Promocje

Listy św. Karola de Foucauld do kuzynki, Marii de Bondy, lepiej niż najlepsza biografia dają nam możliwość śledzenia jego kroków dzień po dniu od chwili wstąpienia do trapistów aż po Tamanrasset.

Pierwszy jego list został wysłany już dwadzieścia cztery godziny po wyjeździe z Paryża, ostatni zaś w dniu śmierci, 1 grudnia 1916 roku.

Adresatka tych listów, starsza o osiem lat pani de Bondy, bardzo szybko wzbudziła w sercu Karola podziw, co wyrażało się w jego coraz większym do niej przywiązaniu. O roli, jaką ta świecka kobieta odegrała w życiu brata Karola od Jezusa, wymownie świadczy fakt, że właśnie dzięki Marii poznał on księdza Huvelina.

Niniejszy długo oczekiwany zbiór listów, opatrzony wprowadzeniem Georges’a Gorrée, stanowi jedno z głównych źródeł, z których czerpali biografowie brata Karola od Jezusa.

„Z nielicznymi wyjątkami – napisał Roger Quesnel – listy te można uznać za duchowe wyznania, gdyż brat Karol opisywał w nich stany swej duszy, reakcje na poruszenia łaski, pragnienie wierności ideałowi Nazaretu oraz fundamenty, na których opierał życie wewnętrzne”.

Rosnąca konsumpcja i coraz większe wymagania powodują, że skutecznie nauczyliśmy się zagłuszać przekaz Boży. Często zapominamy o prawdach ewangelicznych i nie chcemy kierować się nauką Chrystusa w relacjach prywatnych czy zawodowych. 

Tym cenniejsze jest inne spojrzenie.

W kazaniach ks. Tomasza Grabowskiego odnajdziemy samych siebie, nasze losy i wydarzenia nam znane.

Najnowszy numer Zeszytów Formacji Duchowej jest wyjątkowo bardzo na czasie.

Poświęcony został dwom wartościom, bliskości i autonomii, bez których trudno wyobrazić sobie życie szczęśliwe i spełnione. Pójdziemy ścieżką rozważań proponowanych przez s. Beatę Zarzycką ZSAPU, ich dopełnieniem zaś będzie rozważanie ks. Krzysztofa Wonsa SDS.

Autorka jest doświadczonym psychologiem, skupia nas głównie na ludzkim wymiarze doświadczenia bliskości i autonomii, wprowadza subtelnie i głęboko w świat ludzkich potrzeb, pragnień i przeżyć, jednak nie pomija wymiaru duchowego, jest on cały czas obecny w jej rozważaniach, a jego rozwinięcie pozostawia współautorowi.

Każdy z ludzi ma swojego Anioła Stróża, jedynego i specjalnie dobranego do swojej duszy.

Pismo Święte wspomina o tym w wielu miejscach, m.in. w tym fragmencie: ,,Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca moje go, który jest w niebie” (Mt 18,10).

Tak więc aniołowie mają nieustanny kontakt z Bogiem i w Słowie Bożym poznają wszystko, zanim jeszcze to się wydarzy.

To, co jest dla Ciebie jutrzejszym dniem, u anioła może być już wyjawione i znane, dlatego tak bardzo ważny dla Ciebie Przyjacielu jest kontakt z Twoim Aniołem Stróżem, który teraz (kiedy to czytasz) obok Ciebie stoi. On właśnie w tej chwili uśmiecha się do Ciebie z nadzieją, że zaczniesz z nim, ku radości nieba współpracować. Jak?

Całe życie walczysz, aby być kochanym. Nie musisz. Ukochał cię ten, który jest ŹRÓDŁEM ...

Przemień swoje serce i odzyskaj Boży pokój.

Pomoże Ci w tym najnowsza książka Arkadiusza Łodziewskiego, autora bestsellerów takich jak Boży poradnik antydepresyjny, Boży poradnik antydepresyjny, Boży poradnik zwycięstwa nad lękiem.

