Promocje

Anselm Grün OSB, czerpiąc z obserwacji dokonanych podczas swojej wieloletniej praktyki duszpasterskiej, trafnie zauważa, że Boga nie można doświadczyć w pośpiechu. Dlatego zachęca do zatrzymania się i zajrzenia w głąb siebie, co umożliwi nam jeszcze bliższe spotkanie z Bogiem.

Wsłuchując się w głębię własnego serca i odkrywając tam tęsknotę, doświadczam głęboko w moim sercu Boga, który mieszka we mnie i który cały czas daje znać o sobie w mojej duszy przez potęgującą się tęsknotę.

Tytułowe trzy kolory to próba objaśnienia wydarzeń Triduum Sacrum w sposób zostawiający miejsce na osobistą refleksję i przemyślenia, które podobnie jak barwy mogą przybierać różne odcienie.

Bo choć barwa jest zjawiskiem fizycznym – wrażeniem wzrokowym – to kolory przecież każdy z nas odbiera indywidualnie.

Jeśli więc ta pozycja, zawierająca kilka serii kazań na Święte Triduum Paschalne, stanie się czytelnym komunikatem o wierze w Jezusa Chrystusa i świadectwem żywotności wspólnoty parafii Mariackiej w Krakowie, której serce bije w samym centrum miasta od ośmiuset lat, to wydawniczy cel został już osiągnięty.

Może ta próbka głoszenia stanie się dla odbiorców motywem do głębszych przemyśleń, a może – choćby dla niektórych – inspiracją do poszukiwań swojego miejsca we wspólnocie Kościoła?

Jeden procent oddany Bogu zmieni twoje życie.

Nawet jeżeli przeznaczysz na modlitwę tylko piętnaście minut dziennie, szybko odkryjesz, że całe twoje życie stało się modlitwą.

Książka ta jest wynikiem duchowego eksperymentu. Mówię o prostej, skutecznej modlitwie – takiej, która nie musi zajmować dużo czasu, a w ostatecznym rozrachunku pomoże ci odpowiedzieć na najtrudniejsze pytania, wprowadzając cię na ścieżkę wiodącą do głębszego, wyraźniejszego i bardziej osobistego doświadczenia Boga.

Gary Jansen, korzystając z Ćwiczeń duchowych św. Ignacego z Loyoli, inspiruje do zamiany teoretycznej wiedzy o Bogu w osobiste spotkanie. Opowiada błyskotliwe, prowokujące do myślenia historie oraz humorystyczne anegdoty obrazujące siłę prostej modlitwy. Proponuje różne rodzaje modlitwy i daje wskazówki, jak w naszym zabieganym i niespokojnym świecie skutecznie pogłębić swój związek z Bogiem, który nas kocha.

Książka zawiera rozważania Dróg krzyżowych. 

Kościół wciąż na nowo rozpoznaje swoją tożsamość. Czym, a raczej kim naprawdę jest dzisiaj Kościół Boży ze swoją dwutysiącletnią historią w zgiełku współczesności?

Rozważania dróg krzyżowych bpa Artura Ważnego i Magdaleny Figas pomagają znaleźć odpowiedź na to pytanie.

Na zbiór składają się dwa cykle rozważań.

Pierwszy dotyczy Kościoła   jako   wspólnoty   podejmującej   misję   Chrystusa   w   każdym   czasie,   a   drugi   – inspirowany życiem  błogosławionej rodziny Ulmów – odsyła nas do sytuacji Kościoła w godzinie szczególnej próby.

Obie lekcje, odwołujące się do doświadczenia chrześcijańskiego, są godne polecenia.

