Promocje

Z wielką radością oddajemy w ręce Czytelników tom 100. serii Źródła Monastyczne: Reguły (De institutis coenobiorum) świętego Jana Kasjana.

Dzieło, które czytelnik bierze do ręki, ma swoje wyjątkowe miejsce w literaturze ascetycznej. Ten obszerny traktat powstały w południowej Galii w latach 420–424 kształtował zachodnią myśl monastyczną przez długie lata, między innymi wywarł wpływ na dwa najważniejsze teksty łacińskiej normatywy  klasztornej: Regułę Mistrza oraz Regułę św. Benedykta.

Miłość wyrażana jest na wiele sposobów. Mówią o niej gesty, dobre słowa, czułość, prezenty. Jest także szczególny sposób troski, którym po­sługuje się Jezus: upomina z miłością.

Czy umiem odkrywać takie momenty?

Czy potrafię przyjmować upo­mnie­nia od bliskich, od Jezusa?

Publikacja Nad księgami opata Jana o naśladowaniu Chrystusa zawiera tekst O naśladowaniu Chrystusa oraz komentarz s. Małgorzaty Borkowskiej OSB.

W historii chrześcijaństwa mamy kilka dzieł literackich, które pochodzą ze środowisk monastycznych, czytane są powszechnie do dzisiaj, i szczególnie silnie wpłynęły na ukształtowanie się naszej duchowości, gdyż dały wyraz ludzkiej tęsknocie za Bogiem.

Najstarsze z nich to Księga starców i narosła wokół niej literatura egipskiej pustyni. Dalej, Wyznania św. Augustyna; zaliczam je do literatury monastycznej, gdyż autor był wedle ówczesnych pojęć mnichem, chociaż w mieście; założył nawet wspólnotę, napisał dla niej regułę, i jak większość Ojców Kościoła został biskupem z mnicha właśnie.

Następna jest Reguła św. Benedykta; jej nauka, ale przede wszystkim jej praktyka w niezliczonych wspólnotach, kształtowała życie chrześcijańskie (jak pisze Rowan Williams) przez sam fakt, że ukształtowała mnóstwo osobowości, które z kolei kształtowały społeczeństwo. Czwarta jest księga O naśladowaniu Chrystusa.

Najwcześniejsze rękopiśmienne kopie Naśladowania pochodzą z Włoch i oczywiście nie są przez kopistów wyraźnie datowane. Ponieważ jednak cechy pisma i szczegóły wykonania pozwalają datować średniowieczne rękopisy z dużą dokładnością, jest pewne, że najstarsza zachowana kopia (podkreślmy: kopia już, nie pierwopis autorski), sporządzona w Vercelli i tam do dziś przechowywana, powstała między rokiem 1280 a 1330. Nie później. Otóż nawet koniec tego przedziału czasowego to jeszcze równe pół wieku przed przyjściem na świat Tomasza a Kempis (1380-1471), któremu na północny wschód od Alp przypisuje się do dzisiaj autorstwo tej księgi; a blisko sto lat przed jego dojrzałą działalnością pisarską.

Do rąk czytelników oddajemy książkę niezwykle interesującą, która jest ważnym głosem wśród nielicznych na rynku wydawniczym publikacji poświęconych ojcostwu.

Polecamy ją zarówno przyszłym ojcom i matkom, jak i tym którzy chcą zrozumieć wyzwania, przed którymi stali ich rodzice, a z którymi przychodzi się też mierzyć współczesnym małżonkom. \

Ponadto książkę dedykujemy dziecku, które każdy z nas nosi w sobie.

Prawdziwi ojcowie stwarzają raj tu i teraz. (…) Bóg Ojciec, stwarzając człowieka, umieścił go w raju (…). Prawdziwy ojciec to ten, który umieszcza dziecko w świecie, który jest piękny w jego oczach. Nie musi być piękny w oczach dziecka, ale musi mieć wartość dla ojca, bo właśnie w zachwycie ojca dziecko jest w stanie odkryć raj na ziemi. Dla ojca ziemia powinna być rajem – tu i teraz, nie wczoraj. (Ks. Krzysztof Grzywocz)

