Promocje

Książka José Tolentino Mendonçy odsłania głęboki sens przyjaźni oraz jej tajemnice. Ukazuje przy tym głęboki szacunek dla drugiego człowieka.

Rozważania Autora zanurzone są głęboko w słowie Bożym, odwołują się także do klasycznych źródeł naszej cywilizacji oraz poezji, której brak daje się odczuć we współczesnej teologii.

Przyjaciele sprawiają, że nasze życie dojrzewa, jest lżejsze

i ciekawsze. Są dowodem na to, że zawsze jest jakaś droga

i że lepiej kroczyć nią w dobrym towarzystwie.

Trzeba tylko wyruszyć.

Naucz się spotykać na wzór spotkania Jezusa z Samarytanką przy studni. To tam, wśród insynuacji i nieporozumień, oskarżania i próśb, wreszcie we wzajemnym rozpoznaniu – staje się cud.

W rozpoznaniu przez kobietę prawdy o tym, kim jest ona sama, Jezus zostaje rozpoznany jako dar Boga.

Współczesny człowiek mnoży znajomości w nieskończoność, ale prawdziwe relacje nie przychodzą mu łatwo. Naznaczone są często obojętnością, wyrachowaniem, błędami i rozczarowaniem. Nawet te najbliższe. Dzieje się tak, ponieważ to własne potrzeby i wyobrażenia stawiamy na pierwszym miejscu.

Co zrobić, by to zmienić? By naprawdę się spotkać?

Znaleźć skarb to jeszcze nie wszystko. Człowiek nieustannie poszukuje Boga, żyjącego w nim. Gdy Go odnajdzie, wcale nie kończy się jego droga, dopiero wtedy w Nim odnajduje wciąż więcej.

Tytuł nawiązuje do przypowieści Jezusa o skarbie ukrytym w roli.

Ale to w podtytule José Tolentino Mendonça ukrył swą główną myśl: „O sztuce wewnętrznego poszukiwania”.

Jest to zatem przewodnik po drodze wolności: od Abrahama po Mojżesza; od Eliasza po Jonasza, który poznaje prawdę o Bogu dopiero na obcej ziemi. Również Jezus z apostołami jest ciągle w drodze. Przekonaj się jak fascynująca jest codzienność pełna nowych odkryć.

Żyjesz w hałasie i zabieganiu. Nie potrafisz w sobie odnaleźć ciszy. A może się jej boisz. W tym pośpiechu często słyszysz jedynie słowa, które do Ciebie nie trafiają. Potrzebujesz uciszyć serce.

Szansą jest dla Ciebie modlitwa Jezusowa, uświęcona wielowiekową tradycją. Jedno zdanie zaczerpnięte z Ewangelii. Ono pomoże Ci się odnaleźć. Zaczniesz słyszeć, rozumieć, czuć.

Wyrusz w tę podróż!

Książka ta, to jeden z najważniejszych komentarzy pomocnych dla zrozumienia Ewangelii wg św. Marka i jej wartości dla naszej wiary.

Jest owocem wieloletnich doświadczeń i refleksji nad Ewangelią jako katechezą narracyjną. Kieruje się dwoma zasadami interpretacyjnymi: pierwsza z nich mówi, że Ewangelie, są nie tyle pismami dla egzegetów, ile raczej mają na celu wyznawanie wiary i proponowanie jej innym, druga zasada głosi, że Ewangelie z dostateczną jasnością wyrażają to, co pragną przekazać.

Jest to komentarz nowego typu, zgodny ze starożytną metodą lectio divina, gdzie  głównym założeniem jest skupiona i przepełniona modlitwą lektura, która w Słowie szuka Tego, który mówi, aby wejść w dialog z Nim, a w ten sposób poznać Go, pokochać i coraz doskonalej podążać za Nim.

Książka ta, to jeden z najlepszych komentarzy do Ewangelii wg św. Jana.

Zrodziła się ze stałej cotygodniowej lektury Ewangelii w ciągu trzech lat w kościele św. Fidelisa w Mediolanie. Autor przy pisaniu książki posłużył się starożytną metodą lectio divina, gdzie głównym założeniem jest skupiona i przepełniona modlitwą lektura, która w Słowie szuka Tego, który mówi, aby wejść w dialog z Nim, a w ten sposób poznać Go, pokochać i coraz doskonalej podążać za Nim.

Pomaga czytelnikowi wniknąć w misterium Słowa, które stało się ciałem w Jezusie Chrystusie, i pozwala angażować się coraz bardziej w dialog z Bogiem.

Z wielką radością oddajemy w ręce Czytelników tom 100. serii Źródła Monastyczne: Reguły (De institutis coenobiorum) świętego Jana Kasjana.