Wszyscy przecież jesteśmy grzesznikami tworzącymi święty Kościół, których życie, wydawałoby się, biegnące po szerokim gościńcu tradycji i obyczajów nagle zatrzymuje   się   na   rozdrożu,   na   którym   jedynymi   drogowskazami   pozostają   niezmiennie wiara, nadzieja i miłość

Szopka to zestaw 21 pięknie ilustrowanych kart z bożonarodzeniowymi wierszami. Każdy z nich opisuje w ciekawy sposób postać lub obiekt z szopki betlejemskiej.

Karty to dobry sposób na integrację i pogłębienie relacji, rozrywkę. Dzięki nim świąteczny czas spędzony w gronie rodziny i przyjaciół może być szczególny i wspólnototwórczy, umocniony wiarą i nadzieją.

• Rozlosuj karty w gronie najbliższych i wywołaj ich uśmiech.
• Podziel się swoimi uczuciami czytając wiersze o postaciach ze stajenki.
• Dołóż do prezentu jako miłą niespodziankę z dobrym słowem.
• Połóż koło nakrycia jako ozdobę wigilijnego stołu.
• Podrzuć nieznajomej osobie i spraw jej radość.

Niezwykłe karty na wyjątkowy dzień!

Eucharystia w naszym życiu nigdy się nie kończy. Dla jednych nużąca praktyka, dla innych – uciążliwy obowiązek do spełnienia. Wielu z nas nie rozumie dziś istoty Eucharystii i nie dostrzega jej związku z tajemnicą Kościoła.

Co to znaczy, że Kościół, czyli wszyscy ochrzczeni, powiązani ze sobą dzięki Eucharystii, stają się Ciałem Chrystusa? Czy Eucharystia wpływa realnie na nasze codzienne życie i relacje?

Czy wierzymy, że dzięki niej możemy się zmienić, doświadczyć oczyszczenia?

Dariusz Piórkowski SJ przypomina, że Eucharystia nie jest wyłącznie rytuałem religijnym, ale niezbędną częścią drogi wiary. Przez współgranie trzech rzeczywistości – modlitwy, konkretnych aktów i wspólnoty – uczy nas miłości, wrażliwości oraz uważności na wykluczonych i biednych. Wprowadza w głębsze poznanie Boga i Jego działania.

Na Eucharystię możemy spojrzeć jak na pewnego rodzaju szkołę i źródło. To samo jednak możemy powiedzieć o Kościele – Ciele Chrystusa. Zarówno podczas Eucharystii, jak i w Kościele przyjmujemy miłość, ale równocześnie się jej uczymy. Nie tylko w kościele, ale w domu, pracy, w szkole. To znaczy, nie w pojedynkę, lecz razem i dzięki pomocy innych.

Motto na nadchodzący rok: jesteś potrzebna, chciana i kochana! Terminarz na rok 2024.

Codzienność niesie ze sobą wiele doświadczeń. Tych pięknych i zarazem tych trudnych. Dziś, gdy otacza nas tak wiele negatywnych bodźców, zmęczenia, samotności i dystansu w relacjach, potrzebujemy szczególnego wsparcia, bliskości i przytulenia. Ten kalendarz pomoże ci znaleźć czas na radość i czułość dla siebie oraz bliskich.

Co zawiera?

• inspirujące cytaty z książek Kasi Olubińskiej,
• wzruszające teksty na każdą porę roku,
• śliczne ilustracje Karoliny Marciniak z Boskich Kresek,
• piękne fotografie autorstwa Toli Piotrowskiej
• odsyłacze do czytań z Pisma Świętego na każdy dzień,
• miejsce na wspierające słowa i zapiski…Czułe i kochane dla bliskich, nie potrafimy być takie dla siebie. A przecież jesteśmy dobre, piękne, wspaniałe, wyjątkowe i warte wszystkiego, co najlepsze, najbardziej cenne.

Zmień swoje „za mało” w „wystarczająco dobrze” Żyj w zgodzie z samą sobą.

