Wydawnictwo Flos Carmeli

Dar mojej Matki przeznaczony jest zarówno dla duszpasterzy, katechetów, jak i wiernych, którzy chcą przeżyć przygotowanie do przyjęcia Szkaplerza św. jako swoiste rekolekcje ewangelizacyjne, spojrzeć na swoje życie w świetle rzeczy ostatecznych i odnaleźć w znaku Szkaplerza drogę świętości, drogę do nieba!

Dar mojej Matki przeznaczony jest dla wszystkich, którzy pragną uczcić Maryję i którzy pragną stać się apostołami Szkaplerza św. w Rodzinie i Bractwie Szkaplerznym.

Książeczka jest skierowana do serc szukających Maryi Matki Jezusa w tajemnicy Szkaplerza św. Wystarczy kilka refleksji jej uczestników, by przeczuć dobro, które możemy spotkać w czasie lektury Daru mojej Matki.

Kiedy Teresa zwracała się do świętych, zauważała, że nie wysłuchiwali jej tak szybko, jak Matka Boża. Umacniało ją to w wierze w skuteczne pośrednictwo Maryi. Dlatego nawet w ciemnościach wiary i we wszystkich cierpieniach duchowych uciekała się do Niej, by orędowała za nią u Boga: "Posyłam Ją zwłaszcza, by Mu powiedziała, by nie lękał się mnie doświadczać".
W swej delikatnej miłości Teresa chciała bowiem niejako ukryć przed Bogiem cierpien...

Pisma młodej karmelitanki bosej są bramą i drogą dla przybliżenia się do niej. Wszyscy, którzy przekroczyli tę bramę i przeszli tę drogę, odczuli dziwną fascynację, zostali przez nią zdobyci.

Jest to fenomen, który zdarza się w spotkaniach tylko z nielicznymi autorami, mężczyznami i kobietami, w całej historii. Dla zeświecczonego społeczeństwa, które żyje odwrócone plecami od Boga, ta chilijska karmelitanka, która z żywą radością ukazuje się jako wzór wiecznej młodzieńczości Ewangelii...

Życie błogosławionej Teresy woła stale z klasztoru: Bóg sam wystarcza!

Jej niemieckie nazwisko Stein oznacza „kamień”. Edyta jest diamentem o rozmaitych szlifach, wytrzymała, pełna, szlachetna, twarda względem siebie, czysta, przejrzysta.

Edyta nie przestanie oczyszczać swego bytu, swej refleksji. Po tym, jak zmierzyła wiele ścieżek myśli, pewnego wieczoru – tak jak to wydarzyło się w drodze do Emaus – zaczepi ją żydowski brat, Jezus, który przekona ją: Ja jestem Prawdą.

Im dłużej żyjemy, tym bardziej zbliżamy się do śmierci. Bez jakiejkolwiek formy nadziei ta świadomość byłaby trudna do zniesienia. Wilfrid Stinissen w swojej książce "Ja nie umieram, wstępuję w życie" pragnie pokazać, że nasze istnienie stanie się o wiele bogatsze, kiedy pośrodku naszego życia tutaj na ziemi nauczymy się żyć w przyjaźni ze śmiercią.

Nadzieja, której szukamy jest czymś więcej niż powszechnym optymizmem – tak często zamykającym oczy na rzeczywistość. Stinissen pokazuje, że w tradycji chrześcijańskiej znajdujemy doświadczenia prawdziwej nadziei, która ogarnia również rozczarowanie i ból.

Ewangelia poświęca Józefowi zaledwie kilka zdań. Józef pojawia się bez wyjaśnienia, nie znamy miejsca jego urodzenia, nie wiemy nic na temat jego młodości ani na temat okoliczności śmierci. Ewangeliści nie zanotowali żadnego słowa, które wypowiedział. Błędem byłoby jednak ocenianie wielkości i roli, jaką Józef odegrał w planie Bożym po tym, ile miejsca poświęcono mu w Nowym Testamencie.

Ewangelia jest oszczędna w słowach: także o Najświętszej Maryi Pannie wiemy niewiele. Autorzy podają nam tylko fakty istotne i ściśle związane z tajemnicą Wcielenia, zapraszają do pochylenia się nad słowami Pisma, by wydobywać ukryte w nich bogactwa. 

Teksty Ewangelii mówiące o Józefie są wyjątkowo bogate w ukryte skarby. Szczegóły w nich zawarte, chociaż z pozoru tak skromne, przy głębszym rozmyślaniu nabierają niezwykłego blasku. Wystarczą, by bez uciekania się do fikcji naszkicować przekonujący i przyciągający uwagę portret Józefa.

