Modlitwa

Jestem przekonany, że ci, którzy potrafią czytać między wierszami, dostrzegą w tej książce wewnętrzny ogień płonący w tym Bożym człowieku.

Książka zachwyca bogactwem treści i niebanalnym podejściem do tematu.

Osoby odczuwające głód modlitwy, szukające intymnego kontaktu z Bogiem i sposobów na rozwinięcie swojej z Nim komunikacji otrzymują solidny materiał, wraz z bardzo konkretnymi wskazówkami: Gdzie najlepiej się modlić? Jak sobie poradzić z rozproszeniami?

Modlitwa ciała — oto propozycja niniejszej książki. Naszym mistrzem na tej drodze będzie Jezus Chrystus i Jego Duch. Towarzyszem — uczeń — święty Dominik, a metodą pedagogiczną — jego dziewięć sposobów modlitwy. Bardzo ważnym elementem tej drogi będzie ciało w całej jego fizycznej i duchowej złożoności, ponieważ „ludzkie ciało jest w najwyższym stopniu symboliczne. Mieści ono w sobie duchową rzeczywistość, którą człowiek wyraża w sposób naturalny poprzez postawy, gesty, mimikę twarzy”

Niezwykłe, przeniknięte pasją, głęboką wiarą, ale i subtelnym humorem rozważania na temat modlitwy „Ojcze nasz”, autorstwa zakochanego w Bogu hiszpańskiego księdza. 

Mają one ten sam klimat, co wygłoszone w Tulebras w Hiszpanii dwa tygodnie później, wydane potem pod tytułem W drodze na szczyt. Oba cykle rozważań, odzwierciedlając ten sam moment w biografii autora, zdają się tworzyć jedną, spójną całość myślową.

Jedna z najważniejszych książek angielskiego benedyktyna Laurence’a Freemana, wybitnego znawcy i praktyka medytacji chrześcijańskiej, to wyjątkowa propozycja dla wszystkich, którzy pragną ubogacić swoją duchowość i pogłębić swoje przeżywanie wiary.

Fundamentalne pytanie Jezusa, postawione kiedyś Uczniom: A wy za kogo mnie uważacie? (Mt 16,15), staje się dla nas zaproszeniem do osobistej refleksji nad istotą chrześcijaństwa, do odbycia podróży w głąb siebie i zasłuchania się w głos „wewnętrznego nauczyciela”. Przywołując przede wszystkim słowa Ewangelii, ale także wielkich chrześcijańskich myślicieli, mistyków i świętych, Freeman zachęca, aby każdy wierzący zadał sobie trud wczytania się w treść Dobrej Nowiny i odważył się odpowiedzieć na zbawcze pytanie Chrystusa.

Czy Bóg zawsze jest dostępny i na nas czeka? Czy grzech przeszkadza w modlitwie? Co w sytuacji, gdy nie potrafię być szczery ze sobą i Bogiem? Czy można tęsknić za kimś, kogo nigdy się nie widziało? 

Wszyscy skarżymy się na kłopoty z modlitwą. Niby zwykła czynność, dla większości z nas codzienna, a jakże często sprawiająca tyle trudności i problemów, czasem wręcz będąca owocem walki duchowej. Ksiądz Grzegorz Strzelczyk z właściwą sobie przenikliwością i systematycznością pokazuje, jak krok po kroku budować szczerą i dojrzałą relację z Bogiem.

Możemy pozwolić na to, żeby modlitwa stała się strumieniem, który nieustannie przepływa przez całe nasze życie i to, co je wypełnia. Możemy doprowadzić do tego, że świadomość Bożej obecności i Jego dostępności będzie nieustannie błyszczeć gdzieś z boku naszej świadomości i oświetlać każde nasze doświadczenie. Wystarczy wyjść ze stanu zamknięcia.

Chrześcijanin przyszłości będzie musiał być mistykiem – stwierdził kiedyś słynny teolog katolicki Karl Rahner. Nam jednak rzadko udaje się „widzieć” Boga w sobie i wokół siebie.

Autor zaprasza do podjęcia modlitwy kontemplacyjnej, która prowadzi do całkowitego poddania się miłości Bożej. Jest przekonany, że to jedyna droga do świętości. Zachęcając do tego, błyskotliwie cytuje Pismo Święte i wielu mistrzów duchowości, dzięki czemu pokazuje rozpiętość naszego wewnętrznego życia. 

