Promocje

Ksieni Cecylia daje nam genialnie prosty wykład, stanowiący zakończenie jej książki: rozdział zatytułowany Liturgia jest tylko jedna.

To jest wewnętrzna „liturgia” w Trójcy Świętej, uwielbienie składane Ojcu przez Syna, a człowiekowi dana jest łaska udziału w tym uwielbieniu. Program na całe życie modlitwy i na całe życie wynikającego z niej działania; i przyczyna konieczności tego, żeby modlitwa i działanie były zgodne.

Nie będziemy tu oczywiście streszczać całej książki.

Oprócz teologicznej podstawy są w niej zawarte świetne uwagi praktyczne, płynące nie tylko z tradycji, ale także najwyraźniej z długiego doświadczenia dróg modlitwy tak we własnej duszy, jak i we wspólnocie. Widać w tych radach troskę o unikanie wszelkiego subiektywizmu i wszelkiej przesady; słynny umiar benedyktyński wyraża się w szukaniu drogi najprostszej, ale także najbardziej zgodnej z prowadzeniem Bożym, choćby to było przez ciemną dolinę.

Eucharystia nie ma być źródłem wzruszeń, ale źródłem łaski; sakrament pokuty nie jest po to, żeby się zajmować jak najstarannniej własnym ja, ale po to, żeby otrzymać przebaczenie.

Modlitwa to życie, a życie ma mnóstwo form i przejawów, i nie można go zamykać raz na zawsze w jakimś systemie.

Drużyna Nowego Testamentu to sympatyczna książka, dzięki której Twoje dziecko pozna ciekawe biblijne historie, a jednocześnie będzie mogło ćwiczyć pisanie, kolorować ilustracje, a 22 karty memo pomogą w ćwiczeniu pamięci.

W książce znajdziesz:

* ciekawe historyjki

* kolorowanki

* pytania sprawdzające

* 22 karty memo

Modlitwy i litanie do św. Rocha i św. Rozalii patronów od morowej zarazy i epidemii.

Spraw o Boże, aby obficie płynęły łzy skruchy naszej, aby żale pokuty rozlegały się po całym kraju, aby modlitwy i westchnienia pokorne za pośrednictwem św. Patronów Rocha i Rozalii ustawicznie płynęły ku niebu.

Oby za sprawą tychże świętych Patronów oblicze naszej ziemi zajaśniało pokojem iście chrześcijańskim, miłością Boga i bliźniego, aby wszyscy w pokoju i miłości pracując dla chwały Bożej, z tej ziemi ucisku w śmierci spokojnej przeszli do niebieskiej Ojczyzny.

Czerpiąc z wielkiego korpusu dzieł Giustinianiego, na stronicach niniejszego tomu chcemy przedstawić małą próbkę jego solilokwiów.

Ograniczymy się tutaj do napisanych w młodości, a zwłaszcza do tych, które zostały datowane przez samego autora. Oto ich wykaz:

– Rozmyślanie o wyrzeczeniu się swych dóbr i samego siebie, Jerozolima 1507 (Pensiero 1507);

– Wyznanie swych grzechów, pomiędzy 4 lipca a 6 sierpnia 1510 (Confessione);

– Rozmyślanie o bojaźni Bożej, koniec grudnia 1510 (Pensiero sul timore);

– Rozmyślanie o dobrodziejstwach i o miłosierdziu Boga, koniec grudnia 1510 (Pensiero sui benefici);

Bitwa pod Megiddo, Zburzenie Jerozolimy. Prorok Jeremiasz, Baruch i kolejni władcy Izraela. Emocje, nieprzemyślane decyzje i ich konsekwencje w pełnej zwrotów akcji, znakomitej powieści Jana Dobraczyńskiego. 

... Nie o koncepcję polityczną Jeremiasza chodziło mi w powieści. Chciałem po prostu odtworzyć dzieje człowieka, który przygięty misją nad siły, dźwiga ją boleśnie wśród nierozumiejącego jego cierpień tłumu. 