Dzieło, które czytelnik bierze do ręki, ma swoje wyjątkowe miejsce w literaturze ascetycznej. Ten obszerny traktat powstały w południowej Galii w latach 420–424 kształtował zachodnią myśl monastyczną przez długie lata, między innymi wywarł wpływ na dwa najważniejsze teksty łacińskiej normatywy  klasztornej: Regułę Mistrza oraz Regułę św. Benedykta.

Św. Alfons, kierowany duszpasterskim pragnieniem dopomożenia bliźnim w osiągnięciu zbawienia w dziele Przygotowanie do śmierci, z pasją przekonuje, że człowiek nawet w ostatniej chwili może się jeszcze nawrócić, choć nie jest to łatwe i wymaga spełnienia określonych warunków – stąd zachęta do wytrwałej modlitwy.

Dotyczy to wszystkich ludzi niezależnie od epoki.

Przebaczenie jest lekarstwem leczącym ranę zadaną wzajemnej więzi osobowej, która ze swej natury winna być więzią miłości. Czło­wiek jako osoba potrzebuje bowiem do życia szczególnej więzi, jaką jest miłość. Nie chodzi tutaj o emocjonalne rozbudzenie, cha­rakterystyczne dla zakochania i miłości ero­tycznej. Miłość nie sprowadza się do uczuć. Ona polega na szczególnym wzajemnym odniesieniu się do siebie osób, na obdarowaniu drugiego i przyjęciu go jako daru dla siebie.

To nie jest nauka o ośmiu grzechach głównych – to jest nauka o ośmiu rodzajach złych myśli. Grzech w pewnym sensie jest owocem, który wyrasta z myśli, a myśl z kolei jest jak korzeń - na to zwraca opracowanie Pomiędzy grzechem a myślą. O ośmiu duchach zła Ewagriusza z Pontu.

Nie bój się Pisma Świętego!

Ono jest dla ciebie! Weź je do ręki i czytaj!

Nie wiesz jak to zrobić? Silvano Fausti, ceniony teolog, poprowadzi cię krok po kroku. Pokaże drogę, zburzy stereotypy, nauczy cię widzieć Boga takim, jakim jest, a nie takim, jakim Go sobie wyobrażasz. Spróbuj!

Biblia jest pokarmem dla każdego człowieka. Nie została napisana dla pobożnych erudytów, teologów, uczonych. Miała opowiadać człowiekowi o Bogu. Jej lektura musi być "świecka", tak z religijnego , naukowego, jak i politycznego punktu widzenia. Dlaczego? Bo Jezus był zwykłym świeckim. Nie należał do bogatej klasy kapłanów ani do pobożnej klasy faryzeuszy, ani nawet do uczonych w Piśmie. Owszem, był potomkiem króla Dawida, ale na tym kończyły się Jego arystokartyczne tytuły. 

Pobożna, uczona, i apologetyczna lektura Biblii nie oddaje tego, co Księga ta sprawiła i co wciąż sprawia w świecie. Jej tajemnica została objawiona nie uczonym czy ekspertom, lecz ludziom prostym, żyjącym na świecie, mającym codzienne problemy.

Książka przedstawia naukę Ewagriusza z Pontu (345–399) na temat ośmiu duchów zła zwanych też myślami namiętnymi (gr. logismoi) atakujących każdego człowieka czyli obżarstwa, nieczystości, chciwości, smutku, gniewu (złości), acedii, próżności i pychy.

Rozeznawanie i podejmowanie dobrych decyzji nie jest proste.

Często nie dostrzegamy działania Boga w naszym życiu lub poddajemy je w wątpliwość. Jak to zmienić? Jak odkryć i zrozumieć nasze życie wewnętrzne?

Książka Silvano Faustiego to podręcznik do wewnętrznego rozwoju.

Autor odwołuje się do najstarszych, zapomnianych już tradycji i proponuje podjęcie ćwiczeń, które uczą, jak żyć wolnością, do jakiej zostaliśmy przeznaczeni.

Naucz się obserwować swoje wnętrze i usuwać z niego chaos.

Poznaj tajemnicę Bożej wolności i odkryj, jak rozpoznawać działanie Boga w sobie. Wtedy wszystko, nawet pokusa, będzie dla ciebie okazją do wzrostu.

Publikacja Nad księgami opata Jana o naśladowaniu Chrystusa zawiera tekst O naśladowaniu Chrystusa oraz komentarz s. Małgorzaty Borkowskiej OSB.

W historii chrześcijaństwa mamy kilka dzieł literackich, które pochodzą ze środowisk monastycznych, czytane są powszechnie do dzisiaj, i szczególnie silnie wpłynęły na ukształtowanie się naszej duchowości, gdyż dały wyraz ludzkiej tęsknocie za Bogiem.

