Promocje

Ksieni Cecylia daje nam genialnie prosty wykład, stanowiący zakończenie jej książki: rozdział zatytułowany Liturgia jest tylko jedna.

To jest wewnętrzna „liturgia” w Trójcy Świętej, uwielbienie składane Ojcu przez Syna, a człowiekowi dana jest łaska udziału w tym uwielbieniu. Program na całe życie modlitwy i na całe życie wynikającego z niej działania; i przyczyna konieczności tego, żeby modlitwa i działanie były zgodne.

Nie będziemy tu oczywiście streszczać całej książki.

Oprócz teologicznej podstawy są w niej zawarte świetne uwagi praktyczne, płynące nie tylko z tradycji, ale także najwyraźniej z długiego doświadczenia dróg modlitwy tak we własnej duszy, jak i we wspólnocie. Widać w tych radach troskę o unikanie wszelkiego subiektywizmu i wszelkiej przesady; słynny umiar benedyktyński wyraża się w szukaniu drogi najprostszej, ale także najbardziej zgodnej z prowadzeniem Bożym, choćby to było przez ciemną dolinę.

Eucharystia nie ma być źródłem wzruszeń, ale źródłem łaski; sakrament pokuty nie jest po to, żeby się zajmować jak najstarannniej własnym ja, ale po to, żeby otrzymać przebaczenie.

Modlitwa to życie, a życie ma mnóstwo form i przejawów, i nie można go zamykać raz na zawsze w jakimś systemie.

Każdy z nas wcześniej czy później staje przy kimś jako rodzic lub duchowy przewodnik, lider lub mentor albo po prostu towarzysz czyichś fragmentów życia.

Rodzimy się z tym powołaniem, aby być z kimś i dla kogoś.

W jakimś sensie stajemy się wychowawcami, bądź to z racji wybranego zawodu czy powołania, bądź po prostu stając się dla kogoś autorytetem.

Zapraszam cię w tej książce, drogi Czytelniku, do podróży, której bohaterem masz być Ty. To, co zaczerpnięte z myśli sługi Bożego ks. Pawła Smolikowskiego CR, jest jedynie inspiracją, aby wyruszyć w głąb siebie, spotkać się ze sobą, z tym, jak jesteś przy kimś i z kimś, zwłaszcza z osobami, które są Ci powierzone. Książka nie jest podręcznikiem, ale zaproszeniem do osobistej pracy nad sobą.

Publikowanie we współczesnej nam epoce, choćby w przystępnej postaci, wyboru pism eremity tak przejrzystego i doskonałego, jakim był bł. Paweł (1476–1528), to świadome wyzwanie rzucone światu z ufnością i w nadziei, która nie zawodzi; w „szaleństwie” człowieka, który wie, że głupstwo u Boga jest mądrzejsze od zwodniczej mądrości ludzi.

Ten, kto wśród współczesnego zamętu szuka drogi, żeby wrócić do swojej izdebki, bez czego nie można spotkać żywej Prawdy, podejmie to wyzwanie. Erem może stanowić konkretną metaforę dla tak wielu spośród nas, którzy na pustkowiu teraźniejszości chcieliby zyskać pomoc, żeby żyć w „wewnętrznym klasztorze” przesyconym pragnieniem Boga.

Dla innych, bez wątpienia mniej licznych, ale „powołanych” w szczególny sposób, teksty zawarte w tej książce mogą służyć jako przewodnik do tego, by w dosłowny sposób znaleźć drogę do eremu: „O beata solitudo, o sola beatitudo!”.

Do rąk czytelników oddajemy książkę niezwykle interesującą, która jest ważnym głosem wśród nielicznych na rynku wydawniczym publikacji poświęconych ojcostwu.

Polecamy ją zarówno przyszłym ojcom i matkom, jak i tym którzy chcą zrozumieć wyzwania, przed którymi stali ich rodzice, a z którymi przychodzi się też mierzyć współczesnym małżonkom. \

Ponadto książkę dedykujemy dziecku, które każdy z nas nosi w sobie.

