Promocje

To, co ofiarujemy w czasie Eucharystii: chleb i wino, naszą pracę i świat, staje się w Chrystusie Jego życiem. Wszystko, co dajemy w Eucharystii, zo­sta­je nam oddane jako pokarm służący Jego życiu w nas.

Chrystus stał się pożywieniem, abyśmy mogli żyć życiem niezniszczalnym. Od dnia chrztu św. mamy w sobie życie niezniszczalne, dlatego potrzebujemy niezniszczalnego pokarmu, którym jest On sam. Sesja przebiegać będzie w klimacie pustyni i medytacji.

Cóż, takie jest życie! – kwitujemy krótko trudne sprawy, których wyjaśnić nie jesteśmy w stanie.

A co jeśli życie wcale nie jest takie, jakie jest? Może rację mają ci, którzy twierdzą, że życie jest takie, jak się je interpretuje, a prościej, jest takie, jak się je opowiada.

Dlatego warto się wsłuchać w to „nasze życie”, bo być może nie jest jedyną i nie tą najlepszą wersją, którą warto opowiadać.

Prawdziwe życie przecież jest gdzie indziej – mawia filozof. „Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus” (Ga 2, 20) – tajemniczo dodaje św. Paweł.

W trakcie sesji wsłuchamy się w samych siebie, w naszą osobistą historię, by od­kryć w niej Życie. Kto wie, może zaczniemy inaczej opowiadać o życiu?

Pierwsze go­dziny i dni tego szczególnego okresu, przeżyte na pustyni, w pełnej ciszy, na medytacji słowa Bożego z liturgii wielkopostnej, mogą stać się duchową inspiracją do hojnego wejścia w czterdziesto­dnio­we przy­gotowanie do Wielkiej Nocy.

Tematy konferencji:

1. „Nawróćcie się do Mnie całym swym sercem” (Jl 2, 12-18) 45 min. 
2. „A gdy (Jezus) się modlił, otworzyło się niebo” (Łk 3, 21-22) 46 min. 
3. „Panie, naucz nas modlić się” (Łk 11, 1-10) 57 min...

Nosimy w sobie doświadczenia relacji zarówno pięknych i trudnych. Niektóre z nich dają nam wsparcie i poczucie bezpieczeństwa. Inne pozo­sta­wi­ły ślady głębokich ran i wywołują ból, lęk i agresję.

Relacje po­zy­tywne i negatywne potrafią wpływać na kształtowanie naszej oso­bo­wości, na nastawienie do siebie, do innych, do Boga.

Konfe­rencje adre­so­wane do osób pomagających i szukających pomocy w uzdra­wianiu i rozwoju życiowych relacji.

Czas całości: 4 godz. 29 min. płyta w formacie CD MP3

Przejmująca opowieść o przypadkowym spotkaniu, które na zawsze odmienia życie dwóch mężczyzn – pełnego rasistowskich uprzedzeń policjanta i czarnego pastora. Inspirujący dramat, opowiadający o poszukiwaniu odkupienia, przezwyciężaniu rasowych uprzedzeń i sile wiary.

Policjant Bill 'Mac' McDonald (Michael Joiner) traci w wypadku ukochanego syna i przez kilkanaście kolejnych lat nie może pogodzić się z jego śmiercią. Jest pełen bólu i rasistowskich uprzedzeń (chłopaka potrącił czarny kierowca)...

Biblijna historia powołania, w której radość z niezasłu­żo­ne­go wybraństwa przeplata się z poczuciem kruchości i zawiścią blis­kich, godność królewska ze zdradą powołania, drama­tycz­na ucieczka z powrotem do pierwotnej wierności.

Góry w Ewangeliach skrywają wielkie tajemnice Jezusa. Autor rozważań zaprasza, by w świetle słowa Bożego przeżyć spotkanie z Jezusem, Nauczycielem i Panem, na Górze Kuszenia, Górze Wyboru, Górze Nauczania, Górze Przemienienia i Górze Ukrzyżowania. 

W duchu lectio divina proponuje modlitewną refleksję nad wybranymi fragmentami Ewangelii.  

Kościół Dziejów Apostolskich, to wspólnota ludzi zjednoczonych na modlitwie, wsłuchana w Słowo i wyczekująca wypełnienia się obietnicy Ojca.

Ojciec Marcin Ciechanowski, egzorcysta z wieloletnim doświadczeniem, głosi pełne pasji rekolekcje. Jest to książka do słuchania nagrana na płycie w formacie MP3. Czyta Bogumiła Kazimierczak.

Nie jest to tylko zbiór teorii i wskazówek teologicznych. To żywy przekaz poparty niezliczonymi przykładami uwolnienia spod mocy demona, z którymi ojciec Marcin zetknął się w swej posłudze egzorcysty. Wierząc w Boga, wierzymy także w misję, jaką powierzył On aniołom.

Chrześcijaństwo smutne i opresyjne obce jest przesłaniu Ewangelii. Amedeo Cencini zaprasza do odkrycia na nowo autentycz­nego wy­miaru radości, która jest solą życia człowieka wierzącego.

W świe­tle Słowa Bożego i refleksji psychopedagogicznej ukazana będzie istota radości. Radość nie jest sprawą taniego, chwilowego do­brego samopoczucia, ale sprawą treści, dojrzałości i wewnętrznej solid­ności osoby, sprawą doświadczenia i mądrości życiowej, dzięki której chrze­ścijanie, ludzie radości, uśmiechu i dobrego humoru, stają się apo­stołami optymizmu, który płynie z pewności nadziei.