Koronka może służyć dziś każdemu, kto pragnie naśladować życie Matki naszego Pana Jezusa Chrys­tusa. Szczególnie ci, którzy przyjęli Maryję w Szka­plerzu św. odnajdą w tym nabożeństwie coś bardzo bliskiego swemu duchowi – odnajdą serce ma­ryj­nego życia Karmelu, odnajdą serce nabożeństwa szkaplerznego, którym jest: poświęcenie się Maryi na służbę i naśladowanie Jej cnót, czyli postaw we­wnętrznych i zewnętrznych

Nowe tłumaczenie Księgi fundacji św. Teresy od Jezusa, Doktora Kościoła (pełna wersja książki).
Fragmenty muzyczne: Zbigniew Małkowicz, czyta Halina Łabonarska

Księga fundacji jest dziełem, które bez wątpienia najlepiej kreśli portret św. Teresy od Jezusa, jej autorki, jako „niespokojnej wędrowniczki”. Ta księga jest również najmniej studiowaną ze wszystkich jej pism. Została pominięta przez Luisa de León w jego pierwszym wydaniu dzieł św. Teresy, a następnie sprowadzona do roli domowej lektury w karmelach terezjańskich.

Księga fundacji jest dziełem, które bez wątpienia najlepiej kreśli portret św. Teresy od Jezusa, jej autorki, jako „niespokojnej wędrowniczki”. Ta księga jest również najmniej studiowaną ze wszystkich jej pism. Została pominięta przez Luisa de León w jego pierwszym wydaniu dzieł św. Teresy, a następnie sprowadzona do roli domowej lektury w karmelach terezjańskich.

Życie świętej Marii Magdaleny można porównać do lotu gołębicy, która opuściwszy gniazdo, chce wzlecieć na najwyższe szczyty, by osiągnąć tę intensywność miłości, gdzie tylko jej Oblubieniec może ją zachwycić. By osiągnąć wolność, także tę od najmniejszych przywiązań i upodobań woli, Maria Magdalena przechodziła próby, których ludzka tylko mądrość nie pojmuje. Próby o nieprawdopodobnej sile, które ją kształtowały, oczyszczały i tym samym czyniły zdolną do bezwarunkowej miłości Umiłowanego. Próby przez Boga dane i dla Boga przeżyte.

Maryja jest Dziewicą miłującą. Teresa od Jezusa chętnie wraca do słów z Pieśni nad Pieśniami i komentuje je w swoich pismach, a jeszcze chętniej celebruje je w liturgii maryjnej.

Do naszych czasów przetrwał brewiarz, z którego Święta korzystała w ostatnich latach swojego życia. Najbardziej zużyte są strony zawierające Oficjum o Matce Bożej. Jest to wyraz jej miłości i oddania Maryi. Teresa kilkakrotnie odnotuje: „Maryja miłowała Jezusa bardziej niż apostołowie” (o. Maurizio Vigani OCD).

Niniejsza pozycja książkowa, drogi Czytelniku, jest pogłębionym i bardzo precyzyjnym poszukiwaniem osoby Najświętszej Maryi w pismach i pobożności Karmelu.

Może ona stać się swoistym podręcznikiem dla wszystkich, którzy obrali sobie Matkę Bożą z Góry Karmel za towarzyszkę na drodze wiary. Niech lektura książki o tych, którzy są dla nas dziś tak ważnymi świadkami wiary, stanie się zachętą do osobistej odnowy więzi z Matką Najświętszą (o. Jakub Kamiński OCD).

II wydanie (poprawione, rozszerzone i ubogacone) jedynego na rynku modlitewnika o szkaplerzu karmelitańskim. Jest to prawdziwa „encyklopedia” i skarbnica wiadomości o nabożeństwie szkaplerznym, a także modlitw i pieśni do Matki Bożej Szkaplerznej.

Powstanie tej książki zostało zainspirowane przez osobę francuskiego karmelity bosego o. Marii Eugeniusza od Dzieciątka Jezus (Henryka Grialou), jego pisma, z których obszerne cytaty stanowią osnowę rozważań, a przede wszystkim przez jego dzieło – instytut świecki Notre-Dame de Vie.

O. Maria Eugeniusz zauważył u wielu świeckich głębokie pragnienie życia w obecności Boga i wskazał im modlitwę jako drogę przez świat ku świętości i drogę życia Boga w nas.

Punktem wyjścia jest stwierdzenie faktu, że modlitwa jest darem Boga dla człowieka, a nie tylko owocem ludzkich wysiłków. Wzywają one czytelnika: … mimo, że jesteśmy wolni, aby dawać, doświadczamy pokusy ucieczki przed darem… nie czekajmy, aż staniemy się godni Boga, aby zbliżyć się do Niego lub wzywać go na pomoc; nie czekajmy, aż będziemy umieli się modlić, aby się modlić.