Prawdziwi ojcowie stwarzają raj tu i teraz. (…) Bóg Ojciec, stwarzając człowieka, umieścił go w raju (…). Prawdziwy ojciec to ten, który umieszcza dziecko w świecie, który jest piękny w jego oczach. Nie musi być piękny w oczach dziecka, ale musi mieć wartość dla ojca, bo właśnie w zachwycie ojca dziecko jest w stanie odkryć raj na ziemi. Dla ojca ziemia powinna być rajem – tu i teraz, nie wczoraj. (Ks. Krzysztof Grzywocz)

Budowanie macierzyństwa i ojcostwa to nie są prace prowadzone indywidualnie, to wspólny wysiłek obojga rodziców. Niemniej mężczyzna powinien budować swe ojcostwo w pocie czoła. Zakasawszy rękawy, musi odwalić kawał ciężkiej roboty. Na szczęście później satysfakcja jest kosmiczna, choć niestety często przychodzi dopiero wtedy, gdy wnuki wdrapują mu się na kolana i opowiadają dziadkowi, jakiego mają wspaniałego ojca. (Ks. Mirosław Maliński „Malina”)

Jedną z najświętszych w klasztorze benedyktyńskim praktyk jest lectio divina – modlitewne czytanie słowa Bożego. Określam ją w taki lakoniczny sposób, jednak ciężar i potencjał lectio są niezmierzone. Wyobraźmy sobie, że mamy okazję porozmawiać z kimś niezwykle potężnym. Jak w takiej sytuacji będziemy się zachowywać? Oczywiście chcielibyśmy „z pokorą i szacunkiem”. A jeśli naszym rozmówcą jest sam Bóg? Co wtedy?

W praktyce wiemy, że różnie bywa. Czasem mamy dużo sił i ochoty, jesteśmy otwarci i pojętni, czytanie Pisma Świętego cieszy nas jak nic innego na świecie, daje dużo światła i pokoju. Obok tych, nielicznych przecież, chwil bardzo często naszym udziałem jest zgoła odmienny stan.

W najlepszym przypadku jest zwyczajnie – bez uniesień, ale i bez trudu, po prostu czytamy i mniej więcej rozumiemy, co Autor miał na myśli; ale bywają i chwile, w których jest nam naprawdę trudno wytrwać nad otwartą Księgą i wszystko w nas krzyczy, że powinniśmy ją zamknąć i wreszcie zrobić coś konkretnego. Czasem przysypiamy, bądź to, co właśnie przeczytaliśmy, budzi nasz głęboki sprzeciw.

Książka jest owocem przyjaźni, która rodziła się z pasji i miłości do Słowa.

Autorami są kierownicy duchowi i  dyrektorzy domów relekcyjnych współpracujący z salwatoriańskim Centrum Formacji Duchowej.

"Dzielimy się owocami spotkań i osobistem modlitwy Słowem. To swoistego rodzaju collatio przyjaciół, którzy postanowili podzielić się własną zdolnością czytania Pism, swoją wrażliwością duchową i osobistą relacją ze Słowem. 

Każdy z nas pozostaje inny, jedyny i niepowtarzalny w budowaniu przyjaźni ze Słowem" (Krzysztof Wons SDS - ze wstępu).

Czerpiąc z wielkiego korpusu dzieł Giustinianiego, na stronicach niniejszego tomu chcemy przedstawić małą próbkę jego solilokwiów.