Jan Dobraczyński, posłowie

Przekonanie św. Jana od Krzyża: „Moje są niebiosa i moja jest ziemia, moje są narody, moi grzesznicy i sprawiedliwi!...” – wybrzmiewa już w wieku dziecięcym Tereski, który biografowie, w tym s. Immakulata, etykietują zwrotem, sytuacyjnie określonym: „biorę wszystko”. Tak jak bierze bez ograniczeń i zastanawiania się małe dziecko i dojrzały mistyk w poczuciu pełni miłości rodziców, bliskich i Boga.

Pisząc o gniewie, jednej z ośmiu logismoi  dręczących rodzaj ludzki, Ewagriusz posługuje się metaforą szczególną, porównując działanie pod wpływem gniewu do wyczynów człowieka odurzonego winem. Dla znających Pismo Święte ta metafora ma szczególne konotacje: w Dziejach Apostolskich Apostołowie przemawiający pod wpływem Ducha Świętego przez niektórych byli podejrzewani o upicie się młodym winem (por. Dz 2,13–14).

W naszym przypadku jednak człowiek nie działa pod wpływem Ducha Świętego, ale ducha złego i w związku z tym jego dzieła nie są duchowe, ale szatańskie. Żadna bowiem inna wada nie czyni z człowieka [umysłu] demona tak, jak gniew.

Wierność łasce. Kierownictwo duchowe zaawansowanych jest referatem wygłoszonym w dniu skupienia duszpasterzy akademickich w Zakopanem 23 września 1962 r.

W tamtych latach duszpasterstwo akademickie było jedyną możliwą formacją pogłębiającą młodych katolików. Władze państwowe rozwiązały bowiem wszystkie istniejące dotychczas organizacje katolickie, takie jak Sodalicja Mariańska, Iuventus Christiana, Odrodzenie, Akcja Katolicka... Referat wygłoszony wówczas do duszpasterzy akademickich, jest dzisiaj aktualny dla wszystkich duszpasterzy grup i ruchów zaangażowanych chrześcijan.

Mamy nadzieję, że z tekstu o kierownictwie duchowym skorzystają nie tylko duszpasterze, ale wszystkie osoby zainteresowane własnym rozwojem duchowym.

Ten tomik jest zapisem wykładów o modlitwie, prowadzonych dla nowicjatu od wiosny 2023 roku. Wykłady były skierowane do konkretnych osób i uwzględniały fakt, że te osoby, jakkolwiek z punktu widzenia prawa członkinie „nowicjatu”, miały już za sobą całe lata doświadczenia na drogach modlitwy, toteż nie trzeba było tłumaczyć im wszystkiego od zera. Raczej chodziło o pewną powtórkę i systematyzację tematu, a zwłaszcza o samą istotę rzeczy, o osadzenie tego, co nazywamy modlitwą, w całościowej naszej relacji z Bogiem.

Jeszcze i z innej przyczyny nie chcę tu wchodzić w jakieś szczegóły techniczne; bo tam, gdzie mowa o relacji, o rozmowie, ważniejszym tematem jest Rozmówca niż technika mówienia czy zasady interpunkcji. Można w tych zasadach tak ugrzęznąć, że już zza nich nie widać nic więcej. Tak a nie inaczej siedzieć, tak a nie inaczej zapisywać, tak a nie inaczej układać myśli w punkty… takie rzeczy mogą się chwilowo przydać, ale robienie z nich ważnej zasady jest żałośnie bezosobowym ujęciem tego, co jest właśnie w istocie swojej osobowym kontaktem.

Nie będzie tu także mowy o mistyce, o której pojęcia doświadczalnego nie mam żadnego, a książkowe słabe. Będzie o drodze modlitwy wspólnej dla nas wszystkich. 

To bardzo chlubnie oceniony przez uczonych pierwszy gruntowny, oparty na ścisłych danych naukowych, życiorys świętego Andrzeja opisujący jego życie, męczeństwo i kult, na którym oparły się wszystkie późniejsze obcojęzyczne biografie Świętego.

Książka ta stawia go jako wzór nieugiętego trwania przy prawdziwej wierze nawet za cenę własnego życia, ukazuje jako ozdobę i chlubę Polski, a wraz z dodaną do niej encykliką Piusa XII o świętym Andrzeju (jedynym w historii papieskim dokumencie tej rangi poświęconym w całości jednemu świętemu!), wysławia heroiczną miłość i zapał apostolski Boboli, dając szereg praktycznych wskazań, jak jego zasady wcielać w życie codzienne.

