Promocje

Celem Katechizmu Życia Duchowego kardynała Roberta Saraha jest skromne towarzyszenie tym wszystkim, którym leży na sercu to, by na Bożą miłość odpowiedzieć całym życiem, szczęśliwym i owocnym, jakie rozkwitnie w wiecznym szczęściu kontemplowania Boga.

Książka powstała z pragnienia, by nieść im pomoc w wewnętrznej duchowej wspinaczce, prowadzącej do radości spotkania, które przemienia życie.

Te słowa płyną z trwania sercem przy Ewangelii i Osobie Jezusa Chrystusa, z pragnieniem, by czytelnik także odkrył owo trwanie serce przy sercu, pomagając mu wejść we własne wnętrze, w miejsce obecności Boga, i czyniąc konkretnym jego trud nawrócenia przez wskazanie, jaką drogą iść i jakich konkretnych środków użyć, żeby na nowo postawić Boga w samym środku naszych najistotniejszych dążeń.

„Uznałem, że zmierzch Boga w naszych postmodernistycznych społeczeństwach, kryzys podstawowych wartości ludzkich i moralnych oraz jego reperkusje nawet w Kościele, gdzie widać zamęt wokół prawdy objawionej przez Boga, utratę autentycznego zmysłu liturgii i podważenie tożsamości kapłańskiej, domagają się usilnie, by wszystkim wiernym zaproponować prawdziwy katechizm życia duchowego.

Każdy z nas wcześniej czy później staje przy kimś jako rodzic lub duchowy przewodnik, lider lub mentor albo po prostu towarzysz czyichś fragmentów życia.

Rodzimy się z tym powołaniem, aby być z kimś i dla kogoś.

W jakimś sensie stajemy się wychowawcami, bądź to z racji wybranego zawodu czy powołania, bądź po prostu stając się dla kogoś autorytetem.

Zapraszam cię w tej książce, drogi Czytelniku, do podróży, której bohaterem masz być Ty. To, co zaczerpnięte z myśli sługi Bożego ks. Pawła Smolikowskiego CR, jest jedynie inspiracją, aby wyruszyć w głąb siebie, spotkać się ze sobą, z tym, jak jesteś przy kimś i z kimś, zwłaszcza z osobami, które są Ci powierzone. Książka nie jest podręcznikiem, ale zaproszeniem do osobistej pracy nad sobą.

Do rąk czytelników oddajemy książkę niezwykle interesującą, która jest ważnym głosem wśród nielicznych na rynku wydawniczym publikacji poświęconych ojcostwu.

Polecamy ją zarówno przyszłym ojcom i matkom, jak i tym którzy chcą zrozumieć wyzwania, przed którymi stali ich rodzice, a z którymi przychodzi się też mierzyć współczesnym małżonkom. \

Ponadto książkę dedykujemy dziecku, które każdy z nas nosi w sobie.

Prawdziwi ojcowie stwarzają raj tu i teraz. (…) Bóg Ojciec, stwarzając człowieka, umieścił go w raju (…). Prawdziwy ojciec to ten, który umieszcza dziecko w świecie, który jest piękny w jego oczach. Nie musi być piękny w oczach dziecka, ale musi mieć wartość dla ojca, bo właśnie w zachwycie ojca dziecko jest w stanie odkryć raj na ziemi. Dla ojca ziemia powinna być rajem – tu i teraz, nie wczoraj. (Ks. Krzysztof Grzywocz)

Budowanie macierzyństwa i ojcostwa to nie są prace prowadzone indywidualnie, to wspólny wysiłek obojga rodziców. Niemniej mężczyzna powinien budować swe ojcostwo w pocie czoła. Zakasawszy rękawy, musi odwalić kawał ciężkiej roboty. Na szczęście później satysfakcja jest kosmiczna, choć niestety często przychodzi dopiero wtedy, gdy wnuki wdrapują mu się na kolana i opowiadają dziadkowi, jakiego mają wspaniałego ojca. (Ks. Mirosław Maliński „Malina”)

Czy wiara staje się obecnie kwestią wyłącznie prywatną? W jaki sposób Kościół może podejmować dialog ze światem? Jak rozwój współczesnej psychologii wpływa na naszą duchowość?

Kryzys w Kościele staje się coraz bardziej widoczny. Wielu szuka przyczyn takiego stanu w aferach obyczajowych czy problemach w sprawowaniu władzy przez kościelnych hierarchów. Czy to jednak prawdziwy powód osłabienia Kościoła?

