Promocje

Wierność łasce. Kierownictwo duchowe zaawansowanych jest referatem wygłoszonym w dniu skupienia duszpasterzy akademickich w Zakopanem 23 września 1962 r.

W tamtych latach duszpasterstwo akademickie było jedyną możliwą formacją pogłębiającą młodych katolików. Władze państwowe rozwiązały bowiem wszystkie istniejące dotychczas organizacje katolickie, takie jak Sodalicja Mariańska, Iuventus Christiana, Odrodzenie, Akcja Katolicka... Referat wygłoszony wówczas do duszpasterzy akademickich, jest dzisiaj aktualny dla wszystkich duszpasterzy grup i ruchów zaangażowanych chrześcijan.

Mamy nadzieję, że z tekstu o kierownictwie duchowym skorzystają nie tylko duszpasterze, ale wszystkie osoby zainteresowane własnym rozwojem duchowym.

Kolorowanka dla najmłodszych.

Wprowadza w biblijny świat, ucząc i bawiąc jednocześnie. Piękne rysunki spodobają się zarówno dzieciom, jak i rodzicom. 

Rozwijają wyobraźnię, ćwiczą koncentrację i precyzję.

Aniołowie i ich podopieczni tylko czekają, by nabrać kolorów.

Do odkrycia ich barw na ilustracji wystarczy miękki pędzelek i odrobina wody. Każde pole ma inny kolor, który pojawi się po potarciu mokrym pędzelkiem. 

Tylko pamiętaj, by go przepłukać po zamalowaniu kolejnych fragmentów. Na koniec pozwól kartce wyschnąć i możesz malować następny obrazek! 

Malowanki wodne są gwarancją znakomitej zabawy, a ponadto ćwiczą koncentrację i precyzję, uczą cierpliwości, rozwijają wyobraźnię.

Ten wspaniały, uzdrawiający sakrament nosi różne nazwy – sakramentu pokuty, pojednania, spowiedzi. W szczególny sposób wyraża on nasze pragnienie przemiany serca, skierowania życia we właściwą stronę i przeżywania go w zdrowy sposób, w relacjach miłości z naszą rodziną, wspólnotą i Kościołem.

To nieodłączny element procesu wewnętrznego uzdrowienia oraz naprawy wszelkich więzi zniszczonych i nadwyrężonych przez nasze bezmyślne słowa i uczynki. 

"Sakramentalne spotkanie z Jezusem w piękny i prosty sposób przekazuje pocieszającą wiadomość, którą tak bardzo pragną usłyszeć wszystkie poranione dusze: <<Wszystko zostało ci przebaczone. Masz czyste konto. Możesz zacząć od nowa. Nie wracaj do przeszłości!>>". - fragment książki

Czy na końcu naszego życia jest wielka ciemna dziura, w której znikniemy? Co stanie się z naszym ciałem po śmierci? Czemu odbywamy tę trudną ziemską wędrówkę, zamiast od razu być tam i czy w ogóle jest jakieś "tam" i jakieś "potem"?

Odpowiedzi autora są przystępnie sformułowanym przypomnieniem nauczania Kościoła katolickiego.

Zabawne opowieści o dwóch małych chłopcach, chodzących do szkoły. Jeden to Antek Dobrzyński, drugi - jego Anioł Stróż. Jeden uczy się jak być dobrym człowiekiem, drugi - jak właściwie opiekować się swoim podopiecznym. Spotykają się przypadkowo, ale już zupełnie nieprzypadkowo zostają przyjaciółmi.

Po co komuś Anioł Stróż? Dlaczego czasem aniołowie nic nie widzą? Dlaczego niektórym "aniołom" lepiej nie ufać, choć wydają się miłe?  Chcesz wiedzieć? Sięgnij po pełne humoru książki z serii  "Twój anioł z nieba" - dobra lektura zapewniona! 

Kolejne przygody Antka i jego Anioła Stróża!

Antek chciałby zrobić prezent chłopcu z rodziny uchodźców. Tylko co ma mu podarować? Wzywa więc na pomoc swojego Anioła Stróża, a ten przybywa z całym klubem aniołów. Wspólnie starają się znaleźć prezent, który Antek ofiaruje naprawdę z serca.

Celem tej książki nie jest pouczanie ko­gokolwiek. Została napisana z nadzieją, że być może dzięki niej jak największej liczbie ludzi uda się powiedzieć: Nie ma bez­sensownych dróg. Nawet droga przez pustynię kryje w sobie wielką wartość.

„Wszystko widzisz inaczej i o wiele lepiej oczyma, które płakały”, powiada stare przy­­słowie.