Budowanie macierzyństwa i ojcostwa to nie są prace prowadzone indywidualnie, to wspólny wysiłek obojga rodziców. Niemniej mężczyzna powinien budować swe ojcostwo w pocie czoła. Zakasawszy rękawy, musi odwalić kawał ciężkiej roboty. Na szczęście później satysfakcja jest kosmiczna, choć niestety często przychodzi dopiero wtedy, gdy wnuki wdrapują mu się na kolana i opowiadają dziadkowi, jakiego mają wspaniałego ojca. (Ks. Mirosław Maliński „Malina”)

Książka przedstawia naukę Ewagriusza z Pontu (345–399) na temat ośmiu duchów zła zwanych też myślami namiętnymi (gr. logismoi) atakujących każdego człowieka czyli obżarstwa, nieczystości, chciwości, smutku, gniewu (złości), acedii, próżności i pychy.

Czy nasza codzienność stawia nam wymagania, aby dać świadectwo o nadziei wiary, która dla wielu staje się coraz bardziej odległa i dziwna? 

Kończąc swój pierwszy list św. Piotr zapewniał adresatów, że nie są sami, że Bogu zależy na nich. Mieszkańcy pięciu rzymskich prowincji Azji Mniejszej byli obcy w swoich miejscach życia. Patrzono na nich podejrz­liwie, jako na dziwnych, nie idących wraz z większością.

Konferencje wygłoszone w Centrum Duchowym Salwatorianów.

Łączny czas konferencji 11 godzin 21 minut.

Format - płyta CD MP3

Na przestrzeni ośmiu wieków, jakie dzielą nas od czasów św. Franciszka z Asyżu, wiele razy próbowano opowiedzieć o jego życiu.

On sam co praw­da nie napisał autobiografii, ale pozostawił po sobie wiele świa­dectw o osobistych spotkaniach z Ewangelią, które tak bardzo wpłynęły na jego historię życia, że stała się ona historią zbawienia, drogą ku świętości.

Dziś Franciszek staje obok nas, jako towarzysz w naszym dążeniu do świętości i jako wiarygodny świadek wewnętrznej przemiany, dokonującej się mo­­cą Słowa.

Filokalia to najważniejsza wschodniochrześcijańska antologia pism o modlitwie nieustannej. Obejmuje teksty starożytne i średniowieczne z obszaru kultury grecko-bizantyńskiej. Są one od kilku stuleci równie ważne także dla duchowości zachodniego chrześcijaństwa.

Dzieło to przeżywa nową falę zainteresowania. Wydaje się, że jego znajomość jest niemal konieczna do rozumienia ekumenicznej Tradycji Kościoła. Rozświetla ono najtrudniejsze zawiłości życia duchowego.

Formuła zwięzłych i trafnych tekstów powoduje zaś, że szybko można przejść od wiedzy o modlitwie do jej praktyki.

Niniejszy tom zawiera najbardziej uznany wybór Filokalii, dotyczący modlitwy Jezusowej, zwanej też modlitwą serca lub modlitwą nieustanną.

Tradycja przekazała wspaniałe przykłady zażyłej więzi ze Słowem Bożym.

Uczy zażyłości z Pismem, która „stwarza doskonałą harmonię, kształtuje najgłębsze zakamarki duszy, wchodzi doń by stać się częścią naszego świata wewnętrznego” (M. Magrassi).

W czasie VII Dni Duchowości Biblijnej krakowskie Centrum Formacji Duchowej zwróciło uwagę na Ojców Kościoła, aby uczyć się od nich, świeżości, duchowej pasji i głębi w spotkaniu z Biblią.

Lectio divina dla początkujących to wprowadzenie do poszczególnych etapów modlitwy Słowem, które wyznaczają rytm dla osobistego, modli­tewnego czytania tekstów biblijnych.

Sesja "Między psychiczną równowagą a duchową dojrzałością" podejmuje refleksje nad regułami o rozeznawaniu duchów drugiego tygodnia Ćwiczeń Duchownych. Reguły te służą pomocą w rozeznawaniu działania duchów, gdy osoba jest ku­szona nie w sposób jawny, ale ukryty, „pod pozorem dobra”. Posiadanie odpowiedniej dojrza­łości osobowej jest warunkiem właściwego rozeznawania duchowego.

Kryzys jest czymś normalnym w życiu, zwłaszcza dla kogoś, kto chce odpowiedzieć na Boży plan, który przerasta ludzkie siły. Kryzys jest momentem, w którym Bóg pozwala usłyszeć w sposób wyraźny i mocny Swój głos wzywający człowieka do zrobienia kolejnego kroku.

