreślać nazbyt usilnie same formy modlitwy. Wynika to z obawy, że zbytnie skupienie uwagi na tych konkretnych formach może odciągnąć od istoty modlitwy i w jakiś sposób oddalić człowieka od modlitwy.

„Dla mnie modlitwa to poryw serca, to proste spojrzenie rzucone ku Niebu, to okrzyk wdzięczności i miłości, tak wśród cierpienia  jak i wśród radości, słowem: to coś wielkiego, nadprzyrodzonego, co rozszerza mi duszę i łączy mnie z Jezusem”

W ramach serii „Modlitwa i życie” oddajemy do rąk czytelników pierwszą z planowanych pięciu książek o. Maurizio Vigani OCD, o modlitwie w ujęciu świętych Karmelu. 

Zaczynamy od św. Teresy od Jezusa, Mistrzyni Karmelu.

Dla św. Teresy od Jezusa cechą, która najbardziej charakteryzuje modlitwę jest jej osobisty charakter. Modlitwa jest przede wszystkim momentem, w którym człowiek spotyka się z Bogiem. Istotne jest, aby było to spotkanie w miłości i przyjaźni, w którym wzajemne poznanie, prowadzi do miłowania i wspólnoty. Przyjaźń w rozumieniu Teresy jest relacją wyrażającą pełnię miłości. Dla Teresy kochać Boga i ludzi oznacza być Jego i ich przyjacielem.

Modlić się oznacza więc być przyjaciółmi i pielęgnować przyjaźń. Jest to wzajemne uobecnianie się. Modlić się to być obecnym w miłosnej relacji przyjaźni. „Cała sprawa nie polega na tym, aby wiele rozmyślać, ale wielce miłować; i dlatego czyńcie właśnie to, co bardziej będzie was przebudzać do miłowania”.

„Innym świętym – jak się wydaje – Pan dał łaskę wspomagania nas w jednej potrzebie, a ten chwalebny Święty – doświadczyłam tego – wspomaga nas we wszystkich” (św. Teresa od Jezusa).

W książeczce znajdziemy: Nowennę do św. Józefa, Nabożeństwo środowe do św. Józefa, Litanię do św. Józefa - najnowsza wersja, Modlitwa o dobrą żonę. Modlitwa o dobrego męża, Modlitwa matki, Modlitwa ojca, Oddanie się pod opiekę św. Józefa 

„Pomnij, o najczystszy Oblubieńcze Maryi, o mój najmilszy Opiekunie, Józefie święty, że nigdy nie słyszano, aby ktokolwiek wzywając Twej opieki, Twej pomocy błagając, pozostał bez pociechy. Tą ufnością ożywiony przychodzę do Ciebie i z całą żarliwością ducha Tobie się polecam. Nie odrzucaj modlitwy mojej, o przybrany Ojcze Odkupiciela, ale ją usłysz łaskawie i wysłuchaj. Amen” (św. Bernard).

Nieustanna modlitwa jest poszukiwaniem jedności. Nadaje naszemu życiu nadrzędny cel, upraszcza je, integrując nas wewnętrznie. To chyba wydaje się najważniejsze z punktu widzenia czytelnika „ze świata” – kiedy s. Miriam mówi o modlitwie, budzi w nas tęsknotę, wszyscy chcielibyśmy tak żyć, być tak prostym i spoistym…

Ale zdajemy sobie sprawę, że krajobraz pustyni daleki jest od sielanki, a prawdziwy pokój jest owocem walki. Dlatego w książeczce znajdziemy rady, jak trwać, milczeć i uciekać, o modlitwie w pokusach i modlitwie przy pracy. Dowiemy się o różnicy między milczeniem duchowym a „milczeniem obrażonym” oraz dlaczego marzenia są „cudzołożeniem z nieprawdą”.

Św. Ignacy Brianczaninow jest jednym z najwybitniejszych i w dalszym ciągu najbardziej poczytnych prawosławnych pisarzy ascetycznych XIX wieku. Świadczy to o  nieprzemijającej aktualności jego dzieł i zawartych w nich rad ascetycznych, które weryfikują się w doświadczeniu kolejnych pokoleń ascetów.

Pragnął przede wszystkim zaszczepić czytelnikom zdrowe pojęcia o życiu duchowym, przestrzec przed rozmaitymi błędami i pułapkami nieprzyjaciela, gdyż stawką w tej walce jest zbawienie lub zatracenie duszy.

Uczeń: Z jakich słów składa się modlitwa Jezusowa?

Starzec: Składa się ona z następujących słów: „Panie, Jezu Chryste, Synu Boży, zmiłuj się nade mną, grzesznym”.

W tradycji karmelitańskiej św. Józef, Opiekun Świętej Rodziny, zajmuje szczególne miejsce. Skoro papież Franciszek ogłosił rok 2021 Rokiem św. Józefa, postanowiliśmy sięgnąć do skarbca tej tradycji i przybliżyć polskiemu czytelnikowi przedstawienie „Ucieczka do Egiptu”, św. Teresy od Dzieciątka Jezus. 

Zawarte w naszej książce tłumaczenie tekstu tej pobożnej rekreacji jest prawdopodobnie pierwszym przekładem na język polski. W towarzyszących mu opracowaniach pragniemy pokazać, jak wiele wyobraźni użyła św. Teresa, aby wypełnić milczenie Ewangelii na temat pobytu Świętej Rodziny w Egipcie i jak głęboką teologię mistyczną i naukę społeczną wpisała w naszkicowaną przez siebie postać św. Józefa.

Ufamy, że w ten sposób uda się nam zachęcić czytelników do odpowiedzi na pytanie Ojca świętego Franciszka, „czy z całych sił strzeżemy Jezusa i Maryi, którzy w tajemniczy sposób są powierzeni naszej odpowiedzialności, naszej trosce, naszej opiece”.

Zbiór modlitw św. Teresy od Jezusa pomagający bardziej świadomie i owocnie przeżywać swoje powołanie.

Teksty, które wyróżnia wielka pokora, są ogromną pomocą dla tych, którzy chcą stawać w prawdzie przed Bogiem.

Św.Teresa od Jezusa traktowała modlitwę jako osobistą więź z Bogiem i najlepszy sposób na życie, na radzenie sobie z trudnościami dnia codziennego. Rady, które znajdziemy na kartach tego traktatu, mają wartość ponadczasową, gdyż Święta nie tylko mówi, jak się modlić, ale przede wszystkim uczy nas, jak stawać się “człowiekiem modlitwy”.

Teresa ma świadomość, że pisze pod natchnieniem, ale nie jest bezmyślnym narzędziem. Zdaje sobie sprawę, że może zaburzyć sobą klarowność przesłania i dlatego tak usilnie zabiega o oczyszczenie tekstu z jej osobistych odniesień. Zupełnie inaczej jest w „Życiu”, gdyż tam chce odsłonić całą swoją duszę, aby umożliwić spowiednikom rozeznanie prawdziwości jej doświadczenia.