Najstarsze z nich to Księga starców i narosła wokół niej literatura egipskiej pustyni. Dalej, Wyznania św. Augustyna; zaliczam je do literatury monastycznej, gdyż autor był wedle ówczesnych pojęć mnichem, chociaż w mieście; założył nawet wspólnotę, napisał dla niej regułę, i jak większość Ojców Kościoła został biskupem z mnicha właśnie.

Następna jest Reguła św. Benedykta; jej nauka, ale przede wszystkim jej praktyka w niezliczonych wspólnotach, kształtowała życie chrześcijańskie (jak pisze Rowan Williams) przez sam fakt, że ukształtowała mnóstwo osobowości, które z kolei kształtowały społeczeństwo. Czwarta jest księga O naśladowaniu Chrystusa.

Najwcześniejsze rękopiśmienne kopie Naśladowania pochodzą z Włoch i oczywiście nie są przez kopistów wyraźnie datowane. Ponieważ jednak cechy pisma i szczegóły wykonania pozwalają datować średniowieczne rękopisy z dużą dokładnością, jest pewne, że najstarsza zachowana kopia (podkreślmy: kopia już, nie pierwopis autorski), sporządzona w Vercelli i tam do dziś przechowywana, powstała między rokiem 1280 a 1330. Nie później. Otóż nawet koniec tego przedziału czasowego to jeszcze równe pół wieku przed przyjściem na świat Tomasza a Kempis (1380-1471), któremu na północny wschód od Alp przypisuje się do dzisiaj autorstwo tej księgi; a blisko sto lat przed jego dojrzałą działalnością pisarską.

Propozycje homilii okolicznościowych o. Włodzimierza Zatorskiego OSB, doświadczonego kaznodziei i rekolekcjonisty.

Autor za pomocą kazań opisuje jak bardzo sakramenty i liturgia są uobecnieniem Boga oraz Jego działania na ziemi. 

Homilie ojca Włodzimierza to zbiór cennych porad życiowych i wyjaśnień niektórych prawd wiary. Mogą być przydatne do modlitewnych rozmyślań. Kaznodziejom pomogą przy układaniu dobrych homilii.

Filokalia to najważniejsza wschodniochrześcijańska antologia pism o modlitwie nieustannej. Obejmuje teksty starożytne i średniowieczne z obszaru kultury grecko-bizantyńskiej. Są one od kilku stuleci równie ważne także dla duchowości zachodniego chrześcijaństwa.

Dzieło to przeżywa nową falę zainteresowania. Wydaje się, że jego znajomość jest niemal konieczna do rozumienia ekumenicznej Tradycji Kościoła. Rozświetla ono najtrudniejsze zawiłości życia duchowego.

Formuła zwięzłych i trafnych tekstów powoduje zaś, że szybko można przejść od wiedzy o modlitwie do jej praktyki.

Niniejszy tom zawiera najbardziej uznany wybór Filokalii, dotyczący modlitwy Jezusowej, zwanej też modlitwą serca lub modlitwą nieustanną.

Kiedy zbliża się czas wyjazdu, niejednokrotnie człowiek zaczyna się irytować, niepokoić, powątpiewać w sens kolejnej podróży. Kiedy już jednak jest w drodze, nagle przekonuje się, że to była dobra decyzja, aby znów wyruszyć.

Tak też jest z duchowymi podróżami, tym razem z Ewangelistami. Na wspólnej drodze można spotkać niezwykłych ludzi: pasterzy z Betlejem, nowożeńców i gości z Kany Galilejskiej, Zacheusza, Łazarza, Nikodema, Bartymeusza, nie mówiąc już o Maryi, Józefie i samym Jezusie.

Nie ma więc co zwlekać.

Czas wziąć do ręki ten wyjątkowy biblijny przewodnik i wyruszyć w świat, który ożywia i odmładza duszę.

Droga Filokalii to 50-dniowe ćwiczenie. Dlaczego taka nazwa?

Otóż jesteśmy przyzwyczajeni, że w okresach Adwentu czy Wielkiego Postu podejmujemy rekolekcje, różnego rodzaju ćwiczenia i praktyki pobożne. W Wielkim Poście odprawiamy bardzo popularne nabożeństwo Drogi krzyżowej. Współcześnie w okresie wielkanocnym zaczęto praktykować Drogę światła.

W nawiązaniu do tych nazw powstała Droga Filokalii.

Czym ona jest? To droga do życia prawdziwie chrześcijańskiego! Polega ona na przybliżaniu duchowości i teologii Filokalii. Szlak ma to do siebie, że może być długi i nie wiadomo, ile potrwa jego przejście.

Niniejsza propozycja jest tylko pewnym wprowadzeniem w duchowość wspomnianego zbioru tekstów. Nie wyczerpie ich treści, bo nie to jest jej celem.