Kto ma odwagę usłyszeć ten głos, zobaczy otwierającą się przed nim nową przestrzeń. Jeśli w nią wejdzie, doświadczy godziny Boga!

Życie Maryi przekonuje, że Słowo Boga potrafi zapewnić kruchej istocie ludzkiej wieczną młodość. To ono obdarzyło Ją płodnością po ludzku niewytłumaczalną. Uczyniło wierną Małżonką Boga i odporną na każde doświadczenie.

Pierwsze wspólnoty chrześcijańskie, chociaż nie były pozbawione sła­bości i prób w wierze, emanowały życiem. Pozostawiły prze­sła­nie nadziei: niezależnie od wszelkich pozorów zwycięstwa zła nad dobrem zwy­cię­stwo Chrystusa już się dokonało i jest definitywne. Zmartwychwstały jest obecny i działa w naszej historii.

Przesłanie pierwszego Kościoła jest nam potrzebne zwłaszcza dzisiaj, gdy „tylu ludzi sprawia wrażenie, że są zdezorientowani, niepewni, pozbawieni nadziei” (św. Jan Paweł II).

Sesja o nadziei w Kościele z propozycją konferencji, konwersacji i lectio divina do wybranych stronic Dziejów Apostolskich.

Cóż, takie jest życie! – kwitujemy krótko trudne sprawy, których wyjaśnić nie jesteśmy w stanie.

A co jeśli życie wcale nie jest takie, jakie jest? Może rację mają ci, którzy twierdzą, że życie jest takie, jak się je interpretuje, a prościej, jest takie, jak się je opowiada.

Dlatego warto się wsłuchać w to „nasze życie”, bo być może nie jest jedyną i nie tą najlepszą wersją, którą warto opowiadać.

Prawdziwe życie przecież jest gdzie indziej – mawia filozof. „Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus” (Ga 2, 20) – tajemniczo dodaje św. Paweł.

W trakcie sesji wsłuchamy się w samych siebie, w naszą osobistą historię, by od­kryć w niej Życie. Kto wie, może zaczniemy inaczej opowiadać o życiu?

Pierwsze go­dziny i dni tego szczególnego okresu, przeżyte na pustyni, w pełnej ciszy, na medytacji słowa Bożego z liturgii wielkopostnej, mogą stać się duchową inspiracją do hojnego wejścia w czterdziesto­dnio­we przy­gotowanie do Wielkiej Nocy.

Tematy konferencji:

1. „Nawróćcie się do Mnie całym swym sercem” (Jl 2, 12-18) 45 min. 
2. „A gdy (Jezus) się modlił, otworzyło się niebo” (Łk 3, 21-22) 46 min. 
3. „Panie, naucz nas modlić się” (Łk 11, 1-10) 57 min...

Nosimy w sobie doświadczenia relacji zarówno pięknych i trudnych. Niektóre z nich dają nam wsparcie i poczucie bezpieczeństwa. Inne pozo­sta­wi­ły ślady głębokich ran i wywołują ból, lęk i agresję.

Relacje po­zy­tywne i negatywne potrafią wpływać na kształtowanie naszej oso­bo­wości, na nastawienie do siebie, do innych, do Boga.

Konfe­rencje adre­so­wane do osób pomagających i szukających pomocy w uzdra­wianiu i rozwoju życiowych relacji.

Czas całości: 4 godz. 29 min. płyta w formacie CD MP3

Biblijna historia powołania, w której radość z niezasłu­żo­ne­go wybraństwa przeplata się z poczuciem kruchości i zawiścią blis­kich, godność królewska ze zdradą powołania, drama­tycz­na ucieczka z powrotem do pierwotnej wierności.

Kościół Dziejów Apostolskich, to wspólnota ludzi zjednoczonych na modlitwie, wsłuchana w Słowo i wyczekująca wypełnienia się obietnicy Ojca.

Miłość, która jest hojnym darem Ducha Świętego, wymaga z na­szej strony postawy czystości serca.

Tę zdobywamy poprzez samo­za­parcie i trud, przez dążenie do wewnętrznej wolności oraz dzięki dyscyplinie myśli i uczuć.