Na przestrzeni ośmiu wieków, jakie dzielą nas od czasów św. Franciszka z Asyżu, wiele razy próbowano opowiedzieć o jego życiu.

On sam co praw­da nie napisał autobiografii, ale pozostawił po sobie wiele świa­dectw o osobistych spotkaniach z Ewangelią, które tak bardzo wpłynęły na jego historię życia, że stała się ona historią zbawienia, drogą ku świętości.

Dziś Franciszek staje obok nas, jako towarzysz w naszym dążeniu do świętości i jako wiarygodny świadek wewnętrznej przemiany, dokonującej się mo­­cą Słowa.

Słowo Boga karmi i leczy. Powołuje i posyła. Oczyszcza i umacnia do walki o dobro wszystkich i choćby jednego człowieka. Kształtuje apostołów zdolnych obumierać sobie, by żyć i dzielić się życiem z innymi.

W setną rocznicę śmierci sługi Bożego Franciszka Marii od Krzyża Jordana, założyciela salwatorianów i salwatorianek, sięgamy po Ewangelię wg św. Łukasza – przede wszystkim Łk 6, 12-17a – by korzystając z notatek, które o. Jordan zostawił w Dzienniku Ducho­wym (DD), uczyć się modlitwy, która kształtuje życie.

Tradycja przekazała wspaniałe przykłady zażyłej więzi ze Słowem Bożym.

Uczy zażyłości z Pismem, która „stwarza doskonałą harmonię, kształtuje najgłębsze zakamarki duszy, wchodzi doń by stać się częścią naszego świata wewnętrznego” (M. Magrassi).

W czasie VII Dni Duchowości Biblijnej krakowskie Centrum Formacji Duchowej zwróciło uwagę na Ojców Kościoła, aby uczyć się od nich, świeżości, duchowej pasji i głębi w spotkaniu z Biblią.

Psalmy są niezwykłą księgą, w której każdy może od­na­­­­leźć osobistą modlitwę życia. „Są odbiciem bo­gac­twa Boga i różnych stanów człowieka (...). Czasem od­­dają re­­akcję radosną, innym razem przepełnioną bó­lem, oso­­bi­­stą i zbiorową, wyrażającą ufność lub bła­ga­nie (...) wpro­wadzającą pokój w wewnętrzne wzbu­­rze­nie i za­­męt” (G. Ravasi).

Psalmy uczą nas jak modlić się całym życiem.

Miłość, która jest hojnym darem Ducha Świętego, wymaga z na­szej strony postawy czystości serca.

Tę zdobywamy poprzez samo­za­parcie i trud, przez dążenie do wewnętrznej wolności oraz dzięki dyscyplinie myśli i uczuć.

Aby poznawać serce Boga w słowach Boga, czytane słowo Pisma musi w nas wybrzmieć głosem, który dotyka samej naszej istoty, naszej naj­głębszej tożsamości. Dla Maryi momentem takiego spot­kania ze Sło­wem było z pewnością Zwiastowanie.

Lęk jest jednym z fundamentalnych stanów kondycji ludzkiej. Obecny w na­szych myślach, uczuciach, w naszej woli, dotyka każdego bez wzglę­du na wiek, pochodzenie, stan życia czy piastowane stanowisko.

Kryzys jest czymś normalnym w życiu, zwłaszcza dla kogoś, kto chce odpowiedzieć na Boży plan, który przerasta ludzkie siły. Kryzys jest momentem, w którym Bóg pozwala usłyszeć w sposób wyraźny i mocny Swój głos wzywający człowieka do zrobienia kolejnego kroku.

Kto ma odwagę usłyszeć ten głos, zobaczy otwierającą się przed nim nową przestrzeń. Jeśli w nią wejdzie, doświadczy godziny Boga!

Odwołując się do osobistego doświadczenia ducho­we­go i dusz­pa­ster­­skiego Józef Augustyn SJ daje szcze­re świadectwo kapłańskiej służby.

W cen­trum życia i po­sługi księży stawia Eucha­rystię i Sakrament Po­jed­­na­nia; podkreśla z mo­cą, że kapłan może stawać się wiernym sługą Eucha­rystii i pojednania tylko wów­czas, gdy najpierw sam, pośród codzienności życia, będzie we wszyst­kim szu­kał Boga, wyrzekając się te­go, co się Jemu nie podoba.

Nagranie konferencji na płycie w formacie MP3. Całkowity czas 6 godzin 14 minut.

Miłość wyrażana jest na wiele sposobów. Mówią o niej gesty, dobre słowa, czułość, prezenty. Jest także szczególny sposób troski, którym po­sługuje się Jezus: upomina z miłością.

Czy umiem odkrywać takie momenty?

Czy potrafię przyjmować upo­mnie­nia od bliskich, od Jezusa?

Podczas sesji pójdziemy z Siostrą Faustyną drogą prowadzącą do sa­me­go źródła: do Bożego słowa, w którym usłyszała i kontemplowała Miło­sier­dzie Wcielone (por. Dz. 1745).

Podejmiemy lectio divina do tekstów bi­blijnych, które Jezusa osobiście wskazał Faustynie, aby nad nimi roz­my­ślała.

Będzie uczyła nas czytania Słowa tak, jak uczył ją tego Miło­sier­ny: „Czytaj nie tylko ustami, ale sercem...” (Dz. 1765).

Będziemy kołysali w sercu obietnicę, którą Jezus zostawił Faustynie: „Przez Słowo Wcielone daję po­znać przepaść miłosierdzia mojego” (Dz. 88). To obietnica także dla nas.