Kto w ciszy i spokoju przemyśli i będzie pa­miętał o tym co tu napisano, doświadczy, „że spokój jest często działaniem, a ruch zatrzymaniem się w miejscu, rozpad tyl­ko stadium wstępnym czegoś nowego oraz, że pustynia kryje w sobie bogate życie” (Ulrich Schaffer).

Prawdziwe jest zda­nie: Bóg na nikogo nie nakłada większego cię­żaru, niż mógłby unieść!

Wakacyjne przygody Antka i jego Anioła Stróża!

Antek jest na wakacjach nad morzem. Wcale jednak nie jest mu wesoło, bo uwagę rodziców i Matyldy ciągle zajmuje jego mała siostrzyczka Karolinka. Nikt nie ma czasu się z nim bawić. Dzielny kowboj musi sam budować fort z piasku. Tymczasem zbliża się przypływ i jego fortecę wkrótce zaleją fale. Anioł Stróż leci pocieszyć swojego podopiecznego. Antek wpada na pewien pomysł…

Ojciec Chapman zdobył sobie wielkie uznanie prowadzonymi przez siebie rekolekcjami. Bez nich niewiele tylko listów, zebranych w tej książce, zostałoby zapewne napisane, gdyż ich autorzy i adresaci poznawali o. Johna najczęściej właśnie z tej okazji.

Powodzenia swego w tej dziedzinie nie zawdzięczał bynajmniej sztuce wymowy czy urokowi wygłaszanych konferencji. Najważniejszą rolę odegrało tu, jak się zdaje, jego głębokie zrozumienie, że każdy człowiek wymaga szczególnej uwagi i indywidualnego traktowania, że to, co pożyteczne dla jednego (a może nawet dla tego samego w jakimś wcześniejszym okresie), dla kogoś innego może okazać się nie tylko niepotrzebne, lecz wręcz zdecydowanie szkodliwe.

W jaki sposób jednak podejmować decyzję w takich sprawach? Odpowiedź przyszła szybko, gdy tylko znalazł się w Kościele katolickim, jak sam to pisze w trzy miesiące po swoim nawróceniu:

Zewsząd słychać dziś głosy mówiące o kryzysie Kościoła i teologii. Wydaje się, że nic nie jest już pewne i trwałe. Wszystko poddaje się pod dyskusję i opatruje znakiem zapytania. Z drugiej jednak strony, właśnie głębia tego kryzysu rodzi w nas największe nadzieje, ponieważ zmusza nas do postawienia najbardziej podstawowego pytania: co jest fundamentem i istotą naszej wiary?

Przecież nie idea czy zasada, a już na pewno nie struktury społeczne i kościelne. Fundamentem i istotą naszej wiary jest Imię, Osoba: Jezus Chrystus.

Punktem wyjścia i ośrodkiem kryzysu jest zatem — nie od dzisiaj — pytanie: za kogo uważacie Chrystusa?

Tezie, że współczesny kryzys jest ostatecznie kryzysem chrystologicznym, tylko pozornie można przeciwstawić pogląd, że Osoba Jezusa z Nazaretu budzi obecnie coraz większe zainteresowanie. Jezus z Nazaretu stał się znowu, niemal z dnia na dzień, postacią nadzwyczaj aktualną.

Książka jest bogatym zbiorem rozważań, przykładów, pobożnych opowieści i modlitw poświęconych tematyce czyśćca i wspomagania dusz, które w nim przebywają.

Autor przytacza liczne przykłady i cuda znane z tradycji Kościoła, widzenia i objawienia, wypowiedzi świętych i autorytetów kościelnych, cytaty z Pisma Świętego, legendy itp. Zamieszcza modlitwy i objaśnia sposoby wspomagania dusz czyśćcowych. Omawia też formy „współpracy duchowej” pomiędzy czyśćcem, niebem i ziemią.

Zastanawia się wraz z czytelnikiem, jakie są kary czyśćca i jak ich uniknąć. 

Pięknie ilustrowana książka z rozważaniami różańcowymi dla dzieci, których narratorką jest sama Matka Boża. Maryja, jak każda mama, uczy swoje dzieci odmawiania modlitwy. Od znaku krzyża przez wszystkie 20 tajemnic różańcowych prowadzi małego czytelnika drogą swojego Syna i swoją. Ta bezpośrednia forma i realistyczne ilustracje pomagają dziecku lepiej zrozumieć poszczególne tajemnice i zachęcają do modlitwy.

Do normalnej formacji w klasztorze należy wyjaśnienie ślubów zakonnych: zarówno ich teologii, jak i ich konsekwencji prawnych, praktycznych i duchowych. 

Ten krótki zbiorek nauk s. Małgorzaty Borkowskiej może być niezastąpioną pomocą w zrozumieniu ślubów przez ludzi, którzy je składają i starają się wypełniać.

