Wydawnictwo Flos Carmeli

Medytację można krótko określić mówiąc, że wyciszamy się i pozwalamy Bogu, aby w nas działał.

Oczywiście nasuwają się pytania: w jaki sposób się wyciszyć i rozluźnić; jak pozwolić Jezusowi, aby pociągnął nas do Swojego Bóstwa; w jaki sposób sprawić, aby nasze życie codzienne rozwijało się pod Jego Boskim wpływem. Bóg daje światło duchowe i miłość.

Po pewnym czasie zauważa się niezwykłe rezultaty. Możemy łatwiej radzić sobie z problemami życiowymi, mniej się niepokoić, lepiej pracować i bardziej lubić swoją pracę. Czasem jest widoczna poprawa zdrowia. Nade wszystko na nowo uświadamiamy sobie prawdy duchowe i Bóg staje się naszym przewodnikiem i przyjacielem.

Maryja jest Dziewicą miłującą. Teresa od Jezusa chętnie wraca do słów z Pieśni nad Pieśniami i komentuje je w swoich pismach, a jeszcze chętniej celebruje je w liturgii maryjnej.

Do naszych czasów przetrwał brewiarz, z którego Święta korzystała w ostatnich latach swojego życia. Najbardziej zużyte są strony zawierające Oficjum o Matce Bożej. Jest to wyraz jej miłości i oddania Maryi. Teresa kilkakrotnie odnotuje: „Maryja miłowała Jezusa bardziej niż apostołowie” (o. Maurizio Vigani OCD).

Niniejsza pozycja książkowa, drogi Czytelniku, jest pogłębionym i bardzo precyzyjnym poszukiwaniem osoby Najświętszej Maryi w pismach i pobożności Karmelu.

Może ona stać się swoistym podręcznikiem dla wszystkich, którzy obrali sobie Matkę Bożą z Góry Karmel za towarzyszkę na drodze wiary. Niech lektura książki o tych, którzy są dla nas dziś tak ważnymi świadkami wiary, stanie się zachętą do osobistej odnowy więzi z Matką Najświętszą (o. Jakub Kamiński OCD).

Życie świętej Marii Magdaleny można porównać do lotu gołębicy, która opuściwszy gniazdo, chce wzlecieć na najwyższe szczyty, by osiągnąć tę intensywność miłości, gdzie tylko jej Oblubieniec może ją zachwycić. By osiągnąć wolność, także tę od najmniejszych przywiązań i upodobań woli, Maria Magdalena przechodziła próby, których ludzka tylko mądrość nie pojmuje. Próby o nieprawdopodobnej sile, które ją kształtowały, oczyszczały i tym samym czyniły zdolną do bezwarunkowej miłości Umiłowanego. Próby przez Boga dane i dla Boga przeżyte.

Pierwsze dzieło św. Teresy od Jezusa, jest autobiografią, w której Święta opisuje swoje życie od dzieciństwa do założenia pierwszego klasztoru karmelitanek bosych w Avila. 

Księga mojego życia nie zawiera jednak wspomnień Teresy, rozumianych w dzisiejszym znaczeniu tego słowa. Jest to raczej biografia duchowa, na którą składają się trzy główne tematy: opis grzechów i nielojalności Świętej, doświadczenie modlitewne Teresy oraz wielkie łaski udzielone jej przez Pana.

Krytyczne wydanie Księgi Życia w nowym tłumaczeniu, opatrzone bogatym aparatem redakcyjnym w formie przypisów i marginaliów, a także 160 stron załączników (pierwsze oceny, chronologia życia i pism św. Teresy od Jezusa, znanej też jako Teresa z Avila, słownik postaci oraz miejsc i wydarzeń, indeks cytatów biblijnych).

Całość ukazuje barwną panoramę życia Hiszpanii w XVI w. i przynosi liczne informacje historyczne dotyczące zjawisk i prądów nurtujących Europę w burzliwej epoce reform i wojen religijnych. Niezastąpiona pomoc dla każdego kto pragnie bliżej poznać św. Teresę i chce „rozsmakować” się w jej doświadczeniu Boga.

