Wydawnictwo Petrus

Niezwykła książka, która omawia jedne z najważniejszych zagadnień, dotyczących człowieka, jego życia i wiary. Opisuje sprawy bardzo ludzkie, czasem kontrowersyjne i zapalne.

Mam 17 lat, oznajmiam swym rodzicom, że jestem ateistą. Latami wiodę życie, w którym nie ma miejsca dla Boga.

Minęło 20 lat. Jestem lekarzem. Stałem się agnostykiem. W pracy towarzyszy mi nieustannie cierpienie, którego bywam często bezradnym świadkiem, rozpacz osób, które nie potrafią pogodzić się z utratą swych bliskich oraz ból umierania tych, którym pozostało jedynie oczekiwanie na nieuchronnie nadchodzącą śmierć. Dostrzegam, że dzięki wierze w Boga bardzo wielu tak właśnie cierpiących, z trudnym do zrozumienia spokojem i godnością znosi to, co wydaje się nie do zniesienia. W mojej głowie utkwił jak zadra problem istnienia Boga. Może to oni, wierzący w Boga mają rację, a nie ja, wątpiący w Jego istnienie. Nie mogę tego pytania pozostawić bez odpowiedzi.

Prezentowana książka pozostaje w służbie kultury modlitwy i przynosi wiele cennych refleksji na temat modlitwy psalmami, do której zachęca papież Benedykt XVI. Są to refleksje, które z pewnością pomogą każdemu:

Życie po życiu zawsze fascynowało. Współczesny człowiek stawia mnóstwo pytań, dotyczących tego, co będzie po śmierci. Czy istnieje sąd, o którym mówi Biblia? Czy podział na piekło, czyściec i niebo jest prawdziwy? A co ze zmartwychwstaniem ciał, o którym mówi Biblia i uczy Kościół? Czy będzie to wskrzeszenie trupa? Jaki jest świat duchów? Czy wędrówka dusz czyśćcowych to nie to samo, co reinkarnacja?

Mały katechizm kojarzy się z przygotowaniem do Pierwszej Komunii. I słusznie – książeczka ta przyda się do tego celu dzieciom i ich rodzicom. Jednakże w religii, jak w każdej dziedzinie, potrzebujemy powtórzenia i encyklopedycznego podsumowania. Temu również służy katechizm. Zestawia w tym celu na nowo najważniejsze zasady wiary i przykazania, modlitwy, wyliczenia zasad moralnych oraz wskazania kościelne.

Książka zapoznaje Czytelnika z etapami metody historyczno-krytycznej oraz wprowadza w analizę narracyjną tekstów Biblii. Jest przewodnikiem wskazującym jak należy odczytywać i interpretować teksty Nowego Testamentu. W części pierwszej przedstawiona została krótko historia kolejnych etapów metody historyczno - krytycznej oraz praktyczne wskazówki, co trzeba zrobić analizując wybrany tekst biblijny. Podane zostały także wskazania, jak należy przeprowadzać egzegezę, czyli interpretację tekstów.
Część druga ukazuje główne założenia analizy narracyjnej (treść oraz sposób opowiadania). Ze względu na brak ustalonej terminologii w języku polskim Autor proponuje własne nazewnictwo retorycznych składników narracji.

Trudno znaleźć w mężczyźnie takiego rozmówcę, jakim jest przyjaciółka. Mężczyzna mówi o konkretach, kobieta o emocjach. Kobietę angażują problemy przyjaciółek, rodziny. Mężczyzna nie zadaje sobie wysiłku, by je zgłębiać i drobiazgowo analizować, dopóki nie jest to od niego wymagane. Większość mężczyzn uważa, że kobiety mówią stanowczo zbyt wiele (praktycznie ciągle) i generalnie o niczym.

Niezwykła powieść opisująca historię życie Maryi: Jej dzieciństwo i atmosferę rodzinnego domu, dorastanie do macierzyństwa oraz do wymagań i zadań, które przed Nią stanęły – by być Matką Boga

Książka Od Biblii do gazet składa się z trzech części. Pierwsza zawiera wyjaśnienia ważnych tematów biblijnych (w tym zarzuty stawiane Pismu Świętemu). Podejmuje temat Dekalogu oraz Apokalipsy, różnie rozumianą i interpretowaną przez współczesnego człowieka. Druga podejmuje aktualne kwestie z życie chrześcijaństwa i społeczeństwa, od miłości i przebaczenia aż po obronę życia. Trzecia przedstawia chrześcijańskie krytyki współczesnego państwa i cywilizacji zachodniej.

Przyjaźń nie polega na "przytakiwaniu" koleżance w jej złym postępowaniu, by kontakty między nimi się nie popsuły. Przyjaźń nie polega na celebrowaniu bólu, jaki spotyka koleżankę i wpisywaniu się w jej zachowanie i postępowanie na miarę jej oczekiwań i we wspólnym narzekaniu na rzeczywistość. W końcu przyjaźń nie polega na uspokajaniu sumienia poprzez pozorne "akty miłości" wobec wszystkich dokoła, by zagłuszyć głos sumienia, który jest wewnętrznym głosem człowieka, mówiącym mu serdecznie, że tak czynić nie należy.