Człowiek odczuwa potrzebę złożenia ofiary z siebie możliwie najpełniejszej i najtrwalszej, jeśli tylko ma możliwość; ofiary trwałej, nie tak, że "dzisiaj będę żyć w taki sposób, a jutro w inny, zależnie od tego, jakie akurat natchnienie mi przyjdzie; a ponieważ każde natchnienie, które mi przyjdzie jest od Pana Boga, to choćby dzisiaj było takie, a jutro przeciwne, ja będę żyć według tych natchnień".

Miłość Mądrości Przedwiecznej ukazuje wagę kultu maryjnego, ale przesuwa akcent ku innemu fundamentalnemu obszarowi rozważań Montforta. To traktat chrystologiczny skupiający się na takich wątkach jak: istota i wcielenie Mądrości Przedwiecznej, jej obecność i działanie w świecie i ludzkim życiu, a wreszcie jej rola zbawcza.

Wszystko to stanowi klucz do zrozumienia pełni przekazu Montforta. 

Dzieło św. Ludwika Marii zawiera też esencjonalną wiedzę praktyczną – czytelne drogowskazy dla każdego, kto pragnie świadomie postępować drogą wiary ku duchowej jedności z Bogiem.

Co naprawdę dzieje się podczas Mszy Świętej i dlaczego udział w niej jest tak istotny, że stał się materią przykazania Bożego i kościelnego?

Dlaczego powinniśmy systematycznie kultywować modlitwę osobistą oraz adorację Najświętszego Sakramentu?

Jakie owoce Ducha Bożego spływają na nas dzięki tym praktykom, a jakie zagrożenia indywidualne i społeczne rodzą się z ich zaniedbywania?

Zamieszczone w tej książeczce refleksje i cytaty nie tylko pozwalają zrozumieć sens i wartość spełniania określonych obowiązków wynikających z wiary, ale prowadzą nas do sedna katolickiej doktryny i pobożności eucharystycznej.

„Nie możemy żyć bez niedzieli” – deklarowali dawni męczennicy za wiarę, rozumiejąc przez to konieczność regularnego uczestnictwa w Eucharystii, które jest obowiązkiem człowieka wierzącego, a przede wszystkim szansą i zaszczytem stawienia się „przed obliczem Króla”.

"Prorok Zachariasz zachęca lud izraelski, by się weselił i wołał radośnie (zob. Za 9, 9-10). Oto bowiem zbliża się jego Król: „Pokorny — jedzie na osiołku” (Za 9, 9). Prorok mówi o Jezusie, który tryumfalnie wjedzie do Jerozolimy na grzbiecie oślęcia (zob. Łk 19, 29-40).

W kontemplacji zasadniczą rolę odgrywa łaska i to nie jako wsparcie naszych naturalnych zdolności, ale jako czysty dar, w którym „widzimy” prawdy, a nawet raczej spotykamy się z Bogiem, który się nam objawia, przez co doświadczamy czegoś, co przerasta nasze naturalne zdolności poznawcze i wyobrażenia.

W innym przypadku trudno mówić o prawdziwej kontemplacji i odróżnić ją od fałszywej. Zbyt silna rola czynnika naturalnego, ludzkiego może powodować uzurpację – mniemanie, że jest to kontemplacja, choć jest to jedynie nasza wizja wzmocniona przeżyciami.

Zapis rekolekcji wygłoszonych przez benedyktyna ojca Włodzimierza Zatorskiego na temat kontemplacji.

Od Góry Błogosławieństw po Kalwarię, początek ziemskiej działalności Jezusa i jej koniec splecione w słowach.

Osiem błogosławieństw i Siedem Ostatnich Słów Jezusa połączonych w siedem lekcji, siedem rozważań o - cichości, miłosierdziu, czystości serca, ubóstwie w duchu, łaknieniu sprawiedliwości, wprowadzaniu pokoju i znoszeniu prześladowań. 

Autor książki, amerykański biskup Fulton Sheen, był znanym mówcą, którego cotygodniowe wykłady telewizyjne przyciągały wielomilionową publiczność.

Rozwiąż krzyżówkę, a dowiesz się, jakimi słowami modlimy się do Boga, pokonaj labirynt, by odnaleźć Pana Jezusa, który zgubił się w drodze z Jerozolimy, przestaw litery w rozsypankach wyrazowych, aby poznać imiona tych, którzy szli za Jezusem.

Wśród kolorowych ilustracji znajdziesz mnóstwo ciekawych zagadek, rebusów i innych łamigłówek, które rozwijają spostrzegawczość, uczą logicznego myślenia i poszerzają wiedzę, a wszystkie dotyczą życia i nauczania Pana Jezusa!

Teraz na pewno zapamiętasz, co zdarzyło się w Kanie Galilejskiej i kto objawia się pod postacią gołębicy. Na każdej stronie umieszczono informację, gdzie o opisanym wydarzeniu przeczytasz w Biblii.