Nowe tłumaczenie znanej autobiografii św. Teresy od Jezusa (Teresy z Avila), Doktora Kościoła: Księgi mojego życia (pełna wersja książki).
Fragmenty muzyczne: Zbigniew Małkowicz

Księga fundacji jest dziełem, które bez wątpienia najlepiej kreśli portret św. Teresy od Jezusa, jej autorki, jako „niespokojnej wędrowniczki”. Ta księga jest również najmniej studiowaną ze wszystkich jej pism. Została pominięta przez Luisa de León w jego pierwszym wydaniu dzieł św. Teresy, a następnie sprowadzona do roli domowej lektury w karmelach terezjańskich.

Księga fundacji jest dziełem, które bez wątpienia najlepiej kreśli portret św. Teresy od Jezusa, jej autorki, jako „niespokojnej wędrowniczki”. Ta księga jest również najmniej studiowaną ze wszystkich jej pism. Została pominięta przez Luisa de León w jego pierwszym wydaniu dzieł św. Teresy, a następnie sprowadzona do roli domowej lektury w karmelach terezjańskich.

Nowe tłumaczenie Księgi fundacji św. Teresy od Jezusa, Doktora Kościoła (pełna wersja książki).
Fragmenty muzyczne: Zbigniew Małkowicz, czyta Halina Łabonarska

oronka Szkaplerzna zawiera w sobie głęboki wymiar teologiczny. Jest skoncentrowana na Tajemnicy Męki Chrystusa oraz Tajemnicy Maryi, szczególnie w Jej tajemnicach radosnych i bolesnych. Koronka jednoczy rozważanie Męki Pańskiej z rozważaniem Boleści i Radości Maryi, a tym samym tajemnice Krzyża Chrystusa jednoczy z tajemnicą Szkaplerza św. i przyodziania Szatą Maryi.

Koronka może służyć dziś każdemu, kto pragnie naśladować życie Matki naszego Pana Jezusa Chrys­tusa. Szczególnie ci, którzy przyjęli Maryję w Szka­plerzu św. odnajdą w tym nabożeństwie coś bardzo bliskiego swemu duchowi – odnajdą serce ma­ryj­nego życia Karmelu, odnajdą serce nabożeństwa szkaplerznego, którym jest: poświęcenie się Maryi na służbę i naśladowanie Jej cnót, czyli postaw we­wnętrznych i zewnętrznych

Pomimo upływu ponad 120 lat od pierwszego wydania, książka nie traci nic ze swej duchowej aktualności. Wyjaśnia prawdy wiary w sposób pewny, opierając się na autorytecie Biblii i Ojców Kościoła.

Na gruncie tej nauki wyrosła też św. Teresa od Dzieciątka Jezus. Doktor Kościoła gorąco polecała tę lekturę wszystkim poszukującym prawdy. Wierzymy, że i dziś przez o. Arminjon, Bóg może nas - tak samo jak Teresę - oświecić, rozpalić pragnienia serca i pociągnąć do miłowania życia przyszłego.

Dlaczego wydajemy książkę „Koniec świata doczesnego...”? Odpowiedź jest krótka: między innymi dlatego, gdyż św.Teresa z Lisiuex czytała ją w młodości! Na tym właśnie gruncie tak pięknie wyrosła!

Doświadczywszy i nazwawszy modlitwę przyjaźnią, a zatem najdoskonalszym wyrażeniem miłości, święta Teresa w naturalny sposób uznaje ją za istotę chrześcijańskiego bytu: wyznacza ona, na różnych swoich etapach, rozwój życia duchowego, stanowiąc jednocześnie „drogę doskonałości”, czyli drogę prowadzącą ku świętości.

Modlitwa nie jest zatem czymś, co można robić lub nie. Jest ona sposobem bycia, ukierunkowuje nasze życie, dzięki niej jesteśmy chrześcijanami i poważnie traktujemy nasze powołanie, jakim jest komunia z Bogiem.

Twierdzenie, że jesteśmy grzesznikami niegodnymi przyjaźni z Bogiem pozbawione jest sensu, gdyż kocha On nas takimi, jakimi jesteśmy i, zbliżając się do nas, stopniowo nas przemienia. To od nas jednak zależy, czy pozwolimy Mu, aby żył blisko nas. 

