Promocje

W tradycji Kościoła Maryja często jest przedstawiana jako doskonała „ikona” lectio divina: Matka brzemienna, która słucha, rozważa, wydaje na świat Słowo. Ewangeliści zostawili nam ikonę Maryi, abyśmy mogli „skopiować” w sobie wzór ucznia wierzącego Bogu na Słowo, zawsze młodego w swoich postanowieniach, wiernego do końca. Słowo uczyniło Ją dojrzałą. Nas także chce takimi uczynić.

Prowadzenie: ks. Joachim Stencel SDS - salwatorianin, kierownik duchowy i rekolekcjonista, duszpasterz Centrum Formacji Duchowej Salwatorianów w Krakowie

Filokalia to najważniejsza wschodniochrześcijańska antologia pism o modlitwie nieustannej. Obejmuje teksty starożytne i średniowieczne z obszaru kultury grecko-bizantyńskiej. Są one od kilku stuleci równie ważne także dla duchowości zachodniego chrześcijaństwa.

Dzieło to przeżywa nową falę zainteresowania. Wydaje się, że jego znajomość jest niemal konieczna do rozumienia ekumenicznej Tradycji Kościoła. Rozświetla ono najtrudniejsze zawiłości życia duchowego.

Formuła zwięzłych i trafnych tekstów powoduje zaś, że szybko można przejść od wiedzy o modlitwie do jej praktyki.

Niniejszy tom zawiera najbardziej uznany wybór Filokalii, dotyczący modlitwy Jezusowej, zwanej też modlitwą serca lub modlitwą nieustanną.

Warto próbować poszerzać naszego postrzeganie i rozumienie kryzysu. Kryzys, choć na ogół jest doświadczeniem bolesnym, może prowadzić do rozwoju i dojrzałości człowieka. Ważne jest jednak właściwe zrozumienie jego głębokich przyczyn i poznanie dróg odpowiedniego przeżywania kryzysu. Dobrze przeżyty kryzys może zaowocować pokojem serca.

6 płyt CD, łączny czas nagrania 4 godz. 51 min., format CD Audio

Szczególną trudność w relacjach międzyludzkich stanowią granice: nie wszystko mi wolno w relacji i nie wszystko jest dopuszczalne w kontakcie ze mną ze strony innych.

Sesja uwrażliwia na wagę umiejętnego stawiania granic i nauczyć nas stawiania granic w odpowiednim miejscu i odpowiednim momencie.

Łukasz pisze Ewangelię z perspektywy Bożej czułości i miłosierdzia. Odsłania tę stronę tajemnicy Boga, która wyraża się w przyjmowaniu człowieka w jego nędzy materialnej, psychicznej i du­chowej.

Przyjmuje syna powracającego po czasie jego zagubienia, przyjmuje zagubioną owcę, przyjmuje nierządnicę, przyjmuje żebraka, słowem przyjmuje ludzi z marginesu, z „obrzeży Kościoła”, przyjmuje tych, którzy oddalili się od Niego.

Sesja jest zaproszeniem, aby wejść na drogę lectio divina do Ewangelii św. Łukasza i spotkać się z Bogiem czułym w osobistej historii życia.

Książka przedstawia naukę Ewagriusza z Pontu (345–399) na temat ośmiu duchów zła zwanych też myślami namiętnymi (gr. logismoi) atakujących każdego człowieka czyli obżarstwa, nieczystości, chciwości, smutku, gniewu (złości), acedii, próżności i pychy.

Publikacja Nad księgami opata Jana o naśladowaniu Chrystusa zawiera tekst O naśladowaniu Chrystusa oraz komentarz s. Małgorzaty Borkowskiej OSB.

W historii chrześcijaństwa mamy kilka dzieł literackich, które pochodzą ze środowisk monastycznych, czytane są powszechnie do dzisiaj, i szczególnie silnie wpłynęły na ukształtowanie się naszej duchowości, gdyż dały wyraz ludzkiej tęsknocie za Bogiem.

Najstarsze z nich to Księga starców i narosła wokół niej literatura egipskiej pustyni. Dalej, Wyznania św. Augustyna; zaliczam je do literatury monastycznej, gdyż autor był wedle ówczesnych pojęć mnichem, chociaż w mieście; założył nawet wspólnotę, napisał dla niej regułę, i jak większość Ojców Kościoła został biskupem z mnicha właśnie.

Następna jest Reguła św. Benedykta; jej nauka, ale przede wszystkim jej praktyka w niezliczonych wspólnotach, kształtowała życie chrześcijańskie (jak pisze Rowan Williams) przez sam fakt, że ukształtowała mnóstwo osobowości, które z kolei kształtowały społeczeństwo. Czwarta jest księga O naśladowaniu Chrystusa.

Najwcześniejsze rękopiśmienne kopie Naśladowania pochodzą z Włoch i oczywiście nie są przez kopistów wyraźnie datowane. Ponieważ jednak cechy pisma i szczegóły wykonania pozwalają datować średniowieczne rękopisy z dużą dokładnością, jest pewne, że najstarsza zachowana kopia (podkreślmy: kopia już, nie pierwopis autorski), sporządzona w Vercelli i tam do dziś przechowywana, powstała między rokiem 1280 a 1330. Nie później. Otóż nawet koniec tego przedziału czasowego to jeszcze równe pół wieku przed przyjściem na świat Tomasza a Kempis (1380-1471), któremu na północny wschód od Alp przypisuje się do dzisiaj autorstwo tej księgi; a blisko sto lat przed jego dojrzałą działalnością pisarską.

Z wielką radością oddajemy w ręce Czytelników tom 100. serii Źródła Monastyczne: Reguły (De institutis coenobiorum) świętego Jana Kasjana.

Dzieło, które czytelnik bierze do ręki, ma swoje wyjątkowe miejsce w literaturze ascetycznej. Ten obszerny traktat powstały w południowej Galii w latach 420–424 kształtował zachodnią myśl monastyczną przez długie lata, między innymi wywarł wpływ na dwa najważniejsze teksty łacińskiej normatywy  klasztornej: Regułę Mistrza oraz Regułę św. Benedykta.