Kochać siebie – to dla nas, kobiet, zazwyczaj wielkie wyzwanie. Czy naprawdę cenimy siebie za to, kim jesteśmy? Czy potrafimy siebie zaakceptować takimi, jakie jesteśmy? Czy mamy pewność, że jesteśmy silne, i wiemy, jak pokonywać trudności? Czy zdajemy sobie sprawę z nierówności ról kobiet w społeczeństwie i w Kościele?

Bycie kobietą to bycie przychylną i stawiającą granice, kreatywną i energicznie działającą, delikatną i wytrzymałą, niezależną i ukazującą przywiązanie. Nasze demony, lęki, wszystko, czego się boimy, to tylko etap, który doprowadzić może do jeszcze głębszego przeżywania miłości.

Linda Jarosch, przywołując postać Marii Magdaleny, w empatyczny i osobisty sposób porusza istotne tematy dotyczące feminizmu, dostępu kobiet do życia publicznego, a przede wszystkim ich aktywnego zaangażowania we wspólnotę Kościoła. Pokazuje sytuację współczesnych kobiet z nowej perspektywy. Daje wskazówki do odnalezienia właściwej, satysfakcjonującej drogi życia.

Bóg – Jeden w Trójcy – jest wspólnotą Osób. Zostaliśmy stworzeni na obraz i podobieństwo właśnie takiego Boga, dlatego drugi człowiek nie może pozostawać „na zewnątrz” naszego życia i naszej wiary.

Z tego samego powodu aspekt wspólnotowy jest w chrześcijańskiej duchowości tak ważny.

• Jak być dla innych, a jednocześnie dbać o osobistą relację z Chrystusem?
• W jaki sposób przeżywać doświadczenie wspólnoty, by służyło dobru i przynosiło radość?
• Jesteśmy odpowiedzialni za wszystkich ludzi, czy jedynie za tych, którzy są obok nas?
• Dlaczego sakramenty zajmują szczególne miejsce w budowaniu jedności z bliźnimi?

Ksiądz Grzegorz Strzelczyk, z właściwą sobie wyrazistością, wskazuje na obszary, w których Duch Święty prowadzi nas nie tylko ku Ojcu, ale też ku sobie nawzajem.

Podpowiada również, w jaki sposób polubić, a nawet pokochać „bycie razem” w Kościele. Dzięki jego konkretnym wskazówkom ten, kto szuka możliwości pogłębienia swojej duchowości, odnajdzie wiele inspiracji do wspólnotowego jej przeżywania.

Ostatnie przesłanie o drogach kapłaństwa i przyszłości Kościoła

Ratzingerowe medytacje odnoszące się do fragmentów Pisma Świętego pokazują to, co najistotniejsze w myśli bawarskiego Teologa: pozwolić Bogu przemówić tak, aby Jego słowo przemieniało życie. Z jego refleksji można też wyczytać, w jaki sposób rozumiał on powołanie do bycia księdzem, a potem także biskupem i w końcu papieżem.

Lektura niniejszych kazań pozwala zarówno wgłębiać się w meandry Bożego przesłania do nas, jak i uczyć się, w jaki sposób czytać i głosić Słowo. Taka lekcja przyda się dzisiaj w Kościele każdemu, nie tylko księżom, ale również wszystkim wierzącym, którzy swoje bycie chrześcijanami traktują na serio, przyjmując na siebie radosny obowiązek i zaszczyt słuchania Boga i mówienia o Nim.
Ks. prof. Robert J. Woźniak

Usuń "Belki" ze swojego oka i spójrz na innych z miłością

Nawrócenie to nie tylko odrzucenie złych uczynków. To zmiana myślenia, ale także patrzenia na innych i… samych siebie. Tymczasem nasze widzenie bywa zaciemnione z powodu tkwiących nam w oczach uproszczeń, które zniekształcają obraz rzeczywistości.

• Czy milczenie zawsze jest złotem?
• Czy to, co nowe, na pewno jest gorsze od tego, co już znamy?
• Czy posłuszeństwo jest ważniejsze niż gotowość do uważnego wsłuchiwania się w głos Boga?