Ograniczymy się tutaj do napisanych w młodości, a zwłaszcza do tych, które zostały datowane przez samego autora. Oto ich wykaz:

– Rozmyślanie o wyrzeczeniu się swych dóbr i samego siebie, Jerozolima 1507 (Pensiero 1507);

– Wyznanie swych grzechów, pomiędzy 4 lipca a 6 sierpnia 1510 (Confessione);

– Rozmyślanie o bojaźni Bożej, koniec grudnia 1510 (Pensiero sul timore);

– Rozmyślanie o dobrodziejstwach i o miłosierdziu Boga, koniec grudnia 1510 (Pensiero sui benefici);

Listy św. Karola de Foucauld do kuzynki, Marii de Bondy, lepiej niż najlepsza biografia dają nam możliwość śledzenia jego kroków dzień po dniu od chwili wstąpienia do trapistów aż po Tamanrasset.

Pierwszy jego list został wysłany już dwadzieścia cztery godziny po wyjeździe z Paryża, ostatni zaś w dniu śmierci, 1 grudnia 1916 roku.

Adresatka tych listów, starsza o osiem lat pani de Bondy, bardzo szybko wzbudziła w sercu Karola podziw, co wyrażało się w jego coraz większym do niej przywiązaniu. O roli, jaką ta świecka kobieta odegrała w życiu brata Karola od Jezusa, wymownie świadczy fakt, że właśnie dzięki Marii poznał on księdza Huvelina.

Niniejszy długo oczekiwany zbiór listów, opatrzony wprowadzeniem Georges’a Gorrée, stanowi jedno z głównych źródeł, z których czerpali biografowie brata Karola od Jezusa.

„Z nielicznymi wyjątkami – napisał Roger Quesnel – listy te można uznać za duchowe wyznania, gdyż brat Karol opisywał w nich stany swej duszy, reakcje na poruszenia łaski, pragnienie wierności ideałowi Nazaretu oraz fundamenty, na których opierał życie wewnętrzne”.

Lectio divina z Jakubem i Janem to zapro­sze­nie do modlitwy słowem Jezusa, który pragnie bogactwo naszych osobowości, charakterów i temperamentów ukierunkować na zdo­by­wanie Królestwa.

W Jezusie ukrzyżowanym i zmartwychwstałym objawia się prawda, że Królestwo Boże gwałt cierpi i gwałtownicy je zdobywają. Wziął na sie­bie wszelką przemoc gwałtowników, by zdobyć ich serca Boską miłością. Chce zdobyć także nasze serca, jak zdobył „synów gromu”.

Pójdziemy drogą Jakuba i Jana, którzy dali się porwać przez Jezusa. Cierpliwie ewangelizował ich charaktery i temperamenty przemie­nia­jąc w Bożych „gwałtowników Królestwa”.

Zapraszamy do fascynującej podróży przez czasy wczesnochrześcijańskiego Mediolanu w towarzystwie św. Ambrożego z Mediolanu, wybitnego biskupa, mówcy i myśliciela. Jego dzieło "O dziewictwie" ukazuje nam tajemnice życia konsekrowanego, rzucając światło na wyjątkowy okres IV wieku, kiedy Kościół przechodził przez dynamiczne przemiany.

W czasach, gdy chrześcijaństwo stawało się coraz bardziej wpływową siłą społeczną, a liczba wyznawców rosła, św. Ambroży stał na czele Mediolanu, pełniąc rolę biskupa i pasterza. Jego pisma nie tylko przetrwały wieki, ale także wciąż inspirują i prowokują do refleksji.

"O dziewictwie" to jedno z tych niezwykłych dzieł, które ukazują głęboką troskę Ambrożego o duchowieństwo, dziewice konsekrowane oraz kult męczenników.

Autor, z wyjątkowym zmysłem literackim i dogłębną wiedzą teologiczną, prowadzi czytelnika przez moralno-ascetyczne rozważania na temat życia poświęconego Bogu.

Jego mowy, listy, hymny i komentarze biblijne pozostają niezwykłym dziedzictwem, a "O dziewictwie" stanowi perłę w koronie jego twórczości.

Droga krzyżowa Jezusa jest jak Boskie lustro, w którym widzimy nasze krzyżowe drogi.

