Pomoce w rozważaniu Pisma Świętego

30 medytacji biblijnych odsłaniających nieoczywiste aspekty duchowego liderowania

Mojżesz - lider, który się lękał. Niewolnik i cudotwórca. Morderca i „najskromniejszy ze wszystkich ludzi, jacy żyli na ziemi” (Lb 12,3). Jąkała i zagorzały obrońca ludu, wykłócający się z samym Bogiem o jego ocalenie.

Gdy słyszymy słowo „lider”,  przed oczami staje nam urodzony zwycięzca. Postawny, silny, charyzmatyczny. Mojżesz wydaje się jakby zaprzeczeniem tego wszystkiego. Jego historia jest jednak opowieścią o bezgranicznym poświęceniu i przyjęciu odpowiedzialności za powierzony lud.

Ojciec Włodzimierz zauważa, iż tak jak z modlitwą, tak i z postem – kwestia skuteczności jest próbą prawdziwego otwarcia serca. Otwarcia zmysłów na głos Boga, a nie na głosy naszych potrzeb, gdyż przeważnie to „nasze oczekiwania stanowią największą przeszkodę na drodze modlitwy i spotkania z Bogiem”.

Tymczasem ON „przychodzi tak, jak sam chce i zawsze zaskakuje, zawsze jest inaczej, niż sobie to wyobrażamy”.

Cóż prostszego od wyboru: oczywiście życie! Kto by wybierał śmierć?! Ale właśnie takiego wyboru kiedyś człowiek dokonał i do dzisiaj żyjemy w cieniu tego wyboru. Jest to paradoks, który jednak polega na zasadniczym nieporozumieniu odnoszącym się życia. Każdy z nas chce przecież żyć. Co jednak przez życie rozumie? Czym jest życie?

Aby zyskać wszystko, trzeba wszystko oddać. Taka jest prawda o życiu. To nam pokazał Pan Jezus swoim życiem i śmiercią. Życie, jakie nam objawił, jest zupełnie nowe, inne niż życie dotychczasowe. Stąd wielka trudność rozpoznania Jezusa zmartwychwstałego i zrozumienia tego, co się wydarzyło.

Mogą to zrozumieć jedynie ci, którzy Go umiłowali i Jemu zawierzyli. Jezus nie objawia się ani swoim wrogom, ani ludziom obojętnym, ale jedynie przyjaciołom, „wybranym świadkom”, którzy potem poniosą tę prawdę innym i przez wiarę przekażą im doświadczenie nowości życia w Duchu.

Od głoszenia tego zmartwychwstania zaczyna się także orędzie chrześcijańskiej wiary.

Nareszcie! Oto książka, która w sposób przystępny, ale w głęboko teologicznej i biblijnej narracji wprowadza nas w tajemnicę Miriam, Matki Boga-Człowieka - ks. Dominik Chmielewski SDB

Poznaj tajemnicę Tej, którą Bóg wybrał na matkę swojego Syna!

Ksiądz Mariusz Rosik, wybitny polski biblista, powraca z piękną opowieścią o Maryi, pełnej łaski oblubienicy Ducha Świętego. Uważnie czyta teksty Nowego i Starego Testamentu. Bada pisma Ojców Kościoła. Analizuje dokumenty eklezjalne. Odkrywa świadectwo tego, że maryjne prawdy, które głosi Kościół, znane są już od zarania dziejów.

Historia Jozjasza została zapisana w kilku zwięzłych rozdziałach Pisma.  Cała biografia streszczona na zaledwie kilku kartkach - to dużo czy mało jak na króla Izraela?

Życiorys króla Judy stawia nas wobec pytania o istotę powołania i przeznaczenia: dlaczego żyjemy w takiej a nie innej epoce? Dlaczego musimy doświadczać milczenia świątyń, w których zanika mowa Boga? Dlaczego w wielkim - nierzadko pełnym napięcia - skupieniu, coraz trudniej jest odnaleźć ślady Jego Obecności, jak błąkającej się SZECHINY? Dlaczego chwałę należną Bogu i Synu Człowieczemu zastąpiła dziś chwała człowieka?

Czy Jozjasz mógł zadawać sobie podobne pytania? On miał jeszcze proroków, a nawet modlącą się w ukryciu jedną prorokinię, arcykapłana Chilkiasza i wierne sługi wśród których wyróżniał się sofer Szafan.

Historia Abrahama, koczownika Boga, to konkretny ludzki żywot, w którym wypełnia się głębokie doświadczenie Boga, żywot domagający się kontynuacji.

