Promocje

Siostra Łucja to niezwykle ważna osobowość portugalskiego katolicyzmu XX wieku. 

Jako Pastuszka z Fatimy, która wraz z Franciszkiem i Hiacyntą dostąpiła w 1917 roku widzenia Matki Bożej, jest uznana za dziecko szczególnie błogosławione i wybrane do rozpowszechniania w świecie przesłania Bożego pokoju i zbawienia.

Jako karmelitanka, uważana za osobę uprzywilejowaną w swym oddaniu Bogu i służbie Kościołowi, cieszy się ogromnym zaufaniem wiernych, zaufaniem zakotwiczonym w jej wyjątkowej posłudze powierniczki Matki Bożej. 

We współczesnej historii Kościoła Siostra Łucja stanowi niezwykle istotny punkt odniesienia. Pojawiające się już podczas objawień wzmianki dotyczące Ojca Świętego i jego cierpień oraz wyjawienie trzeciej części tak zwanej Tajemnicy Fatimskiej, a również dramatyczne wydarzenia w dziejach Kościoła na przełomie XX i XXI wieku, nie pozwalają nam o niej zapomnieć. 

9 listopada 1906 roku umarła Elżbieta Catez, w karmelu w Dijon Elżbieta od Trójcy Świętej. Miała dopiero dwadzieścia sześć lat i cztery miesiące. Jej ostatnimi zrozumiałymi słowami były: „Idę do Światła, do Miłości, do Życia”. Elżbieta od Trójcy Świę­tej, prorok obecności Boga, duchowa córka Reformatorki Karmelu, zaprasza każdego pielgrzyma Abso­lutu, aby szalenie otworzył się „na Światło, na Miłość, na Życie”.

Odpowiadając na coraz szersze zainteresowanie Czytelników lectio divina przedstawiamy rozszerzoną wersję poprzedniej książki o. Stinissena dostosowując medytacje do chronologii biblijnej i przytaczając pełne fragmenty z Pisma Świętego na samym początku każdego rozważania co znacznie ułatwi lekturę i kontemplację słowa Bożego.

Miłość wyrażana jest na wiele sposobów. Mówią o niej gesty, dobre słowa, czułość, prezenty. Jest także szczególny sposób troski, którym po­sługuje się Jezus: upomina z miłością.

Czy umiem odkrywać takie momenty?

Czy potrafię przyjmować upo­mnie­nia od bliskich, od Jezusa?

Do rąk czytelników oddajemy książkę niezwykle interesującą, która jest ważnym głosem wśród nielicznych na rynku wydawniczym publikacji poświęconych ojcostwu.

Polecamy ją zarówno przyszłym ojcom i matkom, jak i tym którzy chcą zrozumieć wyzwania, przed którymi stali ich rodzice, a z którymi przychodzi się też mierzyć współczesnym małżonkom. \

Ponadto książkę dedykujemy dziecku, które każdy z nas nosi w sobie.

Prawdziwi ojcowie stwarzają raj tu i teraz. (…) Bóg Ojciec, stwarzając człowieka, umieścił go w raju (…). Prawdziwy ojciec to ten, który umieszcza dziecko w świecie, który jest piękny w jego oczach. Nie musi być piękny w oczach dziecka, ale musi mieć wartość dla ojca, bo właśnie w zachwycie ojca dziecko jest w stanie odkryć raj na ziemi. Dla ojca ziemia powinna być rajem – tu i teraz, nie wczoraj. (Ks. Krzysztof Grzywocz)

Budowanie macierzyństwa i ojcostwa to nie są prace prowadzone indywidualnie, to wspólny wysiłek obojga rodziców. Niemniej mężczyzna powinien budować swe ojcostwo w pocie czoła. Zakasawszy rękawy, musi odwalić kawał ciężkiej roboty. Na szczęście później satysfakcja jest kosmiczna, choć niestety często przychodzi dopiero wtedy, gdy wnuki wdrapują mu się na kolana i opowiadają dziadkowi, jakiego mają wspaniałego ojca. (Ks. Mirosław Maliński „Malina”)

Czy nasza codzienność stawia nam wymagania, aby dać świadectwo o nadziei wiary, która dla wielu staje się coraz bardziej odległa i dziwna? 

Kończąc swój pierwszy list św. Piotr zapewniał adresatów, że nie są sami, że Bogu zależy na nich. Mieszkańcy pięciu rzymskich prowincji Azji Mniejszej byli obcy w swoich miejscach życia. Patrzono na nich podejrz­liwie, jako na dziwnych, nie idących wraz z większością.

Konferencje wygłoszone w Centrum Duchowym Salwatorianów.

Łączny czas konferencji 11 godzin 21 minut.

Format - płyta CD MP3

Na przestrzeni ośmiu wieków, jakie dzielą nas od czasów św. Franciszka z Asyżu, wiele razy próbowano opowiedzieć o jego życiu.