Ojciec Jan Paweł Strumiłowski, teolog i wykładowca, wskazuje na głębsze przyczyny widocznych już zmian. W swojej książce analizuje rzeczywiste okoliczności kryzysu Kościoła, które jednoznacznie świadczą o tym, iż za wszelką cenę staramy się Kościół dostosować do zasad „tego świata”.

Książka “Bóg czy człowiek” nie powstała ani z lęku Autora, ani z zamiłowania do tropienia spisków i herezji, ani też z niezadowolenia w obliczu rzekomej „wspaniałej wiosny chrześcijaństwa”, ale z miłości do Kościoła katolickiego. Powstała także z płynącego z tej miłości żalu i bólu na widok gwałtu zadawanego Oblubienicy Chrystusa. Ten gwałt jakby chciał ją przymusić do tego, by odwróciła się od Boga i bardziej skupiała się na nas.

Wnikliwa analiza symptomów kryzysu w Kościele prowadzi do stwierdzenia, że pierwszeństwo Boga we współczesnym chrześcijaństwie staje się coraz bardziej teoretyczne. W praktyce przekształcamy się w religię humanistyczną, której podstawowym dogmatem jest doczesne dobro człowieka.

Potrzebujemy właściwie pojętego nawrócenia, to znaczy odwrócenia się od gloryfikowania siebie i zwrócenia się ku Bogu. Chrześcijaństwo bowiem bez bólu, bez krzyża, chrześcijaństwo pozytywne, otwarte, uśmiechnięte, staje się coraz bardziej fasadą, ładnym opakowaniem bez tego, co najistotniejsze.

Czy nadmiar dźwięków, obrazów, informacji, wydarzeń, wszelki zgiełk wokół nas i w nas samych nie przyprawia nas o ból duszy? Żyjemy w świecie rozbieganym, w przyspieszonym tempie pędzącym nie wiadomo dokąd. A nawet jeśli sami nie daliśmy się do końca wciągnąć w ten wir, widzimy, jak ulegają mu nasi bliscy: rodzina, przyjaciele, podopieczni… Czasem chciałoby się, by ktoś wreszcie powiedział temu wszystkiemu: STOP!

Takim znakiem STOP jest nowa książka kardynała Roberta Saraha: "Moc milczenia. Przeciw dyktaturze hałasu".

Największy hałas jest w nas samych. Ten hałas, który niszczy, jest w nas. Dlatego potrzebujemy doświadczenia ciszy, oderwania od tego, co nas zajmuje, od naszych problemów i różnych sytuacji w życiu. Uczymy się tej ciszy, będąc z Bogiem (kardynał Robert Sarah)

Książka jest owocem przyjaźni, która rodziła się z pasji i miłości do Słowa.

Autorami są kierownicy duchowi i  dyrektorzy domów relekcyjnych współpracujący z salwatoriańskim Centrum Formacji Duchowej.

"Dzielimy się owocami spotkań i osobistem modlitwy Słowem. To swoistego rodzaju collatio przyjaciół, którzy postanowili podzielić się własną zdolnością czytania Pism, swoją wrażliwością duchową i osobistą relacją ze Słowem. 

Każdy z nas pozostaje inny, jedyny i niepowtarzalny w budowaniu przyjaźni ze Słowem" (Krzysztof Wons SDS - ze wstępu).

W książce „Dał nam tak wiele. W hołdzie Benedyktowi XVI” kard. Robert Sarah próbuje zajrzeć wprost do duszy Benedykta XVI. Wie, że wszystkim, co zajmowało bawarskiego papieża, był Bóg. Odkrywa więc jego poznanie Boga jako Ojca, owocujące dziecięctwem duchowym. To stąd wynikały łagodność, cichość, prostota, skromność i wrażliwość Benedykta. Miał serce pierwszokomunijnego dziecka.

Autor śledzi uważnie wypowiedzi Ojca Świętego, w których mówiąc o ideale kapłaństwa lub najczystszej postaci bycia chrześcijaninem, pośrednio, nieświadomie, charakteryzuje samego siebie. Doświadczenie ojcostwa Boga nauczyło papieża również, jak on sam ma być ojcem w wierze dla całego świata. Stał się nim na miarę Ojców Kościoła.

W ostatniej części książki kardynał Sarah zostawia głos samemu Benedyktowi, przypominając mniej znane, lecz poruszające wypowiedzi, w których sami możemy zobaczyć serce papieża. Wielkie dziedzictwo najwybitniejszego teologa naszych czasów nie jest tylko intelektualne. Przede wszystkim jest to dziedzictwo duchowe, wskazujące nam drogę naśladowania Chrystusa.

Listy św. Karola de Foucauld do kuzynki, Marii de Bondy, lepiej niż najlepsza biografia dają nam możliwość śledzenia jego kroków dzień po dniu od chwili wstąpienia do trapistów aż po Tamanrasset.