Ojciec Jacek Siepsiak zachęca, by się skonfrontować z różnego rodzaju stereotypami i uprzedzeniami, z których często nie zdajemy sobie sprawy.

By potraktować je jako zaproszenie do nietypowego rachunku sumienia - do poszukiwania i krytycznej oceny przekonań, które ograniczają naszą wrażliwość i wewnętrzną wolność. Które przeszkadzają patrzeć ze zrozumieniem na otaczający nas świat.

Spotkaj Boga w ciszy swojego serca - książka "W krainę ciszy. Praktyka chrześcijańskiej kontemplacji"

Jedność człowieka z Bogiem, do której prowadzi kontemplacja, już w człowieku istnieje. Aby ją odkryć, wystarczy zdać sobie z tego sprawę, i w ten sposób rozpocząć drogę modlitwy. To odkrycie jest pierwszym krokiem do tego, by dostrzec istotę swego człowieczeństwa, doświadczyć wewnętrznego spokoju i odkryć świętość wewnątrz – wspólnotę z Bogiem.

Ojciec Martin Laird zachęca do poznawania Boga na drodze kontemplacji, to znaczy w milczeniu miłości. Wskazuje proste elementy służące trwaniu w wewnętrznej ciszy, takie jak postawa i właściwy oddech, ale nie traktuje modlitwy jako techniki. Pokazuje, że nie chodzi o to, aby na tej drodze „coś osiągnąć”, wystarczy po prostu pozwolić, aby pewne rzeczy się wydarzyły.

Cisza jest naszą ojczyzną, jest krainą, do której wezwany jest każdy duchowy pielgrzym.

Jak lepiej zrozumieć rolę liturgii w życiu Kościoła?

Enzo Bianchi i Goffredo Boselli dają nam niezawodny klucz do rozwikłania tej tajemnicy. To biblijna historia o Emaus. Autorzy udowadniają, że współcześnie – podobnie jak uczniowie, którzy spotkali Jezusa w drodze – mamy tylko jeden sposób na stanie się autentycznymi chrześcijanami. Może się to dokonać wyłącznie przez rozumienie Pisma i łamanie chleba.

Wielką wartością tej publikacji jest ukazanie związku celebrowanej liturgii z konkretem chrześcijańskiego życia. Autorzy dostarczają przy tym wielu argumentów, które trzeba poznać i z którymi można twórczo dyskutować w debacie o współczesnym kształcie liturgii. Dawno nie czytałem tak duchowo inspirującej książki, która pokazywałaby, że faktycznie życie chrześcijanina znajduje swój szczyt i źródło w liturgii Kościoła.
ks. dr Krzysztof Porosło

Kluczem do uporządkowania jest poczucie wewnętrznej wolności

Chaos, pośpiech i zabieganie to rzeczy, które współcześnie najbardziej nam doskwierają. Przeżywany stres sprawia, że nasze życie traci smak. Mamy poczucie, że doświadczamy świata w sposób powierzchowny. Chcielibyśmy, aby codzienność była lepiej uporządkowana, a my sami bardziej konsekwentni w działaniu. Odpowiedzi na te potrzeby szukamy w dziesiątkach poradników.

Carlo Maria Martini, jeden z największych autorytetów duchowych ostatniego półwiecza, proponuje zmianę takiego myślenia. Zachęca do podjęcia działań, które będą skuteczniejsze od tych opisanych w popularnych publikacjach.

Opierając się na metodzie Ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli, daje proste wskazówki. Zamiast dążyć do żelaznej dyscypliny i samozbawienia, lepiej pozwolić pociągnąć się Bogu.