Od początku była i jest cała piękna.  Co chcemy powiedzieć, kiedy mówimy o Maryi, że jest cała piękna? Skąd czerpiemy to przekonanie? Czy nie jest to jedynie nasza pobożna insynuacja, wymysł naszej maryjnej religijności, wytwór ckliwego sentymentalizmu?

Tytuł Cała Piękna nie jest dewocyjnym pomysłem. Nie wytworzyła go ludzka pobożność. Ma korzenie głęboko biblijne. Wyrósł z głębi stronic Pisma Świętego. Tylko Biblia- może nam odpowiedzieć na pytanie: co to znaczy, że Maryja jest cała piękna?

Zbiór kazań chrzcielnych i ślubnych to propozycja nie tylko dla duszpasterzy, ale również dla ludzi pragnących ożywić w sobie refleksję nad tajemnicą tych sakramentów. Prezentowane teksty mogą stać się także piękną lekturą dla wszystkich, którym spowszedniał już chleb życia małżeńskiego i pragną odnowić spojrzenie na łaskę i moc sakramentu miłości.

W zderzeniu z nowoczesnością człowiek zawsze staje między marzeniem a planem, przezornością a odwagą, spontanicznym poddaniem się biegowi rzeczy a kontrolą przemian. 

Alvin Toffler, który zasłynął jako autor książki Szok przyszłości, stwierdził, że słowo „zmiana” jest kluczem do zrozumienia współczesnego czasu. Zmiana i innowacyjność są stale poszukiwane, mają swoją wartość na rynku, gdyż efektem jest ciągle nowa oferta. Zmiany te jednak mogą okazać się zbyt szybkie, powodują zamieszanie w psychice, która nie zdąży przywyknąć do wielu otaczających zjawisk, zanim znikną w fali nowych ofert i propozycji. 

Czynnikiem największych zmian jest technika i nowe technologie, które stwarzają zjawisko nazywane inwazją nowości. 

Pierwszym znakiem zmian jest radykalne zerwanie z przeszłością. Skraca się także znacznie kontakt ludzi z konkretnymi rzeczami: każda jest „na chwilę”, wymiatana ze świadomości przez kolejne mody i trendy.

Droga krzyżowa Jezusa jest jak Boskie lustro, w którym widzimy nasze krzyżowe drogi.

Właściwie jest tylko jedna krzyżowa droga – Jezusa, który idzie po ludzkich drogach i bierze na siebie nasze krzyże. Zatrzymuje się wszędzie tam, gdzie cierpimy, gdzie chorujemy, gdzie nie radzimy sobie ze zwątpieniem i beznadzieją, gdzie upadamy w grzech.

Zatrzymuje się przy każdej stacji naszego życia, aby nas uzdrawiać: nasze myśli chore od osądzania, naszą bezsilność wobec dźwigania krzyża, nasze „stłuczone” dusze z powodu ciągłego upadania, które się skończy dopiero w chwili śmierci, nasze poranione relacje z matką, ojcem i z tyloma bliskimi, bliźnimi. 

Konferencje abpa Grzegorza Rysia są cenną i potrzebną dzisiaj prowokacją – wezwaniem do zmierzenia się z prawdą o kondycji naszego serca odpowiedzialnego za innych w tym, co najważniejsze: czy moje serce jest przejęte wiarą moich domowników.

Owszem, najtrudniej mówić o Jezusie, o Ewangelii do tych, z którymi dzielimy codzienność pod jednym dachem, którzy widzą z bliska nasze życie.

Dodatkowo trudno ewangelizować nie tyle tych, co jeszcze nie słyszeli o Jezusie, ile tych, co są przekonani, że już wszystko o Nim wiedzą i że także o Kościele wiedzą dużo.

Bóg przychodzi w ciemnościach nie dlatego, że sam je spowodował (Biblia nic nie mówi o tym, że Bóg stworzył ciemności!), ale dlatego, że to moje wyobrażenia o Nim powodują nierzadko "zaciemnienie Boga". Bóg nie jest Bogiem ukrywającym się w ciemnościach, ale Bogiem, który się objawia! Przed nami lectio divina do czterech nocy zbawienia przygotowane przez ks. Krzysztofa Wonsa. 