Tytułowa Manna to Chrystus, z którym człowiek dokonuje zjednoczenia, oddalając się w swym wnętrzu od zgiełku świata. Na pustyni naszej codzienności Jego obecność jest prawdziwą Manną niebieską, dającą życie wieczne.

Opowieść o dorastaniu do zaufania. 

Niezależnie od etapu życia stajemy czasami w obliczu sytuacji, które są ponad nasze siły. Ciągle dojrzewamy – dorastamy do tworzenia autentycznych relacji międzyludzkich, przezwyciężamy różne lęki. W tym wszystkim wciąż uczymy się ufać Bogu i dostrzegać pomoc, której nam udziela. Opowieść o Tobiaszach – ojcu i synu – jest historią, która mogłaby przydarzyć się każdemu.

Biblijna Księga Tobiasza porusza dwa niezwykle ważne tematy: doświadczanie niezasłużonego cierpienia oraz proces osiągania dojrzałości. Oto Tobiasz-ojciec, który zawsze skrupulatnie przestrzegał prawa i był człowiekiem sprawiedliwym, zostaje dotknięty ślepotą. Z trudem znosi swoje położenie, całkowicie zdany na opiekę żony Anny. Sytuacja zmusza go do wysłania w niebezpieczną podróż swojego jedynego dziecka. Tobiasz-syn podczas tej wędrówki nabiera doświadczenia i odwagi, dzięki którym stawia czoła demonowi trapiącemu jego przyszłą żonę Sarę.

Arcybiskup Fulton J. Sheen, Sługa Boży, od momentu przyjęcia święceń kapłańskich codziennie odprawiał Godzinę Świętą przed Najświętszym Sakramentem.

Zachęcał do tej praktyki zarówno osoby konsekrowane, jak i świeckie. Godzina Święta nadawała poczucie sensu jego życiu, by ostatecznie uświęcić moment jego śmierci – podczas jej odprawiania odszedł do Domu Ojca.

W swojej książce amerykański duchowny dzieli się z czytelnikami owocami praktykowania Godziny Świętej. Odwołując się do osobistych doświadczeń, tłumaczy, czym ona jest oraz jak ją prawidłowo odprawiać. Proponuje również niezwykle głębokie treści medytacji. Odkryj, jak uczynić swoje Godziny Święte bardziej skutecznymi, i doświadcz potężnych chwil komunii z Bogiem!

Po co spędzać godzinę dziennie na medytacji? Ponieważ żyjemy na samej powierzchni naszych dusz, wiedząc bardzo mało o Bogu i o naszej wewnętrznej istocie. Nasza wiedza dotyczy głównie przedmiotów, a nie przeznaczenia. Większość naszych trudnosci i rozczarowań w życiu pochodzi z błędów popełnianych w naszych życiowych planach. Zapomnieliśmy o celu życia, a nawet zwątpiliśmy w samą jego wartość.

Przedstawione refleksje, które nie są po prostu komentarzem, lecz raczej próbą refleksji wychodzącej z tekstu Katechizmu starającej się ten tekst zgłębić i rozwinąć,  z pewnością będą pomocne dla Czytelnika w jego osobistej drodze modlitwy.

Modlitwa jest bowiem wejściem w osobistą i żywą relację „z Bogiem żywym i prawdziwym”.

Z tej racji każdy musi sam odkryć własną drogę modlitwy, trzymając się drogowskazów, jakie nam zostawił jedyny Mistrz, Jezus Chrystus, wcielony Syn Boży.

Nauka o modlitwie świętych starców jest prosta i przekonująca. Wypracowali oni swoistą interpretację wielowiekowej tradycji i przekazywali ją w zrozumiałych słowach. Wspominają o modlitwie ustnej, jako pierwszym etapie modlitwy i o modlitwie serca, jako drugim, wyższym poziomie.

Prawosławny klasztor założony w XV wieku znany jako Pustynia Optina stał się w XIX w. ważnym ośrodkiem duchowym za sprawą świątobliwych mnichów, nazywanych Starcami z Optyny. Stali się duchowymi przewodnikami dla przybywających tam rzesz pielgrzymów zauroczonych ich sposobem życia i modlitwą. Starcy byli nieprzeciętnymi osobowościami. Wśród nich byli ludzie prości, bez wykształcenia, ale i doskonale wykształceni arystokraci.