Jakże wielu z nas ma trudności na modlitwie. Nie wiemy, w jakich słowach zwrócić się do Boga, albo „zagadujemy” Go, mnożąc recytowane teksty, powtarzając te same formuły i nie dopuszczając Boga do głosu. Tymczasem Jezus mówi, by na modlitwie nie być gadatliwym i uczy nas słów Ojcze nasz…

Komentarzem do nich są trzy pochodzące z III wieku traktaty o modlitwie autorstwa wielkich mistrzów starożytnego chrześcijaństwa: Tertuliana, św. Cypriana i Orygenesa.

W swoich dziełach szczegółowo objaśniają znaczenie i sensy kolejnych wezwań Modlitwy Pańskiej, ale wiele w nich też uwag i refleksji pozwalających na lepsze rozumienie tradycji naszej wiary. Przede wszystkim jednak mogą one pomóc Czytelnikowi w modlitwie – „po to pisali swoje dzieła jej autorzy, po to je przetłumaczono i temu przede wszystkim mają one służyć” (Henryk Pietras SJ).

Módlmy się więc, drodzy bracia, tak jak Bóg, nasz Mistrz, nas nauczył… Św. Cyprian

Odkryj na nowo modlitwę na miarę pragnień Boga i człowieka

Bóg zaprasza nas do spotkania z Nim w „tu i teraz” naszego życia. Tymczasem my wolimy najczęściej albo rozpamiętywać przeszłość, albo zamartwiać się o przyszłość.

Umiejętności smakowania chwili obecnej może nauczyć nas różaniec. Gdy rozważamy jego tajemnice, tworzy się między Maryją a nami intymna więź. Matka Najświętsza, która zachowywała i rozważała w swoim sercu Boże sprawy, uczy nas kontemplacji, wyciszenia i prowadzi do doświadczenia wewnętrznego pokoju i głębi miłości Chrystusa.

Modlitwa różańcowa pomaga widzieć, słyszeć i odczuwać wokół siebie kochającą obecność Boga i troskliwość dobrej Matki. Spotkanie modlitewne ma w sobie coś z radosnej rozmowy przyjaciół, którzy ufają sobie bezgranicznie. Modlący się z ufnością powierza Bogu swoje troski i radości, dzieli się z Nim swoim smutkiem i cierpieniem. W Jego ręce oddaje swoją przyszłość i odsłania swoje skryte pragnienia. Jak promienie słońca przechodzą przez witraż i rozświetlają wnętrze katedry, tak samo poprzez modlitwę obecność Boga wchodzi w jego życie, rozprasza ciemności, usuwa poczucie samotności i opuszczenia, oddala lęk, dając w zamian mocną nadzieję na lepszą przyszłość.

Kontemplacja to głęboka praktyka duchowa, która pozwala nam zbliżyć się do Boga i doświadczyć Jego obecności w naszym życiu w sposób intymny i bezpośredni. Jest to proces, który wymaga skupienia uwagi, ciszy umysłu i otwarcia serca na Boską obecność.

Zacząć praktykować modlitwę głębi można odnajdując czas i przestrzeń na refleksję oraz medytację.

W świecie pełnym hałasu i niepokoju, osiągnięcie wewnętrznej ciszy i harmonii serca może być wyzwaniem. Jednak praktykowanie medytacji i kontemplacji może pomóc nam znaleźć spokój wewnętrzny, niezależnie od zewnętrznego chaosu. To proces stopniowy, który wymaga regularnej praktyki i cierpliwości.

Kontemplacja to droga do głębszego zrozumienia Boga, siebie samego i świata, który nas otacza. To zaproszenie do intymnego spotkania z Miłością, która jest źródłem życia i sensu naszego istnienia.

Opowieść o Ulmach to historia miłości, która jest sercem Dobrej Nowiny.

Mimo zawieruchy wojennej błogosławieni z Markowej żyją nie tylko miłością własnej rodziny, ale z miłości do Boga otwierają się na obcych i potrzebujących ratunku. Tym samym doświadczają mocy ewangelicznych słów Jezusa przemieniających serce każdego ucznia: Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich (J 15,13).