Tradycja chrześcijańska zakorzeniona w żydowskiej uczy, że pośród wielu nocy opisanych w Biblii cztery są najważniejsze: noc stworzenia, noc Abrahama, noc wyjścia z Egiptu i przejścia przez Morze Czerwone oraz noc Mesjasza. Ta czwarta nadaje ostateczny sens każdej nocy, jaka kiedykolwiek się wydarzyła i jeszcze wydarzy w moim życiu.

I uwierzyłem, że jestem Tego warty to książka, która o sprawach poważnych traktuje rzetelnie, bezpośrednio i otwarcie.

To trzydniowe rekolekcje prowadzone z czytelnikiem na temat istoty życia, wiary, miłości i przebaczenia. Ksiądz Przemysław Zamojski wprowadza czytelnika w świat ludzkich uczuć, pragnień i zranień. Przemawia językiem komunikatywnym, prostym, chociaż prowokującym do refleksji i spojrzenia na własną historię życia w świetle Bożego słowa.

Książka ta ukazuje wiele mechanizmów ludzkiej psychiki. A wszystko po to, by każdy z nas, świadomy własnych zranień, słabości i ograniczeń, mógł doświadczyć miłości Boga objawionej w Jezusie Chrystusie, dostępnej w sakramentach Kościoła.

Autor niczego nie ukrywa, sam się odsłania, szczerze opowiadając o własnej walce duchowej i przezwyciężonej depresji. Cały ten bagaż doświadczeń, podany w formie nauki rekolekcyjnej, zachęca do wejścia na drogę, którą autor sam przeszedł.

Sesja w ramach Szkoły Wiary. Proponuje konferencje i wprowadze­nia do modlitwy związane z newralgicznymi pytaniami o wiarę chrze­ścijań­ską z odwołaniem do tradycji Kościoła Wschodniego i Zachod­niego. Roz­wa­żania w czterech perspektywach: Słowo Boże – dogmat – wiara w życiu Kościoła – sztuka sakralna, wprowadzają w tematy wiary Kościoła niepo­dzie­lonego, dusz­pasterstwa i formacji w Kościele naszych czasów.

Stałą cechą rewolucji jest dokonywanie czystek pamięci. Każda epoka ma swoją wrażliwość i w XXI wieku chwilowo drastyczna walka z przeszłością nie uchodzi. Radykałowie wolą raczej metodę drobnych kroków. Zamiast niszczyć stare dzieła, palić je lub zakazywać ich czytania, można przecież nieco je tylko poprawić.

Gdyby kiedyś prawa do wydawania dzieł polskich pisarzy dostały się w ręce apostołów wokeizmu, nie ostałby się kamień na kamieniu: stracilibyśmy i Adama Mickiewicza, i Henryka Sienkiewicza, nie wspominając o Zygmuncie Krasińskim czy Bolesławie Prusie. Każdego by potraktowano z innego paragrafu. Jednego za domniemany antysemityzm, drugiego za rasizm, trzeciego za ksenofobię, a wszystkich za patriarchalizm i maskulinizm.

Na razie Polacy są daleko z tyłu. Z czyszczeniem pamięci mogli się stykać w Kościele, po soborze watykańskim II. Zniknęły wtedy tzw. psalmy złorzeczące (Pan Bóg się nie gniewa, Pan Bóg kocha wszystkich), znacznie okrojono odniesienia do groźby piekła, postawiono nacisk na to, co pozytywne i co budzi nadzieję.

Postępowi teologowie próbują dowieść, że Biblia nie potępia homoseksualizmu. Według nich grzech sodomski miał być formą pogwałcenia prawa gościnności, a wtedy reszta już pójdzie z górki.

Kto nie jest gościnny, ten nie chce imigrantów. Kto nie jest gościnny, ten nie troszczy się o zasoby Ziemi i beztrosko wydycha CO2 do atmosfery. Imperium Sodomy na pewno nie ustąpi. Tam, gdzie siła zderza się z racją, ta druga często musi przegrać.