On sam co praw­da nie napisał autobiografii, ale pozostawił po sobie wiele świa­dectw o osobistych spotkaniach z Ewangelią, które tak bardzo wpłynęły na jego historię życia, że stała się ona historią zbawienia, drogą ku świętości.

Dziś Franciszek staje obok nas, jako towarzysz w naszym dążeniu do świętości i jako wiarygodny świadek wewnętrznej przemiany, dokonującej się mo­­cą Słowa.

Książka należy do kanonu literatury chrześcijańskiej. Dzieło, które uczyniło dwudziestokilkuletnią karmelitankę, św. Teresę od Dzieciątka Jezus, Doktorem Kościoła.

W nim opisuje swoją "małą drogę" prowadzącą do zbawienia. Słuchając Teresy, czytelnik odczuwa pokrewieństwo, uznając swoje własne ubóstwo i bogactwo nadziei pokładanej w Jezusie. "Dzieje duszy" są książką, która rozpala miłość i pozwala mieć nadzieję.

Każdy chrześcijanin powinien przynajmniej raz w życiu przeczytać całą Biblię. Jeśli dotąd tego nie zrobiłeś, to dokonasz tego teraz. 

Wejdź odważnie w ten gąszcz słów Boga Żywego. Słowo Boże jest jak las, każde zdanie jest jak drzewo. Jak las pozostanie dla ciebie nieznane i tajemnicze, jeśli się nie odważysz i nie zanurzysz w nim. Kup własny egzemplarz Biblii, to ważne! Biblia ma być TWOJA.

Czytaj, zaznaczaj wersety, którymi się zajmiesz dokładnie, przemodlisz i przemedytujesz w innym czasie. Chociaż Słowo Boże jest zawsze takie samo, to jednak Bóg każdego dnia inaczej będzie do ciebie mówił, zależnie od twojego stanu duchowego, moralnego, życiowego…

Ten schemat czytań jest tylko pomocą dla wszystkich czytających, rozważających i pragnących żyć Słowem Bożym. 

Powstał z myślą o tych, którzy odczuwają głód czytania Pisma Świętego i przeznaczony jest dla wszystkich, którzy chcą Biblię poznać osobiście, zamierzają przeczytać ją całą, a następnie chcą Słowo Boże medytować, kontemplować, modlić się nim i wprowadzać je w życie.

Tradycja przekazała wspaniałe przykłady zażyłej więzi ze Słowem Bożym.

Uczy zażyłości z Pismem, która „stwarza doskonałą harmonię, kształtuje najgłębsze zakamarki duszy, wchodzi doń by stać się częścią naszego świata wewnętrznego” (M. Magrassi).

W czasie VII Dni Duchowości Biblijnej krakowskie Centrum Formacji Duchowej zwróciło uwagę na Ojców Kościoła, aby uczyć się od nich, świeżości, duchowej pasji i głębi w spotkaniu z Biblią.

Maryja jest Dziewicą miłującą. Teresa od Jezusa chętnie wraca do słów z Pieśni nad Pieśniami i komentuje je w swoich pismach, a jeszcze chętniej celebruje je w liturgii maryjnej.

Do naszych czasów przetrwał brewiarz, z którego Święta korzystała w ostatnich latach swojego życia. Najbardziej zużyte są strony zawierające Oficjum o Matce Bożej. Jest to wyraz jej miłości i oddania Maryi. Teresa kilkakrotnie odnotuje: „Maryja miłowała Jezusa bardziej niż apostołowie” (o. Maurizio Vigani OCD).

Niniejsza pozycja książkowa, drogi Czytelniku, jest pogłębionym i bardzo precyzyjnym poszukiwaniem osoby Najświętszej Maryi w pismach i pobożności Karmelu.

Może ona stać się swoistym podręcznikiem dla wszystkich, którzy obrali sobie Matkę Bożą z Góry Karmel za towarzyszkę na drodze wiary. Niech lektura książki o tych, którzy są dla nas dziś tak ważnymi świadkami wiary, stanie się zachętą do osobistej odnowy więzi z Matką Najświętszą (o. Jakub Kamiński OCD).

Jezus zdołał odmienić ludzkie opinie na temat losu – przez nas uznawanego za nieszczęśliwy – tych, którzy nie posiadają bogactwa, władzy ani zaszczytów, nie korzystają z ziemskich dóbr ani przyjemności. Jednym słowem: tych, którzy nic nie mają, niczego nie mogą i nic nie znaczą.

Jego niepozostawiające wątpliwości słowa mogą wydać się nie na miejscu, a nasze kryteria są tak różne, że prowokować mogą jednocześnie pytanie o to, czy to my mylimy się w oglądzie i ocenie funkcjonowania świata, czy też myli się On.

Błogosławieństwa proponują drogę wolności, która wymaga od nas zmiany.