Żywy i prosty język autora ułatwi i zaciekawi słuchaczy pragnący poznać historię miłości Wiktorii i Józefa Ulmów. Kontekst historyczny zarysuje ekspert IPN dr Mateusz Szpytma. Nad tym, skąd czerpie ewangeliczna miłość, zastanowi się abp Józef Michalik. Oddamy też głos żydowskiemu chłopcu ukrywającemu się w Markowej, Abrahamowi Segalowi.

W trudnych czasach Bóg nie jest mniej obecny. Działa incognito… Kazania z nadzieją księdza Andrzeja Draguły.

Potrzebujemy dziś nadziei bardziej niż kiedykolwiek. Pandemia, wojna, kryzys wiarygodności Kościoła sprzyjają pytaniom o obecność w tym wszystkim Boga i Jego wpływ na nasze życie. Zastanawiamy się, gdzie jest Bóg… Czy jednak próbujemy Go szukać?

Zawarte w tomie komentarze do Ewangelii autorstwa ks. Andrzeja Draguły są pomocą, by w obecnych czasach lęku, niepewności i chaosu odnaleźć drogę do nadziei i odkryć Boga na nowo.

Płynie z nich krzepiące zapewnienie, że oto „rozpoczął się czas Boga, który zamiast skazywać człowieka na los, na ślepe fatum, chce z nim ten los dzielić. I dzieli go aż do końca”.

Głęboka wiara i wielkie pytania ks. Józefa Tischnera

Jak wierzyć w świecie, który żongluje iluzjami? Czy kierować się sumieniem, jeśli inni idą na kompromis? Dlaczego Bóg tak często milczy wobec naszego cierpienia? Ile w Jego oczach warte są nasze starania i nasza praca? 

Powrót do refleksji księdza Józefa Tischnera budzi do myślenia, wzięcia odpowiedzialności za czyny i przyjęcia postawy zaufania. Filozof z Łopusznej przypomina o zapomnianych prawdach i odkurza niemodne słowa. Wciąż fascynuje. 

Wiara to droga do prawdziwej wolności.

Święta Inkwizycja – historyczna konieczność czy diabelska pokusa? Pośród ciemnych kart historii Kościoła, w powszechnej wyobraźni inkwizycja wybija się szczególnie mocno. Stosy, tortury, polowania na heretyków, Żydów i czarownice. Tysiące ofiar i wszechogarniający lęk. Tak ją postrzegamy.

Jak było naprawdę? W jak sposób narodziła się w Kościele idea przymuszania do wiary i tropienia odstępców? Czym były „okresy łaski”, jak dzięki inkwizycji ukształtowało się sądownictwo? Kogo torturowano i kiedy masowo palono stosy? Czy opowieści o inkwizytorskiej bezwzględności są przesadzone?

Poszerzone, drugie wydanie książki abp. Grzegorza Rysia jest teologiczno-historycznym przewodnikiem po czasach, które z dzisiejszej perspektywy niełatwo zrozumieć. To także opowieść o ówczesnym Kościele i jego własnej wizji siebie.

Po Maryi, będącej czystym odblaskiem światła Chrystusa, Chrystusową prawdę przekazują nam apostołowie słowem i własnym świadectwem. Ich misja nie jest jednak odosobniona, ale wpisana w tajemnicę komunii obejmującej cały Lud Boży i urzeczywistniającej się stopniowo, od Starego do Nowego Przymierza.

Papieskie rozważania o najbliższych przyjaciołach Jezusa

Przyjęcie królestwa Bożego jest coraz częściej postrzegane z perspektywy indywidualistycznej.

Benedykt XVI, przyglądając się początkom działalności Chrystusa, podkreślił, że Jego wolą było ustanowienie wspólnoty przymierza – zgromadzenie Ludu Bożego. To pragnienie znalazło wyraz w powołaniu Dwunastu.