Eucharystia może mieć ogromny wpływ na właściwe przeżywanie codzienności. Im głębiej uda się wejść w tajemnicę Eucharystii, tym pełniej będziemy spoglądali na swoje życie.

To sesja dla osób, które pragną pogłębiać swoją duchowość eucharystyczną.

Książka jest owocem przyjaźni, która rodziła się z pasji i miłości do Słowa.

Autorami są kierownicy duchowi i  dyrektorzy domów relekcyjnych współpracujący z salwatoriańskim Centrum Formacji Duchowej.

"Dzielimy się owocami spotkań i osobistem modlitwy Słowem. To swoistego rodzaju collatio przyjaciół, którzy postanowili podzielić się własną zdolnością czytania Pism, swoją wrażliwością duchową i osobistą relacją ze Słowem. 

Każdy z nas pozostaje inny, jedyny i niepowtarzalny w budowaniu przyjaźni ze Słowem" (Krzysztof Wons SDS - ze wstępu).

Ekskluzywne wydanie komentarzy do Listów do siedmiu Kościołów autorstwa najbardziej zasłużonego polskiego biblisty, ks. prof. Waldemara Chrostowskiego. 

Porywający tekst, któremu towarzyszą kolorowe zdjęcia z miejsc opisywanych w książce, a także reprodukcje dzieł sztuki i mapy.

Kryzys w Kościele nie jest niczym nowym. Od zaistnienia chrześcijaństwa wiara zmaga się z niewiarą, prawda z obłudą, pewność z wątpliwościami, wierność ze zdradą, świętość z grzechem. Ponieważ te wszystkie zjawiska mają precedensy w dziejach i wierze biblijnego Izraela, dlatego drogi wyjścia z kryzysów, wobec których staje współczesny Kościół, trzeba wypatrywać w Piśmie Świętym, w obu jego częściach – Starym i Nowym Testamencie.

Lectio divina z Jakubem i Janem to zapro­sze­nie do modlitwy słowem Jezusa, który pragnie bogactwo naszych osobowości, charakterów i temperamentów ukierunkować na zdo­by­wanie Królestwa.

W Jezusie ukrzyżowanym i zmartwychwstałym objawia się prawda, że Królestwo Boże gwałt cierpi i gwałtownicy je zdobywają. Wziął na sie­bie wszelką przemoc gwałtowników, by zdobyć ich serca Boską miłością. Chce zdobyć także nasze serca, jak zdobył „synów gromu”.

Pójdziemy drogą Jakuba i Jana, którzy dali się porwać przez Jezusa. Cierpliwie ewangelizował ich charaktery i temperamenty przemie­nia­jąc w Bożych „gwałtowników Królestwa”.

Ten Zeszyt jest o tym, o czym świat nie chce rozmawiać, na co się radykalnie nie godzi, co wyśmiewa i odrzuca. Jest o słabości, której cały świat się boi, kontestuje ją i z nią walczy.

Świat postanowił usuwać jednostki słabsze, bo się lęka, że nie udźwignie słabości. Nie wierzy w Boską moc łaski. Tymczasem Bóg się nie boi naszej słabości, ale czyni ją miejscem spotkania z nami i błogosławieństwa, miejscem szczególnie płodnym.

Autor rozważań – ojciec Amedeo Cencini – zachwyca się tym Bożym działaniem: „Bóg jakby czuje się przyciągany przez ludzką słabość i interweniuje z mocą swojej łaski”. Czyni to z wysokości... krzyża, sam stając się słabym, najsłabszym ze wszystkich, aby nikt nie poczuł się pominięty czy odrzucony w swojej słabości.

„W krzyżu Jezusa – kontynuuje Autor – niebo jest razem z ziemią. Bóg jest razem z człowiekiem. Świętość Boga stoi wobec grzeszności człowieka. A szczególnie dla nas w krzyżu zawiera się maksimum słabości i maksimum mocy”.