Po naukę i lekarstwo dla duszy przybywali tu m.in. Turgieniew, Tołstoj, Dostojewski. Ten ostatni uwiecznił nawet jednego z optyńskich mnichów – Ambrożego – w postaci starca Zosimy w „Braciach Karamazow”.

Teksty arcybiskupa Grzegorza Rysia to Ewangelia głoszona z mocą. Budzą wiarę. Dodają nadziei. Pomagają doświadczyć miłości Boga. W czym tkwi ich siła? W Słowie Bożym, które nie jest przysłonięte efektowną retoryką czy próbami udowodnienia czegokolwiek. Autor po prostu nie przeszkadza Ewangelii, której mocy sam doświadcza.

Zapraszam we wspólną podróż po Biblii
abp Grzegorz Ryś

Lectio divina to praktyka lektury Pisma Świętego osadzonej w modlitwie i kontemplacji. Kolejne jej kroki – od odczytania świętego tekstu po jego rozważanie i medytację nad nim – pomagają człowiekowi w spotkaniu z żywym słowem Boga. Ks. Krzysztof Wons proponuje taką lekturę wybranych fragmentów biblijnych w odniesieniu do duchowości św. Brata Alberta. 

Ukazuje go jako człowieka ewangelicznej pasji, który wymaga od siebie i od innych, aby życie Jezusa czystego, ubogiego i posłusznego stawało się w świecie widzialne i dotykalne.

Jeśli pragniesz zagłębić się w istotę modlitwy sięgnij po przewodnik po modlitwie Ruth Burrows, karmelitanki, mieszkającej w klasztorze w sercu hrabstwa Norfolk.  

Książka ukazała się w nowej serii Pustelnia, która jest skierowana do ludzi żyjących we współczesnym świecie, którzy prowadzą aktywny tryb życia, a jednocześnie pragną prowadzić intensywne życie duchowe.

Jest to książka dla tych, którzy zamierzają odnaleźć sens i piękno modlitwy.
Dla tych, którzy pozbawiają się tego doświadczenia, gdyż uznają je za trudne i nudne. Dla tych, którzy wyczuwają, że modlitwa jest ich ostatnim brzegiem i może stanowić dotarcie do nowego świata.

Nakład wyczerpany.

Święta Inkwizycja – historyczna konieczność czy diabelska pokusa? Pośród ciemnych kart historii Kościoła, w powszechnej wyobraźni inkwizycja wybija się szczególnie mocno. Stosy, tortury, polowania na heretyków, Żydów i czarownice. Tysiące ofiar i wszechogarniający lęk. Tak ją postrzegamy.

Jak było naprawdę? W jak sposób narodziła się w Kościele idea przymuszania do wiary i tropienia odstępców? Czym były „okresy łaski”, jak dzięki inkwizycji ukształtowało się sądownictwo? Kogo torturowano i kiedy masowo palono stosy? Czy opowieści o inkwizytorskiej bezwzględności są przesadzone?

Poszerzone, drugie wydanie książki abp. Grzegorza Rysia jest teologiczno-historycznym przewodnikiem po czasach, które z dzisiejszej perspektywy niełatwo zrozumieć. To także opowieść o ówczesnym Kościele i jego własnej wizji siebie.

Kontemplacja to głęboka praktyka duchowa, która pozwala nam zbliżyć się do Boga i doświadczyć Jego obecności w naszym życiu w sposób intymny i bezpośredni. Jest to proces, który wymaga skupienia uwagi, ciszy umysłu i otwarcia serca na Boską obecność.

Zacząć praktykować modlitwę głębi można odnajdując czas i przestrzeń na refleksję oraz medytację.

W świecie pełnym hałasu i niepokoju, osiągnięcie wewnętrznej ciszy i harmonii serca może być wyzwaniem. Jednak praktykowanie medytacji i kontemplacji może pomóc nam znaleźć spokój wewnętrzny, niezależnie od zewnętrznego chaosu. To proces stopniowy, który wymaga regularnej praktyki i cierpliwości.

Kontemplacja to droga do głębszego zrozumienia Boga, siebie samego i świata, który nas otacza. To zaproszenie do intymnego spotkania z Miłością, która jest źródłem życia i sensu naszego istnienia.