Właściwie jest tylko jedna krzyżowa droga – Jezusa, który idzie po ludzkich drogach i bierze na siebie nasze krzyże. Zatrzymuje się wszędzie tam, gdzie cierpimy, gdzie chorujemy, gdzie nie radzimy sobie ze zwątpieniem i beznadzieją, gdzie upadamy w grzech.

Zatrzymuje się przy każdej stacji naszego życia, aby nas uzdrawiać: nasze myśli chore od osądzania, naszą bezsilność wobec dźwigania krzyża, nasze „stłuczone” dusze z powodu ciągłego upadania, które się skończy dopiero w chwili śmierci, nasze poranione relacje z matką, ojcem i z tyloma bliskimi, bliźnimi. 

Każdy z nas jest zaproszony, aby zająć w nocnej rozmowie miejsce Nikodema, patrzeć Jezusowi prosto w oczy i przeżyć w sercu Jego wyznanie miłości. Może w tym pomóc najnowsza książka ks. Krzysztofa Wonsa, wydana nakładem wydawnictwa Salwator.

Każdy „Nikodem” bez względu na stan duszy może przeżyć swoją nocną rozmowę z Jezusem i usłyszeć zaproszenie do nowego życia. Starzec Nikodem przekonuje mnie, że nigdy nie jest za późno na spotkanie z Jezusem z Nazaretu, Synem Bożym, nigdy nie jest za późno, by wyjść z ciemności i przeżyć nowe narodziny. Jedno jest najpewniejsze: Jezus nigdy się nie spóźnia, czeka pierwszy i do końca, nawet na najbardziej spóźnionych.

Dziękuję ci, starszy bracie Nikodemie, że chociaż pora była już bardzo późna, zdecydowałeś się na rozmowę z Jezusem z Nazaretu.

Nie przestaje mnie intrygować pytanie, co ostatecznie zrobiłeś w życiu z tamtym nocnym spotkaniem z Nazarejczykiem? Czy po nocy spotkałeś Go o poranku? Zmartwychwstałego? Pozostaję z nadzieją.

Pierwszą troską formacji chrześcijańskiej, niezależnie od ro­dza­­ju powołania, powinno być takie słuchanie Słowa, aby sta­ło się ono doświadczeniem osobistego spotkania z Bogiem, a także stopniowym poznawaniem własnego „ja” ukrytego w Słowie. Jak pomagać sobie i innym, aby Słowo wzrastało w osobie for­mo­wanej, a wraz z nim ona sama? Jak pomagać sobie i innym, aby w Słowie odkry­wać własną tożsamość i po­wo­ła­nie?

1 płyta CD (format MP3) , całkowity czas nagrania 4 godz. 48 min.

Sesję prowadzi o.Amedeo Cencini - kanosjanin, pedagog, psycholog, terapeuta, kierownik duchowy, wykładowca na Papieskim Uniwersytecie Salezjańskim i "Claretianum" w Rzymie

Księga Sędziów - jedna z ważniejszych Ksiąg Starego Testamentu. Ukazuje ona najważniejszą z cech przewodnictwa duchowego: przylgnięcie w posłuszeństwie do Bożego Słowa, ale też odsłania pułapki, które nie straciły nic na swej aktualności. Konferencje ukazują cechy przewodnictwa we współczesnych realiach duchowego dążenia.

płyta CD-MP3,  całkowity czas nagrania 05:50:31

Ludzie mają setki oczekiwań wobec księży.

Ci spoza Kościoła oskarżają nas o wszelkie zło tego świata. Krytykują nas za pazerność, chciwość, dewiacje. Ci w Kościele mają wiele uwag odnośnie tego, jacy powinniśmy być, a jacy nie. Każdy próbuje wyrzeźbić nas na wzór swoich pomysłów i wyobrażeń. Ciężko unieść te wszystkie presje i oczekiwania. Ciężko być perfekcyjnym.

Jakiś czas temu usłyszałem jednak zdanie, które po raz kolejny pozwoliło mi nabrać odpowiedniego dystansu do życia. Brzmiało ono: „Rodzimy się, by być prawdziwi, a nie perfekcyjni”.