Miłość nie jest uczuciem i pełnym wrażliwości oddaniem, lecz, przede wszystkim, konkretnym działaniem mającym na celu wypełnianie obowiązków, jakie nakłada na nas nasz stan, a przejawiających się zwłaszcza w braterskiej miłości i uczynności.

Kartki z księgi mojego życia są swoistą autobiografią św.Rafała Kalinowskiego, powstańca, sybiraka i zakonnika. Stanowią wybór fragmentów jego listów oraz Wspomnień.

Ojciec Rafał zaprasza nas do towarzyszenia mu na drogach swojego życia. Poznajemy tego, który tęskni za Pięknem i Dobrem Najwyższym, choć przez długi czas idzie niejako po omacku, zrzucając z siebie powłokę „zwyczajnej niedzielnej pobożności".

I to nie praktyki go urzekną i przekonają, lecz spotkanie z Osobą - Chrystusem, najlepszym Przyjacielem.

Książka Józef słuchający jest próbą prostego przedstawienia tego, co Duch Święty powiedział w Ewangelii o św. Józefie. Wprawdzie materiału jest niewiele, jednak w tych kilku rzeczach i krótkich stwierdzeniach zawarte zostało ogromne bogactwo. Ukryte są w nich niezliczone Józefowe ślady i zapowiedzi.

O św. Józefie możemy powiedzieć, że Opiekun Syna Bożego jest kopalnią o niewyczerpanych bogactwach, z której zawsze możemy wydobywać nowe skarby dzięki wierze i miłości, pobożności, studium, doświadczeniu mistycznemu.

Duch Święty stopniowo je odkrywał i wydobywał na światło dzienne na przestrzeni wielowiekowej historii Kościoła. Czynił to za pośrednictwem osób, które szczególnym oddaniem i miłością darzyły tego świętego Patriarchę. I to one, dzięki swojej miłości, oddaniu, studium i życiu wewnętrznemu, coraz bardziej doświadczały zapowiedzianej mocy wstawiennictwa św. Józefa.

Ewangelia poświęca Józefowi zaledwie kilka zdań. Józef pojawia się bez wyjaśnienia, nie znamy miejsca jego urodzenia, nie wiemy nic na temat jego młodości ani na temat okoliczności śmierci. Ewangeliści nie zanotowali żadnego słowa, które wypowiedział. Błędem byłoby jednak ocenianie wielkości i roli, jaką Józef odegrał w planie Bożym po tym, ile miejsca poświęcono mu w Nowym Testamencie.

Ewangelia jest oszczędna w słowach: także o Najświętszej Maryi Pannie wiemy niewiele. Autorzy podają nam tylko fakty istotne i ściśle związane z tajemnicą Wcielenia, zapraszają do pochylenia się nad słowami Pisma, by wydobywać ukryte w nich bogactwa. 

Teksty Ewangelii mówiące o Józefie są wyjątkowo bogate w ukryte skarby. Szczegóły w nich zawarte, chociaż z pozoru tak skromne, przy głębszym rozmyślaniu nabierają niezwykłego blasku. Wystarczą, by bez uciekania się do fikcji naszkicować przekonujący i przyciągający uwagę portret Józefa.

Im dłużej żyjemy, tym bardziej zbliżamy się do śmierci. Bez jakiejkolwiek formy nadziei ta świadomość byłaby trudna do zniesienia. Wilfrid Stinissen w swojej książce "Ja nie umieram, wstępuję w życie" pragnie pokazać, że nasze istnienie stanie się o wiele bogatsze, kiedy pośrodku naszego życia tutaj na ziemi nauczymy się żyć w przyjaźni ze śmiercią.

Nadzieja, której szukamy jest czymś więcej niż powszechnym optymizmem – tak często zamykającym oczy na rzeczywistość. Stinissen pokazuje, że w tradycji chrześcijańskiej znajdujemy doświadczenia prawdziwej nadziei, która ogarnia również rozczarowanie i ból.