Udanej zabawy!

Odkryj najstarszy zachowany komentarz do "Pieśni nad pieśniami" w fascynującej książce "Komentarz do Pieśni nad Pieśniami (Tractatus de Epithalamio)" autorstwa św. Grzegorza z Elwiry.

To arcydzieło z IV wieku, nie tylko stanowi cenne źródło egzegezy biblijnej, ale także kulturowego kontekstu tamtego okresu.

De Epithalamio Grzegorza z Elwiry to unikalne dzieło, uznane za najstarszy łaciński komentarz do "Pieśni nad pieśniami", które przetrwało do naszych czasów. Ta fascynująca książka to nie tylko tłumaczenie tego unikatowego tekstu na język polski, ale także wprowadzenie do lektury oraz komentarze, które rzucają światło na filologiczne aspekty i konteksty historyczno-kulturowe.

Autor dokładnie analizuje postać Grzegorza z Elwiry, betyckiego biskupa, przedstawiając zarówno świadectwa pisane potwierdzające jego historyczność, jak i omawiając wątpliwości dotyczące daty jego narodzin i śmierci, a także rzekomej przynależności do sekty lucyferian. Książka rzuca także światło na kwestie związane z De Epithalamio, takie jak istnienie dwóch redakcji tekstu czy pochodzenie cytatów biblijnych użytych w komentarzu.

Niezwykle istotną część stanowi sam tekst przekładu De Epithalamio, który, ze względu na charakterystyczny dla glosy język, stanowił wyzwanie dla tłumacza. To nie tylko tłumaczenie, ale także komentarz, w którym znajdziemy rozważania translatorskie, teologiczne, historyczno-kulturowe i biologiczne, pozwalające lepiej zrozumieć przekładany tekst.

Jeśli interesujesz się egzegezą biblijną, historią wczesnego chrześcijaństwa i fascynującymi kontekstami kulturowymi, ta książka jest dla Ciebie.

Ten tomik jest zapisem wykładów o modlitwie, prowadzonych dla nowicjatu od wiosny 2023 roku. Wykłady były skierowane do konkretnych osób i uwzględniały fakt, że te osoby, jakkolwiek z punktu widzenia prawa członkinie „nowicjatu”, miały już za sobą całe lata doświadczenia na drogach modlitwy, toteż nie trzeba było tłumaczyć im wszystkiego od zera. Raczej chodziło o pewną powtórkę i systematyzację tematu, a zwłaszcza o samą istotę rzeczy, o osadzenie tego, co nazywamy modlitwą, w całościowej naszej relacji z Bogiem.

Jeszcze i z innej przyczyny nie chcę tu wchodzić w jakieś szczegóły techniczne; bo tam, gdzie mowa o relacji, o rozmowie, ważniejszym tematem jest Rozmówca niż technika mówienia czy zasady interpunkcji. Można w tych zasadach tak ugrzęznąć, że już zza nich nie widać nic więcej. Tak a nie inaczej siedzieć, tak a nie inaczej zapisywać, tak a nie inaczej układać myśli w punkty… takie rzeczy mogą się chwilowo przydać, ale robienie z nich ważnej zasady jest żałośnie bezosobowym ujęciem tego, co jest właśnie w istocie swojej osobowym kontaktem.

Nie będzie tu także mowy o mistyce, o której pojęcia doświadczalnego nie mam żadnego, a książkowe słabe. Będzie o drodze modlitwy wspólnej dla nas wszystkich. 

Jan Klimak miał posiadać wyjątkowe wykształcenie i wiedzę. Pozostawił po sobie niezwykłe dzieło, Drabinę raju, które jest zarysem drogi do świętości. Napisał je na prośbę przełożonego sąsiedniego monasteru z Raithau.

W swojej pisarskiej i teologicznej koncepcji odwołuje się do wizji Jakuba, który uciekając przed Ezawem, zasnął w drodze: We śnie ujrzał drabinę opartą na ziemi, sięgającą swym wierzchołkiem nieba, oraz aniołów Bożych, którzy się wspinali i schodzili po niej na dół (Rdz 28,12).

Do tego zdarzenia nawiązuje Jezus w rozmowie z Natanaelem: Zobaczysz jeszcze więcej niż to (…). Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących nad Syna Człowieczego (J 1,50–51).

Drabina staje się dla pisarza obrazem zstępowania Boga ku człowiekowi, a przede wszystkim wędrówki człowieka ku Bogu, która przypomina wspinanie się po trzydziestu szczeblach. Stanowią one literacką metaforę, ale też oddają osobiste doświadczenie duchowe autora, który przez czterdzieści lat prowadził życie pustelnicze