Dzięki tej pięknej i wciągającej biografii, napisanej przez Madeline Pecorę Nuget, poznamy historię świętej Klary z Asyżu oraz jej sióstr zakonnych.

Natchniona działalnością świętego Franciszka i jego ideałem świętego ubóstwa, święta Klara odrzuciła wszelkie ziemskie dobra, żeby podążyć za Jezusem Chrystusem. Ta decyzja wywołała konflikt z własną rodziną i sprawiła, że przyszłość młodej, szlachetnie urodzonej damy stanęła pod znakiem zapytania, ale święta Klara nie wahała się ani chwili. Niewielka grupa jej naśladowczyń wkrótce się umocniła i rozrosła, przekształcając się ostatecznie w zakon Ubogich Sióstr - klarysek.

Pisząc o świętej Klarze, autorka korzystała z wielu tekstów źródłowych, a nawet zamieszkała na pewien czas we włoskim Asyżu i prowadziła długie rozmowy ze znawcami franciszkańskiego sposobu życia. Zdobyła w ten sposób solidne podstawy, na których oparła opowieść o świętej Klarze, osnutą wokół postaci historycznych i fikcyjnych, oraz stworzyła bogatą, inspirującą biografię, którą czyta się równie lekko i przyjemnie jak dobrą powieść. 

Chrześcijańskie świąteczne puzzle dla dzieci Dzisiaj w Betlejem.

Ilość elementów 120.

Wymiary obrazka po ułożeniu: 30 x 42 cm.

Pięknie ilustrowana bajka o św. Franciszku - przyjacielu najbardziej groźnych zwierząt.

Śpiewniczek Maryjny - Najpopularniejsze pieśni Maryjne oraz Litania Lorerańska to podręczna książeczka, które mieszcząc się w każdej kieszeni będzie doskonałą pomocą w nabożeństwach majowych, październikowych oraz dla wszystkich czcicieli Maryi.

Zbiór 14 Dróg Krzyżowych bogato ilustrowanych - NIE TYLKO NA WIELKI POST!!! Kto chce kroczyć Jego śladami? Kto pragnie doświadczyć Jego Miłosierdzia? Niewątpliwie, każdy z nas. Sięgnij zatem po tę książkę i poświęć trochę czasu na rozważanie Męki naszego Zbawiciela, szczególnie w Godzinie Miłosierdzia.

Sam Pan Jezus powiedział przecież św. Faustynie: Staraj się w tej godzinie odprawiać drogę krzyżową o ile ci na to obowiązki pozwolą ... (Dz. 1572).

Znajdziesz w niej rozważania z tekstami Pisma Świętego, Jana Pawła II, Świętych Karmelu, św. Jana Vianney’a, Tomasza a Kempis, paulina o. Augustyna Pelanowskiego, br. Efraima, br. Rogera z Taize oraz innych autorów.

Poznaj niesamowitą grę edukacyjną - ŚLADAMI JEZUSA!

Zamień się w pielgrzyma i przemierz drogę Jezusa od narodzin aż po Wniebowstąpienie i Zesłanie Ducha Świętego. Poznaj najważniejsze wydarzenia z życia Chrystusa przedstawione na 16 kartach.

Odpowiedz poprawnie na pytania do tekstu i zbierz maksymalną ilość kartoników (żetonów). Dopasuj ilustracje poszczególnych historii do właściwych miejsc na planszy i poznaj mapę Ziemi Świętej z czasów naszego Zbawiciela.

ŚLADAMI JEZUSA - to ekscytująca gra planszowa dla dzieci i dorosłych!

Gra zawiera: 16 kart z historiami z życia Jezusa oraz pytaniami do tekstu, 16 kart z ilustracjami, 32 kartoniki ze znakami ryby (symbolem chrześcijaństwa), planszę z mapą Ziemi Świętej o wymiarach 48 x 39 cm oraz instrukcję gry. 