Zdałem sobie sprawę, że książka, którą chcemy Państwu zaproponować, jest właśnie o tym. Jeśli więc macie ochotę na szczerą rozmowę o życiu księdza, jego kłopotach, dylematach i radościach, to zapraszam na spotkanie na kartach tej książki. Poznacie prawdę, a prawda Was wyzwoli. 

Eucharystia może mieć ogromny wpływ na właściwe przeżywanie codzienności. Im głębiej uda się wejść w tajemnicę Eucharystii, tym pełniej będziemy spoglądali na swoje życie.

To sesja dla osób, które pragną pogłębiać swoją duchowość eucharystyczną.

Reguła zawiera w sobie niezwykły potencjał, który także i dziś może, a nawet powinien być wykorzystany do budowania lepszego, bardziej chrześcijańskiego świata.

Przede wszystkim jako tekst, który uczy nas, w jaki sposób mamy służyć Bogu, a zatem spełniać nasz podstawowy ludzki obowiązek. Jeśli zostanie on rzetelnie wypełniony, wszystko inne, co jest nam jeszcze potrzebne, przyjdzie, wraz z Bożym błogosławieństwem.

Jak jednak rozumieć słowo „psałterz”? Mylilibyśmy się, utożsamiając go jedynie z księgą biblijną. Mówiąc o psałterzu, jeśli chcemy pozostać wierni Tradycji, mamy na myśli to wszystko, z czego on wyrósł, co wokół psalmów się rozgrywa, co one wyrażają, czemu służą, całą tę rzeczywistość, która dzięki nim nieustannie jest aktualizowana. Psalmy są gramatyką spotkania z Bogiem.

Książka Twoje Słowo daje mi życie zawiera zapis konferencji wygłoszonych podczas jubileuszowej sesji z okazji 25-lecia Centrum Formacji Duchowej w Krakowie, która odbyła się w dniach 9-13 listopada 2022 roku.

Autorami konferencji są osoby należące do znakomitego, szerokiego grona formatorów, mistrzów duchowych, teologów, biblistów, pedagogów i psychologów, które przez minione ćwierćwiecze kształtowały umysły i serca uczestników spotkań w CFD – Domu Słowa.

Poszczególne rozdziały publikacji odsłaniają w pewnej mierze główne rozdziały życia i formacji CFD w ciągu minionego 25-lecia.

Wieńczy je rozmowa z o. -Innocenzo Gargano pod znamiennym tytułem Moja historia miłości do Słowa.

Sesja w ramach Szkoły Wiary. Proponuje konferencje i wprowadze­nia do modlitwy związane z newralgicznymi pytaniami o wiarę chrze­ścijań­ską z odwołaniem do tradycji Kościoła Wschodniego i Zachod­niego. Roz­wa­żania w czterech perspektywach: Słowo Boże – dogmat – wiara w życiu Kościoła – sztuka sakralna, wprowadzają w tematy wiary Kościoła niepo­dzie­lonego, dusz­pasterstwa i formacji w Kościele naszych czasów.

Rosnąca konsumpcja i coraz większe wymagania powodują, że skutecznie nauczyliśmy się zagłuszać przekaz Boży. Często zapominamy o prawdach ewangelicznych i nie chcemy kierować się nauką Chrystusa w relacjach prywatnych czy zawodowych. 

Tym cenniejsze jest inne spojrzenie.

W kazaniach ks. Tomasza Grabowskiego odnajdziemy samych siebie, nasze losy i wydarzenia nam znane.

Tłumaczenie "Reguły" św. Benedykta z Nursji i II Księgi "Dialogów" św. Grzegorza Wielkiego, poświęconego życiu Patriarchy Mnichów Zachodu. Dzieło św. Grzegorza stało się jednym z najsłynniejszych tekstów hagiograficznych i wzorem dla późniejszych żywotów. Teraz na płycie w formacie MP3