Pierwszy jego list został wysłany już dwadzieścia cztery godziny po wyjeździe z Paryża, ostatni zaś w dniu śmierci, 1 grudnia 1916 roku.

Adresatka tych listów, starsza o osiem lat pani de Bondy, bardzo szybko wzbudziła w sercu Karola podziw, co wyrażało się w jego coraz większym do niej przywiązaniu. O roli, jaką ta świecka kobieta odegrała w życiu brata Karola od Jezusa, wymownie świadczy fakt, że właśnie dzięki Marii poznał on księdza Huvelina.

Niniejszy długo oczekiwany zbiór listów, opatrzony wprowadzeniem Georges’a Gorrée, stanowi jedno z głównych źródeł, z których czerpali biografowie brata Karola od Jezusa.

„Z nielicznymi wyjątkami – napisał Roger Quesnel – listy te można uznać za duchowe wyznania, gdyż brat Karol opisywał w nich stany swej duszy, reakcje na poruszenia łaski, pragnienie wierności ideałowi Nazaretu oraz fundamenty, na których opierał życie wewnętrzne”.

Lectio divina z Jakubem i Janem to zapro­sze­nie do modlitwy słowem Jezusa, który pragnie bogactwo naszych osobowości, charakterów i temperamentów ukierunkować na zdo­by­wanie Królestwa.

W Jezusie ukrzyżowanym i zmartwychwstałym objawia się prawda, że Królestwo Boże gwałt cierpi i gwałtownicy je zdobywają. Wziął na sie­bie wszelką przemoc gwałtowników, by zdobyć ich serca Boską miłością. Chce zdobyć także nasze serca, jak zdobył „synów gromu”.

Pójdziemy drogą Jakuba i Jana, którzy dali się porwać przez Jezusa. Cierpliwie ewangelizował ich charaktery i temperamenty przemie­nia­jąc w Bożych „gwałtowników Królestwa”.

Droga krzyżowa Jezusa jest jak Boskie lustro, w którym widzimy nasze krzyżowe drogi.

Właściwie jest tylko jedna krzyżowa droga – Jezusa, który idzie po ludzkich drogach i bierze na siebie nasze krzyże. Zatrzymuje się wszędzie tam, gdzie cierpimy, gdzie chorujemy, gdzie nie radzimy sobie ze zwątpieniem i beznadzieją, gdzie upadamy w grzech.

Zatrzymuje się przy każdej stacji naszego życia, aby nas uzdrawiać: nasze myśli chore od osądzania, naszą bezsilność wobec dźwigania krzyża, nasze „stłuczone” dusze z powodu ciągłego upadania, które się skończy dopiero w chwili śmierci, nasze poranione relacje z matką, ojcem i z tyloma bliskimi, bliźnimi. 

Każdy z nas jest zaproszony, aby zająć w nocnej rozmowie miejsce Nikodema, patrzeć Jezusowi prosto w oczy i przeżyć w sercu Jego wyznanie miłości. Może w tym pomóc najnowsza książka ks. Krzysztofa Wonsa, wydana nakładem wydawnictwa Salwator.

Każdy „Nikodem” bez względu na stan duszy może przeżyć swoją nocną rozmowę z Jezusem i usłyszeć zaproszenie do nowego życia. Starzec Nikodem przekonuje mnie, że nigdy nie jest za późno na spotkanie z Jezusem z Nazaretu, Synem Bożym, nigdy nie jest za późno, by wyjść z ciemności i przeżyć nowe narodziny. Jedno jest najpewniejsze: Jezus nigdy się nie spóźnia, czeka pierwszy i do końca, nawet na najbardziej spóźnionych.

Dziękuję ci, starszy bracie Nikodemie, że chociaż pora była już bardzo późna, zdecydowałeś się na rozmowę z Jezusem z Nazaretu.

Nie przestaje mnie intrygować pytanie, co ostatecznie zrobiłeś w życiu z tamtym nocnym spotkaniem z Nazarejczykiem? Czy po nocy spotkałeś Go o poranku? Zmartwychwstałego? Pozostaję z nadzieją.

Pierwszą troską formacji chrześcijańskiej, niezależnie od ro­dza­­ju powołania, powinno być takie słuchanie Słowa, aby sta­ło się ono doświadczeniem osobistego spotkania z Bogiem, a także stopniowym poznawaniem własnego „ja” ukrytego w Słowie. Jak pomagać sobie i innym, aby Słowo wzrastało w osobie for­mo­wanej, a wraz z nim ona sama? Jak pomagać sobie i innym, aby w Słowie odkry­wać własną tożsamość i po­wo­ła­nie?

