Wędrówka wewnętrzna śladem św. Teresy z Avili - Wilfrid Stinissen OCD

Dwie książki zatytułowane prawie tak samo, powstały w odległości czasowej trzech i pół wieku. Pierwsza (Zamek wewnętrzny) jest tekstem duchowym napisanym w 1577 roku przez św. Teresę z Ávila, jedną z największych mistyczek Kościoła. Druga (Zamek) – to powieść napisana w 1922 roku przez Franza Kafkę, uznawanego za jednego z największych pisarzy współczesnych i „najznakomitszych interpretatorów współczesnych niepokojów”.

Święta Teresa posiadała niezwykłą umiejętność rozumienia procesów odbywających się w jej wnętrzu. Umiała niewypowiedzianie jasno, plastycznie, a jednocześnie bardzo prawdziwie je przedstawić. Była obdarzona mocą pozwalającą jej dojrzeć poszczególne sprawy w ich wewnętrznym całokształcie i ten całokształt ukazać w swoim dziele (św. Teresa Benedykta od Krzyża - Edyta Stein).

Dwaj dojrzali mężczyźni, mnich i dziennikarz, mówią o tęsknocie za Bogiem i o doświadczeniu Boga, o grzechu i łasce, o wątpieniu i pewności, o ludzkiej potrzebie znaków, o problemie zła, o tym, jak rozumieć istnienie diabła i o tym, czy człowiek może żyć prawdziwie, a nawet upodobnić się do Chrystusa.

Autor omawia duchowe przewodnictwo. Jaki winien być duchowy przewodnik? Na co zwracać uwagę? Czego się wystrzegać? - m.in. na te pytania próbuje odpowiedzieć. Swoją książkę kieruje przede wszystkim do tych, którzy zajmują się duszpasterstwem, jednak nie wyłącznie do księży czy zakonników. Jak bowiem pisze, "w pewnej mierze każdy chrześcijanin ma duszpasterskie zadania wobec swoich sióstr i braci."

"Człowieku, kim jesteś?". Cała niniejsza książka jest próbą odpowiedzi na to pytanie. Dlaczego obstawać przy tym, aby patrzeć na człowieka z dołu, z perspektywy jego animalnych korzeni, jego ziemskiej historii, kiedy można na niego spojrzeć z góry i dopiero wtedy rzeczywiście go dosięgnąć? Gdy Bóg stwarza człowieka, ma na myśli Chrystusa. Tworzy go według Jego wzoru.

Ojciec Salvador Ros, wielki przyjaciel i znawca Teresy, w mistrzowski sposób zebrał na tych niewielu stronach to, co najbardziej istotne w jej nauczaniu na temat modlitwy.

"W obecnych czasach, kiedy ludzkość z powodu kryzysu wartości poszukuje autentycznych mistrzów i świadków, ofiarujemy Wam tę małą książeczkę, spełniając w ten sposób pragnienie samej św. Teresy od Jezusa: aby przyjaciele dzielili się swoim doświadczeniem i byli dla świata światłem tego samego Płomienia."
Karmelitanki Bose z Alby de Torme

W Listach św. Katarzyny ze Sieny czytelnik znajdzie nie tylko ślad jej dynamicznej działalności, ale również wszystkie najważniejsze tematy doktryny mistycznej. Liczne fragmenty są bezpośrednim opowiadaniem o tym wszystkim, co ujrzała i przeżyła w mistycznym zjednoczeniu z Bogiem.

Ta książka jest syntezą teologii i praktycznej sztuki życia. Punktem wyjścia jest człowiek stworzony na obraz Boga; Boga, który nie jest samotnym władcą, ale pełną miłości wspólnotą.

Ludzka miłość jest prawdziwa w takim stopniu, w jakim odzwierciedla miłość Trójjedynego Boga.

Chcąc zbliżyć się do naszej prawdziwej tożsamości, mamy próbować krok po kroku przejrzeć nasze iluzje i stanąć w rzeczywistości z naszymi pustymi, zranionymi rękami. Pierwsza iluzja, z którą mamy się zmierzyć, jest ta, że nie mamy już jakichkolwiek iluzji.

Wielu ludzi nie wie o tym, że receptą na brak sensu życia jest medytacja głębi – kontemplacja, obecna w chrześcijaństwie od początku jego istnienia. 

Ta książka pomaga zagłębić się w medytację chrześcijańską. Osiągnąć skupienie, wyciszyć rozbiegane myśli, zyskać spokój. Uczy kontemplacji prowadzącej od wymiaru cielesnego do duchowego.

Człowiek, zbliżając się do Boga, zbliża się do siebie i odwrotnie. Praktykowanie codziennej medytacji chrześcijańskiej owocuje życiem wypełnionym Bożą obecnością.

Święta Teresa z Ávili ukochała Jezusa Chrystusa ponad wszystko i oddała Mu całą siebie. Nic nie było dla niej ważniejsze od tej miłości; dała się Jego miłości uwieść i żyła jedynie dla Niego.

Dzięki temu promieniowała radością tak charakterystyczną dla członków wspólnot Karmelu Terezjańskiego. A ponieważ była tak głęboko zjednoczona z Chrystusem, jej życie stało się świadectwem, że tylko Bóg jest człowiekowi konieczny, że ten, kto ma Boga, posiada wszystko, i że poza Bogiem człowiek nie znajduje żadnej radości.

W obecnych czasach świadectwo Teresy niesie w sobie wielką wartość i aktualność. Teresa jest z pewnością wielką inicjatorką odnowy Kościoła, której tak bardzo dzisiaj potrzebujemy.

To ona stała się jej centralnym ogniwem. Bez wytchnienia walczyła dla siebie i dla swoich „córek” o możliwość życia ukrytego z Jezusem w Bogu, o nawrócenie do Ojca i do Jego Syna Jezusa Chrystusa.

Dopiero przeżywszy takie nawrócenie, możemy stać się ludźmi prawdy, autentycznymi chrześcijanami i żywym Kościołem. Święta Teresa była nade wszystko kobietą wiary, kobietą Bożą.