Zbliżmy się do serca i duszy Abrahama - koczownika Boga, by poznać z bliska naszego ojca w wierze. Mamy w sobie coś z jego natury. Należymy do tego samego szczepu wierzących, co nasz duchowy protoplasta. Będziemy uczyli się od niego „koczowania” w wierze.

Każdy z nas jest zaproszony, aby zająć w nocnej rozmowie miejsce Nikodema, patrzeć Jezusowi prosto w oczy i przeżyć w sercu Jego wyznanie miłości. Może w tym pomóc najnowsza książka ks. Krzysztofa Wonsa, wydana nakładem wydawnictwa Salwator.

Każdy „Nikodem” bez względu na stan duszy może przeżyć swoją nocną rozmowę z Jezusem i usłyszeć zaproszenie do nowego życia. Starzec Nikodem przekonuje mnie, że nigdy nie jest za późno na spotkanie z Jezusem z Nazaretu, Synem Bożym, nigdy nie jest za późno, by wyjść z ciemności i przeżyć nowe narodziny. Jedno jest najpewniejsze: Jezus nigdy się nie spóźnia, czeka pierwszy i do końca, nawet na najbardziej spóźnionych.

Dziękuję ci, starszy bracie Nikodemie, że chociaż pora była już bardzo późna, zdecydowałeś się na rozmowę z Jezusem z Nazaretu.

Nie przestaje mnie intrygować pytanie, co ostatecznie zrobiłeś w życiu z tamtym nocnym spotkaniem z Nazarejczykiem? Czy po nocy spotkałeś Go o poranku? Zmartwychwstałego? Pozostaję z nadzieją.

Pomoce homiletyczne dla duszpasterzy - inspiracje i propozycje homilii na niedziele i święta w roku liturgicznym A. 

Ksiądz doktor Marcello Farina pochyla się nad Ewangelią wg św. Mateusza i pozwala się prowadzić Jezusowi, który na kartach tej nowotestamentowej księgi ukazuje się przede wszystkim jako wspaniały mówca i nauczyciel. Ten, który zadziwiał swoich słuchaczy w Kazaniu na Górze, ukazywał w przypowieściach piękno królestwa Bożego i przestrzegał przed różnymi niebezpieczeństwami, stawia wiele pytań również nam.

Autor komentarza używając ekspresyjnego, niekiedy prowokującego języka, wprowadza nas w ten pasjonujący dialog z Mistrzem z Nazaretu.

Dzięki zbiorowi i publikacji Homilii Porannych papieża Franciszka, które ukazywały się w L'Osservatore Romano, teraz również ci, którzy nie byli obecni na Mszy Świętej w kaplicy Domu Świętej Marty w Watykanie, mogą czytać ich obszerne fragmenty, rozważać je i kosztować ich treść.

Od wieków w każdym chórze zakonnym są potrzebne pewne funkcje liturgiczne, bądź na dłuższy czas nadawane, bądź zmieniane co tydzień według kolejności. Te funkcje nazywają się w każdej zakonnej tradycji nieco inaczej. U polskich benedyktynek zakonnica rozpoczynająca śpiewane partie modlitwy i zobowiązana do ich wyćwiczenia z chórem, nazywa się kantorką, i to jest funkcja trwała, ze względu na konieczne do tego zdolności muzyczne.

Natomiast zakonnica prowadząca w danym tygodniu liturgię nazywa się hebdomadarka (w kościelnej łacinie hebdomada to tydzień). Przez długie lata siostra, która ukończyła właśnie swoją „hebdomadę”, zostawała na następny tydzień homiliantką: jej funkcja polegała wtedy na tym, żeby w niedzielę i w ewentualnie przypadające w tym tygodniu święta odczytać komentarz do Ewangelii dnia. Nie musiała go daleko szukać: w łacińskim brewiarzu był podany.

Przypowieści ewangelijne były jedną z form nauczania Jezusowego; powtarzane i wzbogacane przez doświadczenia Kościoła pierwszego wieku, weszły do Lekcjonarza Liturgicznego. Stanowią częsty pokarm na Stole Słowa podczas Eucharystii. Autor chce pomóc czytelnikom tej książki w osobistym przeżyciu słów Pańskich: Wam dana jest tajemnica Królestwa Bożego.

Jak żyć tym Słowem? Z prostotą Ewangelii, prostotą dzieci Królestwa. Często czujemy się „przytłoczeni” nazbyt wieloma obowiązkami: „muszę pracować, muszę ewangelizować, muszę płacić dziesięcinę”. Nic z tych rzeczy! Mam jedynie kochać! Kochać! Kochać!