W istocie, pragnąc żyć ubóstwem Błogosławieństw, nie wystarczy zrezygnować z bogactwa, zaszczytów, przyjemności. Trzeba również odrzucić egoizm egzystencji i własnej woli. […] Sens ubóstwa tkwi w głoszeniu Boga jako prawdziwego bogactwa serca.

Nienasycenie dobrami materialnymi nie jest niczym innym, jak skrywaną potrzebą Nieskończoności.

Przekonanie św. Jana od Krzyża: „Moje są niebiosa i moja jest ziemia, moje są narody, moi grzesznicy i sprawiedliwi!...” – wybrzmiewa już w wieku dziecięcym Tereski, który biografowie, w tym s. Immakulata, etykietują zwrotem, sytuacyjnie określonym: „biorę wszystko”. Tak jak bierze bez ograniczeń i zastanawiania się małe dziecko i dojrzały mistyk w poczuciu pełni miłości rodziców, bliskich i Boga.

Lectio divina dla początkujących to wprowadzenie do poszczególnych etapów modlitwy Słowem, które wyznaczają rytm dla osobistego, modli­tewnego czytania tekstów biblijnych.

Zbiór 14 Dróg Krzyżowych bogato ilustrowanych - NIE TYLKO NA WIELKI POST!!! Kto chce kroczyć Jego śladami? Kto pragnie doświadczyć Jego Miłosierdzia? Niewątpliwie, każdy z nas. Sięgnij zatem po tę książkę i poświęć trochę czasu na rozważanie Męki naszego Zbawiciela, szczególnie w Godzinie Miłosierdzia.

Sam Pan Jezus powiedział przecież św. Faustynie: Staraj się w tej godzinie odprawiać drogę krzyżową o ile ci na to obowiązki pozwolą ... (Dz. 1572).

Znajdziesz w niej rozważania z tekstami Pisma Świętego, Jana Pawła II, Świętych Karmelu, św. Jana Vianney’a, Tomasza a Kempis, paulina o. Augustyna Pelanowskiego, br. Efraima, br. Rogera z Taize oraz innych autorów.

Sesja "Między psychiczną równowagą a duchową dojrzałością" podejmuje refleksje nad regułami o rozeznawaniu duchów drugiego tygodnia Ćwiczeń Duchownych. Reguły te służą pomocą w rozeznawaniu działania duchów, gdy osoba jest ku­szona nie w sposób jawny, ale ukryty, „pod pozorem dobra”. Posiadanie odpowiedniej dojrza­łości osobowej jest warunkiem właściwego rozeznawania duchowego.

Kryzys jest czymś normalnym w życiu, zwłaszcza dla kogoś, kto chce odpowiedzieć na Boży plan, który przerasta ludzkie siły. Kryzys jest momentem, w którym Bóg pozwala usłyszeć w sposób wyraźny i mocny Swój głos wzywający człowieka do zrobienia kolejnego kroku.

Kto ma odwagę usłyszeć ten głos, zobaczy otwierającą się przed nim nową przestrzeń. Jeśli w nią wejdzie, doświadczy godziny Boga!

Życie Maryi przekonuje, że Słowo Boga potrafi zapewnić kruchej istocie ludzkiej wieczną młodość. To ono obdarzyło Ją płodnością po ludzku niewytłumaczalną. Uczyniło wierną Małżonką Boga i odporną na każde doświadczenie.

Pierwsze wspólnoty chrześcijańskie, chociaż nie były pozbawione sła­bości i prób w wierze, emanowały życiem. Pozostawiły prze­sła­nie nadziei: niezależnie od wszelkich pozorów zwycięstwa zła nad dobrem zwy­cię­stwo Chrystusa już się dokonało i jest definitywne. Zmartwychwstały jest obecny i działa w naszej historii.

Przesłanie pierwszego Kościoła jest nam potrzebne zwłaszcza dzisiaj, gdy „tylu ludzi sprawia wrażenie, że są zdezorientowani, niepewni, pozbawieni nadziei” (św. Jan Paweł II).

Sesja o nadziei w Kościele z propozycją konferencji, konwersacji i lectio divina do wybranych stronic Dziejów Apostolskich.

Cóż, takie jest życie! – kwitujemy krótko trudne sprawy, których wyjaśnić nie jesteśmy w stanie.

A co jeśli życie wcale nie jest takie, jakie jest? Może rację mają ci, którzy twierdzą, że życie jest takie, jak się je interpretuje, a prościej, jest takie, jak się je opowiada.

Dlatego warto się wsłuchać w to „nasze życie”, bo być może nie jest jedyną i nie tą najlepszą wersją, którą warto opowiadać.

Prawdziwe życie przecież jest gdzie indziej – mawia filozof. „Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus” (Ga 2, 20) – tajemniczo dodaje św. Paweł.

W trakcie sesji wsłuchamy się w samych siebie, w naszą osobistą historię, by od­kryć w niej Życie. Kto wie, może zaczniemy inaczej opowiadać o życiu?