1 płyta CD (format MP3) , całkowity czas nagrania 4 godz. 48 min.

Sesję prowadzi o.Amedeo Cencini - kanosjanin, pedagog, psycholog, terapeuta, kierownik duchowy, wykładowca na Papieskim Uniwersytecie Salezjańskim i "Claretianum" w Rzymie

Księga Sędziów - jedna z ważniejszych Ksiąg Starego Testamentu. Ukazuje ona najważniejszą z cech przewodnictwa duchowego: przylgnięcie w posłuszeństwie do Bożego Słowa, ale też odsłania pułapki, które nie straciły nic na swej aktualności. Konferencje ukazują cechy przewodnictwa we współczesnych realiach duchowego dążenia.

płyta CD-MP3,  całkowity czas nagrania 05:50:31

Ludzie mają setki oczekiwań wobec księży.

Ci spoza Kościoła oskarżają nas o wszelkie zło tego świata. Krytykują nas za pazerność, chciwość, dewiacje. Ci w Kościele mają wiele uwag odnośnie tego, jacy powinniśmy być, a jacy nie. Każdy próbuje wyrzeźbić nas na wzór swoich pomysłów i wyobrażeń. Ciężko unieść te wszystkie presje i oczekiwania. Ciężko być perfekcyjnym.

Jakiś czas temu usłyszałem jednak zdanie, które po raz kolejny pozwoliło mi nabrać odpowiedniego dystansu do życia. Brzmiało ono: „Rodzimy się, by być prawdziwi, a nie perfekcyjni”.

Zdałem sobie sprawę, że książka, którą chcemy Państwu zaproponować, jest właśnie o tym. Jeśli więc macie ochotę na szczerą rozmowę o życiu księdza, jego kłopotach, dylematach i radościach, to zapraszam na spotkanie na kartach tej książki. Poznacie prawdę, a prawda Was wyzwoli. 

Eucharystia może mieć ogromny wpływ na właściwe przeżywanie codzienności. Im głębiej uda się wejść w tajemnicę Eucharystii, tym pełniej będziemy spoglądali na swoje życie.

To sesja dla osób, które pragną pogłębiać swoją duchowość eucharystyczną.

Książka Twoje Słowo daje mi życie zawiera zapis konferencji wygłoszonych podczas jubileuszowej sesji z okazji 25-lecia Centrum Formacji Duchowej w Krakowie, która odbyła się w dniach 9-13 listopada 2022 roku.

Autorami konferencji są osoby należące do znakomitego, szerokiego grona formatorów, mistrzów duchowych, teologów, biblistów, pedagogów i psychologów, które przez minione ćwierćwiecze kształtowały umysły i serca uczestników spotkań w CFD – Domu Słowa.

Poszczególne rozdziały publikacji odsłaniają w pewnej mierze główne rozdziały życia i formacji CFD w ciągu minionego 25-lecia.

Wieńczy je rozmowa z o. -Innocenzo Gargano pod znamiennym tytułem Moja historia miłości do Słowa.

Sesja w ramach Szkoły Wiary. Proponuje konferencje i wprowadze­nia do modlitwy związane z newralgicznymi pytaniami o wiarę chrze­ścijań­ską z odwołaniem do tradycji Kościoła Wschodniego i Zachod­niego. Roz­wa­żania w czterech perspektywach: Słowo Boże – dogmat – wiara w życiu Kościoła – sztuka sakralna, wprowadzają w tematy wiary Kościoła niepo­dzie­lonego, dusz­pasterstwa i formacji w Kościele naszych czasów.

Rosnąca konsumpcja i coraz większe wymagania powodują, że skutecznie nauczyliśmy się zagłuszać przekaz Boży. Często zapominamy o prawdach ewangelicznych i nie chcemy kierować się nauką Chrystusa w relacjach prywatnych czy zawodowych. 

Tym cenniejsze jest inne spojrzenie.

W kazaniach ks. Tomasza Grabowskiego odnajdziemy samych siebie, nasze losy i wydarzenia nam znane.

Kim jest Duch Święty? Jaka jest Jego natura? Co to znaczy, że jest równy Ojcu i Synowi i jaka jest Jego specyficzna misja?

Te pytania były żywo dyskutowane w IV wieku, gdy pojawiało się wiele herezji i błędów w odniesieniu do Trzeciej Osoby Trójcy Świętej.

Dydym z Aleksandrii uporządkował wówczas te zagadnienia w dziele, które oddajemy do rąk współczesnym czytelnikom spragnionym rzetelnej i jednocześnie prostej nauki opartej na lekturze Pisma Świętego.