Książeczka przybliża nauczanie św. Jana Pawła II na temat nabożeństwa szkaplerznego, zawiera syntezę Maryjnej duchowości Karmelu, przybliża postać św. Szymona Stocka który z rąk Maryi otrzymał dar szkaplerza karmelitańskiego wraz z obietnicami związanymi z tym nabożeństwem.

Publikacja rozwija temat zobowiązań wynikających z noszenia szkaplerza , jest także wspaniałym modlitewnikiem dla wszystkich czcicieli Matki Bożej Szkaplerznej odzianych w Jej szatę.

Rozważamy najboleśniejsze chwile ostatnich godzin ziemskiego życia naszego Pana, Odkupiciela i Zbawiciela Jezusa Chrystusa, rozpoczęte w Getsemani, kontynuowane przesłuchaniem przez Annasza, Kajfasza, Heroda i Piłata, aż po drodze krzyżowej na Golgotę.

W pokorze serca i ducha, pragniemy z wdzięcznością za Jego ofiarę miłości, wczuć się emocjonalnie i rozumowo w rozważania i modlitwy, w opisane sceny, które nie są chronologicznym odzwierciedleniem przebiegu wydarzeń, jak sama Droga Krzyżowa nim w całości nie jest.

Poświęćmy Drodze Krzyżowej tyle czasu, ile Jezus potrzebował przejść od Pałacu Piłata na Golgotę; w linii prostej jest to odległość ponad 300 metrów - drogą zapewne dłużej. Droga Krzyżowa to ogrom cierpienia, bólu, ale i pogłębiającej się bezsilności Jezusa. 

Niech Chrystusowa miłość towarzyszy nam w pobożnym rozpamiętywaniu boleści Jezusa oraz osób najbliższych Jego Sercu.

Jedną z najświętszych w klasztorze benedyktyńskim praktyk jest lectio divina – modlitewne czytanie słowa Bożego. Określam ją w taki lakoniczny sposób, jednak ciężar i potencjał lectio są niezmierzone. Wyobraźmy sobie, że mamy okazję porozmawiać z kimś niezwykle potężnym. Jak w takiej sytuacji będziemy się zachowywać? Oczywiście chcielibyśmy „z pokorą i szacunkiem”. A jeśli naszym rozmówcą jest sam Bóg? Co wtedy?

W praktyce wiemy, że różnie bywa. Czasem mamy dużo sił i ochoty, jesteśmy otwarci i pojętni, czytanie Pisma Świętego cieszy nas jak nic innego na świecie, daje dużo światła i pokoju. Obok tych, nielicznych przecież, chwil bardzo często naszym udziałem jest zgoła odmienny stan.

W najlepszym przypadku jest zwyczajnie – bez uniesień, ale i bez trudu, po prostu czytamy i mniej więcej rozumiemy, co Autor miał na myśli; ale bywają i chwile, w których jest nam naprawdę trudno wytrwać nad otwartą Księgą i wszystko w nas krzyczy, że powinniśmy ją zamknąć i wreszcie zrobić coś konkretnego. Czasem przysypiamy, bądź to, co właśnie przeczytaliśmy, budzi nasz głęboki sprzeciw.

Siostra Łucja to niezwykle ważna osobowość portugalskiego katolicyzmu XX wieku. 

Jako Pastuszka z Fatimy, która wraz z Franciszkiem i Hiacyntą dostąpiła w 1917 roku widzenia Matki Bożej, jest uznana za dziecko szczególnie błogosławione i wybrane do rozpowszechniania w świecie przesłania Bożego pokoju i zbawienia.

Jako karmelitanka, uważana za osobę uprzywilejowaną w swym oddaniu Bogu i służbie Kościołowi, cieszy się ogromnym zaufaniem wiernych, zaufaniem zakotwiczonym w jej wyjątkowej posłudze powierniczki Matki Bożej. 

We współczesnej historii Kościoła Siostra Łucja stanowi niezwykle istotny punkt odniesienia. Pojawiające się już podczas objawień wzmianki dotyczące Ojca Świętego i jego cierpień oraz wyjawienie trzeciej części tak zwanej Tajemnicy Fatimskiej, a również dramatyczne wydarzenia w dziejach Kościoła na przełomie XX i XXI wieku, nie pozwalają nam o niej zapomnieć.